System Ekonomiczny w USA
USA stały się potęgą gospodarczą w II połowie XIX wieku - przyczyny:
obfitość ziemi i bogactw naturalnych
systematyczny przypływ wysokokwalifikowanej siły roboczej
duża swoboda gospodarcza
Wielka depresja 1929-33
nowy kapitalizm - masowa produkcja wymaga masowej konsumpcji, a zatem wysokich płac (H.Hoover + H.Ford)
Nowy Ład (New Deal F.D. Roosevelt):
polityka nakręcania koniunktury przez zwiększenie popytu globalnego
stworzenie Komisji Papierów Wartościowych
ustawa o bankach (1935)
(zasiłki dla bezrobotnych, ubogich, system emerytalny, zasiłki dla samotnych matek)
Lata 50-te
ustawa o zatrudnieniu
stworzenie Rady Doradców Ekonomicznych
Lata 60-te
1961-65 tzw. Cud gospodarczy
narzędzia proponowane rządom Kennedyego i Johnsona:
rząd powinien stymulowac wzrost popytu inwestycyjnego i konsumpcyjnego (poprzez redukcję podatków, ulgi inwestycyjne, przyspieszenie amortyzacji, ułatwienia kredytowe)
rozbudowa „państwa opiekuńczego”
1961 - ustawa o rozwoju regionalnym
1962 - rząd finansował szkolenia pracowników dotkniętych bezrobociem strukturalnym
1964 - zawieszenie podziałów rasowych w zatrudnieniu
Thatcheryzm
To poglądy i będąca ich wynikiem polityka M.Thatcher, wieloletniego premiera Wielkiej Brytanii, potem również nazwa podobnej linii w programach prezentowanych przez polityków z innych państw.
Zasadniczymi elementami Thatcheryzmu jest zaczerpnięte z konserwatyzmu, neoliberalizmu i monetaryzmu uznanie następujących wartości za priorytetowe: nienaruszalność i waga własności prywatnej, pełna wolność ekonomiczna, odpowiedzialność jednostki za swe poczynania, nadrzędna rola rynku w kształtowaniu pozycji społecznej poszczególnych grup, hierarchiczny ład społeczny oparty na pielęgnacji jedności rodzinnej (narodowej) poszanowaniu prawa, miłości do ojczyzny.
Rola państwa zostaje ograniczona do minimum a internacjonizm państwowy i idee państwa dobrobytu zostają odrzucone. Państwo ma natomiast za zadanie utrzymywać w ryzach finanse, uwolnić mechanizmy rynkowe, zapewnić wszelkimi środkami porządek publiczny oraz zbudować mocną pozycję kraju na arenie międzynarodowej.
Rezultatem tych poglądów było przeprowadzenie denacjolizacji kluczowych gałęzi gospodarki, co uwolniło budżet od obciążeń dotacjami i subsydiami, a całą gospodarkę od tradycyjnych i nienowoczesnych gałęzi: górnictwa i przemysłu stoczniowego, co też zwielokrotniło w pierwszej fazie bezrobocie i wywołało falę bankructw.
Protesty związków zawodowych i strajki płacowe załatwiono przez zmianę ustawodawstwa ograniczającego prawo do strajków i obciążającego odpowiedzialnością finansową strajkujących.
Polityka finansowa i podatkowa zredukowała inflację oraz pobudziła rozwój kraju, który zaczął też być konkurencyjny w nowoczesnych działach produkcji przemysłowej. Niskie ceny podstawowych produktów pozwoliły n zabezpieczenie potrzeb najuboższych grup społecznych, podtrzymując tezę o solidarności i harmonii narodowej.
W polityce zagranicznej thatcheryzm oznaczał opowiadanie się za strefą wolnego handlu w całej Europie, ograniczaniem ponad narodowych funkcji Wspólnot Europejskich, budowaniem wpływu Wielkiej Brytanii na politykę światową poprzez ścisłe więzi z USA oraz próbę odegrania znaczącej roli w nawiązywaniu dialogu z ZSRR.
Źródła i początki szwedzkiej polityki dobrobytu:
połowa XIX w. - Szwecja należy do najbiedniejszych krajów Europy
1860-1910 - wyemigrowało z kraju 25% populacji
światowy kryzys lat 30-tych - bezrobocie 20%
1932 - władze obejmuje partia socjaldemokratyczna - zaczyna rozwijać się doktryna państwa dobrobytu - podłoże teoretyczne: szwedzka szkoła ekonomiczna i teoria Keynsa
zwrócono uwagę na potrzebę sterowania przez państwo gospodarką, co stworzyło ekonomiczną przesłankę dla rozwoju polityki socjalnej
Keyns uznał, że ustępstwa na rzecz klasy robotniczej mogą korzystnie stymulować popyt
Postulowano politykę niskiej stopy procentowej (stymulującej inwestycje) elastyczną politykę podatkową i zasiłki dla bezrobotnych
Aktywna polityka budżetowa, finansowanie z deficytu budżetowego świadczeń socjalnych i programów publicznych była korzystna dla wyrównania dysproporcji między popytem i podażą
Realizacja reform po II wojnie światowej
wzorowe osiągnięcia
rozwiązania w zakresie ochrony zdrowia i opieki nad starszymi i niepełnosprawnymi
reforma modelu oświaty i szkolnictwa, rozbudowanie systemu stypendialnego (szkolnictwo powszechnie dostępne)
polityka pełnego zatrudnienia
polityka mieszkaniowa
stały wzrost dochodów indywidualnych (w 1940-1985 ponad 3-krotny wzrost) w warunkach skracania czasu pracy, w 1984 - przeciętnie 35,7 godz. Tygodniowo
przyczyny sukcesów:
zmiana struktury gospodarki (przejście do struktury przemysłowej z ekspansją proeksportowych sektorów)
rozwój szkolnictwa do potrzeb stanowionych przez nowoczesny przemysł
utrzymywanie wysokiego popytu globalnego
liberalizacja handlu międzynarodowego (polityka „małej gospodarki otwartej” wymusiła rozwój sektorów proeksportowych)
utrzymywanie się tzw. „spokoju społecznego”
kształtowanie płac wg tzw. Skandynawskiego modelu inflacyjnego (EFO) w którym wzrost wynagrodzeń był uzależniony od wzrostu wydajności pracy w sektorach eksportowych.
Kryzys lat 70-tych
kryzys zapoczątkował wzrost cen ropy naftowej (szok naftowy to spadek popytu globalnego w kraju, spadek popytu na tankowce, redukcja zatrudnienia)
spadek udziału Szwecji w rynkach światowych ok. 15%, ceny towarów szwedzkich stały się nie konkurencyjne na rynkach światowych (wzrost cen surowców, przy dużych kosztach pracy)
Reakcja:
rozwinięcie polityki subsydiowania słabych przedsiębiorstw i gałęzi przemysłu
restrukturyzacja przemysłu - aby nie dopuścić do masowych zwolnień (państwowa kampania holdingowa Svenska Van AB przejęła stocznie
aktywna polityka zatrudnienia zaowocowała minimalnym bezrobociem
uzależnienie od importu nośników energii i wzrost ich kosztów zmusiły do poszukiwania innych źródeł energii i metod bardziej racjonalnego jej użytkowania
relatywny wzrost cen produktów szwedzkich przyczynił się do spadku udziału Szwecji w rynkach światowych (wzrost deficytu bilansu płatniczego) aby zwiększyć konkurencyjność zdewaluowano trzykrotnie koronę szwedzką w latach 1976-77 o 3%, 6%, 10%
przełamano głęboki deficyt sektora publicznego
Społeczna Gospodarka Rynkowa w Niemczech
Źródła koncepcji SGR sięgają głęboko w historię:
Otton von Bismarck - prekursor ustawodawstwa socjalnego (ubezpieczenia zdrowotne, wypadkowe i system rentowy)
1911 - zintegrowany system rentowy
1927 (Republika Weimarska) ubezpieczenia od bezrobocia
Teoretyczne podstawy SGR
lata 30-te XX w. Ekonomiści tzw. Szkoły Fryburskiej - gospodarka rynkowa z istniejącą konkurencją stanowi najbardziej efektywną formę porządku ekonomicznego
Alfred Armack - Mueller (szkoła j.w.)
1946 - wprowadzenie terminu SGR (Soziale Marktwirtschaft)
1948 - Tezy Dusseldorfskie:
Pracownik ma prawo do współdecydowania, nie może ograniczać jednak inicjatywy i odpowiedzialności przedsiębiorcy
Dążenie do maksymalizacji korzyści jednostek winno być zgodne z celami pożądanymi z punktu widzenia dobra ogółu
Polityka antymonopolowa
Polityka pełnego zatrudnienia
Polityka wyrównania dochodów (progresywne podatki, zasiłki rodzinne, pomoc dla dzieci)
Polityka wspierania taniego budownictwa mieszkaniowego
Promocja i wspieranie małych i średnich przedsiębiorstw
Wspieranie samozaradności społecznej
Planowanie przestrzenne
Ustalanie przez państwo płac minimalnych
Wprowadzenie idei SGR do gospodarki Niemiec zapoczątkował Ludwig Erhard:
Ein Wirtschaftswunder - cud gospodarczy
błyskotliwa adopcja byłej DDR
dwa państwa w jednym
naiwność niemiecka czyli ufność w stosunku do statystyk byłej DDR
Reichsmarka 1948 a 1990
Zerwanie z paradygmatem pełnego zatrudnienia dla wszystkich Niemców
Rozczarowanie
Klęska CDU '98
Charakterystyka gospodarki RFN
Społeczna gospodarka rynkowa w RFN - powstanie (wolny rynek, pomoc państwa)
atrakcyjność niemieckiej gospodarki
plan Marshalla
Niemcy członkiem EWWiS 1950
przewaga przemysłu wydobywczego i stalowego (do dziś największe subwencje)
usługi - ale czy Niemcy są gotowi na to??? „bad jobs” za 630 DEM
Bundis fur Arbeit - związek na rzecz pracy
Ludwig Erhard a rzeczywistość - azylanci lat 60-tych a obcokrajowcy dziś + Sozialmarktwirtschaft (zapoczątkował gospodarkę socjalną)
System socjalny gospodarki rynkowej
tak mało państwa jak tylko możliwe, tyle państwa ile potrzeba
państwo nie ma wpływu na kształtowanie cen i płac
„pokój społeczny” = bezpieczeństwo socjalne = 1/3 PKB
„pokój społeczny” - szczególnie pozjednoczeniu
Rola partnerów społecznych
autonomia taryfowa pracobiorców i pracowników = układy taryfowe
SPD
Umowy zawierane na poziomie regionalnym
instrumenty rządowe przeciwdziałające błędnemu rozwojowi koniunktury
od 1967 roku cel - wysoki stan zatrudnienia
Magiczna Czwórka:
Publiczna Rada ds. Koniunktury
Rada Planowania Finansowego
Rada Rzeczoznawców ds. Oceny Rozwoju Ogólnogospodarczego (od 1963 - 5 niezależnych osób)
Rząd Federalny
Strategie ożywienia gospodarki byłej DDR
byłe DDR pozbawione jakiejkolwiek inicjatywy i samoodpowiedizalności
szkodliwość RWPG
wydajność gospodarki DDR = 30%RFN
Wirtschaftswunder made in DDR
strategie ożywienia wschodu - samofinansowanie
urząd powierniczy
Rola Urzędu Powierniczego (RZEŹNIK)
1990-94 instytucja prawa publicznego
cel - prywatyzacja majątku DDR do 1994
wartość majatku wg DDR to 1300 mld DEM, wg RFN = -210 MLD DEM
od 1994 Federalny Urząd do zadań specjalnych
NIEMCY = NAIWNOŚĆ + ZA DUŻO PIENIĘDZY NA POMOC SOCJALNĄ