Sulfonamidy.

Działają przeciwbakteryjnie głównie na:

• paciorkowce, dwoinki zapalenia płuc;

• dwoinki rzeżączki, dwoinki zapalenia opon mózgowych;

• pałeczki czerwonki;

• laseczki: zgorzeli gazowej, wąglika, tężca.

Sulfonamidy wywierają silne działanie przeciwbakteryjne w stężeniach nietoksycznych dla organizmu. W stężeniach stosowanych leczniczo nie działają bakteriobójczo tylko bakteriostatycznie. Stan zahamowania rozwoju drobnoustrojów jest przejściowy. W okresie tym zostają albo zniszczone przez siły odpornościowe organizmu albo uodparniają się i są niewrażliwe na lek.

Mechanizm działania sulfonamidów polega na tym, że zajmują w bakterii miejsce witaminy bakteryjnej, która staje się wówczas nieprzyswajalna. Sulfonamidy są wydalane z moczem w stężeniu wielokrotnie większym niż ich stężenie we krwi. Pochodne niektórych sulfonamidów łatwo wykrystalizowują się w drogach moczowych jako piasek (zwłaszcza w odczynie kwaśnym) prowadząc do uszkodzenia cewek moczowych.

Sulfonamidy są względnie mało toksyczne. Niekiedy powodują ból głowy lub nudności.

I. Zasady leczenia:

Przy leczeniu sulfonamidami należy utrzymywać stałe stężenie we krwi, aby zahamować rozwój drobnoustrojów (duża dawka i często). Podawać po jedzeniu.

II. Preparaty:

1. Urenil.

2. Amidoxal. zakażenie dróg moczowych

3. Biseptol 120mg, 480mg, 960mg.

4. Sulfaguanidyna - biegunki.

Surowice odpornościowe.

Surowice zawierają gotowe przeciwciała odpornościowe; mogą być jednoważne (tzn. skierowane przeciwko jednemu rodzajowi drobnoustrojów) lub wieloważne.

Siły surowic określa się w jednostkach. Są przezroczystymi płynami lub jako liofilizaty. Surowice stosuje się zapobiegawczo i leczniczo w ściśle określonych jednostkach chorobowych.

Preparaty:

1. Anatoksyna tężcowa (ludzka).

2. Anatoksyna jadu kiełbasianego.

3. Anatoksyna jadu żmiji.

4. Anatoksyna błonicza końska.

5. Surowica przeciw wściekliźnie.

---