Wylężek Dominika
2 rok, WF
32283, stacjonarne
SZPOTAWOŚĆ KOLAN
Szpotawość kolan pojawia się z reguły w wieku dziecięcym i zazwyczaj
jest obustronna. Stanowi ona deformację całej kończyny. Główną przyczyną
choroby jest krzywica oraz nadwaga ciała, przy słabym jeszcze układzie
mięśniowym, więzadłowym i kostnym. Najczęstszym okresem występowania
wady jest 1-3 rok Ŝycia. U dzieci w wieku szkolnym, szpotawość kolan rzadko
nadaje się do korekcji. Wadę tę spotyka się także u dzieci zdrowych, którym
zezwolono na zbyt wczesne chodzenie, czyli w okresie, kiedy ciężar ciała był
wielkim obciążeniem dla zbyt miękkiego kośćca dziecka. Wada ta pojawia się
szczególnie często u dzieci z nadwagą lub otyłych.
Przy szpotawości kolan trzony kości udowej oraz piszczelowej i
strzałkowej są wygięte na zewnątrz, przy czym szczyt krzywizny wypada w
okolicy stawu kolanowego. Kiedy chory stanie, łącząc razem stopy, między
kolanami zaznaczy się szeroki odstęp.
W zapobieganiu zaleca się jak najczęstsze korzystanie ze
słońca i świeżego powietrza oraz przestrzega się przed
umieszczaniem dzieci w kojcach i tym podobnych
urządzeniach, umożliwiających im przybieranie postawy
pionowej. Dziecko powinno jak najdłużej raczkować i chodzić
na czworakach, gdyż w ten sposób uzyska potrzebną
sprawność i siłę mięśni oraz wytrzymałość kośćca pozwalającą
mu na przyjęcie postawy dwunożnej. Deformacje niepoddające
się leczeniu zachowawczemu wymagają operacji.
Korekcja szpotawości:
Leczenie zachowawcze jest uzależnione od przyczyny i stopnia zaawansowania wady.
Dziecko, które ma skłonności do szpotawości kolan:
1. Powinno unikać wysiłków i obciążeń w pozycji stojącej.
2. Nie może w czasie zabawy przebywać w tzw. siadzie skrzyżnym („po turecku”).
3. Powinno jak najczęściej siedzieć ze złączonymi kolanami i rozstawionymi stopami.
4. Powinno zredukować nadwagę (jeśli istnieje).
5. Może stosować wkładki lub obuwie z podwyższonym obcasem po stronie zewnętrznej, ale tylko przy zaleceniu przez lekarza.
Zalecenia: gimnastyka korekcyjna, łyżwiarstwo, jada na nartach technikami kątowymi (pług, łuk), masaż klasyczny, terapia manualna.
Przeciwwskazania: pływanie kraulem, jazda na rowerze.
Przykładowe ćwiczenia:
siad ugięty podparty, stopy rozstawione, naprzemienne skręcanie ugiętych kończyn dolnych do wewnątrz z równoczesnym dotknięciem kolan do podłoża;
leżenie przodem na ławeczce, ramiona wyciągnięte i chwyt za obrzeże ławki, Nogi poza ławką. Wykonanie nogami wyprostowanymi w stawach biodrowych i kolanowych ruchów nożycowych;
siad ugięty podparty, między kolanami piłka gumowa, zgniatanie kolanami piłki;
siedząc na ławeczce, woreczek między kolanami, próbujemy prostować nogi;
leżenie tyłem, rozkrok, złączenie kończyn dolnych przez ugięcie w stawach kolanowych do wewnątrz, stopy na zewnątrz;
w siadzie skulonym ręce w bok zgięte w stawie łokciowym, opad tułowia w tył, woreczek między kolanami;
leżenie tyłem, woreczek między kolanami, rysowanie kółek w lewą i w prawą stronę;
w staniu w lekkim rozkroku, ugięcie kolan (półprzysiad) z równoczesnym zbliżeniem kolan do siebie przez naciskanie dłońmi na boczne okolice kolan;
w staniu tyłem do drabinek (ściany), unoszenie nogi zgiętej w stawie kolanowym w górę w skos przez nogę przeciwną;
podskoki obunóż na materacu, ręce oparte na skrzyni (stole), woreczek między kostkami, kolana związane.
Źródła:
M. Borkowska, I. Gelleta- Mac, Wady postawy i stóp u dzieci, Warszawa 2004.
T. Kasperczyk, Wady postawy ciała. Diagnostyka i leczenie, Kraków 2004.
J. Wilczyński, Korekcja wad postawy człowieka, Starachowice 2001.
1