Rozdz. III - Polityka finansowa Unii Europejskiej - Finanse międzynarodowe -
1. Omów dwoisty charakter polityki finansowej UE jako polityki międzynarodowej i ponadpaństwowej
Polityka finansowa UE - to połączenie :
polityki międzynarodowej
polityki ponadpaństwowej - jest to forma pośrednia pomiędzy polityką finansową międzynarodową i polityką finansową państw. Łączy się z procesami integracyjnymi, z których powstają organizacje o charakterze ponadpaństwowym (UE )
Ponadpaństwowość - przejawia się tym, że taka organizacja przejmuje typowe funkcje państwa (jednolita władza centralna, jednolite prawo, wspólny pieniądz).
Przykład takiej organizacji : UE w fazie unii gospodarczej i walutowej.
Cecha ponadpaństwowej polityki finansowej :
dualizm (istnienie obok siebie dwóch odrębnych zjawisk, tendencji, zasad) stosowanych regulacji :
indykatywne (wskazujące na coś, określające, orientacyjne)- charakteryzują międzynarodową politykę państwa. UE poprzez zalecenia, opinie wskazuje rozwiązania, jednak ich nie narzuca. Stosuje bodźce pozytywne. Przy konfliktach z prawem krajowym - stosuje się prawo krajowe.
dyrektywne (dające wskazówki, wytyczające postępowanie) - charakteryzuje politykę finansową państw. Te regulacje muszą być stosowane. W przypadku konfliktu z prawem krajowym, to one mają pierwszeństwo w stosowaniu oraz mają moc zawieszającą lub zastepujące odpowiednie prawo krajowe.
2. Podaj ogólne zasady funkcjonowania jednolitego rynku usług finansowych
Jednolity rynek finansowy w ramach UE funkcjonuje od połowy 1994 r.
Został ustanowiony w wyniku długotrwałego, trwającego kilkadziesiąt lat, procesu dostosowywania przepisów krajów członkowskich do wspólnie uzgodnionych zasad. Podstawowy instrument tego dostosowywania - to dyrektywy wydawane przez Radę (określaną poprzednio jako Rada Ministrów, a obecnie jako Rada UE).
Zasady :
Wolność, która umożliwia wszystkim instytucjom finansowym tworzenie swoich siedzib i filii tam, gdzie uznają to za stosowne
Swoboda oferowania usług i produktów finansowych na terenie całej Unii, bez przeszkód granicznych i wymogów lokalizacyjnych i na tych samych warunkach jakie mają pośrednicy krajowi
Swoboda ruchu kapitałów na terenie Unii
Jednolity rynek finansowy oznacza większą konkurencję między instytucjami finansowymi: bankami, giełdami papierów wartościowych, firmami ubezpieczeniowymi, funduszami inwestycyjnymi itp. Większa konkurencja to zaś niższe ceny kredytów i niższy koszt pozyskania kapitału, niższe ceny transferów finansowych, atrakcyjniejsze formy oszczędzania, lepsza obsługa itp
3. Scharakteryzuj politykę bankową UE
Uporządkowanie usług bankowych rozpoczęły się w latach 70-tych, a efektem tym była I Dyrektywa z 1977 r., której celem było swobodne zakładanie banków i instytucji kredytowych w całej Unii, wspólne zasady koncesjonowania licencji bankowych oraz kontrolowanie przez państwo, z którego bank pochodzi.
W ciągu kolejnych lat dyrektywami wprowadzano zasady i zalecenia mające na celu unifikację systemu bankowego w całej Unii oraz przeprowadzano badania, które miały ustalić skuteczność ich realizacji :
równe warunki konkurecji banków i instytucji kredytowych
wymóg przy założeniu banku - kapitał 5 mln ECU
wspólne przepisy i procedury instytucji kredytowych przy rozpoczynaniu i prowadzeniu działalności
ochrona systemu bankowego przed wykorzystaniem go do „prania pieniędzy”
monitorowanie i kontrola koncentracji ryzyka kredytowego
4. Scharakteryzuj politykę ubezpieczeniową UE
Również rozpoczęło się w latach 70-tych i pierwszymi dyrektywami, póżniej kolejnymi :
wprowadzano wspólne zasady dot. ubezpieczeń na życie i pozostałych.
W przypadku ubezpieczeń komunikacyjnych zniesiono kontrole graniczne „zielonych kart”.
Zapewniono swobodny i łatwy dostęp całego rynku UE dla wielkich ubezpieczycieli i swobodę świadczeń ubezpieczeniowych,
ustanowienie reprezentantów ubezpieczycieli w krajach, w których świadczą usługi
harmonizacja bilansów rocznych do porównywania wyników ich działalności i ułatwienia ich kontroli
5. Omów funkcjonowanie jednolitego rynku kapitałowego
Jednolity rynek kapitałowy to wspólne dla całej Unii zasady funkcjonowania sektora finansowego, np. :
nałożenie na spółki giełdowe stałych obowiązków:
- publikowanie informacji o sobie, aby na tej podstawie każdy mógł ocenić sytyację, w której znajduje się spółka
- publikacja sprawozdań finansowych
wspólne reguły kontroli dla wszystlich państw unijnych
jednakowy nadzór nad instytucjami kredytowymi
wspólne zasady działania na rynku kapitałowym
uproszczenie, usprawnienie całego sektora finansowego w zakresie płatności transgranicznych, kart płatniczych, itp.
umieszczanie papierów wartościowych w urzędowym rejestrze giełdowym,
treść, rewizja i metody ujawniania prospektów emisyjnych dla papierów wartościowych i sposób ujawniania informacji przez notowane na giełdzie spółki,
unikanie wykorzystywania informacji poufnych.
6. Omów zasady koordynacji polityki ekonomicznej w ramach Unii Gospodarczej i Walutowej
UE w swoich założeniach ma doprowadzić do powstania w Europie obszaru państw o wspólnej walucie, ujednoliconej polityce monetarnej kierowanej przez ponadnarodowy organ - UE, który kreowałby pieniądz, czyli powstanie „strefy euro”. Ma to aspekt nie tylko ekonomiczny, ale także polityczny, gdyż zmusza do prowadzenia ujednoliconej polityki pieniężnej i oddania kompetencji organowi ponadnarodowemu.
7. Omów założenia i etapy realizacyjne Unii Gospodarczej i Walutowej
Założenia - patrz pkt 6
Etapy realizacyjne :
Okres Międzynarodowy 1945-1957 obejmuje lata przed powstaniem EWG. Wówczas integrację stanowiła Europejska Wspólnota Węgla i Stali.Stworzono w drodze umownej pierwszy w historii system walutowy z zasadami : stabilności (stałości kursów) i wymienialności walutowej gwarancja swobodnego dokonzwania transakcji wzmianz walut.
Lata 1957-1969. Utworzono Europejski Układ Walutowy - podstawowym celem było podtrzymywanie wartość walut państw członkowskich, rozszerzanie swobodnej wymienialności i zacieśnienie współpracy walutowej.
Powstał Fundusz Europejski, który miał udzielać pomocy państwom, które miały problemy z bilansem płatniczym.
Plan Wernera lata 1969-1979.
W roku 1969 Międzynarodowy Fundusz Walutowy stworzył SDR - jednostkę rozrachunkową. Myślano o utworzeniu unii gospodarczej i walutowej. Powołano grupę badawczą pod przewodnictwem premiera Luksemburgu Wernera. Zespół zakładał powołanie UGW w ciągu 10 lat, nie zostało to jednak zrealizowane (m.in. z powodu światowego kryzysu walutowego w latach
70-tych) Rozpoczęto I etap - ściślejsza koordynacja polityki pieniężnej, zmniejszczenie przedziału wahań kursowych.
4. Obejmuje lata 1979 -1999. Utworzono Europejski System Walutowy (05.12.1978). ESW opierał się na :
- jednostce rozrachunkowej ECU - środek płatniczy, wskaźnik kursowy
- mechaniźmie kursów walutowych ERM - utrzymywanie stałych kursów walut; małe odchylenia od kursu bilateralnego (odniesienia
- mechaniźmie interwencyjnym (kredytowym) - banki centralne udzielały kredytu krótkoterminowe państwu, którego kurs waluty
przekroczył określony poziom. Duże znaczenie dla integracji miało podpisanie Jednolitego Aktu Europejskiego w 1986 r.
Utworzono wówczas wspólny rynek towarów, usług, pracy i kapitału. Podpisano w Maastricht 7.02.1992 Traktat o Unii
Europejskiej (wszedł w życie 1.01.1993) zapewniający swobodny przepływ kapitałów, pełną integrację rynku kapitałowego.
UE ma opierać na 4 filarach : Unia Gospodarcza i Walutowa, Wspólna Polityka Zagraniczna i Bezpieczeństwa, Wspólna Polityka
Wewnętrzna i Sprawiedliwości, Wspólna Polityka Obronna.
Etapy wprowadzenia Unii :
I etap realizowany w latach 1990-1993 charakteryzowało znoszenie barier w przepływie kapitałowym (banki, firmy ubezpieczeniowe), włączenie walut państw członkowskich do ESW oraz coraz silniejsza koordynacja polityk gospodarczych.
II etap (1994-1998) zakładał osiąganie przez poszczególne kraje tzw. kryteriów konwergencji, uniezależnianie się banków centralnych od rządów, utworzenie Europejskiego Instytutu Walutowego przekształconego następnie w Europejski Bank Centralny oraz wyrównywanie różnic w poziomie rozwoju poszczególnych gospodarek narodowych.
III etap realizowany w latach 1999-2002 doprowadził do funkcjonowania Europejskiego Systemu Banków Centralnych, wprowadzenia do obiegu euro i wycofania walut narodowych w 12 spośród 15 krajów Unii.
Główne cechy : stabilna waluta, stabilne ceny, kontrola i współpraca w dziedzinie polityki gospodarczej, unikanie wysokiej inflacji i zadłużenia budżetowego państw członkowskich, utrzymanie niezależności Europejskiego Banku Centralnego i wprowadzenie wspólnej waluty.
5. od 1999 r. Unia Gospodarcza i Walutowa - euro.
8. Jakie są warunki przystąpienia do strefy euro?
- średnia stopa inflacji (mierzony wskaźnikiem cen konsumpcyjnych) - w roku poprzedzającym nie powinna być wyższa o więcej niż 1,5 % od
średniej stopy inflacji odnotowanej w 3 krajach o najniższej inflacji
- poziom deficytu budżetowego - nie wyższy niż 3 % PKB mierzony w cenach rynkowych
- dług publiczny - nie powiniem przekraczać 60 % PKB
- poziom stóp procentowych - nie może być wyższa niż 2 % od porównywalnej średniej stopy % z 3 trzech krajów o najniższej stopie %
- waluta powinna przynajmiej w ciągu 2 lat bez problemów utrzymywać się w ramach wskazanych w ESW widełek kursowych (+- 15 %).
9. Scharakteryzuj organa Unii Gospodarczej i Walutowej
Rada Europejska - naczelny organ polityczny
Rada Unii Europejskiej -główny organ decyzyjny, reprezentuje interesy państw
Komisja Europejska -główny organ wykonawczy, reprezentuje interesy UE jako całości.
Parlament Europejski - reprezentuje interesy społeczeństw, tj. około 370 ml obywateli Unii
Europejski Trybunał Sprawiedliwości - stały organ sądowniczy
Europejska Izba Obrachunkowa - składa się z 15 funkcjonariuszy międzynarodowych, którzy kontrolują finanse Unii Europejskiej
10. Omów zasady wdrażania dyscypliny finansowej NIE WIEM
11.Scharakteryzuj wsparcie publiczne rozwoju regionalnego.
Podobnie jak pkt 12
12. Scharakteryzuj wsparcie publiczne dla sektora MSP
Małe i średnie przedsiębiorstwa - to najbardziej zmieniające się i podatne na zmiany jednostki gospodarcze, posiadają szybką zdolność przystosowania się do zmieniających się warunków. Mogą korzystać z wszystkich form pomocy oferowanych przez UE.
Najważniejsze źródła środków to:
Europejski Bank Inwestycyjny - udziela kredytów inwestycyjnych na projekty w zakresie infrastruktury, energii i środowiska naturalnego, przemysłu, rozwoju technologicznego, itp.
Fundusz Rozwoju Regionalnego - na tworzenie nowych miejsc pracy w przemyśle, rzemiośle i usługach, na inwestycje i infrastrukturę w terenach górzystych, itp.
Europejski Fundusz Socjalny - przyznaje subwencje na przekwalifikowanie zawodowe bezrobotnych, itp.
EURATOM - udziela pożyczek na inwestycje w zakresie produkcji energii jądrowej
Europejski Program Strategiczny Badań Technologicznych i Informacji - w zawaansowane technologie
i i nne
13. Scharakteryzuj wsparcie dla konkurencyjności na rynkach zagranicznych
Wsparcie (dofinansowanie) jest udzielane na realizację projektów, których celem jest zwiększenie eksportu w całkowitej sprzedaży, zintensyfikowanie powiązań z zagranicznymi partnerami oraz zwiększenie rozpoznawalności marek handlowych i krajowych na rynkach zagranicznych.
W ramach refundowanych działań przewiduje się m.in. udział w zagranicznych imprezach targowo-wystawienniczych, misjach za granicą
czy doradztwo w zakresie opracowania koncepcji wizerunku przedsiębiorcy na wybranych rynkach docelowych.
14. Scharakteryzuj motywy i zasady polityki finansowej UE
U podstaw funkcjonowania rynku europejskiego usług finansowych tkwią następujące zasady:
Wolność umożliwiająca wszystkim instytucjom finansowym tworzenia swoich siedzib i filii tam gdzie uznają to za stosowne
Swoboda oferowania ich usług i produktów na terenie całej Unii, bez przeszkód granicznych i bez wymogów lokalizacyjnych
Swoboda ruchu kapitałów na terenie Unii
Od początku lat 60-tych Wspólnota zliberalizowała inwestycje bezpośrednie oraz portfelowe-akcyjne notowane na giełdzie, jak też obligacje. W 1986 roku zliberalizowano również pożyczki długoterminowe, walory pozagiełdowe i emisję tytułów zagranicznych. W 1988 r. Rada przyjęła dyrektywę zmierzająca do zliberalizowania pozostałych transakcji: operacji walutowych krótkoterminowych, operacji depozytowych i na rachunkach bieżących oraz świadczeń finansowych i kredytowych.
Cele:
Obywatele poszczególnych państw członków Unii mogą korzystać z usług finansowych innych państw
Nie ma przeszkód ograniczających transfery kapitałowe
Żadne ze środków dyskryminujących nie może ograniczać lub zniekształcać swobodnej cyrkulacji kapitałów
W oparciu o ogólne zasady Traktatu Rzymskiego i już wcześniej przyjęte środki, Biała Księga określiła strategię mającą doprowadzić do osiągnięcia celów Wspólnoty. Jej elementami były:
Harmonizacja podstawowych norm odnoszących się do nadzoru jedostek finansowych i ochrony inwestorów, depozytariuszy i konsumentów
Wzajemne uznanie ze strony władz kontrolnych każdego państwa - członka Unii
15. Omów znaczenie usług finansowych w gospodarce
Polityka finansowa koncentruje się na:
Zapewnienie możliwości rozwoju usług finansowych, utrzymanie pozycji w skali globalnej- instytucje finansowe mogą bardzo szybko przemieszczać swoje kapitały z jednego do drugiego kontynentu -rozwój nowych technologii i technik informacji i telekomunikacji zapewniając rozprzestrzenianie się innowacji a szczególnie nowych produktów finansowych
Rozszerzenie oferty usług finansowych dla konsumentów- wzrastająca konkurencja między różnymi typami instytucji finansowych zacierająca coraz bardziej granice między bankami, organizacjami ubezpieczeniowymi i innymi operatorami finansowymi.
Zapewnienie konkurencyjności usług finansowych świadczonych dla sektora produkcyjnego -
Zapewnienie zdolności konkurencyjnej względem konkurentów amerykańskich, japońskich i innych dalekowschodnich -wzrasta konkurencja między instytucjami finansowymi Europy oraz Stanów Zjednoczonych i Japonii.
16. Omów zasady konkurencji i konkurencyjności na unijnym rynku usług finansowych
Usługi finansowe odgrywają coraz większą rolę w gospodarce światowej, zwłaszcza w gospodarkach państw wysoko rozwiniętych. Państwa, tak jak Wspólnoty w różny sposób wpływają na funkcjonowanie rynków finansowych. Typowymi środkami różnicującymi polityki finansowe różnych państw są przede wszystkim stopy podatkowe (VAT, podatek dochodowy).
Pełna unifikacja rynku wewnętrznego usług finansowych stanowi jeden z głównych celów EWG, a następnie Wspólnot Europejskich. Przyspieszenie działań w tym kierunku datuje się zwłaszcza od opublikowania Białej Księgi w 1985 roku. Podstawy konstytucyjne zmian zostały wprowadzone Jednolitym Aktem Europejskim.
Istotnym elementem przyjętej w roku 2000 Strategii Lizbońskiej jest zdynamizowanie procesu integracji europejskiego rynku finansowego. Ma on sprzyjać podniesieniu konkurencyjności tej gospodarki - poprzez niższe koszty pozyskiwania kapitału dla przedsiębiorstw i bardziej efektywną jego alokację - oraz stymulować inwestycje i wzrost zatrudnienia, w tym także w ramach samego sektora finansowego. Jednolity rynek finansowy będzie oznaczać większą konkurencję między instytucjami finansowymi: bankami, giełdami papierów wartościowych, firmami ubezpieczeniowymi, funduszami inwestycyjnymi itp. Większa konkurencja to zaś niższe ceny kredytów i niższy koszt pozyskania kapitału, niższe ceny transferów finansowych, atrakcyjniejsze formy oszczędzania, lepsza obsługa itp. Światowe rynki finansowe ewoluują w kierunku systemu operującego nieprzerwanie 24 h na dobę , skoncentrowanego w trzech strefach: USA, Europa, Daleki Wschód. Rozwój konkurencji międzynarodowej, a zwłaszcza dalekowschodniej, zmusza Europę do wysiłku sprostania nie tylko Ameryce, ale również Dalekiemu Wschodowi.
Wspólna polityka konkurencji wykształciła się podczas tworzenia wspólnego jednolitego rynku. Ustalono odpowiednie reguły w dziedzinie konkurencji, takie aby nie mogła być ona sztucznie zakłócana poprzez działanie podmiotów gospodarczych lub rządów.
Wspólna polityka w sferze konkurencji, obejmuje przede wszystkim:
reguły rządzące pomocą państwa i i liberalizacja rynku zamówień publicznych
kontrolę fuzji przedsiębiorstw,
Wspólnotowe reguły ochrony zasad konkurencji odnoszą się zarówno do przedsiębiorstw prywatnych, jak i publicznych, a wspólnotowe prawo w tym zakresie ma pierwszeństwo wobec prawa narodowego.
Konkurencyjność - jest to zdolność gospodarki do rywalizacji na światowych rynkach, a w szczególności do sprzedaży własnych towarów i usług na tych rynkach. Konkurencyjność jest zjawiskiem szczególnie ważnym w procesie globalizacji. Cechą gospodarki światowej jest rosnący stopień otwartości krajów na wymianę z zagranicą. Kraje UE nie stosują między sobą żadnych barier w przepływie dóbr, usług i kapitału. Wysoka konkurencyjność kraju jest uważana za jeden z głównych celów polityki gospodarczej
17. Scharakteryzuj fundusze strukturalne, ich genezę i zasady udostępniania środków
Fundusze strukturalne - ich zadaniem jest wspieranie restrukturyzacji i modernizacji gospodarek krajów UE. W ten sposób wpływa się na zwiększenie spójności ekonomicznej i społecznej Unii. Fundusze kierowane są do tych sektorów gospodarki i regionów, które bez pomocy finansowej nie są w stanie dorównać do średniego poziomu ekonomicznego w UE. W skład Unii wchodzą regiony dobrze rozwinięte, takie jak południowa Anglia, okolice Paryża, czy Holandia oraz te, których poziom rozwoju znacznie odbiega od "średniej europejskiej". Są nimi Grecja, Irlandia, Portugalia, Północna Skandynawia i Południowe Włochy oraz nowe kraje członkowskie UE. Polityka Strukturalna i Fundusze mają pomóc władzom centralnym i regionalnym słabiej rozwiniętych regionów w rozwiązaniu ich najważniejszych problemów gospodarczych.
Region zacofany - to taki w którym dochód na 1 mieszkańca jest niższy niż 75 % średniej w krajach Wspólnoty.
Europejski Fundusz Rozwoju Regionalnego - uważa się , że to od jego utworzenia w 1975 r. datuje się początek europejskiej polityki regionalnej. Jego zadaniem jest wyrównywanie głównych dysproporcji regionalnych oraz uczestniczenie w rozwoju i przekształcaniu regionów. Ma się również przyczyniać do popierania trwałego rozwoju i tworzenia trwałych miejsc pracy.
Europejski Fundusz Społeczny - jest najstarszym z funduszy. Jest instrumentem wspierającym Europejską Strategię Zatrudnienia oraz wieloletnie programy rynku pracy państw członkowskich.
Priorytety wsparcia przez ESF obejmują:
- aktywną politykę rynku pracy
- przeciwdziałanie zjawisku wykluczenia społecznego
- kształcenie ustawiczne
- doskonalenie kadr gospodarki
- rozwój przedsiębiorczości
- zwiększenie dostępu i uczestnictwa kobiet w rynku pracy
Europejski Fundusz Orientacji i Gwarancji Rolnych - współfinansuje :
- inwestycje w gospodarstwach rolnych
- pomoc dla młodych rolników
- pomoc na rzecz wcześniejszego przechodzenia na emeryturę
- pomoce kompensacyjne dla obszarów o niekorzystnych warunkach gospodarowania lub dla obszarów objętych uwarunkowaniami środowiskowymi
- poprawa przetwórstwa i komercjalizacja gospodarstw rolnych
- rozwój i przetwarzanie zasobów leśnych
- rozwój obszarów wiejskich
Finansowy Instrument Wspierania Rybołówstwa - został ustanowiony w 1993 r. w celu promowania zmian strukturalnych w sektorze rybołówstwa, kultur wodnych oraz przetwórstwa i marketingu produktów z tego sektora.
Wsparcie ze środków funduszu ma przyczynić się do:
- zapewnienia trwałej równowagi między podażą i popytem
- wzmocnienia konkurencyjności i stabilności przedsiębiorstwa w sektorze
- poprawy zaopatrzenia rynku i wzrostu wartości produktów rybołówstwa i kultur wodnych
- ożywienia gospodarczego terenów uzależnionych od rybołówstwa
18. Omów cechy systemu podatkowego UE
Systemy podatkowe krajów UE mają wiele cech wspólnych. Ich wspólnym rdzeniem są podatki dochodowe i obrotowe. Pozostałe podatki, jak majątkowe i od obrotu majątkiem, mają znaczenie uzupełniające. UE dąży do tworzenia zbliżonych struktur. Do podatków dochodowych zaliczany jest podatek od spółek, który jest zróżnicowany w poszczególnych krajach Unii. Inną grupę stanowią podatki od obrotu. Należą do nich w szczególności podatek od wartości dodanej (VAT), który jest w krajach UE jest najbardziej zharmonizowany i akcyza. Mniejsze znaczenie mają podatki majątkowe, podatki obciążające posiadanie majątku i obrót majątkiem, podatek od spadków i darowizn oraz podatek gruntowy.
W chwili obecnej wszystkie państwa członkowskie Unii wprowadziły podatek VAT. System podatkowy UE „idzie” w kierunku przeniesienia środka ciężkości z podatków bezpośrednich (pod. od osób fizycznych) na rzecz obciążeń o charakterze pośrednim (VAT). Docelowo ma obowiązywać zasada wymiaru i poboru podatku według miejsca prowadzenia działalności, pozwoli to władzom państwowym na czerpanie korzyści budżetowych z działalności gospodarczej tam, gdzie jest ona prowadzona - w ten sposób władze lokalne będą żywotnie zainteresowane w tworzeniu warunków dla biznesu.
Bardzo dużą rolę w harmonizowaniu europejskiego prawa podatkowego odgrywa Europejski Trybunał Sprawiedliwości. Ustala on zakres zgodności podatków krajowych z ustawodawstwem unijnym umożliwiając jednocześnie działanie konkurencji zagranicznej na rynkach wewnętrznych.
Podatki są szczególnym elementem polityki gospodarczej państwa. Za pośrednictwem tego instrumentu państwo może wpływać na działalność przedsiębiorców. Na system podatkowy składają się poszczególne rodzaje podatków wraz z zastosowanymi konstrukcjami podatkowymi.
19. Omów systemy podatków od osób fyzycznych w państwach UE
W Unii Europejskiej nie ma ujednoliconego podatku od dochodów osób fizycznych. Komisja uważa, że podatki takie są instrumentem polityki gospodarczej państw członkowskich i nie proponuje ich harmonizacji.
Przykładowo :
Francja - opodatkowanie progresywne : dochody do 5515 EUR - zwolnione z podatku, wyższe dochody odpowiednio 14 % i 30 %, ponad
65.559 EUR - 40 %
Niemcy - opodatkowanie progresywne w przedziale 15-42 %. Istnieją różne ulgi
Wielka Bryt. - opodatkowanie też progresywne : do 2020 GBP - 10 %, 2021-31.400 22 %, powyżej 40 %
20. Co można powiedzieć o sporach między UE a Stanami Zjednoczonymi wokół współfinansowania programów
rozwojowych w wiodących dziedzinach gospodarki Nie wiem !!!
21. Jaką rolę pełnią subwencje publiczne we wspomaganiu konkurencyjności międzynarodowej ?
Omów stanowisko Światowej Organizacji Handlu w tej sprawie. Nie wiem !