Wychowanie seksualne
1. Definicja:
„Wychowanie seksualne to ogół działań i wpływów zmierzających do ukształtowania u dzieci i młodzieży postaw szacunku i zrozumienia wobec przedstawicieli płci odmiennej oraz takich uczuć wzajemnych, jakie są warunkiem wytwarzania się prawidłowych relacji między dziewczętami i chłopcami. Do głównych instytucji wychowania seksualnego należy rodzina, tu bowiem dzieci na przykładzie zachowań ojca i matki kształtują swoje pierwsze, często decydujące wyobrażenia o miłości między kobietą i mężczyzną”
wg W.Okoń
2. Edukacja seksualna, zgodnie ze standardami międzynarodowymi, powinna:
1) zapewniać wszechstronną informację na temat ludzkiej seksualności dostosowaną do wieku dziecka;
2) dostarczać wiedzę odpowiednio wcześnie- tak, by wyprzedzać doświadczenia młodzieży;
3) przekazywać rzetelną i pełną informację na temat antykoncepcji, w tym skuteczności i wad różnych metod;
4) zapewniać rzetelną informację na temat AIDS i sposobu uniknięcia zakażenia wirusem HIV oraz innych chorób przenoszonych drogą płciową;
5) wzmacniać odpowiedzialność mężczyzn za skutki aktywności seksualnej;
6) podkreślać prawo kobiety do decyzji w sprawach seksu, także do odmowy w każdej sytuacji.
3. Definicja MIŁOŚCI
Miłość - uczucie, które przejawia się w relacji do drugiej osoby (lub obiektu) połączone z silnym pragnieniem stałego obcowania z nią, czemu może towarzyszyć pociąg fizyczny do osoby będącej obiektem uczucia.
Z psychologicznego punktu widzenia miłość definiuje się jako relacje miedzy osobami, które pragną czynić dobro dla drugiej osoby. Są gotowe do poświęceń oraz wykazują ogromną chęć do pozostania ze sobą, aż do śmierci.
4. „Jakie są kryteria dojrzałości człowieka?”
Dojrzałość biologiczna:
Składa się na nią odpowiedni wzrost, ciężar i proporcja budowy ciała oraz pełny rozwój wszystkich układów i narządów wewnętrznych. Szczególnym kryterium dojrzałości biologicznej jest zdolność wydania potomstwa. W naszym klimacie dojrzałość biologiczną osiąga się na ogół między szesnastym a osiemnastym rokiem życia, z tym, że dziewczęta zwykle wyprzedzają chłopców o około dwóch lat.
Dojrzałość emocjonalna:
wyraża się przede wszystkim tym, że człowiek osiągnął zdolność kontrolowania swoich przeżyć, uczuć i wzruszeń. Mówiąc po prostu potrafi się opanować. Na dojrzałość tej sfery składa się odpowiedni stopień zrównoważenia. Człowiek reaguje proporcjonalnie do ważności sprawy, którą przeżywa.
Rozwój emocjonalny człowieka warunkują zarówno właściwości wrodzone, jak i wpływy zewnętrzne. Trzeba powiedzieć jeszcze, że rozwój emocjonalny jest w pewnej mierze zależny również od postawy przyjętej przez człowieka. Sfera emocji daje się kształtować w drodze samowychowania.
Dojrzałość intelektualna:
umiejętność przyswajania wiedzy, kojarzenia faktów, a przede wszystkim chęć rozwijania swojej wiedzy i poszerzania horyzontów myślowych, by umieć znaleźć się w każdym środowisku i mieć możliwość zabrania głosu w dyskusji. Osiągając dojrzałość intelektualną, możemy być dumni z tego, że stajemy się coraz mądrzejsi!
Dojrzałość duchowa:
to dbanie o rozwój własnej duszy, a co za tym idzie, wrażliwości i wewnętrznego ciepła. To także zdolność do dialogu z ludźmi. To otwieranie się na to, co niewidoczne, wewnętrzne.
Dojrzałość społeczna:
objawia się w możliwości współdziałania, człowiek chce działać, chce być doceniony, pragnie czuć się spełniony. Taka osoba pragnie pomagać innym i udzielać się społecznie (np. działać w samorządzie szkolnym, zostać wolontariuszem, zapisać się do Ligi Ochrony Przyrody). Niestety nie wszyscy jednak potrafią docenić daną im możliwość i z niej rezygnują.
Opracowały:
Joanna Świerczek
Agnieszka Zielnik
Klaudia Bogocz
Katarzyna Pyrtek