Cel i rodzaje analizy ekonomicznej.
Cel analizy ekonomicznej:
u podstaw analizy ekonomicznej w naukach medycznych leży dażenie do wykazania, że istnieja metody rozpoznawania oraz leczenia chorob w sposób efektywny-zarowno pod wzgledem medycznym jak i ekonomicznym. Poszukuje odpowiedzi na pytanie, jaka uzyskać możliwie największą korzyść kliniczną przy ograniczonych środkach finansowych.
Rodzaje analizy ekonomicznej:
a) analiza identyfikacji kosztów
polega na prostej identyfikacji kosztów związanych z zastosowaniem i postępowaniem diagnostycznym lub terapeutycznym, koszty mogą być wyrazone w odniesieniu do konkretnej usługi lub calego procesu rozpoznawczo diagnostycznego. Analiza służy wyłącznie do oceny kosztów i nie ocenia efektów klinicznych oraz ekonomicznych.
b) analiza koszt-efekt:
najpopularniejsza forma badania oceniająca koszty w powiązaniu z wynikami zarówno typu ekonomicznego jak i medycznego. Dzieki analizie dowiadujemy się o poniesionych kosztach i ich związku z konkretnymi wynikami. Największe wyzwanie to przeliczenie wyników klinicznych na wskaźniki ekonomiczne. Posługuje się tutaj koncepcją przeżywalności oraz jakości życia. Należy pamiętać, że podstawą do oceny jakości zdrowia są opinie dotyczące stanu zdrowia i choroby uzyskane od pacjentów w wyniku wywiadów. Przeprowadza się ją na hipotetycznej grupie pacjentów (1000 pacjentów o określonej charakterystyce demograficznej oraz klinicznej). Badania ekonomiczne nie powinny zastąpić indywidualnego podejścia lekarza do pacjenta bo pacjent może mieć własne preferencje nie wynikające z badań naukowych.
c) analiza koszt-korzyść
stanowi poszerzenie analizy koszt-efekt odpowiada na pytanie czy korzyści z zastosowanego postępowania rozpoznawczego lub leczniczego są warte poniesionych kosztów. Sprowadza się do wspólnego mianownika wartości monetarnej zarówno koszty jak i korzyści. do obliczenia kosztów korzyści używa się ustalonych kosztów związanych z rozpoznawaniem, leczeniem oraz konsekwencjami jednostek chorobowych. Jeśli zastosowana diagnostyka lub leczenie zapobiegnie wystąpieniu choroby to można przyjąć, że korzyść równać się będzie kosztom związanym z daną jednostką chorobową. Dalej oblicza się współczynnik koszt-korzyść przez podzielenie wartości kosztów przez wartość korzyści. Otrzymany współczynnik może podlegać analizie porównawczej. Analizę tą można przeprowadzać na szerszej populacji.