SCENARIUSZ UROCZYSTOŚCI WIGILIJNEJ W KLASIE I
z udziałem rodziców
19 grudnia 2002
Scenografia: centralne miejsce zajmuje choinka, dookoła ustawione są stoliki, obok świątecznego drzewka stoi stół przykryty białym obrusem oraz szopka bożonarodzeniowa.
Pomoce: stroiki (ubrane gałązki jodłowe osadzone w połówkach ziemniaka), rekwizyty do rozmowy o tradycjach (opłatek, kartki świąteczne, paczuszki, gałązka z jodły, ciasteczka), zimne ognie, płyt kompaktowa z kolędami, materiały i narzędzia potrzebne do wykonania łańcucha.
Przebieg uroczystości:
Każde dziecko wita swoich rodziców, prowadzi do stolika i staje obok choinki..
Powitanie gości piosenką „Pada śnieg”.
I. Poprzez białe drogi, z mrozem za pan brat,
pędzą nasze sanie szybkie niby wiatr.
Biegnij, koniu gniady, przez uśpiony las,
my wieziemy świerk zielony i śpiewamy tak:
Refren:
Pada śnieg, pada śnieg, dzwonią dzwonki sań
co za radość, gdy saniami tak można jechać w dal,
gdy pada śnieg, pada śnieg, dzwonią dzwonki sań,
a przed nami i za nami wiruje tyle gwiazd.
II. Biegnij, biała drogo, nie wiadomo jak,
nie ma tu nikogo, kto by znaczył ślad.
Tylko nasze sanie, tylko szybki koń
tylko nasze dzwonki roześmiane i piosenki ton:
Refren:
Pada śnieg, pada śnieg, dzwonią dzwonki sań
co za radość, gdy saniami tak można jechać w dal,
gdy pada śnieg, pada śnieg, dzwonią dzwonki sań,
a przed nami i za nami wiruje tyle gwiazd.
Odczytanie przez ucznia klasy I wiersza „Wigilijny wieczór”.
Na wigilijnym stole
ubranym od rana
haftowana serweta,
świąteczna porcelana.
Przy wigilijnym stole
siądziemy wszyscy w rzędzie,
a jedno miejsce wolne
dla tego, co przybędzie.
Przy wigilijnym stole
kiedy gwiazdka zaświeci
usiądą: tata, mama,
usiądą także dzieci.
Na wigilijny wieczór -
jak powiedziała mama -
zaprosimy tę panią,
która jest w domu sama.
Wokół jasnej choinki
usiądźmy wszyscy w kole;
ludzie są sobie bliscy
przy wigilijnym stole.
Rozmowa o tradycjach - ekspresyjne wypowiedzi dzieci na temat świąt Bożego Narodzenia, sprowokowane muzyką i poezją.
Dzieci poznają znaczenie słowa tradycja - robienie czegoś tak, jak to robiła nasza mama, a wcześniej babcia i prababcia. W trakcie rozmowy dzieci ustawiają na stole wcześniej przygotowane symbole tradycji świątecznych:
przystrojoną gałązkę jodły jako symbol tradycji ubierania choinki,
zapakowane prezenty symbolizują tradycję obdarowywania się prezentami,
opłatki i kartki świąteczne to symbol tradycji składania sobie życzeń,
półmisek z ciasteczkami jako symbol tradycji spożywania wigilijnych potraw.
Wspólna opowieść dzieci i nauczyciela o zwyczajach związanych ze świętami Bożego Narodzenia.
Nauczyciel: Słowo wigilia oznacza oczekiwanie. W tym szczególnie uroczystym dniu oczekujemy przyjścia na świat Pana Jezusa.
Dziecko 1:
„Jest tylko taka jedna, jedna jedyna,
co radosnym mrugnięciem Wigilię rozpoczyna”.
Uczeń umieszcza gwiazdkę na choince i prosi rodziców o zapalenie świeczek na stroikach, które znajdują się na stolikach. Zapalamy również oświetlenie na choince.
Nauczyciel: Gdy na niebie zabłyśnie pierwsza gwiazdka, zasiadamy
w rodzinnym gronie do wieczerzy wigilijnej.
Dziecko 2:
„Choinka zielona, z zielonego lasu przyszła tutaj do nas.
Choinka przybrana w słodycze,
szczęśliwego Nowego Roku wszystkim dzieciom życzy”.
Uczeń umieszcza na stole przybraną gałązkę jodłową.
Nauczyciel: Trudno sobie dzisiaj wyobrazić święta Bożego Narodzenia bez choinki ozdobionej bombkami, oświetlonej kolorowymi lampkami. A czy wiecie, że choinka i bombki przywędrowały do nas dopiero sto lat temu? W dawnej Polsce wieszano u sufitu gałąź jodły przybraną jabłkami, orzechami, ozdobami ze słomy i kolorowych opłatków. Gałąź jodłowa była symbolem życia i zdrowia. Wnosiła do domu pomyślność i szczęście.
Nasza klasowa choinka jest pięknie udekorowana. Brakuje tylko łańcucha. Razem z rodzicami zrobimy jeden wspólny łańcuch. Połączy on nas w tym pięknym dniu.
Dzieci z pomocą rodziców wykonują łańcuch. Po połączeniu wszystkich ogniwek wspólnie dekorujemy choinkę, a następnie dzieci śpiewają piosenkę „Zielony gość”.
I. Stała pod śniegiem panna zielona,
nikt prócz zająca, nie kochał jej.
Nadeszły święta i przyszła do nas,
pachnący gościu, prosimy wejdź!
Refren:
Choinko piękna jak las,
choinko, zostań wśród nas.
II. Jak długo zechcesz, z nami pozostań,
niech pachnie tobą klasowy kąt.
Wieszając łańcuch na twych gałązkach,
życzymy wszystkim Wesołych Świąt!
Refren:
Choinko, piękna jak las,
choinko, zostań wśród nas.
Dziecko 3:
„Jak obrządek stary każe,
gospodyni siankiem stół zaściela,
na pamiątkę żłobu Zbawiciela”.
Uczeń kładzie pod obrusem sianko.
Nauczyciel: Pod obrusem, na pamiątkę żłóbka, w którym urodził się Pan Jezus, umieszcza się garść siana. Z jego długości źdźbeł wróżono dawniej przyszłość. Kto wyciągnął zielone, zdrowe i długie źdźbło, miał być zdrowy i szczęśliwy.
Dziecko 4:
„Gdy opłatkiem się łamiemy, to życzymy bliskim,
żeby pokój był na ziemi i niósł radość wszystkim”.
Uczeń kładzie na stole opłatek i kartki świąteczne.
Dziecko 5:
„Żeby słońce nam świeciło zawsze naokoło,
żeby ludziom tutaj było dobrze i wesoło”.
Uczeń kładzie pod choinką paczuszki imitujące prezenty.
Nauczyciel: Dzieląc się opłatkiem, wybaczamy sobie nawzajem wszelkie urazy, znika gniew i wrogość, a pojawia się życzliwość i miłość.
Dziecko 6:
„Na talerzu kluski z makiem, karp jak księżyc srebrny.
Zasiadają wokół stołu dziadek z babcią, krewni”.
Uczeń kładzie na stole talerz z ciasteczkami.
Nauczyciel: Wieczerza składała się z 12 potraw, tzn. tylu, ilu było uczniów Pana Jezusa. Przy stole zasiadano według wieku, od najstarszego do najmłodszego. Zostawiano zawsze jedno wolne miejsce dla niespodziewanego gościa. Każdy, kto zawitał w tym dniu do domu był sadzany przy stole i częstowany wieczerzą.
Dziecko 7:
„Podobno ta noc jest pokoju nocą,
zwierzęta ludzkim przemawiają głosem”.
Nauczyciel: W tym szczególnym dniu ludzie i zwierzęta stanowią jedną, wielką rodzinę. Gospodarze częstują zwierzętami potrawami z wigilijnego stołu. Podobno w noc wigilijną zwierzęta przemawiają ludzkim głosem. Nie należy ich jednak podsłuchiwać, bo to przynosi nieszczęście.
Dziecko 8:
„Miasta, wioski zaśnieżone, wszystko białe dookoła.
Na pasterkę biją dzwony, zapraszają do kościoła”
Nauczyciel: Ten piękny, pełen dziwów i czarów dzień kończy się dla wielu pójściem na pasterkę.
Dziecko 9:
„Taka jest już tradycja, że nucimy ją razem.
Płynie z serca i myśli, pełna wspomnień i marzeń”.
Dziecko 10:
„Zaśpiewajmy kolędę dla małego Jezusa,
niech nas nuta świąteczna mocniej łączy i wzrusza”.
Rodzice pomagają dzieciom zapalić zimne ognie, wszyscy tworzą koło.
Wspólne z rodzicami śpiewanie kolędy staropolskiej: „Dzisiaj
w Betlejem”.
Wierszyk - życzenia dla rodziców.
Uczennica bierze ze stołu opłatek i mówi:
„Jak obyczaj stary każe, pragniemy złożyć Wam życzenia
w dzień Bożego Narodzenia.
Niech ta gwiazda betlejemska, która świeci raz o zmroku,
zaprowadzi Was do szczęścia w nadchodzącym Nowym Roku”.
Łamanie się opłatkiem i składanie sobie życzeń wigilijno - noworocznych.
Nauczycielka dziękuje gościom za przybycie, składa życzenia świąteczne. Dzieci biorą opłatek i własnoręcznie wykonany prezent, podchodzą do swoich rodziców, składają im życzenia i dzielą się opłatkiem.
Z magnetofonu rozlegają się dźwięki kolęd
Wizyta Mikołaja - rozdanie dzieciom prezentów.
Quiz wiedzy wigilijno - noworocznej.
Kto obchodzi imieniny w dzień Wigilii?
Ile nakryć przygotowuje się na Wieczerzę?
Od kiedy pojawiła się w Polsce choinka?
Ile potraw powinno być na wigilijnym stole?
Jaki znak jest sygnałem do rozpoczęcia wieczerzy wigilijnej?
Dlaczego kładzie się pod obrus siano?
Zakończenie uroczystości „świątecznym przyrzeczeniem”.
Dzieci powtarzają za nauczycielem.
nie sprawię nikomu przykrości,
zapomnę o sprzeczkach i kłótniach,
gwiazdka w moim domu będzie radosna i wyjątkowa,
sercem obdaruję wszystkich.