Regulacyjna Teoria Temperamentu J. Strelaua
I. Definicja temperamentu Strelaua
Temperament: „podstawowe, względnie stałe czasowo cechy osobowości, które manifestują się w formalnej charakterystyce zachowania (parametrach energetycznych i czasowych). Cechy te występują już we wczesnym dzieciństwie i są wspólne dla człowieka i zwierząt. Będąc pierwotnie zdeterminowany przez wrodzone mechanizmy fizjologiczne, temperament podlega zmianom zachodzącym pod wpływem dojrzewania oraz niektórych czynników środowiskowych”.
II. Cechy temperamentu w RTT
1.Żwawość (ŻW):
Tendencja do szybkiego reagowania, do utrzymywania wysokiego tempa aktywności i do łatwej zmiany jednego zachowania na inne odpowiednio do zmian otoczenia
2. Perseweratywność (PE):
Tendencja do kontynuowania i powtarzania zachowań po zaprzestaniu działania bodźca, który to zachowanie wywołał.
3. Wrażliwość sensoryczna (WS):
Zdolność reagowania na bodźce zmysłowe o małej wartości stymulacyjnej.
4. Reaktywność emocjonalna (RE):
Tendencja do intensywnego reagowania na bodźce wywołujące emocje, wyrażająca się w dużej wrażliwości i niskiej odporności emocjonalnej.
5. Wytrzymałość (WT):
Zdolność do adekwatnego reagowania w sytuacjach wymagających długotrwałej lub wysoko stymulującej aktywności i/lub w warunkach silnej stymulacji zewnętrznej.
6. Aktywność (AK):
Tendencja do podejmowania zachowań o dużej wartości stymulacyjnej lub do zachowań dostarczających stymulacji zewnętrznej (z otoczenia).