CHIRURGIA SZCZĘKOWO-TWARZOWA
W1 03.03.2006
Urazy szczękowo-twarzowe
Głowa składa się z dwóch głównych części:
część twarzowa czaszki - trzewna
część mózgowa
Część twarzowa:
Najbardziej do przodu wysunięta do przodu część głowy - tworzy jej przednią ścianę. Od przodu ma kształt owalny u góry zaś jest oddzielona od czaszki mózgowej linią włosów. Od dołu ogranicza ją od szyi fałd bródkowo - szyjny. Obie linie - górna i dolna zbiegają się ku tyłowi łącząc się na wysokości uszu, ograniczając od tyłu część twarzową czaszki.
Twarz to część twarzowa czaszki poniżej brwi.
Część twarzowa czaszki dzieli się na piętra:
górne
środkowe
dolne.
Twarz dzieli się na:
górny masyw twarzy (GMT)
dolny masyw twarzy (DMT)
GMT jest to środkowe piętro twarzoczaszki - 13 zespolonych ze sobą kości:
1 nieparzysta - lemiesz
6 parzystych - nosowa, łzowa, szczękowa, jarzmowa, podniebienna, małżowina nosowa dolna
GMT jest podwieszony do przedniej podstawy czaszki i połączony mocnymi szwami z kośćmi:
czołową
sitową
klinową
jest zbudowany z kości zbitej i gąbczastej.
GMT jest zbudowany z kości zbitej i gąbczastej jednak w wielu miejscach poprzedzielany jest cienkimi i kruchymi papierowtymi kościami.
W obszarze anatomicznym GMT wg Felizeta wyróżnia się trzy łuki:
kłowy,
jarzmowy,
skrzydłowy,
i trzy linie strefy osłabienia - Le Fort I, II, III.
Pozwoli to na wyróżnienie rozdzieleń:
wysokich
średnich
niskich czaszkowo-twarzowych
Trzy linie osłabienia wg Rene Le Forta:
1. Wysokie rozdzielenie czaszkowo-twarzowe - Le Fort III:
całkowite oderwanie GMT od kości podstawy czaszki. GMT zawiera obie kości nosowe, sitowe, szczęki oraz jarzmowe
2. Średnie rozdzielenie czaszkowo-twarzowe - Le Fort II:
piramidowe - oderwanie i przemieszczenie monobloku dwu szczękowego w kształcie piramidy obejmującej również obie kości nosowe najczęściej w połowie oraz przednią część sitowia. Nigdy nie dochodzi do rozdzielenia czaszki jarzmowego. Masyw jarzmowy pozostaje nadal zespolony z kością
3. Niskie rozdzielenie czaszkowo-twarzowe - Le Fort I:
podstawne oderwanie i przemieszczenie w bloku od reszty GMT płyty podniebiennej wraz z wyrostkami zębodołowymi i dolnymi częściami wyrostków skrzydłowych kości klinowej.
Podział wg Sichera:
Trzy parzyste i symetryczne słupy z beleczek istoty gąbczastej. Rozpoczynają się na wyrostkach zębodołowych, idą do góry aż do podstawy czaszki, tam łączą się z łukami podporowymi Felitza.
Belki oporowe Oberdmana - strefy wzmocnień istoty zbitej.
Le Fort III - strop sitowy - blaszka sitowa nie uszkodzona
Le Fort II - trzon kości jarzmowej - nie jest uszkodzony
Urazy izolowane - wydzielone, dyslokacje
DON - dyslokacja oczodołowo - nosowa
Uraz pada centralnie na piramidę kości nosa i doprowadza do jej złamania na przyśrodkowo - dolnych brzegach.
Leczenie: chirurgiczne zrekonstruowanie przyśrodkowo - dolnych brzegów oczodołu i nosa, jednoczasowo.
PGMT - przemieszczenie górnego masywu twarzy
Duża siła, centralnie na piramidę nosa.
Po wypadku:
- ocena stanu chorego
drożność dróg oddechowych
zatrzymać krwawienie
anatoksyna, antybiotyk
równowaga wodno - elektrolitowa
Niskie urazy
Izolowane złamanie dna oczodołu -„objaw spadającej kropli” w RTG - pośredni objaw radiologiczny złamania dna oczodołu.
Złamanie jarzmowo - oczodołowe - kość jarzmowa - boczny zderzak twarzy
Leczenie:
zachowawczo - jeżeli nie ma dyslokacji
chirurgicznie - upośledzenie odwodzenia żuchwy
zaburzenia anatomiczno - czynnościowe
Złamania jarzmowo - szczękowo - oczodołowe - od poprzedniego różni się złamaniem dna oczodołu
Objawy:
podwójne widzenie
zapadnięcie się gałki ocznej w głąb oczodołu
Leczenie:
wskazania bezwzględne - szpetota
upośledzenie odwodzenia żuchwy
odzyskanie prawidłowego widzenia
wskazania względne - asymetria twarzy
niedoczulica
Cel:
odpowiedni kształt
skorygowanie podwójnego widzenia, opadania powiek
zapewnienie ruchomości żuchwy
likwidacja zaburzeń czucia.
Przyczyny urazów szczękowo - twarzowych:
wypadki komunikacyjne
pobicia
wypadki związane z wykonywaną pracą
Mechanizm
Parzysty układ 16-u kości tworzących wraz z żuchwą szkielet czaszkowo - twarzowy warunkuje istnienie miejsc położonych centralne lub po bokach, które są najbardziej wysunięte w stosunku do pozostałych części szkieletu. One to właśnie skupiając i pochłaniając większość przypadków urazów spełniają jednocześnie rolę zderzaków twarzowych:
zderzak czołowo - gładzikowy
zderzaj jarzmowy
zderzak przysieczny
zderzak bródkowy
zderzak nosowy
Złamania szkieletu czaszkowo-mózgowego powstają w 2 głównych mechanizmach:
w mechanizmie bezpośrednim w wyniku zmiażdżenia
w mechanizmie pośrednim w wyniku wyprostowania fizjologicznych krzywizn szkieletu
Strefy przyłożenia urazów:
kierunek podania urazów
punkt i powierzchnia przyłożenia w antomoiczym obszarze szkieletu czaszkowo - twarzowego - znaczenie ma siła, przyłożenie, kierunek
W osi pionowej 3 typy:
wysoki (czaszkowy)- uraz pada na obszar sklepienia czoła, guzów czołowych, łuków brwiowych
niski (twarzowy) - uraz w jakimkolwiek punkcie masywu górnego lub dolnego twarzy, dotyczy też żuchwy
globalny (czaszkowo-twarzowy) - uraz o dużej sile, szerokiej powierzchni, łączy w sobie 1 i 2.
W osi poziomej:
Centralny - środek części sklepienia czoła, gładzizna, piramida nosa, okolica przysieczna, żuchwa.
Boczny - po jednej stronie guz czołowy, łuk brwiowy, górny brzeg oczodołu, wyrostek jarzmowy kości czołowej, boczny i dolny brzeg oczodołu, kość jarzmowa, żuchwa
Skutki urazów
Obrażenia miejscowe
Obrażenia wielomiejscowe
Obrażenia wielonarządowe
Zasady postępowania:
Ocena stanu ogólnego ABCD
Rozpoznanie wszystkich złamań i innych obrażeń
Ustalenie wymogów leczenia ogólnego
Jak najszybsze rozpoczęcie leczenia
Leczenie miejscowe:
Nastawienie natychmiastowe- wykonać ręcznie lub chirurgicznie bezpośrednio z odsłonięciem szczeliny złamania lub pośrednio.
Nastawienie czasowe- wyciągi elastyczne zewnętrzne i wewnętrzne.
® 2006 AŁ