PRZEDSTAW I OPISZ METODY PLANOWANIA POTRZEB W SIECI ZAOPATRZENIA
Menedżerowie zajmujący się planowaniem potwierdzają, jak trudne jest panowanie dostaw surowców pozwalających na pokrycie potrzeb firmy w zapotrzebowanie w materiały i surowce wykorzystywane do produkcji. Poważnym problemem jest ustalanie wielkości dostaw w warunkach rynku turbulentnego i nieprzewidywalnego, oraz w warunkach zapotrzebowania dyskretnego (nieciągłego).
Poniżej skrótowo omówione zostały metody ustalania wielkości i częstotliwości dostaw .
Można je podzielić na dwie podstawowe:
* statyczne wielkości zamówienia - po jednorazowym ustaleniu wielkości dostaw, pozostają niezmienione w planie zamówień,
* dynamiczne wielkości zamówienia - są nieprzerwanie przeliczane w zależności od dynamiki zmian związanych z potrzebami firmy.
Jaką metodę przyjąć?
Niezwykle trudno jest odpowiedzieć na tak prosto sformułowane pytanie. Wynika to bowiem z braku perfekcyjnej metody, nieobarczonej błędami. Nie można jednoznacznie przyjąć i zastosować jednej metody służącej do planowania dostaw dla wszystkich rodzajów i typów towarów. Dla różnych towarów będą optymalne różne metody.
Poniżej zamieszczam wybór metod ustalania wielkości i częstotliwości dostaw w planowaniu potrzeb materiałowych:
Metoda maksymalnej dostawy:
Stosowanie tej metody jest opłacalne przede wszystkim przy wysokich kosztach dostaw, długim okresie realizacji zamówienia oraz niskich kosztach utrzymania zapasów. Jest ona stosowana również w przypadku dobra, które może być magazynowane przez dłuższy czas bez ryzyka większego spadku jego wartości lub jakości. Metoda ta zapewnia duże bezpieczeństwo zaopatrzenia z uwagi na wysoki średni stan zapasów.
Metoda dostaw partia na partię:
Metoda ta jest mało skomplikowana i szybka do wprowadzenia do firmy. Zamówienia dotyczące potrzeb są wielkościami dynamicznymi. Wymagają ciągłego weryfikowania i określania wielkości dostaw. Metoda ma zastosowanie do materiałów drogich lub charakteryzujących się dużą nieciągłością potrzeb. Wykorzystywana jest przede wszystkim w warunkach charakterystycznych dla systemów JIT.
Metoda stałej wielkości dostaw z wykorzystaniem ekonomicznej wielości zamówienia:
Metoda jest wykorzystywania w przypadku każdej pozycji asortymentowej. stosowanie tej metody daje najlepsze rezultaty, jeśli zapotrzebowanie na dobra jest równomierne. Wahania i nieciągłości zapotrzebowania znacznie zmniejszają jej skuteczność i efektywność.
Metoda stałej częstotliwości dostaw:
Jest metodą bardziej efektywną niż metoda stałej wielkości dostaw. W metodzie tej koszty utrzymania zapasów mają tendencję do obniżania się. Ustala się tu stałą i optymalną częstotliwość dostaw towaru.
Metoda balansowania kosztami:
Metoda ta stosowana może być w warunkach zmienności i nieciągłości zarówno wielkości dostaw jak i częstotliwości.
Metoda najniższego kosztu na jednostkę czasu:
Efektywność tej metody jest najlepsza, gdy zapotrzebowanie ma charakter nieciągły lecz jednolity. Jest to metoda dynamiczna, o dużej zmienności zarówno wielkości dostaw, jak i cyklu zamawiania. Jest ona jednak optymalna w przypadku towarów niewrażliwych na cenę (o stałym koszcie) oraz jest stały koszt utrzymania zapasu w różnych okresach. Metoda ta jest również ograniczona. Jej ograniczeniem jest rozpatrywanie tylko jednej partii w przyszłych okresach.
Metoda z wykorzystaniem algorytmu Wagnera-Whitina
Również jest metodą dynamiczną. Określa optymalną strategię planu dostaw poprzez analizę i minimalizację łącznych kosztów zaopatrzenia i utrzymania zapasu. Jest metodą bardziej pracochłonną niż wcześniej prezentowane. W czasach informatyzacji nie jest to jednak problem. Posiada zaś dużą zaletę w postaci uwzględniania ewentualnych zmian zarówno kosztów dostaw, jak i kosztów utrzymania zapasów.