Postepowanie w osteoporozie - podsumowanie, Ratownictwo medyczne, Ortopedia


Podsumowanie zaleceń

  1. Celem diagnostyki i postępowania leczniczego w osteoporozie jest zapobieganie złamaniom osteoporotycznym, a w przypadku ich wystąpienia podjęcie skutecznego leczenia farmakologicznego (po lub razem z postępowaniem ortopedycznym).

  2. Do kompetencji lekarza specjalisty medycyny rodzinnej należy identyfikacja pacjentów zagrożonych złamaniami (na podstawie badania przedmiotowego i wywiadu dotyczącego czynników ryzyka złamań), zlecenie przeciwzłamaniowych działań profilaktycznych oraz skierowanie pacjentów zagrożonych złamaniami do Poradni Leczenia Osteoporozy lub innych specjalistów, a następnie kontynuacja i nadzór wybranego przez nich protokołu leczenia osteoporozy.

  3. W zapobieganiu osteoporozie istotną rolę odgrywa optymalizacja spożycia wapnia (wg zaleceń), białka (1,2 g/kg masy ciała), potasu (powyżej 3500 mg/dobę) oraz magnezu (powyżej 300 mg/dobę) (B). Właściwa podaż witaminy D obniża ryzyko złamań przez bezpośredni wpływ na kość, przy czym optymalizacja statusu mięśniowo-nerwowego powoduje także zmniejszenie ryzyka upadków (A).

  4. W postępowaniu diagnostycznym na plan pierwszy wysuwa się różnicowanie pierwotnych i wtórnych zagrożeń złamaniami. W osteoporozach wtórnych przed leczeniem właściwej osteoporozy istotne jest uwzględnienie postępowania przyczynowego dotyczącego schorzenia pierwotnego. Szczególne zagrożenie dotyczy stosowania GKS w okresie dłuższym niż trzy miesiące. Stwierdzenie patologicznego (niezwiązanego z osteoporozą) charakteru złamań lub zaniku tkanki kostnej może wymagać dalszego postępowania specjalistycznego, ale nie wyklucza potrzeby leczenia w Poradni Leczenia Osteoporozy.

  5. Kompleksowa ocena szkieletowych czynników ryzyka złamań obejmuje ocenę 10-letniego ryzyka złamań na podstawie badań densytometrycznych, markerów obrotu kostnego, morfometrii oraz wybranych czynników ryzyka złamań (B).

  6. Zadaniem lekarza zajmującego się leczeniem osteoporozy jest weryfikacja wstępnego rozpoznania osteoporozy oraz rozpoczęcie odpowiedniego do zagrożenia postępowania profilaktyczno-terapeutycznego na podstawie kompleksowej oceny 10-letniego ryzyka złamań (B).

  7. Pacjentom z niższym niż 10% 10-letnim ryzykiem złamań, zaleca się zmianę stylu życia, zapobieganie upadkom oraz poprawę ogólnej sprawności narządu ruchu w szczególności układu mięśniowo-nerwowego przez odpowiednie postępowanie rehabilitacyjne i żywieniowe. Wysokie (> 20%) ryzyko złamania jest arbitralnym kryterium podjęcia leczenia farmakologicznego.

  8. Wybór postępowania farmakologicznego o najwyższej skuteczności przeciwzłamaniowej powinien być ukierunkowany na leczenie przyczynowe. Leczenie antykataboliczne jest najwłaściwsze u pacjentów z szybkim obrotem kostnym (B). Leczenie proanaboliczne lub o mieszanym mechanizmie działania jest skuteczne niezależnie od szybkości metabolizmu kostnego (B).

  9. Terapia hormonalna (TH) - estrogenowo-progestagenowa u kobiet po menopauzie i testosteronowa u mężczyzn z hipogonadyzmem, po uwzględnieniu potencjalnych zagrożeń, zapobiega utracie masy kostnej oraz obniża ryzyko złamań (A).

  10. Bisfosfoniany to najczęściej stosowane leki antykataboliczne, o najlepiej udokumentowanym działaniu przeciwzłamaniowym zarówno w lokalizacji kręgosłupa (alendronian, rizedronian, ibandronian), jak i lokalizacjach pozakręgowych, w tym bliższego końca kości udowej (bkku) (alendronian, rizedronian) (A). Ze względu na małą biodostępność istotne jest rygorystyczne przestrzeganie protokołu podawania. Najwyższą skuteczność przeciwzłamaniową stwierdzono u pacjentów z szybkim obrotem kostnym leczonych alendronianem (B).

  11. Ranelinian strontu - lek o podwójnym mechanizmie działania (proanabolicznym i antykatabolicznym) o dobrze udokumentowanym działaniu przeciwzłamaniowym zarówno w lokalizacji kręgosłupa (A), jak i we wszystkich lokalizacjach pozakręgowych, w tym bliższego końca kości udowej (bkku) (A). Dawkowanie codzienne.

  12. Raloksyfen (lek antykataboliczny z grupy SERM) - udokumentowane działanie przeciwzłamaniowe tylko w lokalizacji kręgosłupa. Ze względu na dodatkowe działanie przeciwnowotworowe może być zalecany także u kobiet ze zwiększonym ryzykiem raka gruczołu piersiowego. Objawy niepożądane ze strony układu żylnego (A).

  13. Kalcytonina (lek antykataboliczny) - udokumentowane działanie przeciwzłamaniowe w lokalizacji kręgosłupa. Ze względu na działanie przeciwbólowe jest zalecana w ostrych stanach pozłamaniowych (A).

  14. Teryparatyd (lek anaboliczny). Pomimo udokumentowanego pozytywnego działania przeciwzłamaniowego we wszystkich lokalizacjach kośćca u osób z zaawansowaną osteoporozą jest stosowany w ograniczonym stopniu ze względu na wysoki koszt, ograniczony do 18 miesięcy protokół terapii oraz podawanie w postaci iniekcji podskórnych (A).

  15. Terapia złożona - nie ma dowodów na synergistyczne działanie przeciwzłamaniowe. Terapia sekwencyjna to głównie terapia teryparatydem, która może poprzedzać leczenie bisfosfonianami (B).

  16. Ze względu na duże problemy z utrzymaniem pacjenta w długoterminowym leczeniu istotnego znaczenia nabiera współpraca na linii pacjent-lekarz oraz właściwe monitorowanie terapii za pomocą metod densytometrycznych i oceny metabolizmu kostnego. Właściwa ocena postępów leczenia ma istotny wpływ na skuteczność prowadzonej terapii przeciwzłamaniowej (B).

Zalecenie 6. Postępowanie farmakologiczne u kobiet po menopauzie

0x01 graphic
0x01 graphic
0x01 graphic
0x01 graphic
0x01 graphic



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Osteoporoza - postępy 2010, Ratownictwo medyczne, Ortopedia
Chorzy na osteoporozę nie przestrzegają zaleceń lekarza!, Ratownictwo medyczne, Ortopedia
Leki na osteoporozę obniżają ryzyko raka piersi, Ratownictwo medyczne, Ortopedia
Reumatologia - postępy 2010, Ratownictwo medyczne, Ortopedia
Biochemiczne markery chorób stawów, Ratownictwo medyczne, Ortopedia
Bisfosfoniany a złamania k. udowej, Ratownictwo medyczne, Ortopedia
Chirurgia tętnic - postępy 2011, MEDYCYNA, RATOWNICTWO MEDYCZNE, BTLS+chirurgia
ZgonyTab, Ratownictwo medyczne, Ortopedia
Nieprawidłowości w terapii bisfosfonianami, Ratownictwo medyczne, Ortopedia
Złamania u chorych kardiologicznie, Ratownictwo medyczne, Ortopedia
Bioleki w zapaleniu stawów, Ratownictwo medyczne, Ortopedia
Kraniotomia-e, Ratownictwo medyczne, Ortopedia
Kraniotomia-c, Ratownictwo medyczne, Ortopedia
1. Bóle narządu ruchu - leczenie, Ratownictwo medyczne, Ortopedia
ZASADY POSTEPOWANIA W ZATRUCIACH U DZIECI, ratownictwo medyczne
Witamina D a złamania, Ratownictwo medyczne, Ortopedia
Mostek da się skleić, Ratownictwo medyczne, Ortopedia
Jak celiakia atakuje kości, Ratownictwo medyczne, Ortopedia

więcej podobnych podstron