Statki kosmitów czy tajemnicze zwierzęta?

W wielu przypadkach źródłem opowieści o latających spodkach są w istocie błędne interpretacje zjawisk atmosferycznych i astronomicznych, na przykład balonów meteorologicznych, planety Wenus, odbijających światło obłoków mgły lub chmur, flar alarmowych, stad gęsi lub rojów świecących owadów, chmur o soczewkowatym kształcie, smug pozostawianych przez odrzutowce, nisko przelatujących samolotów i meteorytów.

W innych przypadkach ludzie zakładają zwykle, że latające spodki i inne osobliwe obiekty na niebie to statki kosmiczne istot pozaziemskich. A jeśli przynajmniej niektóre z nich to żywe istoty, mieszkańcy naszej planety, których dotychczas nie odkryli naukowcy? Ta fascynująca lecz mało znana hipoteza wzbudziła ostatnio wielkie zainteresowanie licznych badaczy amerykańskich.

Wiadomo, że termin "latający spodek" wymyślił reporter, który zajmował się dokumentacją spotkania przedsiębiorcy z Idaho, Kennetha Arnolda z dziewięcioma latającymi obiektami o owalnym kształcie, podczas pilotowania samolotu Callair 24 czerwca 1947 r. Nie wszyscy wiedzą jednak, że Arnold opisał "spodki" jako żywe organizmy, "podobne do latających meduz."

Podobne obserwacje poczynili także inni mieszkańcy Ameryki. Miesiąc później, John P. Bessor z St Thomas w Pensylwanii przedłożył siłom powietrznym Stanów Zjednoczonych swoją teorię, którą stworzył podobno w 1946 r. Oficer, który udzielił Bessorowi odpowiedzi, nie zlekceważył jego koncepcji, lecz stwierdził, że "wśród teorii, które nam przedłożono wyróżnia się ona wybitnymi walorami intelektualnymi."

Teoria zwierząt powietrznych znów stała się głośna w 1955 r., kiedy hrabina Zoe Wassilko-Serecki, słynna niezależna myślicielka, opublikowała w Stanach Zjednoczonych jej szczegółową ocenę. Twierdziła, że w górnych warstwach atmosfery ziemskiej żyją wielkie istoty o wrzecionowatych kształtach, o lśniących ciałach złożonych z energii skondensowanej wokół jądra z materii stałej. Mogą przybierać dowolne kształty, od kolistych w stanie spoczynku po wrzecionowate w ruchu. Przyswajają one energię, którą karmią swoje eteryczne ciała. W późniejszych latach pojawiło się wiele doniesień o UFO. Liczne niezidentyfikowane obiekty latające miały podobno kształt cygar i były podobne do niebiańskich zwierząt, które opisała hrabina.

Jej koncepcję poparł zoolog Ivan Sanderson, jeden z najznakomitszych amerykańskich badaczy tajemniczych zwierząt. U progu lat sześćdziesiątych znany naukowiec, wynalazca hydrofonu John M. Cage z New Jersey, porównał UFO ciągnące śladem samolotów do delfinów towarzyszących statkom. Stwierdził, że obiekty latające mogą okazać się inteligentnymi formami życia, które żywią się elektrycznością o ładunku ujemnym.

Najsłynniejszym badaczem teorii zwierząt powietrznych jako niezidentyfikowanych obiektów latających jest Trevor James Constable, oficer łączności z amerykańskiej floty handlowej. W 1978 r. opublikował wyniki swoich badań i dociekań w fascynującej książce, zatytułowanej Sky Creatures.

Zdaniem Constable'a, niektóre UFO to olbrzymie nie odkryte jeszcze formy życia, w pełni przystosowane do życia w atmosferze ziemskiej. Nadał tym wysoko rozwiniętym organizmom nazwę "critters" i opisał je jako jednokomórkowce (takie jak ameby), pokryte osłoną podobną do miki lub metalu, o zróżnicowanej wielkości - od kilku centymetrów do blisko kilometra długości. Costable wyjaśnił, że osobliwe organizmy widuje się niezwykle rzadko, ponieważ często emitują one promienie podczerwone (niewidzialne dla ludzkiego oka). Zmieniają także kobr i w określonych warunkach świecą odbitym światłem. Wówczas stają się widoczne i klasyfikuje się je jako UFO. Można je sfotografować za pomocą specjalnej błony i odpowiednich filtrów. Constable zamieścił w swojej książce liczne fotografie tajemniczych mieszkańców nieba, wykonane na pustyni Mojave w Kalifornii.

W 1992 r. teoria o żywych UFO, nazywanych czasami "bioformami", zyskała rozgłos poza granicami Stanów Zjednoczonych. Brytyjczyk Andrew Collins przedstawił ją w książce The Circlemakers. Kiedy poszukiwał przyczyny powstawania tak zwanych kręgów zbożowych, odnalazł rozprawę zapomnianego uczonego Wilhelma Reicha, który twierdził, że odkrył tajemniczy rodzaj energii, nazwanej orgonem. Według hipotezy Collinsa, orgon może być kluczem do zagadki kręgów zbożowych, ponieważ wszystkie udokumentowane związane z nimi zjawiska towarzyszyły także pojawianiu się "critterów" opisanych przez Constable'a. Jeśli niebiańskie stwory składają się z orgonu, ich przypadkowy kontakt z ziemią może powodować powstawanie tajemniczych kręgów.

Cnttery, jeśli istnieją, nie są jedynymi istotami, żyjącymi w atmosferze naszej planety. Podczas drugiej wojny światowej piloci bombowców donosili często o spotkaniach z lśniącymi kulami białego lub czerwonawego światła, tańczącymi wokół samolotów lub lecącymi ich śladem w sposób niebywale inteligentny, wskazujący nawet na poczucie humoru i ciekawość. Wyglądały tak, jakby chciały zaznajomić się z samolotami.

Kulom światła nadano nazwę "foo fighters." Początkowo uważano, że jest to tajna broń wroga, ale widywali je nie tylko piloci amerykańscy i brytyjscy, lecz także japońscy i niemieccy. Podobne obiekty wykrywają czasem radary. Nazywa się je wówczas "gumo" lub aniołami. Constable uważa, że tajemnicze kule to bardzo prymitywna odmiana zwierząt powietrznych, znacznie mniej inteligentnych od olbrzymich stworów.

Teoria, która głosi, że niezidentyfikowane obiekty latające- to żywe organizmy- żyjące w powietrzu- jest niewątpliwie bardzo kontrowersyjna. Ze zrozumiałych względów nie budzi entuzjazmu naukowców. Na koniec należy oddać głos biologowi z bazy sił powietrznych Wright-Patterson w Dayton, w stanie Ohio, gdzie mieści się główny amerykański ośrodek badań nad UFO. Z uwagi na osobliwy przedmiot wypowiedzi naukowiec woli zachować anonimowość, ale jego słowa mówią same za siebie:

Jeśli wrzucimy kamyk do stawu, zobaczymy, jak żyjątka wodne- larwy, krewetki, rybki i owady - pierzchają w popłochu. Zanim jednak znikną kręgi na wodzie, stworzenia powracają, żeby z ciekawością zbadać nieznane zjawisko. Być może wydarzenia na ziemi - wybuchy jądrowe i loty rakiet - są jak kamyk wrzucony do wody. Wywołują zakłócenia stratosfery, może nawet powodują zaburzenia tkanki wszechświata, a kosmiczne zwierzęta zbiegają się, żeby zbadać dziwne zjawisko.

Jako zoolog muszę stwierdzić, że zawsze zastanawiałem się, dlaczego na naszej planecie nie ma stworzeń, prowadzących wyłącznie powietrzny tryb życia, zważywszy że na lądzie i w wodzie ewolucja dokonała cudów, zaludniając je najróżniejszymi istotami. Jeśli Constable, Cage i inni zwolennicy teorii zwierząt powietrznych mają rację, nie powinienem się już dziwić, a najwyżej martwić, że nie udało mi się znaleźć żadnego dowodu na istnienie dobrze strzeżonej tajemnicy ewolucji.

---