Zmiany w bilansie wg znowelizowanej ustawy o rachunkowości.

Rachunkowość jest szczególnym systemem informacyjno-kontrolnym o charakterze retro i prospektowym dostosowanym do celów szeroko pojętego zarządzania finansami podmiotów gospodarczych.

Aktem normalizującym rachunkowość jest ustawa o rachunkowości z dnia 01.01.1995.Która w 01.01.2001 została znowelizowana w celu dopasowania jej do międzynarodowych standardów rachunkowości. Zawiera ona między innymi następujące zmiany dotyczące:

1. OGÓLNE ZASADY WYCENY AKTYWÓW I PASYWÓW

1. Aktywa

1. środki trwałe

2. wartości niematerialne i prawne

3. środki pieniężne w kasie

4. krótko terminowe aktywa finansowe

5. ewidencja materiałów

6. długo terminowe aktywa finansowe

7. ewidencja towarów

2. Pasywa

1. rozrachunki z odbiorcami i dostawcami

2. zyski i straty nadzwyczajne

3. kapitał własny

4. fundusze specjalne

5. rozliczenie między okresowe kosztów

2. POZOSTAŁE ZMIANY

1. Bilans

2. Zestawienie obrotów i sald

3. Rachunek zysków i strat

1. Ogólne zasady wyceny aktywów i pasywów.

1.Aktywa i pasywa wycenia się nie rzadziej niż na dzień bilansowy w sposób następujący:

1. Środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne - wg cen nabycia lub kosztów wytworzenia lub wartości przeszacowanej po aktualizacji wyceny środków trwałych pomniejszonych o odpisy amortyzacyjne lub umorzeniowe a także o odpisy umorzeniowe, a także o odpisy z tytułu trwałej utraty wartości.

2. Środki trwałe w budowie pozostających w bezpośrednim związku z ich nabyciem lub wytworzeniem, pomniejszonych o odpisy z tytułu utraty wartości.

3. Udziały innych w innych jednostkach oraz inne inwestycje do aktywów trwałych - wg ceny nabycia pomniejszonej o odpisy z tytuły trwałej utraty wartości lub wg wartości godziwej, wartości o cenie nabycia można przeszacować, bo wartości w cenie rynkowej a różnicę z przeszacowania rozliczyć zgodnie z art. 35 ustawa 4.

4. Udziały w jednostkach podporządkowanych wg zasad określonych w punkcie 3, tym że udziały zaliczone do udziałów trwałych mogą być wycenione metodą praw własności.

5. Inwestycje krótko terminowe wg ceny rynkowej albo ceny nabycia lub ceny wartości rynkowej.

6. Rzeczowe składniki aktywów obrotowych- wg cen nabycia lub kosztów wytwarzania nie wyższych od cen ich sprzedaży netto na dzień bilansowy.

7. Należności i udzielone pożyczki w kwocie wymaganej zapłaty z zachowaniem ostrożności.

8. Zobowiązania w kwocie wymaganej zapłaty zgodnie z uregulowaną umową następuje drogą wydania aktywów finansowych innych niż środki pieniężne lub wymiany na instrumenty finansowe - wg wartości godziwej.

9. Rezerwy - w uzasadnieniu wiarygodnie oszacowanej wartości .

10. Kapitały (fundusze) własne oraz pozostałe aktywa i pasywa - wartości nominalnej.

2.Cena nabycia, o której mowa w ustawie 1, to cena zakupu składników aktywów, obejmująca kwotę należną sprzedającemu, bez podlegającego obliczeniu podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowego, a w przypadku transportu powiększona o obciążenia o charakterze publiczno prawnym oraz powiększona o koszty związane z zakupem i przystosowaniem składników aktywów do stanu zdatnego do używania lub prowadzenia do obrotu, łącznie z kosztami transportu jak też załadunku, wyładunku, składowania lub wprowadzenia do obrotu a obniżona o rabaty. Jeżeli nie jest możliwe ustalenie ceny nabycia składnika aktywów - jego wyceny dokonuje się wg ceny sprzedaży takiego samego lub podobnego przedmiot.

3.Koszty wytworzenia produktów obejmują koszty pozostające w bezpośrednim związku z danym produktem oraz z uzasadnioną część kosztów pośrednio związanych z wytworzeniem tego produktu.Koszty bezpośrednie obejmują wartości zużytych materiałów bezpośrednich, koszty pozyskania i inne koszty poniesione w związku z doprowadzeniem produktu do postaci i miejsca, w jakim się znajduje. Do części kosztów pośrednich zlicza się zmienione koszty pośrednie odpowiadające poziomowi tych kosztów przy normalnym wykorzystaniu zdolności produkcyjnych

Do kosztów wytworzenia produktów nie zalicza się kosztów:

1. Będących konsekwencją nie wykorzystanych zdolności produkcyjnych i strat produkcyjnych

2. Ogólnego zarządu, którego nie są związane z doprowadzeniem produktu i miejsca, w jakich się znajduje.

3. Magazynowanie wyrobów gotowych i półfabrykatów chyba, że poniesienie tych kosztów jest niezbędne w procesie produkcji

4. Kosztów sprzedaży produktów. Koszty te wpływają na wynik finansowy okresu sprawozdawczego, w którym zostały poniesione.

4.W przypadkach uzasadnionych niezbędnym długotrwałym przygotowaniem towarów lub produktu do sprzedaży, bądź długim okresem produktu, cenę nabycia lub koszty wytworzenia można zwiększyć o koszty obsługi zobowiązań zaciągniętych w celu finansowania zapasów towarów lub produktu w okresie ich przegotowania do sprzedaży bądź wytworzenia i związanych z nimi różnic kursowych, pomniejszone o przychody z tego tytułu.

5.Za cenę (wartość) sprzedaży netto składników aktywów przyjmuje się cenę jego sprzedaży bez podatku towarów i usług podatku akcyzowego pomniejszoną o rabaty upusty i inne podobne zmniejszone oraz koszty związane z przystosowanie składnika aktywów do sprzedaży i dokonania tej sprzedaży powiększoną o należną dotację przedmiotową.

6. Za wartość godziwą przyjmuje się kwotę, jaką dany składnik aktywów mógłby zostać wymieniony a zobowiązania uregulowane. Wartość godziwą instrumentów finansowych stanowi cena rynkowa pomniejszona o koszty związane z przeprowadzeniem transakcji. Cenę rynkową aktywów finansowych przez jednostkę oraz zobowiązań finansowych, które jednostka zamierza nabyć oraz zaciągniętych zobowiązań finansowych stanowi zgłoszona na rynek bieżąca oferta sprzedaży.

7.Trwała utrata wartości zachodzi wtedy, gdy istnieje duże prawdopodobieństwo, że kontrolowane przez jednostkę składniki aktywów nie przyniosą w przyszłości korzyści ekonomicznych.

8.Cena nabycia i koszt wytworzenia środków trwałych w budowie, środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych obejmuje ogół ich kosztów poniesionych przez jednostkę za okres budowy, montażu, przystosowania i ulepszenia do dnia bilansowego, lub przyjęcia do używania.

9.Lokaty, których ryzyko ponosi ubezpieczający się, wyceniany przez zakład ubezpieczeń na życie według wartości godziwych ustalonych na dzień bilansowy. Różnice między wartością godziwą a wartością według cen nabycia, albo kosztu wytworzenia tych lokat odpowiednio zwiększają, lub zmniejszają rezerwy techniczno-ubezpieczeniowe na życie, których ryzyko lokaty ponosi ubezpieczający. Wartość godziwą nieruchomości określa rzeczoznawca majątkowy, co najmniej raz na 5 lat. Wartość godziwą nieruchomości położonych za granicą ustala się według zasad obowiązujących w kraju.

10.W ubezpieczeniach majątkowych i osobowych dopuszcza się stosowanie dyskonta, lub odpisu wyłącznie przy ustaleniu rezerw na kapitalizowaną wartość rent, rezerw w dziale ubezpieczeń ponosi ubezpieczający, oraz rezerw na premie i rabaty dla ubezpieczonych w związku z osiąganymi dochodami lokaty stanowiących pokrycie tych rezerw.

11.Na dzień nabycia lub powstania ujmuje się w księgach rachunkowych nabyte, lub powstałe:

1)zapasy rzeczowych składników aktywów obrotowych- według cen nabycia, lub kosztów wytworzenia

2)należności i zobowiązania a w tym również z tytułu pożyczek- według wartości nominalnej

12.Przepis ustawa11 pkt.2 nie dotyczy banków.

AKTYWA.

1. Środki trwałe

Zasadniczą cechą wynikających z standardów między narodowych i ustawy o rachunkowości wyróżniającą środki trwałe z pośród innych składników majątku jest przede wszystkim ich rzeczowa postać i przewidywany okres przewidywania dłuższy niż jeden rok. Za środki trwałe uznaje się rzeczowe aktywa trwałe i zrównane z nimi w szczególności:

1. Nieruchomości

2. Maszyny i urządzenia środków transportu i inne rzeczy

3. Ulepszenia w innych środkach trwałych

4. Inwentarz żywy

W tym kontekście warto zwrócić uwagę na szeroki zakres pojęcia nieruchomości. Pojęcie to obejmuje nie tylko składniki rzeczowe, lecz również prawa związane z gruntami i lokalami, które przed nowelizacją ustawy o rachunkowości traktowane były jako wartości niematerialne i prawne.

Środki trwałe powinny być kompletne, zdatne do używania przez przewidywany okres dłuższy niż 1 rok na własne potrzeby jednostki w związku z prowadzoną przez nią działalność gospodarczą. Przedstawiona charakterystyka środków trwałych wskazuje, że środki trwałe są jednostce potrzebne do wykonania jej działalności operacyjnej określonej w statucie umowy, itp. Jeżeli jednostka nabywa aktywa w celu osiągnięcia korzyści ekonomicznych wynikających z przyrostu wartości tych aktywów, to zgodnie z nowelizacją ustawy o rachunkowości stanowią one inwestycje.

Do inwestycji nie uznawanych za środki trwałe, zalicz się nieruchomości oraz prawa, które nie są użytkowane przez jednostkę, lecz zostały nabyte w celu osiągnięcia korzyści ekonomicznych.

Środki trwałe ewidencjonuje się w księgach rachunkowych wg wartości początkowej brutto. Jest to cena nabycia, koszt wytworzenia lub wartość przeszacowana po aktualizacji wyceny środków trwałych.

W niektórych przypadkach wartość początkowa może ulec zmianie. Dotycz to sytuacji, gdy w skutek inflacji wartość początkowa tych środków, staje się po pewnym czasie zaniżona.

Środki trwałe oznacz wartości niematerialne i prawne, zalicza się do podliczających amortyzacji aktywów trwałych korzystających z leasingu odbiorcy.

Zgodnie z ustawą o rachunkowości nie dokonuje się odpisów. Odpisy amortyzacyjne można obliczyć za pomocą metody organizacji równomiernej i amortyzacji nierównomiernej.

Do ewidencji środków trwałych służy konto syntetyczne 010 „środki trwałe” oraz konto korygujące 070 „umorzenie środków trwałych”.

Zwiększenie środków trwałych i wartości początkowej środków trwałych może być spowodowane różnymi przyczynami, natomiast zmniejszenie stanu i wartości początkowej może być spowodowane działaniem różnych czynników.

WAROTOŚCI NIEMATERIALNE I PRAWNE.

Obejmują nabyte przez jednostkę zaliczone do aktywów trwałych prawa majątkowe nadające się do gospodarczego, wykorzystania przeznaczone do używania na potrzeby jednostki. Do wartości i niematerialnych i prawnych oblicza się pozycję o różnorodnym charakterze.

Klasyfikację tych wartości przedstawia schemat:

AUTORSKIE PRAWA MAJĄTKOWE, PRAWA POKREWNE, LICENCJE, KONCESJE

PRAWA DO PROJEKTÓW, ZNAKÓW TOWAROWYCH, WZORÓW UŻYTKOWYCH

KNOW- HOW

Nabyte prawa majątkowe i pokrewne

WARTOŚCI NIEMATERIALNE I PRAWNE

Inne wartości niematerialne i prawne Nabyta wartość firmy (dodatnia) Koszty zakończonych prac rozwojowych

Wszystkie rodzaje wartości niematerialnych i prawnych muszą charakteryzować się przewidywanym okresem używania dłuższym niż 1 rok. Mogą one być wykorzystywane na własne potrzeby jednostki gospodarczej. Jeżeli wartości niematerialne i prawne nie są używane przez jednostkę w ramach jej działalności operacyjnej, lecz zostały nabyte w celu osiągnięcia korzyści ekonomicznych.

Wartość początkową brutto wartości niematerialnych i prawnych ustala się wg zasad wyceny środków trwałych.

Wartości niematerialne i prawne ewidencjonuje się jak r., trwałych wartości początkowe na koncie 020 Wartości niematerialne i prawne, umorzenie wartości niematerialnych i prawnych ewidencjonuje się na koncie 0 tej samej nazwie konto 071 Umorzenie wartości niematerialnych i prawnych.

Art. 33. Wycena wartości niematerialnych i prawnych

1. Do wyceny wartości niematerialnych i prawnych oraz sposobu dokonywania od ich odpisów amortyzacyjnych lub umorzeniowych stosuje się odpowiednio art. 31 ust. 2 i art. 32 ust. 1 - 4 ust. 6

2. Koszty zakończonych prac rozwojowych prowadzonych przez jednostkę na własne potrzeby, poniesione przed podjęciem produkcji lub zastosowaniem technologii zalicza się do wartości niematerialnych i prawnych, jeżeli:

1. Produkt lub technologia wytwarzania się ściśle ustalone a dotyczące ich koszty prac rozwojowych wiarygodnie określone

2. Techniczna przydatność produktu lub technologii została stwierdzona i odpowiednio udokumentowana i na tej podstawie jednostka podjęła decyzję o wytwarzaniu tych produktów lub stosowaniu technologii

3. Koszty prac rozwojowych zostaną pokryte - wg przewidywań - przychodami ze sprzedaży tych produktów lub zastosowania technologii

3. Okres dokonywania odpisów kosztów prac rozwojowych nie może przekraczać 5 lat

4. Wartość firmy stanowi różnicę między ceną nabycia określonej jednostki lub zorganizowanej jej części a niższą od niej wartością godziwą przyjętych aktywów netto. Jeżeli cena nabycia jednostki lub zorganizowanej jej części jest niższa od wartości godziwej przyjętych aktywów netto to różnica stanowi ujemną wartość firmy. Zasady rozliczania i odpisywania wartości firmy lub ujemnej wartości firmy określa art. 44

ŚRODKI PIENIĘŻNE W KASIE

Krajowe i zagraniczne wartości pieniężne przeznaczone do rozliczeń gotówkowych są przechowywane w kasie jednostki. Obroty gotówką muszą być udokumentowane dowodami źródłowymi.

Wszystkie wpłaty i wydatki oraz stan gotówki rejestruje się w raporcie kasowym.

Do syntetycznej ewidencji gotówki znajdujących się w kasie jednostki służy konto 100 „ Kasa „. Ewidencja szczegółowa prowadzona do konta 100 „ Kasa „ powinna umożliwiać codzienne ustalenie gotówki i bonów pieniężnych.

KRÓTKOTERMINOWE AKTYWA FINANSOWE

Krótkoterminowe aktywa finansowe są to zbywalne dokumenty finansowe, które mogą przysporzyć jednostce gospodarczej określone dochody. Stanowią one w istocie substytut r. pieniężnych. Przy tym dla kupującego mogą być atrakcyjną formą lokaty, a dla emitenta w formie pozyskania potrzebnego kredytu. Krótkoterminowe aktywa finansowe obejmują zakupione w celu odsprzedaży akcji, obligacje, bony skarbowe, jednostki funduszy powierniczych, a także czeki obce, weksle obce. Obrót aktywami finansowymi nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

EWIDENCJA MATERIAŁÓW

Ewidencja analityczna materiałów może być prowadzona trójszczeblowo, saldowo lub komputerowo. W każdym przypadku należy sprawdzić zgodność ewidencji analitycznej z ewidencją syntetyczną księgowości. Dla prawidłowości wyceny materiałów ma znaczenie sposób rozliczania odchyleń od cen ewidencyjnych oraz kosztów nabycia.

Z ewidencją materiałów wiążą się reklamacje. Sposób rozliczania reklamacji zależy od tego czy zgłaszane są one przed lub po zapłacie zobowiązania. Przy reklamacjach używa się kont pozabilansowych „390” Zapasy obce i 291 „Zobowiązania warunkowe”.

Niektóre materiały wymagają uszlachetniania przed przekazaniem do zużycia. Koszty przerobu są rejestrowane na koncie analitycznym „ Materiały „ w przerobie.

PASYWA

Rozrachunki z odbiorcami i dostawcami.

Rozrachunki z odbiorcami i dostawcami obejmują wszelkie krajowe i zagraniczne roszczenia i zobowiązania z tytułu dostaw. robót i usług. Wielkość tych wierzytelności wynika z zawartych umów ewentualnie ulega zmianie. Wartość należności jest poddawana łącznie zawartych w nich należnym podatkiem od towarów i usług a wartość zobowiązań łącznie z naliczonym podatkiem Vat. Rozrachunki te mogą być regulowane gotówką czekami rozrachunkowymi, przelewem za pomocą akredytywy lub weksli a także wzajemne należności i zobowiązania kontrahentów mogą być kompensowane.

Konto 200 „ Rozrachunki z odbiorcami i dostawcami „ może wykazywać dwa salda Wn i Ma.

ZYSKI I STRATY NADZWYCZAJNE

Do zysków, strat nadzwyczajnych zalicza się skutki finansowe zdarzeń trudnych do przewidzenia przez działalnością operacyjną jednostki, i nie związane ogólnie z zyskiem są po stronie Ma konta o tej samej nazwie ( 770), natomiast stratami nadzwyczajnymi obciąża się konto ( 771) „ Straty nadzwyczajne „.

Do strat i zysków nadzwyczajnych zalicza się skutki finansowe spowodowane postępowaniem, układowym, ugodowym lub naprawczym.

KAPITAŁ WŁASNY

Kapitał własny wykazuje się w księgach rachunkowych jednostek gospodarczych z podziałem na rodzaje, w wysokości ustalonej zgodnie z przepisami. Do ewidencji kapitału własnego służą różne konta. Po stronie WN księguje się zmniejszenie a po stronie MA zwiększenia kapitału własnego. Kapitał własny w różnych przedsiębiorstwach ma odmienne źródła tworzenia oraz kierunki wykorzystania. We wszystkich jednostkach zobowiązanych do aktualizacji wyceny środków trwałych wyodrębnia się kapitał z aktualizacji wyceny.

FUNDUSZE SPECJALNE

Fundusze specjalne obejmują zakładowy fundusz świadczeń socjalnych, oraz inne fundusze specjalne np.: fundusz załogi. Źródłem tworzenia Funduszu Świadczeń Socjalnych są odpisy w ciężar kosztów, zysk oraz dochody, zaświadczone finansowania jest zysk. Fundusze Specjalne wykorzystuje się na dofinansowanie wypoczynku dla pracowników, pomoc dla pracowników znajdujących się w trudnej sytuacji życiowej, dofinansowanie przebudowy mieszkań pożyczki mieszkaniowe nagrody i premie dla pracowników itp.

Środki zakładowego Świadczenia Socjalnego należy gromadzić na specjalnym rachunku bankowym.

ROZLICZENIA MIĘDZYOKRESOWE KOSZTÓW

Zgodnie z zasadą periodyzacji należy prowadzić ewidencję operacji gospodarczych z podziałem na okresy sprawozdawcze, których one dotyczą.

Rozliczenie kosztów w czasie polega na:

1. Wyłączeniu z kosztów działalności i gromadzeniu na odrębnym koncie kwot kosztów, za więcej niż jeden okres sprawozdawczy.

2. Wliczeniu do kosztów bieżącego okresu sprawozdawczego usług i świadczeń wykonanych na rzecz jednostki.

Czynne rozliczenia między okresowe występują w przypadku ponoszenia przez jednostkę kosztów dotyczących przyszłych okresów sprawozdawczych.

Bierne rozliczenia między okresowe obejmują kwoty zaliczane do kosztów bieżącego okresu sprawozdawczego. Rozliczanie to stosuje się w odniesieniu do kosztów występujących nie periodycznie, a wymagających równomiernego rozłożenia na ogólne okresy sprawozdawcze. Bierne rozliczenie między okresowe kosztów ujmuje się w pasywach bilansu konto 640 „ Rozliczenia między okresowe kosztów „

1. POZOSTAŁE ZMIANY

1. BILANS

Jest historycznie najstarszym sprawozdaniem finansowym, odzwierciedlającym sytuację gospodarczą jednostek. Jest głównym elementem sprawozdawczości finansowej przedstawiającej wartościowo stan środków gospodarczych i źródeł ich pochodzenia na określony moment.

Podstawą sporządzenia bilansu jest zweryfikowana ewidencja księgowa, w bilansie są wykazywane stany wszystkich kont bilansowych na dzień bilansowy zachowaniem zasady równowagi bilansowej zgodnie, z którą każda pozycja aktywów musi mieć źródło pochodzenia w pasywach bilansu. Zgodnie z obowiązującymi przepisami jednostki sporządzają bilans metodą netto.

Ocena jednostki na podstawie bilansu jest określona jako czytanie bilansu. Pionowe czytanie bilansu pozwala ocenić sytuację majątkową oraz finansową jednostki. Poziome czytanie bilansu umożliwia oszacowanie płynności finansowej firmy na podstawie relacji między składnikiem aktywów a źródłami ich pochodzenia.

Art. 46

1. W bilansie wykazuje się stan aktywów i pasywów na dzień kończący, bieżący i poprzedni rok obrotowy

1a) w przypadku sporządzenia bilansu na inny dzień bilansowy niż określony w ustawie 1, w bilansie wykazuje się stan aktywów i pasywów na ten dzień oraz na dzień kończący rok obrotowy.

2. Wykazana w aktywach bilansu z zastrzeżeniem ustawa 2a wartość poszczególnych grup składników aktywów wynika z ich wartości księgowej skorygowanej o:

1. Dotychczas dokonane odpisy amortyzacyjne lub umorzeniowe oraz odpisy aktualizujące

2. Odpisy aktualizujące wartość rzeczowych składników aktywów obrotowych

3. Odpisy aktualizujące wartość należności

2a.2001 01 Aktywa finansowe i zobowiązania finansowe wykazuje się w bilansie w kwocie netto po kompensacie, jeżeli jednostka ma bezwarunkowe prawo do kompensaty aktywów i zobowiązań danego rodzaju i zamierza je rozliczyć w kwocie netto albo jednocześnie wydać składnik aktywów finansowych i rozliczyć zobowiązania finansowe

3. Jeżeli w myśl odrębnych przepisów w ciągu roku dokonywane są odpisy z wyniku finansowego bieżącego roku obrotowego to należy je wykonać ze znakiem ujemnym w odrębnej pozycji pasywów „ Kapitał Własny „ pozycji odpisów i zysków netto w ciągu roku obrotowego ( wielkość ujemna)

4. Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych oraz różne fundusze tworzone na podstawie odrębnych przepisów nie zaliczone do kapitałów funduszy własnych wykazuje się w pasywach bilansu w grupie zobowiązań jako fundusze specjalne.

5. Bilans powinien zawierać informacje w zakresie ustalonym,.

1. Dla jednostek innych niż banki i zakłady ubezpieczeniowe w zakładach do ustawy.

2. Dla banków w załączniku nr 3 do ustawy.

ZESTAWIENIE OBROTÓW I SALD

1. Na podstawie zapisów na kontach księgi głównej sporządza się na koniec okresu sprawozdawczego nie rzadziej niż na koniec miesiąca, zestawienie obrotów i sald.

2. Obroty tego zestawienia powinny być zgodne z obrotami dziennika lub obrotami zestawienia obrotów dzienników częściowych.

3. Co najmniej na dzień zamknięcia ksiąg rachunkowych sporządza się wszystkie zestawienia obrotów i sald, a na dzień inwentaryzacji zestawienia sald inwentaryzowanej grupy składników aktywów?

RACHUNEK ZYSKÓW I STRAT

Art..47.

1. W rachunku zysków i strat wykazuje się oddzielnie przychody, koszty, zysku i strat.

2. W przypadku sporządzenia rachunku zysków i strat za inny okres sprawozdawczy niż określony w ustawie nr 1 z rachunku zysków i strat wykazuje się oddzielne przychody, koszty, zyski i straty oraz obowiązkowe obciążenia wyniku finansowego za bieżący okres sprawozdawczy.

3. W przypadku, gdy jednostka przewiduje zaprzestanie określonego zakresu działalności mającego wpływ na przychody i koszty przyszłych okresów sprawozdawczych, przy zachowaniu zasady kontynuacji- odpowiednie przychody i koszty z tym związane należy wykazać odrębnie od przychodów kosztów działalności kontynuowanej

4. Rachunek zysków i strat powinien zawierać informacje w zakresie ustalonym:

1. dla jednostek innej niż banki i zakłady ubezpieczeń w załączniku nr 1 do ustawy

2. dla banków załącznik nr 2 do ustawy

3. Dla zakładów i ubezpieczeń załącznik nr 3 do ustawy

BIBLIOGRAFIA:

1. W. Brzezin „ Ogólna teoria rachunkowości „ Częstochowa 1998 r

2. „Zmiany w rachunkowości od 2001 r i 2002 r.” Cz. I ustawa o rachunkowości Wrocław 2001 r

3. „ Rachunkowość finansowa przedsiębiorstw wg. Znowelizowanej ustawy o rachunkowości Cz. I Wrocław 2002 r.

---