Kreatywność

- proces wspierania,kształcenia dziecka

-działania kreatywne czyli twórcze

-postrzegana jest jako podstawowa kompetencja radzenia sobie z problemami w życiu codziennym

-musi zostać utworzona w duchu wspierania

-opiera się na umiejętności tworzenia więzi między światem zew a wew,doświadczeniam a wiedzą, poprzez ich połączenie przyczynia się do powstawania nowych pomysłów,działań

-kreatywność jest kompetencją do rozwiązywania problemów,może się rozwijać

-zdobyta i zastosowana w kreatywnych procesach wiedza da się odnieść do stosowania we wszystkich obszarach rozwiązywania problemów

-świadomość samoistnego rozwiązywania problemów

-rozwijanie kompetencji dz jest rozwojem kreatywnośći

-robić z dz różne prace, ale nie wykonywać za dziecko

-kreatywność z łac.creale tzn tworzyć, stwarzać,płodzić,rodzić

-tworzenie jest twórczą energią.

Gasić kreatywność dzieci poprzez gotowe szablony,wzory. W wych plastycznym proces rozwoju poprzez zaangażowanie w praktyczne działanie.

Kreatywność powstaje z umiejętności tworzenia nowych rzeczy.

Dzieła sztuki stworzone przez dz są bezpośrednim odzwierciedleniem ich osobowości.

Zrozumienie jest efektem estetycznego postrzegania przez dzieci.

Kreatywność należy wspierać poprzez uczucia,pomysły,poprzez życzliwość, akceptację dla jego osobowości.

Model odnosi się do konkretnych sytuacji, które wynikają z aktywności dziecka.

Podstawą rozwoju kreatywności jest zachęcanie do zdziwienia, do zadawania pytań, do poddawania wątpliwość,do zdobywania doświadczeń, do wiary we własna kreatywność.

Kreatywność to kompetencja na reagowanie na wyzwania pozwala a czasem nakazuje przyjąć postawę okdrywającą.

Presja konformizmu zmusza dz do wykonania jakiegoś działania, zadania.

Lęki przed autorytetem blokuja rozwój kreatywności u dzieci. Nie możemy dopuścić aby dziecko działało z naszej koniezności. Nie powinniśmy określać obrazka jako ładny, świetny jest to skutek zależności,dziecko działa tak, aby uzyskać aprobatę.

Kreatywna kultura nauki:

-pozytywne nastawienie

-wrażliwość na problemy i ciekawość świata

-rezygnacja z narzuconych rozwiązań prawidłowe, nie prawidłowe

-badawcza postawa

-uznanie dla kreatywnych działań z kulturą.

1. Kreatywność: stwarza możliwości rozwiązywania problemów w codziennym życiu. Kreat czł jako kompetencja rozwiązywania problemów jest możliwa do uwzględniania w kształceniu. Nie jest ona darem czy uwzględnieniem w którym jeden czł dysponuje a drugi nie.

Kreatywność może się rozwijać, wychodząc od zasadniczego założenia że kreatywne procesy sa procesami rozwiązywania problemów, można logicznie wnioskować, że zdobyta i zastosowana w kreatywnych procesach kompetencja kompleksowego myślenia i elastycznego działania da sie odnieść do wszystkich obszarów rozw. Problemów w życiu codziennym.

Przekonania i doświadczenia jakie zdobywamy w kreatywnych procesach twórczych przenoszone są w jednakowej mierze na inne sytacje. Najbardziej istotnym i podstawowym doświadczeniem wynikającym z kreatywnych procesów i czerpanych przez dzieci jest świadomość umiejętności samodzielnego rozw.problemów.

Koncepcja rozwoju kreatywność dz jest nowym metodycznym podejściem do wspierania procesów kształcenia dz. Metodyczny dostęp daje pierwszeństwo działaniom kreatywnym, twórczym co odpowiada zorientowanemu na odczucia zmysłów podejściu dziecka do świata. Obraz dz jest całościowy.

Spójność myślenia, działanie i odczuwanie musi zostać stworzone w duchu wspierania i sprzyjania dziecięcym procesom rozwoju.

Kreatywność opiera się na umiejętności tworzenia więzi między światem wew i zew, między doświadczeniem a wiedzą, między którymi wcześniej nie istniały żadne zależności a poprzez ich połączenie przyczynia się do powstawania nowych sposobów myślenia, produktów lub też działań.

Kreatywne osiągnięcia powstają z umiejętności zmieniania istniejących systemów myślenia i działania, uporządkowania ich na nowo, modyfikowania a także konstruowania.

Kreatywność to kompetencja organizacji życia która udoskonala się aż do wieku dorosłego, przenosi na wszystkie zależności życia codziennego, nie ogranicza się jedynie do sztuki. Kompetencją tę należy wspierać przez akceptację osobowości dziecka, jego indywidualnego wyrazu, jego uczuć, pomysłów, form wyrazu.

Podstawą rozwoju kreatywności jest zachęcanie do zdziwienia, do zadawania pytań, do poddawania wątpliwości, do eksperymentowania, zdobywania doświadczeń oraz do wiary we własną kreatywność.

Ponieważ kreatywność jest kompetencją czł polegająca na reagowaniu na wyznania, pozwala czasem nakazuje przyjąć postawę odkrywającą i badawcza w podejmowaniu prób samodzielnego rozwiązyw problemów.

Znaczenie słowa „kreatywność”=z łac. Creare-znaczy tworzyć, stwarzać, płodzić, rodzić

2. Ekspresja dz-poprzez ekspr rozumieć będziemy uzewnętrznianie przeżyć a ściślej akt podmiotu dzięki któremu życie wew wydostaje się poza granicę świadomości i uzyskuje formę zewnętrzna, widzialną dostępną dla drugiego czł.

Teoretyczne podstawy twó®czej ekspresji dz stworzył Herbert Read, zakładał o jedność rozwoju:-zmysłów(postrzeganie),-uczuć(przeżywanie), - intelektu(poznanie pośrednie poprzez różnorodne formy zorganizowanego i swobodnego działania).

Swobodna ekspresja artystyczna dz zaspokaja, zdaniem Reada ważną potrzebę komunikowania ludziom własnych myśli i uczyć.

Przedmiot ekspresji artyst dz jest projekcją jego uczuć zarówno ulotnych, przemijających jak i trwałych

Mądry wychowawca jest świadomy tego procesu. Nigdy nie stosuje do twórczości dziecka w kryterium dorosłych, jeśli wychowawca narzuca dziecku model do naśladowania, wypacza plastyczną ekspresję dz,jego spontaniczność, wartość wychowawczą.

3. Estetyka:do podstawowych pojęć pedagogiki angażującej sztukę w proces kształtowania osobowości należą wych estetyczne, wych przez sztukę. Wg Bogdana Suchodolskiego wych estetyczne obejmuje dwa rodzaje działania, blisko ze sobą powiązane ale różne wychow estet w pierwszym znaczeniu to :

-kształtowanie kultury estetycznej dobrego smaku estetycznego,umiejętność przeżywania i oceniania dzieł sztuki, upodobań w zakresie własnej aktywności estetycznej, artystycznej, twórczej lub nawet odtwórczej.

Wych. Estetyczne w drugim znaczeniu:

-obejmuje wychowawcze uzyskanie przez ludzi życia(to jest czysta prawda)na poglądy i przekonania ludzkie,na ich przeżycia moralne,na ich ogólną postawę wobec innych ludzi,wobec świata.

W sensie pierwszym wych jest rozumiane tradycyjnie w drugimj oznacza wych przez sztukę, która wykracza poza tradycyjny zakres wychowaia estetycznego obejmuje zarówno kształcenie kultury estetycznej czł jak i wielostronne kształtowanie jego osobowości.

Wych estetyczne dz w wieku przedszkolnym stanowi istotną część procesu wychowania ogólnego.

Marice Debesse akcentuje 3 elementy w wych przedszkolnym:

-wych zmysłów

-wyobraźni, -charakteru.

…. I sądzi, że mogą one być realizowane właśnie przez wych estetyczne. Rola tego wych pojmowana jest w sposób bardzo szeroki z uwagi na konieczność kształcenia estetycznej wrażliwości, umiejętności reagowania na piękno, spostrzegania go i przeżywania, także z uwagi na różnorodność indywidualnej ekspresji artystycznej oraz funkcję sztuki w pogłębianiu procesów poznawczych ,w organizowaniu przeżyć moralnych.

Między 2 i 3 rokiem życia obok roli jaką odgrywa słowo dziecko odkrywa moc obrazu z jego możliwościami znaczeniowymi. Świadome własnych możliwości działa, wprawia się, aby wykonywać więcej i lepiej, mnoży próby, manipuluje narzędziami, eksperymentuje z gestami i ich rezultatami, szuka nowych kombinacji, z których pewnych się uczy, eliminuje inne, stale usprawniając swoje własne schematy.

Między 4 i 5 rokiem życia przynajmniej w naszym kręgu kulturowym postępy rozwojowe dz. są już znaczne. Język graficzny zaczyna się organizować, narzucona zostaje pewna liczba reguł:- przestrzeganie zasad poziomu i pionu, - uporządkowanie przestrzeni góra- dół na kartce. Można zaobserwować pierwsze łatwe do zidentyfikowania szkice postaci i domu, pierwsze rysunki przedstawiające konkretne sceny czy wydarzenia.

W ciągu kilku miesięcy dz. doskonali swoją technkę, przekształca i dostosowuje swoje schematy stara się by były one bardziej obiektywne, lepiej przystosowane do otaczających rzeczywistości kulturowych.

W zależności od uwag i sugesti, które mu się robi ozdabia swój rysunek dodatkowymi szczegółami. Jest to wiek przezroczystości, przekształceń, dyspozycji i innych szczególnych charakterystyk graficznych, często opisywanych jako niedoskonałości i błędy, mający jednak wspólny mianownik bogatego tworzenia, świadectwa twórczości dziecięcej.

W planie psychopedagogicznym trzeba podkreślić rolę jaką mogą odegrać środowiska wychowawcze, zaznajomienie się materiałami (papier, karton, farby, kredki, flamastry) wywiera korzystne efekty na ekspresję graficzną dz., ponadto liczne ćw. ruchowe i percepcyjne takie jak: wycinanie, wyklejanie, segregowanie form, zabawy związane z obserwacją są sytuacjami, które wzbogacają potencjał dz. i przyczyniają się do wypracowania bardzo zróżnicowanych schematów graficznych.

Między 4, a 6 rokiem życia zachodzą szybkie postępy.

6 rok życia jest pod wieloma względami wiekiem zmian. Dz. porzuca świat teraźniejszości, jego myśłi organizują się, wiążąc to, co jest, to, co było i to, co będzie.

(dz. potrzebuje zadawaljącej rozmowy z dorosłym wiedząc, że on nie potrafi rozpoznać tego, co dz. narysowało.)

Kreatywna kultura nauki i kreatywność kształcenia pedagogów

• pozytywne nastawienie do kreatywnego myślenia

• wrażliwość na problemy i ciekawość świata

• aktywowanie zachowania eksperymentalnego

• rezygnacja z narzuconych rozwiązań i polaryzacji prawidłowe- nieprawidłowe

• budowanie postawy

• nauka w projektach z kreatywnymi (poddającymi się formowaniu) materiałami

• oferta kreatywnego otoczenia i kreatywnych wzorów

• uznanie dla kreatywnych rezultatów i działań związanych z kulturą

• stwarzanie korzystnych warunków dla powstania pomysłów i ich realizacji

• wspieranie kreatywnych koncepcji własnej skuteczności

---