46. Działania samokontrolne i samooceniające uczniów w toku zintegrowanej edukacji wczesnoszkolnej?
Samokontrola jest przejawem dyscypliny umysłowej, kontroli nad umysłem w toku zdążania do uzyskania efektu podjętego działania.
Ogólne panowanie nad sobą ucznia jest warunkiem umożliwiającym mu przeprowadzenie samokontroli wykonywanych przez siebie prac. Samokontrola uczniów obejmuje wszelkie zadania wykonywane na lekcji zarówno dydaktyczne jak i wychowawcze. Uczniowie sami kontrolują przebieg i wyniki swojej pracy. Podstawowe składniki cyklu czynności ucznia to:
przygotowanie pracy nad zadaniem,
- jego opracowanie
samodzielne skontrolowanie
.Samokontrola wiąże się z umiejętnością samooceny ucznia. W skład samooceny i samokontroli wchodzą: przebieg pracy nad danym zadaniem, poprawność zadania i jego wyniku, strona zewnętrzna pracy.
Samokontrola i samoocena służą powstawaniu refleksji ucznia nad samym sobą, nad zmianą tego, co robi, nad sposobem swojej pracy.
Działania ucznia polegają na analizie wykonanego zadania, dostrzeganiu i poprawie błędów. Nauczyciel ustosunkowuje się nie do błędów lecz do tego, jak uczeń sobie z nimi radzi i jak je rozwiązuje.
Dokonując samokontroli i samooceny uczeń sprawdza swoje wiadomości i umiejętności, porównuje je z umiejętnościami rówieśników, analizuje swoje możliwości (jak działam, co osiągam, jaki jest efekt mojej pracy, czy spełnia moje oczekiwania, co mogę zmienić w samym sposobie działania?).
47. Znaczenie kompetencji językowych nauczycielaw toku ZEW
Wypowiedzi nauczyciela pracującego w typowym systemie klasowo-lekcyjnym zajmują obecnie ponad 70% czasu lekcyjnego.Nieoceniony wpływ na kształtowanie- kompetencji językowej dziecica ma nauczyciel^Skutreczność kształcenia jezykowego uczniów w dużej mierze uzależniona jest od kompetencji językowej nauczyciela„jego wiedzy o świecie,o systemie językowym,.ale także i skuteczności oddziaływania na ucznia za pomocą określonych aktów mowy. Czynniki wł aściwego komunikowania się pozwalają na osłabienie lęków szkolnychr, służą zarazem.wzmacnianiu samooceny i. budowaniu pozytywnego obrazu własnej osoby przez ucznia..Uczenie dziecka jest próbą wyjścia poza obowiązujący schemat i zbliżenia relacji nąuczyciel-uczeń do autentycznego komunikowania się zwłaszcza,.że celem nauczycieli jest coś więcej niż tylko przekazywanie faktów i informacji. Konieczne są zmiany w postawach uczących..Badacze aktów mowy nauczyciela na lekcji stwierdzają,że- najliczniejszą grupę wśród wielu stanowią: imperatywa (pytania,polecenia.wskazówki) i wyjaśnienia(akty orzekające) .Wg wskazówek psychologów,wypowiedzi skierowane do ucznia nie powinny byćocenami,ale opiniami i wyrażeniami,czyli tekstami z pozycji "ja" (nie"ty") Umiejętności właściwego wyrażania wypowiedzi aprobujących w języku mówionym nauczyciel może wykorzystywać podczas recenzowania prac pisemnych swoich uczniów.Powinny to byćnie tyle oceny,co opinie nauczyciela.
52. Środki dydaktyczne w ZEW (w perspektywie dwóch wybranych klasyfikacji)
Istnieje wiele typologii środków dydaktycznych. Wśród nich znacznie wyróżnia się podział Fleminga i Jakoby`ego:
środki naturalne- przedstawiające w sposób bezpośredni rzeczywistość
techniczne obrazujące rzeczywistość pośrednio (wzrokowe, słuchowe, połączone wzrokowo-słuchowe, manipulacyjne, modelowe, automatyczne)
symboliczne p przedstawiające rzeczywistość przy wykorzystaniu symboli, którymi mogą być słowa drukowane i mówione, znaki plastyczne, rysunki, itp.
Wg Okonia:
środki proste:
środki słowne (podręczniki, teksty drukowane)
proste środki wzrokowe (modele, autentyczne wzory przedmiotów, reprodukcje obrazów, mapy)
2. środki złożone wykorzystujące rozwój techniki, nowinek, urządzeń i sprzętu
przekazującego informacje:
mechaniczne środki wzrokowe (aparaty fotograficzne, mikroskopy, oscyloskopy, teleskopy - urządzenia przekazujące obraz)
środki słuchowe (gramofony, magnetofony, radia CB - kontakt ze światem, nauczanie na odległość)
środki wynikające z połączenia wzroku ze słucham (są to urządzenia takie jak telewizor, video lub dobrze wyposażony komputer)
3. środki automatyzujące uczenie się (np. laboratoria z wyszczególnionych dziedzin nauki, maszyny dydaktyczne, komputery)
53. Zasady dydaktyczne w ZEW (w perspektywie dwóch wybranych klasyfikacji)
Zasady nauczania to normy postępowania dydaktycznego, których przestrzeganie umożliwia osiągnięcie celów kształcenia.
Wg Kupisiewicza i Okonia:
zasada świadomego i aktywnego udziału uczniów
wiązania teorii z praktyka
poglądowości
przystępności
systematyczności
trwałości wiedzy
indywidualizacji i zespołowości
W. Okoń po wszelkich analizach przedstawił listę siedmiu zasad obejmującą:
- zasadę systematyczności
- zasadę poglądowości
- zasadę samodzielności
- zasadę związku teorii z praktyką
- zasadę efektywności
- zasadę stopniowania trudności
- zasadę związku idywidualizacji i uspołecznienia.
Wg Okonia nie musi to być lista zamknięta.
Zasady wg Zygmunt Mysłakowski, opierając się na założeniu, że zasady nauczania wynikają z tych prawidłowości, które rządzą procesem nauczania-uczenia się. Lista ta obejmowała zasady: poglądowości, świadomego i aktywnego udziału uczniów w procesie uczenia się i nauczania, trwałości zdobytych przez uczniów świadomości, systematyczności i logicznej kolejności w nauczaniu oraz dostępności, tj. dostosowania nauki do sił i możliwości uczniów.