Wykład 15.11.2008r.

PRAWO CZŁOWIEKA I ETYKA ZAWODOWA

Prawo międzynarodowe - zespół norm prawnych, które regulują stosunki zewnętrzne państw i innych organizacji.

Ochrona praw człowieka zaczęła kształtować się wokół prawa wewnętrznego.

Hugo Grociosz - był uważany za „ojca” praw międzynarodowych.

W 1948r. podpisano Deklarację Praw Człowieka, która ma olbrzymią wartość społeczną i prawną.

1950r. - powstała Konwencja Praw Człowieka, nakreśliła ona ogólny zarys, jak mają wyglądać prawa człowieka (materialne, obywatelskie, polityczne). Dotyczą one prawa do wolności, zakaz karania bez podstawy prawnej, wolność myśli, wyznania. Wyrażenia opinii, zakaz dyskryminacji, prawa do zawarcia małżeństwa. W tej chwili Konwencja ta uzupełniania jest 14 protokołami.

Międzynarodowe Pakty Człowieka - w 1977r. zostały przyjęte przez Polskę. Do dzisiaj uważa się, że te pakty i deklaracja praw człowieka stanowią główne prawa ludzkie.

Prawa solidarności ogólnoludzkiej - prawa do życia w przyjaznym środowisku, prawo do korzystania z dorobku narodowego, prawo do zrównoważonego rozwoju. Przysługują one konkretnej osobie lub grupie osób, powiązanych ze sobą pod jakimś względem.

W 1984r. zawarto Konwencję w sprawie zakazu stosowania tortur i bezprawnego karania oraz nieludzkiego traktowania.

W dziedzinie praw człowieka nie ma jeszcze powszechnie obowiązujących norm zwyczajowych.

Protokół 12 wprowadza nowe prawo chronione. Nakazuje korzystanie z prawa w prawie. Nie można dyskryminować prawa. Można według tego prawa skarżyć się do trybunału ze wszystkimi sprawami, np. dyskryminacja w pracy, czego nie można robić, biorąc pod uwagę protokół 14.

W 1997r. przyjęta została Europejska Konwencja w której zawarto prawo do obywatelstwa, dotyczące mniejszości narodowych.

Ćwiczenia 16.11.2008r.

Międzynarodowe Prawo Ochrony Praw Człowieka jest najmłodszym prawem, bazującym na wcześniejszych prawach. Opiera się na regulacjach traktatowych, uniwersalnych i regionalnych. Nie ma ono charakteru zwyczajowego, ponieważ nie wszystkie państwa stosują się do niego. Prawo to ciągle się rozwija - rozwijają się formy kontroli ochrony praw człowieka. Są one uniwersalne.

10 grudnia 1948r. uchwalono Deklarację Praw Człowieka. Jest to najważniejszy i najdokładniejszy dokument praw człowieka. Została przyjęta w 1950r. Europejska Konwencja Praw Człowieka. Po 1989r. Konwencja ta zyskała bardziej na swoim znaczeniu.

Art.5 Praw Człowieka - prawo przeciwko torturom.

Uniwersalizm i regionalizm - ustawy o prawach człowieka są komplementarne (uzupełniają się), co zwiększa ich skuteczność w sferze praw człowieka.

Art.2 pkt 7 - żadne zapisy z karty nie upoważniają do ingerowania w sprawy własne państwa.

Art. 4 ustęp 1 - zwalczenie terroryzmu z uwzględnieniem ochrony praw człowieka.

W 1998r. zmodyfikowano system praw człowieka z dwuinstancyjnego na jednoinstancyjny. Trybunał ten składa się z Sędziów (są oni wybierani ze względu na kwalifikacje, wybiera ich Zgromadzenie Parlamentarne Rady Europy na okres 6 lat, mogą być ponownie wybrani na 6 lat). Przebywają oni na stałe w Sztrasburgu. Trybunał funkcjonuje w składzie komitetu 3 osobowego, izby 7 sędziów i wielkiej izby 17 sędziów. Wszystkich sędziów jest ponad 40 - jest to tak zwane zgromadzenie plenarne, które dokonuje czynności wewnątrz organizacyjnych. Sąd jest kompetentny do rozpatrywania spraw, skarg gwarantowanych konwencją. Skarg było do tej pory 20. Skargi zgłoszone indywidualnie przez osoby są częstsze, nie można ich zliczyć.

Skargi indywidualne mogą być zgłaszane we własnym języku. Najpierw bada się dopuszczalność skargi (w tym momencie odpada ponad 30% skarg). Skarga nie może być bezpodstawna. Postępowanie w Sztrasburgu nie zastępuje postępowania krajowego, może być jedynie jego dopełnieniem, w momencie gdy prawa krajowe nie radzą sobie z danym problemem. Skarga musi być wniesiona do trybunału w ciągu 6 miesięcy od wydania wyroku państwowego. Skarga nie może być anonimowa, nie może być fałszywych faktów. Państwa mogą zgłaszać skargi co do faktów zaistniałych po związaniu umów międzynarodowych.

Odwołać można się od izby do wielkiej izby i w żaden inny sposób, co do orzeczonego wyroku.

Wykład 20.12.2008r.

Pewien zbiór norm moralnych

Prawa a wolność człowieka.

Prawa moralne o charakterze podstawowym i powszechnym przynależne każdej jednostce w jej kontaktach z państwem.

Istnienie praw i wolności człowieka opiera się na trzech zasadniczych przesłankach:

1. Każda władza jest ograniczona.

2. Każda jednostka ma sferę autonomii, do której nie ma dostępu żadna władza.

3. 
   Każda jednostka może się domagać od państwa ochrony jej praw.

Źródłem i podstawą praw i wolności człowieka jest:

Przyrodzona, niezbywalna godność osobowa człowieka.

Związana jest ona z samą istotą człowieczeństwa, wynika z faktu bycia człowiekiem.

PRAWO A WOLNOŚĆ

Prawo przysługuje jednostce po stronie Wolność jednostki rozumiana jest jako

państwa oznacza obowiązek działania obowiązek państwa do powstrzymania

na rzecz tej jednostki. się od działania.

Jeśli mam prawo to obowiązkiem

władzy jest coś dla mnie zrobić.

Jeśli przysługuje mi wolność

państwo ma się od działania

powstrzymać.

wykład, dnia 28.02.209r

ETYKA ZAWODOWA

Literatura: „E elementarz Etyczny” Kardynała Korola Wojtyły

„ABC etyki” Tadeusz Styczeń

„Moralność i Etyka ponowoczesności”

„Etyka jako filozofia pierwsza” Kazimierz Krajewski

(Grec. Ethos - zwyczaj, obyczaj, charakter)

MOS - Moris - moralność

Człowiek - rozum, wolna wola, wolność ma charakter ograniczony, wolność jest związana z prawdą.

Przestrzeń moralna - przestrzeń w której funkcjonujemy jako ludzie gdzie dokonujemy wyboru między dobrem a złem.

Czyn człowieka - wszystko to poza świadomością i wolną wolą

Czyn ludzki - wszystko to gdzie zawężona jest wola człowieka i rozum ludzki.

Moralność ma charakter opisowy, nauka o moralności nie ma charakteru normatywnego.

Etyka - ma na celu określenie pewnych norm moralnych co wolno a czego niewolno ma charakter normatywny. Jest dziedziną filozofii. Punktem wyjścia jest rozum, logika i doświadczenie moralne. Etyka jest zależna od antropologii filozoficznej. Wyróżnia się Etykę o charakterze antonomicznym i heteronomicznym:

Antonomiczna - odrzuca czyn, zewnętrzny autorytet i upatruje źródła zasad w moralnych w samym człowieku.

Heteronomiczna - przyjmuje istnienie jakiegoś świata trandensycznego

- 4 -

---