Szogunat - okr. historyczny i okr. zarządzania krajem szogunów w dawnej Japonii. Japońska wersja oznacza dosłownie „rządy namiotu”. System bakufu oznaczał początkowo gospodarstwo domowe szoguna, ale z czasem zaczął się on odnosić do wojskowej administracji, na której szczycie znajdował się szogun.
Szogunat to forma feudalizmu z charakterystyczną drabiną społeczną. Samurajowie w zamian za swoją służbę byli nagradzani ziemią, a ta z kolei była dzielona m/ ich synów. Hierarchia ta była oparta na ścisłych związkach m/ samurajami a ich poddanymi.
Istniały 3 gł. szogunaty:
Pierwszy szogunat był rządem w rządzie, stanowił jednocześnie wspólną jak i oddzielną część imperialnego dworu w Kyoto. Jego gł. funkcją był nadzór nad wschodnią Japonią i klasą samurajów. Ale utworzenie tej nowej instytucji stworzyło staczającą się kulę śniegową, która się powiększała aż do kompletnego zniszczenia klasycznej polityki Japonii. W XII w., wasale szogunatu w całym kraju odkryli, że mogą użytkować izolację od bezpośredniego nadzoru dworu cesarskiego, oferowaną im przez rząd Kamakury, aby wyrażać coraz mocniejsze i bardziej osobiste żądania do posiadania ziemi. Poprzez stopniowy postęp nowy, wojenno-zdominowany system władzy wchłonął stary, dworsko-zdominowany i realna władza nad terenami rolniczymi przeszła z rąk centrum w ręce władzy lokalnej.