andragogika - notatki[1], Andragogika


Dorosły a dojrzały, Teorie dowodzące dorosłości:

1. ilościowy: wiedza, umiejętności, kontrola, znoszenie przeciwieństw, realizacja zadań

2. jakościowy:, doskonalenie umiejętności, doskonalenie wiadomości, uwzględnia wyzwolenie

Wymiar filozoficzny dorosłości: do rozwoju człowieka potrzebna: droga twórcza i droga destrukcji

Potrzeby warunkują ewolucję:

- p. afirmacji (przezwyciężania izolacji),

- p. transcendencji (przekraczania siebie),

- p. zakorzenienia (uwzględnienie potrzeby istnienia braterstwa),

- p. tożsamości.

Świadomość - zdolność do obserwowania zdarzeń, zdolność do rozpoznawania procesów związanych z tymi zdarzeniami, zdolność do wspomagania procesów ocenianych jako pozytywnych oraz eliminowanie tendencji negatywnych.

Rozwój - związany z rozwojem duchowym, i rozwojem ekologicznym.

Człowieczeństwo - zdolność racjonalnego i oszczędnego wykorzystania wytworów ludzkiego intelektu i dorobku ewolucji natury w podtrzymywaniu życia ludzkiego i ich środowiska przyrodniczego. Co jest dowodem na regres człowieka?: pogarsza się syt. życiowa człowieka, zmniejsza szanse przeżycia, degradacja środowiska, zmniejsz. zasób uposażenia materialnego, zmniejsz. kulturę różnorodności, nasilenie patologii społ., erozja gleby

Oświata dorosłych

- to zjawisko społ. dokształcania, to proces nauczania dorosłych, zmierzają do doskonalenia umysłowego i estetycznego

Kierunki oświaty dorosłych:

  1. ekspansywny (idziemy w kierunku ilości nie interesuje nas idea i zainteresowania osób)

  2. intensywna (interesuje bardziej jakość i potrzeby wykształcenia)

Kierunek

  1. kształcenie bezpośrednie (przez nauczyciela)

  2. kształcenie pośrednie (z mediów prasy)

Podstawowe funkcje dorosłych:

ZADANIA:

Rozwój człowieka dorosłego - czynniki i przyczyny rozwoju osobowości

Co sprzyja rozwojowi człowieka dorosłego:

DEFINICJA ROZWOJU

Bronfenberener „ekologiczna” - wzrost zdolności rozumienia przez jednostkę swego otoczenia i ustosunkowania się do niego, podtrzymywanie lub zmienianie dotychczasowej właściwości tego otoczenia. Livinsona - przedmiotem rozwoju są zmiany struktury życia człowieka rozumiane jako podstawowy w danym czasie wzorzec jego aktywności i powiązań z otoczeniem, polega na wielokrotnych przemianach struktury życia od wczesnego dzieciństwa po wiek starczy.

Gould -to nie tylko przyrost, ale też uwalnianie się od czegoś, co w końcowej fazie życia jest zbędne, przeszkadza, jest anachronizmem.

Typy nauczycieli:

Ekspert - ma dobre przygotowanie praktyczne i teoretyczne oraz przekonanie o swoich wysokich kompetencjach i znajomości potrzeb edukacyjnych,

Informator - przekonuje uczącym się uporządkowaną wiedzę,

Konsultant / Doradca - stara się poznać jego potrzeby i aspiracje edukacyjne, motywy uczenia się i dąży do zaspokojenia tych potrzeb, wyjaśnia trudne problemy metodyczne,

Spolegliwy opiekun - życzliwy, otwarty, stymuluje uczących się do aktywności, udziela im pomocy, ale przy ich akceptacji, odpowiedzialność za decyzje rozłożona jest na nauczyciela i uczącego się, można na nim polegać,

Leserferysta - wczuwa się w potrzeby uczących się, akceptuje ich takimi jakimi są, nie krytykuje, pobudza do poznania siebie.

Kryterium: nauczyciele szkolni dorosłych: maja na celu zaspokojenie potrzeb edukacyjnych. Praca edukacyjna nauczycieli ma charakter względnie systematyczny. (nauczyciele wieczorowi, zmianowi), -pozaszkolni nauczyciele- zatrudnieni na różnych podstawach formalnoprawnych w wielu instytucjach i palcówkach nie będących szkolnymi (popularyzator nauki, prelegenci, lektorzy)

FUNKCJE:

Stan kształcenia dorosłych w Polce:

wykształcenie: zasób wiedzy, umiejętności i sprawności umożliwiających jednostce poznanie otaczającego świata i skuteczne w nim działanie, wykonywanie określonego zawodu.

Możliwości kształcenia dorosłych:

Zmiany kulturowo- gospodarcze kraju:

Dane: do 1988 wzrosła liczba ludzi wykształconych ze wsi - w mieście jest podobnie aż do 2001.

Edukacja dorosłych:

Animacja - pojawił się w literaturze francuskiej w latach `60 znaczenie jest dwojakie: ożywiać coś, dawać życie czemuś i ożywiać kogoś, skłaniać do działania, pobudzać siły do działania. Animacje traktuje się jako metodę działania, metodę pracy kulturalnej i społeczno- wychowawczej. Owa metoda polega do stymulacji do aktywnego zachowania zbiorowości jak i grup do działania mającego na celu ulepszenie warunków życia.

Można traktować jako proces dzięki któremu następuje odkrywanie w sobie sił twórczych.

FAZY ANIMACJI SPOŁ.- KULT. W SPOŁECZNOŚCIACH LOKALNYCH

Społ. Lokalne tzn. grupa ludzi zamieszkujących wieś, osiedla, małe miasto, występuje tam układ stosunków społecznych, wytwarza się wieź i poczucie identyfikacji .:

  1. to czynności wstępne zwane również „proanimacja” . Należy przeprowadzić diagnozę społeczną w wyniku której animatorzy uzyskują wiedzę na temat środowiska lokalnego i trędów rozwojowych.,

  2. czynności przygotowawcze w postaci planowania treści, form, a przede wszystkim dokładne sprecyzowanie celów, podejmowanych działań animacyjnych. W tej fazie animator rozpatruje również możliwości przydzielenia poszczególnym członkom społeczności zadań do wykonania, jeżeli program zostanie zaakceptowany,

  3. informacyjno- stymulacyjna w tej fazie powinna nastąpić akceptacja przez społ. lokalną programu animacji. Konieczne jest wiec przekazanie pełnej informacji o celach podejmowanych działań, o szansach powodzenia, o przewidywaniach, skutkach działań animacyjnych, o wysiłku jaki czeka każdego uczestnika programu animacyjnego.

  4. czynności realizacyjne realizacja projektu powinna przebiegać zgodnie z planem, czy zaangażowani są wszyscy członkowie społ. lokalnej, czasami musi wystąpić motywacja, a więc pobudzenie do działania.

  5. pomiar efektywności na podstawie przyjętych w fazie planowej wskaźników dokonuje się porównania o ile sytuacja jest lepsza.

Skutki animacji:

  1. Przyrost wiedzy: wiedza jest to zespół przyswajanych świadomie przez podmiot i przechowywanych w jego pamięci informacji. Aktywne uczestnictwo w działaniach animacyjnych powoduje poszerzenie pola informacyjnego czy też sfery poznawczej. Skutkiem aktywności i pośrednio także efektem działalności animacyjnej jest przyrost wiedzy i otoczenie jednostki informacji opisujących relacje „podmiot-orzeczenie”, informacji dotyczących własnej osoby, a także opisujących własne poczynania podmiotów,

  2. Rozwój umiejętności: umiejętność to sprawność w posługiwaniu się zdobytym doświadczeniem i wiedzą przy wykonywaniu określonych zadań. Aktywność kulturalna w zasadzie w każdej dziedzinie kultury opiera się na określonego rodzaju umiejętnościach,

  3. Zmiana postawy: postawa to względnie stała i zgodna organizacja poznawcza, uczuciowo - motywacyjna i behawiorystyczna podmiotu, związana z okręconym przedmiotem lub klasą przedmiotów. Animator poprzez różne zabiegi wychowawcze może kształtować postawy uczestników działań animacyjnych wobec określonych dóbr i niematerialnych wartości kultury, idei społ. lub politycznych.

  4. Zmiana hierarchii wartości: wartościami są przedmioty ludzkich potrzeb i dążeń. Każda jednostka mając bardzo zróżnicowane potrzeby składa je w postaci struktury hierarchicznej, uporządkowanej wobec kryterium godności. Zmiana hierarchii wartości może się dokonać pod wpływem aktywności wywołanej przez animatorów społ. -kulturalnych.

  5. Zmiana wzorów kulturowych: wzory są to utrwalone w pamięci społ. zbiorowości sposobów realizacji wartości, powtarzane przez szeroki krąg osób w typowych sytuacjach. Są wzory otwarte i ukryte.

Poradnictwo w kształceniu i samo rozwoju dorosłych.

Poradnictwo - udzielanie porad, wskazówek, informacji w pewnym zakresie. Pośrednictwo i służba informacyjna ma na celu pomoc dorosłym w wyborze w planowaniu ich wykształcenia. Może to być kształcenie zawodowe, ogólne... poradnictwo stanowi działanie zaplanowane lub okolicznościowe, mające na celu udzielenie pomocy przy realizacji określonego zadania. Jako działanie zaplanowane - prowadzone jest w specjalnie powołanych do tego poradnictwa placówkach dydaktyczno-wychowawczych przez przygotowanych zawodowo doradców. Jako działanie okolicznościowe i spontaniczne - występuje w rodzinie, społ. lokalnej, w gr. rówieśniczej. Rozmowa jest techniką w poradnictwie, służy rozpoznaniu potrzeb.

Obejmuje w zależności od sytuacji radzącego się następujące kategorie działań:

1. informacje (ogranicza się do przekazywania danych)

2. poradę (zawiera kilka alternatyw proporcji, niekiedy połączona jest z wywiadem lub badaniem psych.)

3. intensywna pomoc (trwa dłużej na którą składają się wielokrotne „pomocne kontakty”).

3 rodzaje poradnictwa oświatowego : informacje, orientacje, doradztwo.

Rodzaje poradnictwa

1. Poradnictwo zawodowe (ma pomóc w trafnym wyborze zawodu) ,

2. Doradztwo zawodowe (proces w którym doradca zawodowy pomaga klientowi w osiągnięciu lepszego zrozumienia samego siebie w odniesieniu do środowiska pracy)

3. Poradnictwo wychowawcze (teoria zajmująca się analizą, opisem i interpretacją zjawisk poradniczych związanych z wychowaniem - tzw. poradoznawstwo, - system działań społ. optymalizujących proces wychowawczy)

4.Poradnictwo pedagogiczne - (na system poradnictwa pedagicznego składa się funkcjonowanie instytucji:

5. Doradztwo metodyczne (udziela nauczycielowi pomocy i pracy)

6. poradnictwo dla bezrobotnych (wszelkie porady oferowane przez urząd pracy np. porady zawodowe, szkolenia)

FUNKCJE PORADNICTWA:

1. kształcenia (dostarczanie wiedzy o pracy i zawodach)

2. wychowawcza (postawy wobec pracy)

3. motywacyjna (motywy wyboru zawodu, podejmowanie pracy zawodowej)

4. poznawcza (poznanie własnej osobowości)

5. diagnostyczna (rozpoznanie przypadków i sytuacji stanowiących przedmiot pracy) 6.kreatywna (związana z rozwojem zawodowym)

7. informacyjna (upowszechnia wiedzę zawodoznawczą)

8. kwalifikacyjna (typuje jednostki do tego czy są zdolne czy nie do wykonywania zawodu) 9.terapeutyczna (postępowanie profilaktyczne)

ZADANIA PORADNICTWA:

1. dostarczenie informacji,

2. pomoc w ocenie i samoocenie,

3. poradnictwo wychowawcze i zawodowe,

4. pomoc w rozwiązywaniu problemów osobistych,

5. poradnictwo prawne, 6. porada jako skierowanie,

7. poradnictwo kulturalne.

Poradnictwo w kształceniu, Poradnictwo - działanie zaplanowane lub okolicznościowe, mające na celu pomoc dorosłym w rozstrzyganiu problemów, których sami nie potrafią rozwiązać i zdecydować się na właściwy sposób postępowania, jest to forma szeroko rozumianej pomocy

Poradnictwo obejmuje:

1.doradców - kwalifikacje merytoryczne, efektywność pracy, osoby społecznie poważane, osoba która podjęła zawodowo rolę doradcy,

2.instrukcje- powołane do organizowania i regulowania procesów poznawania świata przez działanie oraz prawo jego własnego rozwoju,

3.poradniki - metodyczne dla nauczycieli, zasady i metody realizacji procesów dydaktycznych 2 części:

-ogólna - skuteczne formy pracy, metody szybkiego i właściwego poznania zespołu)

-przedmiotowo- metodyczna (formy pomocy w szkole i poza szkołą np. konsultacje, zajęcia wyrównawcze, lekcje TV i radiowe)

Kształcenie - to formowanie przez nauczyciela całej sfery intelektualnej uczniów, a więc nie tylko przekazywanie im wiedzy, wyrabianie w nich umiejętności i nawyków intelektualnych oraz praktycznych, lecz również kształtowanie ich zdolności poznawczych, zainteresowań, poglądów i przekonań. Świadoma, celowa i zorganizowana działalność, której czynnikiem sprawczym jest nauczyciel

Funkcje kształcenia:

INDYWIDUALNE:

SPÓŁECZNE:

Cele kształcenia:

Kształcenie dorosłych: działalność wychowawczo - dydaktyczna w środowisku ludzi dorosłych, prowadzona przez placówki i instytucje oświatowe, wieczorowe i korespondencyjne szkoły, uniwersytety, towarzystwa, czytelnie, kursy...

Celem kształcenia dorosłych jest: tworzenie warunków do uzyskania pożądanego wykształcenia, zdobycie kwalifikacji zawodowych lub zawodu, przekwalifikowanie, przysposobienie do życia społ. i rodzinnego, rozwijanie zainteresowań, zamiłowań, twórczości, rozwijanie poglądu na świat, teorią kształcenia dorosłych zajmuje się andragogika.

Funkcje oświaty dorosłych:

-kształcąca (organizowane przez szkolnictwo dla dorosłych),

-kulturalna i rekreacyjna ( ich istotą jest zaspokajanie i wzbogacanie tego rodzaju potrzeb oraz rozwijania zainteresowań dorosłych)

Zadania Oświaty dorosłych:

-zadania kształcenia zawodowego (przygotowanie do wykonywania określonego zawodu)

-pomaganie ludziom w przystosowaniu się do zmian i wyjaśnienie ich konieczności,

-kształcenie postaw gotowości do akceptowania nowych rzeczy i zjawisk,

-przygotowanie ludzi do samokształcenia.

Instrukcje upowszechniania kultury

Upowszechnianie kultury - jest planowym procesem rozpowszechniania i krzewienia kultury . zmierza to do tego aby dobra kulturalne uczynić dostępnymi dla wszystkich i by stanowiły one zbiorowy wytwór możliwie szerokiego kręgu odbiorców.

Funkcje:

1. ekstansywna (dostęp powinien osiągną jak największy zasięg),

2. intensywna (włączenie możliwie najszerszego kręgu osób w tworzenie dóbr kultury)

Instytucje upowszechniania kultury: specjalnie powołane do krzewienia wartości sprzyjających osiąganiu ideału wych. oraz do organizowania uczestnictwa w kulturze. Pełnia one zadania wych. i edukacyjne w życiu społ. realizuje następujące zadnia:

-tworzą płaszczyznę kontaktów ze sztuką,

-stwarzają ramy do amatorskiej twórczości artystycznej,

-aranżują zabawę i wypoczynek,

-uzupełniają działalność inst. kształceniowych ,

-pomagają w rozwoju zainteresowań hobbystycznych,

-ułatwiają kontakty społ.,

-pobudzają aktywność zawodową

Rodzaje instytucji upowszechniania kult. :

1. specjalistyczny inst. upowszech. kult. - koncentruje się na niewielu zadaniach:

a) teatry , filharmonie, galerie, biblioteki, muzea,

b) koła i kluby widzów przy teatrach, dyskusyjne kluby filmowe, koła miłośników sztuki,

c) przedsiębiorstwa estradowe i rozrywkowe

2. stowarzyszenia społ.- kult.- ułatwią kontakty społ., pozostałe zadania wynikają z zainteresowań członków i potrzeb środowiskowych. W którym działa:

a) stowarzyszenia „branżowe”: - towarzystwa fotograficzne, amatorskie zespoły artystyczne, b) stowarzyszenia o szerszych zainteresowaniach: regionalne stowarzyszenia kult.- społ.

3. placówki kult- oświatowe:

a) domy i ośrodki kultury,

b) kluby i świetlice



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Andragogika - Notatki z wykładów - dr A. Jurgiel 2010, Pedagogika społeczna, Andragogika
andragogika wykład 2, Notatki na studia
andragogika wykład 1, Notatki na studia
andragogika wykład 3, Notatki na studia
andragog. Wujek., pedagogika opiekunczo-wychowawcza, andragogika, notatki od poprzednich roczników
Andragogika czasu wolnego notatka, Pedagogika, Andragogika
andra, pedagogika opiekunczo-wychowawcza, andragogika, notatki od poprzednich roczników
ANDRAGOGIKA odpow, Egzaminy notatki
Andragogika- notatki - prof. Gerlach UKW, andaragogika
notatka zabor-rosyjski-charakterystyka, Pedagogika, Andragogika
andrag0gika Kształcenie dorosłych, Notatki Pedagogika Studia dzienne
WYCHOWANIE EKONOMICZNE notatka dla grupy, Pedagogika, Andragogika
Andragogika notatki, KPSW EPiW, Semestr II, Andragogika dr Kuziak
Andragogika, Kowalczyk notatka
Problemy edukacyjne, studia, andragogika
Andragogika pojecie, (1), Studia Pedagogika
Andra-and, andragogika

więcej podobnych podstron