Scleroderma (twardzina)
Jest greckim słowem, które może być przetłumaczone jako „twarda skóra”. Skóra staje się błyszcząca i twarda. Istnieje wiele różnych chorób w którym głównym objawem jest stwardnienie skóry. Wyróżnia się dwa różne typy twardziny ograniczoną (skórną) i układową.
W twardzinie ograniczonej choroba jest ograniczona do skóry i tkanek położonych pod zmienioną skórą. Może być płytkowa lub występować jako pasmowate stwardnienie.
W twardzinie układowej proces chorobowy jest uogólniony i obejmuje nie tylko skórę ale także narządy wewnętrzne. Może to prowadzić do rozpoznawania różnych objawów takich jak zgaga, trudności w …
Twardzina jest zapalną chorobą ale przyczyna zapalenia nie jest odkryta. Prawdopodobnie jest to choroba autoimmunologiczna, co oznacza że układ immunologiczny osoby chorej reaguje przeciwko własnym tkankom lub narządom. Zapalenie powoduje obrzęk, wzmożone zapalenie a następnie dochodzi do nadmiernego tworzenia się tkanki włóknistej.
Twardzina ograniczona (skórna)
Twardzina sugeruje pojawienie się stwardnienia. W początkowym okresie choroby wokół stwardnienia widoczna jest czerwona lub purpurowa obwódka. Odzwierciedla ona stan zapalny w skórze. W późniejszym stadium u ludzi rasy białej skóra brązowieje, a następnie bieleje, u ludzi innych ras stwardnienie zanim zbieleje wygląda jak siniec. Rozpoznanie jest ustalone na podstawie typowych zmian skórnych. Twardzina linijna występuje jako linijne stwardnienie w obrębie kończyny górnej lub dolnej. Proces chorobowy może zajmować tkanki pod skórą, w tym mięsnie i kości. Czasami twardzina linijna może wytypować na twarzy i owłosionej skórze głowy. W twardzinie ograniczonej nie występuje znaczne uszkodzenie narządów wewnętrznych.
Leczenie
- ma na celu jak najszybsze zatrzymanie procesu zapalnego. To leczenie ma mały wpływ na proces włóknienia. Po suta pieniu zapalenia istnieje zdolność do reabsorpcji tkanki włóknistej, co powoduje, ze skóra ponownie staje się miękka. Sposób leczenia jest różny, począwszy od leczenia nie farmakologicznego do użycia steroidów. Nie ma badań, które wyraźnie wskazywałyby na skuteczność leczenia i w twardzinie ograniczonej. Leczenie musi być nadzorowane i zlecane przez lekarza reumatologa lub/i dermatologa. Proces zazwyczaj wygasa samoistnie, ale może trwać kilka lat i nawracać.
W twardzinie linijnej może być konieczne leczenie bardziej agresywne. W tej twardzinie bardzo ważna jest fizykoterapia. Jeżeli twardnieje skóra nad stawami bardzo ważne jest aby utrzymać ruchomość stawów, stosując rozciąganie lub masaż głęboki tkanki łącznej. U chorych, u których zajęta jest kończyna dolna może wytypować nierówność długości kończyn, co może być powodem utykania, tj. dodatkowego obciążenia kręgosłupa, bioder i kolan. Masaż zmienionych okolic z użyciem nawilżającego kremu pomagają zmniejszyć stwardnienie skóry.
Twardzina układowa- ma wiele postaci, zajmuje w różnym stopniu i czasie niemal każdy układ w ludzkim organizmie. Zmiany dotyczące serca mogą się przejawiać jako zaburzenia rytmu i przewodzenia odczuwane przez chorego jako kołatania serca, zmniejsza się także tolerancja wysiłku, u około 10% z układową postacią twardziny występuje z czasem niewydolność serca. Często pojawia się ból o charakterze dławicowym niezwiązany z zmianami miażdżycowymi. Groźnym powikłaniem uogólnionej postaci twardziny jest nadciśnienie płucne, dotyczy około 1/3 chorych. Części chorych obserwuje się niedomykalność zastawki mitralnej oraz objawy ostrego ……
Objawy twardziny układowej
Najczęstsze objawy twardziny układowej to:
Obrzęk i sztywnienie palców
Woskowo- żółty kolor skóry
Zespół Raynauda
Skóra napięta, twarda o woskowo- żółtym zabarwieniu
Ograniczona ruchomość palców dłoni- tzw. ręka krogulcza
Twarz maskowata (zanikają ruchy mimiczne)
Bóle i obrzęk stawów
Zanik mięsni ciała
Poszerzenie dystalnej części przełyku
Dysfagia (utrata perystaltyki przełyku)
Możliwe rozdęcie jelita czczego i dwunastniczy
Powiększone serce
Rozwijająca się niewydolność krążenia
Duszność i kaszel w wyniku podejmowanego wysiłku fizycznego
Zwałkonienie tkanki płucnej i ograniczona ruchomość klatki piersiowej
Nadciśnienie tętnicze
Możliwa niewydolność nerek
Podwyższone OB.
Jeśli włóknienie dotyczy przełyku to mogą pojawiać się trudności w przełykaniu a czasami towarzyszy im zgaga. Podobne zmiany występują często w jelitach, doprowadzając do biegunki bądź zaparć oraz zaburzeń wchłaniania różnych substancji odżywczych.
U 30% pacjentów spotyka się także zapalenie stawów. Zwykle ma ono łagodny przebieg, rzadko doprowadzając do zniekształceń charakterystycznych dla rzs (reumatoidalnego zapalenia stawów dawniej- gośćca przewlekłego postępującego).
W twardzinie często występuje tzw. zespól Sjegrena. Jego istotą jest upośledzenie czynności gruczołów łzowych i ślinianek. Uczucie suchości w jamie ustnej i brak łez uzasadniają wiec inną nazwę tego zespołu- „zespół suchości”. Innym symptomem jest objaw Raynauda, polega jazy na bólu, zblednięciu, a następnie zasinieniu palców rąk i stóp. Wywołany jest najczęściej narażeniem na zimno bądź stres.
Choroba zwyrodnieniowa stawów
Zmiany zwyrodnieniowo- wytwórcze stawów (arthrosis) są niezapalnymi, postępującymi, rozwijającymi się powoli. Chrobra zwyrodnieniowa stawów występuje w Ubo płci, przede wszystkim p 50 roku życia. W chorobie zwyrodnieniowej stawów dolegliwości występują w stawie i (lub) aparacie okołostawowym.
Do objawów radiologicznych chzs. Należą:
Zwężenie szpary stawowej jako wyraz zmian zwyrodnieniowych chrząstki stawowej;
Zagęszczenie części pod chrzęstnej kości będące wynikiem utraty właściwości amortyzujących chrząstki i przejecie tej funkcji przez kości;
….
GONARTOZA
Najczęściej dochodzi do pierwotnego uszkodzenia rzepki. Chory chodzi z lekko podkurczonym kolanem, ma trudności w schodzeniu, zwłaszcza po schodach. Podczas wykonywania ruchów biernych można wyczuć trzeszczenie w stawie. W dalszej części dochodzi do uszkodzenia zwyrodnieniowego chrząstki na kłykciach kości udowej. Wtedy możemy stwierdzić przykurcz zgięciowy i okresowo może pojawić się wysięk.
Choroba zwyrodnieniowa stawu kolanowego może manifestować się zajęciem drugiego piętra stawu, więzadła, ścięgna podrzepkowego, nadrzepkowego , kaletek znajdujących się w okolicy ich przyczepów, pochewek ścięgnistych.
KOKSARTROZA
Klinicznie zmiany zwyrodnieniowo- wytwórcze stawu biodrowego manifestują się bólami w pachwinie, pośladku, zewnętrznej powierzchni uda, czasem tylko kolana. Wcześnie występują trudności przy wchodzeniu po schodach i pod górę, zwłaszcza po zmęczeniu kończyny dolnej, oraz trudności przy zakładaniu nogi na nogę. W badaniu w okresie początkowym stwierdza się ustawienie kończyny w lekkim przykurczu zgięciowym z rotacją zewnętrzną. Postępuje ograniczenie ruchów rotacyjnych.
CELEM LECZENIA USPRAWNIAJACEGO W CHOROBACH REUMATYCZNYCH JEST:
Zapobieganie deformacją
Korygowanie zniekształceń
Poprawa ogólnej kondycji przez zwiększenie zakresu ruchu wstawach i wzmocnienie siły mięśniowej
Wyuczenie nowych nawyków ruchowych, prawidłowej kompensacji
CHOROBA ZWYRODNIENIOWA STAWÓW STÓP
Zmiany zwyrodnione stawów stóp są często następstwem płaskostopia. Leczenie zachowawcze polega na wykonywaniu ćwiczeń czynnych stóp, noszeniu Waldek lub obuwia ortopedycznego, stosowania zabiegów fizykalnych. W razie utrzymania się bólów wykonuje się operacyjne usztywnienie stawów ze zmianami zwyrodnieniowymi.
CHOROBA ZWYRODNIENIOWA RĄK
Zmiany zwyrodnione umiejscawiają się w stawie promieniowo- nadgarstkowym, promieniowo- łokciowym dalszym, nadgarstkowo- śródręcznym kciuka, a często (zwłaszcza u starszych kobiet) w stawach międzypaliczkowych dalszych pod postacią tzw. guzków Heberdena. Guzki te powodują niekiedy wadliwe ustawienie paliczków dalszych.
OBJAWY WYSTĄPIENIA ZWYRODNIENIA
Choroba zwyrodnieniowa charakteryzuje się bólem stawowym, tkliwością, ograniczeniem ruchomości stawowej, pojawiającymi się niekiedy wysiękami, procesem zapalnym, któremu nie towarzyszą objawy układowe.
Podział, który charakteryzuje stan zaawansowania choroby:
Stopień 0- norma
Stopień 1- zmiany łagodne
Stopień2 - zmiany umiarkowane
Stopień 3- zmiany zaawansowane
W diagnozie choroby zwyrodnieniowej stawów biodrowych, trzeba przede wszystkim określić stopień zniekształceń i zaburzeń w funkcjonowaniu.
Służy do tego czterostopniowa skala:
I0- chory porusza czynnie kończyną w zakresie równym biernemu z obciążeniem mniejszym od normalnego
II0- chory posiada pełen zakres, ale bez obciążenia
III0- chory posiada pełen zakres, ale tylko w odciążeniu
IV0- ruch w niepełnym zakresie w odciążeniu
I0 i II0 kwalifikuje często badanych do leczenia zachowawczego, natomiast
III0 i IV0 często do leczenia operacyjnego
…………. Do rehabilitacji pooperacyjnej