Budowa i funkcje eozynofilów.
Eozynofile są ziarnistymi leukocytami barwiącymi się eozyną. Obecne są w niewielkiej ilości w krwioobiegu (2-5 % leukocytów krwi). Eozynofile wykazują bardzo słabą aktywność fagocytarną i odpowiedzialne są głównie za za zewnątrzkomórkowe zabijanie dużych pasożytów., które nie mogą zostać sfagocytowane. Komórki te zwykle przylączają się do pasożytów opłaszczonych przeciwciałami za pomocą powierzchniowych receptorów dla fragmentu Fc i uwalniają zawartość swoich ziarnistości (degranulują) na powierzchnie pasożyta. Ziarnistości zawierają peroksydazy i toksynę, głównie białko zasadowe zabijające pasożyta. W ziarnistościach obecna jest również histaminaza o aktywności przeciwzapalnej, osłabiająca działanie histaminy uwalniającej przez komórek tucznych.
Pierwotne i wtórne składniki soku trzustkowego.
Mechanizmy reglujące wydzielanie kwasu zołądkowego.
Gastryna pobudza wydzielanie kwasu żołądkowego a Gastron oraz Żołądkowy Peptyd Hamujący (GIP) hamują jego wydzielanie.
Regulacja wydzielania trzustki
Trzustka jest unerwiona przez odgałęzienia nerwów błędnych oraz włókien nerwów współczulnych. Drażnienie nerwów błędnych u głodzonych zwierząt powoduje wydzielanie soku. Drażnienie nerwów współczulnych daje podobny tylko o mniejszym nasileniu efekt.
Mechanizm regulacji wydzielania enzymów trzustkowych pod wpływem hormonów polega na wytwarzaniu w błonie komórki wydzielniczej cyklicznych mononukleotydów (cGMP i cAMP - bardzo popularne przekaźniki komórkowe drugiego rzędu). Czynnikami chemicznymi regulującymi czynność wydzielniczą trzustki są między innymi: CCK, sekretyna, bombezyna, VIP i acetylocholina (działa przez receptor muskarynowy, reszta przez swoiste receptory). Acetylocholina, hormony z grupy CCK, oraz z grupy bombezyny wywołują usunięcie wapnia z komórki na zewnątrz, co powoduje wzrost stężenia cGMP w komórce. Dzieje się tak dlatego, że wapń hamuje aktywność cyklazy guanylowej i pobudza aktywność fosfodiestrazy cGMP. Usunięcie wapnia sprzyja powstawaniu granulek zymogenu, zawierających enzymy trawienne, głownie amylazę trzustkową. Blokując receptor muskarynowey, np. atropiną, stwierdza się mniejszą produkcję amylazy trzustkowej, równocześnie stężenie cGMP w komórce obniża się, a usuwanie wapnia z komórki jest mniejsze. Sekretyna a w mniejszym stopniu także VIP i CCK, podane do trzustki powodują wzrost stężenia cAMP w komórkach wydzielniczych. Hormony te aktywują cyklazę adenylową, odpowiedzialną za produkcję cAMP, który z kolei aktywuje kinazy białkowe, stymulujące fosforylację białek enzymatycznych (amylazy, trypsynogenu), gromadzonych w granulkach zymogenu. Somatostatyna obniża wydzielanie soku trzustkowego i jest antagonistą sekretyny. Ponadto sama obecność zakwaszonej treści w dwunastnicy jest bodźcem do odruchowego wydzielania soku trzustkowego. Udział hormonów w wydzielaniu jest jednak większy niż wydzielanie odruchowe.
Przemiany związków azotowych w przedżołądkach przeżuwaczy.
W przedżołądkach przeżuwaczy występują intensywne procesy rozkładu i syntezy białek, dzięki obecnym tam bakteriom i pierwotniakom. Bakterie mają zdolność nie tylko do enzymatycznego rozkładu białka pokarmowego ale także zdolność do syntezy białka nie tylko z aminokwasów (powstałych z rozkładu białka) ale też z niebiałkowych zw. Azotowych (amoniak, mocznik, siarczan amonu, węglan amonu itd.). Bakterię służą jako pokarm dla pierwotniaków. Do trawieńca i jelit trafia więc dziennie ok. 1-2 kg białka drobnoustrojów stanowiących dla zwierzęcia główne źródło aminokwasów. Białko bakterii i pierwotniaków może w 100 % zaspokoić potrzeby na aminokwasy u bydła opasowego lub krowy mlecznej o wydajności do 10 l mleka dziennie. Białka pokarmów są rozkładane przez bakterie na aminokwasy i peptydy a następnie wchłaniane. W większości ulegają dezaminacji, cześciowo transaminacji lub dekarboksylacji. Po dezaminacji bezazotowa część aminokwasu (ketokwas) wchodzi w cykl przemian cukrowych, przekształcając się w końcu w lotne kwasy tłuszczowe, powiększając ich pulę powstającą w procesie fermentacji węglowodanów. Grupa aminowa odłączona po dezaminacji od aminokwasu, przekształca się w amoniak. Amoniak, wydalany poza ciało bakteryjne, może być wykorzystywany przez inne bakterie do syntezy białka bądź też jest wchłaniany do krwi i przekazywany do wątroby. W wątrobie amoniakmoczniknerkiwydalenie. Część jednak mocznika z krwi idzie do śliny a część przenika przez błonę śluzową przedżołądków. Ureaza bakteryjna rozkłada mocznik na amoniak i dwutlenek węgla. Efektem syntezy białka jest wzrost liczby bakterii i pierwotniaków. Białko dochodzące do dwunastnicy stanowi 50 - 100 % białka całkowitego.