Organy państwowej kontroli wydawnictw w Związku Radzieckim w XIX wieku prowadziły pierwsze spisy książek. Od 1837 do 1855 roku regularnie wydawano Ukazatel vnov vychodjašczich knig (Wykaz nowo wychodzących książek) w Žurnal Ministerstva Narodnogo Prosvešczenia (Dzienniku Ministerstwa Oświaty). Od 1869 do 1907 roku prowadzono Spiski knig vysědšich v Rossii (rejestrację druków w postaci spisów publikowanych w czasopismach rządowych). W 1907 roku powstał Wykaz książek - Knižnaja Letopis - właściwa bibliografia narodowa. Na początku była tygodnikiem redagowanym przez Toporova, wydawanym przez Główny Urząd do Spraw Wewnętrznych. Od 1961 roku ukazuje się co miesiąc zeszyt uzupełniający Dopolnitelnyj vypusk. Od 1917 roku prace na bibliografią zostały scentralizowane we Vsesojuznaja Knižna Palata (Wszechzwiązkowej Izbie Książki w Moskwie).
Bibliografia jest sporządzana na podstawie egzemplarza obowiązkowego, jest bibliografią prymarną. Opisy pochodzą z autopsji i są sporządzane w języku rosyjskim, występowały także adnotacje informujące w jakim języku druk został opublikowany, tzn. że bibliografia obejmowała także języki mniejszości narodowych. Obecnie obejmuje tylko dzieła wydane w języku rosyjskim.
Bibliografia rejestruje wydawnictwa samoistne, uwzględniając całe terytorium Związku Radzieckiego, a obecnie byłe republiki Związku Radzieckiego.
Bibliografia obejmuje materiały za bieżący rok oraz wydawnictwa pominięte w poprzednim roku. Swoim zakresem obejmuje: książki, broszury, druki urzędowe. Materiał jest podany w języku rosyjskim, ale przy pozycjach nierosyjskich występują notatki o języku oryginału, które są umieszczone na końcu opisu.
Bibliografia nie rejestruje:
druków ulotnych obejmujących mniej niż 5 stron
katalogów technicznych
norm
szkolnych materiałów programowo-metodycznych
wydawnictw powielonych.
Opis bibliograficzny zawiera wszystkie elementy opisu rejestracyjnego, ale często bywa rozbudowany. W opisie znajdują się nazwiska współpracowników, redaktorów, tłumaczy, ilustratorów. Czasami obok tytułów występują w nawiasach kwadratowych adnotacje. Przy opisach można znaleźć skróty typowych wyrazów (np. nazw instytucji, Moskwa - M., Leningrad - L.). Opis podaje liczbę stron, ilustracje, portrety, tabele, nuty, mapy, format (w cm), nazwę serii w nawiasach okrągłych. Podaje także informacje o oprawie, wysokości nakładu, cenie. Na końcu opisu występuje w nawiasie kwadratowym numer inwentarza Archiwum Wszechzwiązkowej Izby Książki (WIK). Mogą znaleźć w opisach obok numeru literę „p”, która oznacza pierwsze wydanie oraz litery „op” oznaczające wydawnictwo powielone. Czasem przed numerem WIK występuje tytuł oryginału w opisie przekładu lub adnotacja treściowa. Opisy bibliograficzne są zaopatrzone w symbol klasyfikacji dziesiętnej.
Układ bibliografii do 1918 roku był alfabetyczny, a od 1918 roku działowy według typów rejestrowanych dokumentów: książki, czasopisma, mapy, nuty, grafika, plakaty i odezwy.
Dawniej bibliografia składała się z 31 działów:
Marksizm, leninizm.
Komunistyczna Partia Związku Radzieckiego.
Wszechzwiązkowy Leninowski Komunistyczny Związek Młodzieży. Młodzież radziecka.
Nauki społeczne w ogólności.
Filozofia. Nauki socjalno-polityczne.
Historia.
Ekonomia polityczna. Historia nauk ekonomicznych.
Stosunki międzynarodowe. Polityczny i ekonomiczny stan krajów obcych.
Budowa komunizmu w ZSRR.
Planowanie. Statystyka. Rachunkowość. Organizacja i kierownictwo przedsiębiorstw.
Finanse.
Praca w ZSRR.
Państwo i prawo.
Wiedza wojskowa. Wojsko.
Nauki przyrodnicze. Matematyka.
Technika. Przemysł.
Gospodarstwo wiejskie.
Transport. Budowa środków transportu.
Łączność.
Handel. Zaopatrzenie. Żywienie zbiorowe.
Gospodarka komunalna. Gospodarstwo domowe.
Służba zdrowia. Medycyna.
Wychowanie fizyczne. Sport.
Kultura. Nauka. Oświata.
Filologia. Językoznawstwo.
Nauka o literaturze. Literatura piękna. Folklor.
Literatura dla dzieci.
Sztuka.
Ateizm. Nauka i religia. Religia.
Przemysł wydawniczy. Księgoznawstwo. Bibliotekarstwo. Bibliografia.
Informatory ogólne. Encyklopedie. Kalendarze. Dzieła treści ogólnej.
Główne działy dzielą się na poddziały niższych stopni. Szczegółowy schemat jest umieszczany na końcu pierwszego zeszytu każdego rocznika.
Aparat pomocniczy stanowią:
Pereczen jazykov krome russkogo na kotorych napeczatany knigi (wykaz alfabetyczny języków publikacji innych niż rosyjski), który występuje na końcu każdego zeszytu. Są to ułożone alfabetycznie nazwy języków i numery odsyłające do pozycji bibliografii
w każdym numerze jest wykaz pozycji, do których nie wydrukowano kart katalogowych
Vspomagatelnye ukazateli - Indeksy pomocnicze, które ukazują się co kwartał, zawierają:
Imennoj ukazatel' - osobowy indeks alfabetyczny
Predmetnyj ukazatel'- indeks przedmiotowy
Geograficzeskij ukazatel'- indeks geograficzny.
Od 1933 roku z przerwami ukazuje się Ukazatel' serijnych izdanij - roczny wykaz serii, a od 1961 roku bibliografia wychodzi w 2 seriach:
Osnovnoj vypusk - tygodnik, który zawiera indeks tytułów nierosyjskich, kwartalne indeksy osobowe, przedmiotowe i geograficzne oraz roczne indeksy wydawnictw seryjnych
Dopolnitelnyj vypusk - miesięcznik, który obejmuje piśmiennictwo spoza handlu księgarskiego, a także zawiera kwartalne indeksy osobowe, przedmiotowe i geograficzne oraz roczne indeksy serii; kumulacją jest Ežegodnik Knigi (Rocznik Książki).
Dopolnitelnyj vypusk (Zeszyty uzupełniające) to miesięcznik rejestrujący materiały wykazywane w Knižnaja Letopis, a później przez nią pomijane (wydawnictwa urzędowe, oficjalne, instrukcje, normalizacyjne, szkoleniowo-metodyczne, informacyjne oraz wydawnictwa dla niewidomych). Dopolnitelnyj vypusk nie rejestruje wydawnictw o nakładzie mniejszym niż 101 egz. i o krótkotrwałym znaczeniu. Składa się z 3 części:
wykazuje materiały pominięte w Knižnaja Letopis
autoreferaty dysertacji
wydawnictwa dla niewidomych.
Zawiera indeksy kwartalne: osobowe, przedmiotowe, geograficzne oraz roczny wykaz serii.
Ežegodnik Knigi (Rocznik książki) jest roczną kumulacją materiałów z Knižnaja Letopis i składa się z 2 tomów. Opis pozycji pomija nazwiska współautorów, informacje o bibliografiach załącznikowych, format, numer inwentarza WIK, symbole klasyfikacji dziesiętnej i adnotacje. Zastosowano w kumulacji taki sam układ jak w Knižnaja Letopis. Rocznik zawiera 5 indeksów:
osobowy - Imennoj ukazatel'
tytułowy - Ukazatel' zagłabij
publikacji w językach obcych - Ukazatel' knig izdannyh nie na russkom jazykie
przekładów - Ukazatel' pieriewadow s inostranyh jazykow
przedmiotowy - Predmetnyj ukazatel'.
1