1.Wymień i omów 3 kręgi procesu wychowania.

-Lekcja - podstawowa forma procesu w.f powinna być prowadzona wg pewnych kanonów ogólnych, które by nie krępowały nauczyciela w doborze treści i form organizacyjnych podporządkowanych podstawowym programom fizjologii -zadaniom dydaktycznym -normom organizacyjnym.

-Funkcje zdrowotno-higieniczne (korektywa i kompensacja)

-Wypoczynek czynny ucznia sks, zajęcia pozaszkolne -kluby sportowe, rekreacja fizyczna, turystyczna.

2.Wymień i omów 3 kręgi warsztatu pracy nauczyciela.

I. rdzeń znaczeniowy- programy, sprzęt + prognoza- metody, przybory kontrola- formy, nauczanie- obudowa- programowanie- społeczna- motywacja- inspiracja.

II. System zasilania - wydawnictwo, materiały, instrukcje.

III. Osobowość- sprawność postawa, (jestem, mogę chcę), uczeń jako tworzywo.

3.Cele w-f

Przygotowanie do życia- Współdziałanie w kształtowaniu osobowości (moralne, estetyczne, umysłowe) - Wszechstronny rozwój fizyczny (cech motorycznych- gibkość szybkość, nauki ruchowe, wzmacnianie zdrowia, wszechstronnie rozwijać organizm.

4.Znamienia współczesnego W-F wymień i omów.

Prospekcja - wychowanie do przyszłości i uczestnictwa w KF do późnej starości

Autoedukacja - wyższa forma pracy dydaktyczno wychowawczej, ma na celu przygotowanie jednostek do przejęcia na siebie odpowiedzialności za dalszy rozwój po ustaniu stosunku wych.

Humanizacja - oznacza poszanowanie praw ucznia, doświadczonego udziału ucznia w procesie pełnego informacji w przebiegu jego biologicznego rozwoju, współuczestnictwo w programowaniu tego procesu oraz współdziałalności.

Podywidualizacja - to dostarczanie środków oddziaływania dydaktyczno wychowawczego do indywidualnych warunków psychofizycznych ucznia.

Funkcja ustawiczna - jako dorośli ludzie będą zdawać egzamin.

5.Wymień i omów narzędzia pracy nauczyciela.

Warsztat pracy nauczyciela to scalony układ przedmiotowo- przedmiotowy jednostek o określonej architekturze i funkcji w realizującym się procesie.

-Środki - ruch, jednostki czasowe, baza środki informacyjne, teren, program formy metody.

-Funkcje - stymulacyjna, kompensacyjna, adaptacyjna, wyrównawcza, korektywna.

-Czynniki - chemiczne, mechaniczne, termiczne, fizyczne.

Narzędzie jest niczym innym jak warsztatem pracy nauczyciela.

6.Co należy znać by móc opracować autorski program W-F

a)podstawy programowe - cele w-f, prognozan -zadania szkoły, treści kształceniai wych. Podstawy programowe kształcenia ogólnego to zasadniczy akt prawny regulujący działania edukacyjne szkoły. Wyznaczona przez MEN podstawa programowa ma stanowić rzeczywistą bazę do tworzenia programów wew.

b)standard osiągnięć kompetencje - wiadomości umiejętności i postawy.

Wiadomości- zestaw środków służących zdobywaniu dodatkowych wiadomości szeroko pojętej KF.

Umiejętności- zestaw środków służących rozwijaniu umiejętności niezbędnych w różnych przejawach aktywności człowieka.

Postawy- zestaw środków służących rozwijaniu dyspozycji osobowościowych.

7.Co zawiera podstawa programowa.

Podstawa programowa kształcenia ogólnego to zasadniczy akt prawny regulujący działanie edukacyjne szkoły. Wyznaczona przez MEN podstawa programowa ma stanowić teze tworzenia programów wewnętrzno szkolnych. Podstawy programu zawierają; -cele w-f zadania szkoły, treści kształcenia i wychowania + standardy osiągnięć, czyli kompetencję (wiedzieć, umieć, potrafić)

8.Co to są standardy osiągnięć ucznia, a co to są standardy wymagań.

Standard edukacyjny to taki poziom umiejętności i wiadomości, który każdy przeciętny uczeń jest w stanie osiągnąć. Mówimy wówczas o standardzie wymagań. Może być to poziom podstawowy i pełny(zadania kontrolno-oceniające). Są również standardy osiągnięć, które są zróżnicowane w stosunku do uczniów (ich uzdolnień i zainteresowań) oraz do specyfiki szkoły. Standardy osiągnięć opracowują nauczyciele w oparciu o podstawę programową i wybrany program nauczania (wiadomości, umiejętności, postawy, sprawność)

9.Omów funkcje wychowania fizycznego.

-Funkcja stymulacyjna (pobudzająca) - ma ona za zadanie zapewnić optimum bodźców do podniesienia ogólnej dynamiki rozwojowej. Stymulatory dzielimy na; biologiczne (powietrze woda), społeczne (warunki ekonomiczne, standard życia, poziom świadomości ruchów i wychowawców). Głównym stymulatorem biologicznym jest ruch, zaś układ ruchowy jest regulatorem procesów rozwojowych ustroju- aktywizuje mięśnie co doprowadza do ich wzrostu anatomicznego. Stosowane metodycznie ćwiczenia ruchowe pobudzają ośrodki ruchowe rozwoju mózgu i przyśpieszają naturalny rozwój motoryczności.

-Funkcja adaptacyjna (przystosowawcza) - życie jest ciągiem procesów adaptacyjnych. Osobnik przystosowuje się do środowiska: biologicznego, społecznego, od ilości i rodzajów wysiłków, oraz do zadań jakie niesie zawód. Zjawisko adaptacji występuje jaskrawo, jeżeli nagle zmieni się środowisko lub sama jednostka (kalectwo). Zachowanie się wobec zmian wynika na drodze izolacji bądź mobilizowania sił obronnych przystosowawczych.

-Funkcja kompensacyjna (wyrównawcza) - korektywa, kompensacja działa profilaktycznie a korektywa terapeutycznie Jeżeli istotą stymulacji jest ilościowe izolowanie bodźców to w kompensacji mowa jest o stosowaniu ich w kategoriach jakości. Kompensacja jest funkcją wyrównawczą przeciw działająca nie utrwalonym jeszcze odchyleniom.

10.Hospitacja jako postęp dydaktyczny.

Jakość szkoły w dużej mierze zależy od jakości procesu nauczania, wychowania, od tego w jaki sposób i czy są wprowadzone innowacje, programy autorskie, zmiany organizacyjne i programowe wpływające na to co się dzieje w klasie na lekcjach. Jeżeli w szkole została zapoczątkowana samoocena pracy, jest zrozumienie, jest zrozumiałe, że każdy członek społeczeństwa powinien czuć się za nią współodpowiedzialny i brać czynny udział w ciągłej ewolucji jej efektywności. Ewolucja powinna dotyczyć wszystkich obszarów pracy szkoły, działań dydaktyczno wychowawczych w klasie w szkole oraz uczniów i nauczycieli. I taką rolę będzie spełniać tu hospitacja, czyli ocena wspierająca dokonywania innych.

11.Rodzaje hospitacji:

Merytoryczna- organizacyjna; -formalno organizacyjna, mieszana - to pierwsza wersja.

Hospitacja kontrolno-oceniająca: to obserwacja połączenia z dokonywaniem oceny pracy nauczyciela. Oceniającym obserwatorem jest zwykle dyrektor, wice dyrektor, lub wizytator.

Hospitacja doradczo-doskonaląca - to obserwacja warsztatu pracy nauczyciela, sposobu planowania pracy, konstrukcji lekcji, wykorzystania środków dydaktycznych, indywidualizacja nauczania, motywowanie uczniów do nauki, właściwego oceniania itp. Jej celem jest diagnoza mocnych i słabych stron pracy nauczyciela i pomoc w doskonaleniu umiejętności motorycznych obserwowanego nauczyciela.

Hospitacja diagnozująca - to obserwacja pracy raczej uczniów nie nauczyciela. Jest nastawiona na ocenę warunków oddziałowywań dydaktyczno-wychowawczych na klasę to też dokonywana jest przez dyrektora lub jego zastępcę. Tematyka takiej hospitacji powinna być tworzona przez cały zespól nauczycieli i uwzględniać organizowane przez szkołę zamierzenia pedagogiczne, prowadzące do opanowania przez dzieci określonych umiejętności i wiadomości, postaw oraz nawyków.

12.Aspekty hospitacji merytorycznej.

Poznawczy - kształtujący - dydaktyczny (nauczający).

13.Pojęcie edukacji fizycznej

Edukacja fizyczna jako całość jest formą przekazu dziedzictwa kulturowego w tym zakresie. Zaś jako element nauczania powszechnego powinna informować o wszystkich jej formach. Edukacja fizyczna- zdecydowana większość jej uczestników to dzieci i młodzież spełnia jeszcze jedną ważną role jest przygotowaniem z punktem wyjścia do związanej z metamorfozą życia dziecięcego w życiu dorastania- zmiany formy życia w kulturze. Jeśli na tym etapie zostanie popełniony błąd wychowawczy, pedagogiczny to istnieje duże ryzyko że dany młody osobnik albo nie zdecyduje się na dalszy efektywny udział w kulturze fizycznej albo nie będzie potrafił wybrać najodpowiedniejszej dla siebie formy w niej uczestnictwa.

14.Określ co powinien zawierać plan dydaktyczno-wychowawczy dla danej klasy.

Plan dydaktyczno-wychowawczy powinien zawierać - umiejętności, wiadomości, postawy, standardy wymagań i one dzielą się na poziom podstawowy (uczeń wie, uczeń umie), poziom pełny (uczeń wie, uczeń umie).

15.Zdefiniuj pojęcie toku lekcyjnego.

Tok lekcyjny jest ciągiem zadań pedagogicznych wg Strzyżewskiego.

-zorganizowanie grupy sprawdzenie przygotowania do zajęć, motywacja do udziału w zajęciach, rozgrzewka, rozwój psychomotoryki i zadania korektywne, kształtowanie umiejętności i doskonalenie sprawności w różnych zakresach.

-czynności organizacyjne i wychowawcze związane z zakończeniem lekcji, ustawienie ucznia do samodzielnych zadań na polu KF.

Tok lekcyjny składa się z 3 części.

-część wstępna - ok10-15min. Porządkowo-dyscyplinujące, ożywiające, kształtujące RR, MM, T, we wszystkich płaszczyznach.

-część główna - ok. 25min. Gry, technika taktyka, gimnastyka, kształtowanie nawyków ruchowych, nauczanie zasadniczych ćwiczeń.

-część końcowa ok.8min - ćw uspokajające dyscyplinujące i korektywne. Podsumowanie lekcji.

16.Omów pojęcie lekcji wychowania fizycznego i omów jej zasady budowy.

Lekcja - jest podstawową formą organizacyjną procesu wychowywania fizycznego. Powinna powinna być prowadzona wg kanonów ogólnych które by nie krępowały nauczyciela w doborze treści i form organizacyjno-porządkowych. Podstawowym zadaniom dydaktycznym, normom organizacyjnym, służy; tok lekcyjny, konspekt lekcji, plan lekcji. Zadania lekcji wzmocnienie zdrowia, -prawidłowy rozwój fizyczny, -przyswojenie wiadomości i umiejętności a więc wykształcenie podstawowych właściwości motorycznych. Każda lekcja ma swoje zadania dydaktyczne. Zadania realizuje się poprzez odpowiednio dobrane ćwiczenia, umiejętności, oraz stosowanie odpowiednich zasad i metod nauczania. Lekcje mają być żywe i strakcyjne.

Zasady budowy lekcji - zasada wszechstronności (wszystko musi być), zmienności pracy mięśniowej, umiejętne dozowanie wysiłkiem dziecka.

18.Podaj co powinno znajdować się w części głównej lekcji lekkiej atletyki, gier zespołowych.

LA - (biegi, skoki, ćw. Szybkościowe). Gimnastyka - (zwisy, podpory, skoki, ćw. Zwinnościowe i gibkościowe). Gry zespołowe - (technika, taktyka, gra uproszczona).

19.Zasady doboru treści i organizacji kształcenia i wychowywania.

Treści kształcenia i wychowywania powinny umożliwiać uczniom zaspakajanie ich potrzeb. pozwalać na transgresyjne przekraczanie siebie spełniając jednocześnie warunek pozostawienia w zgodzie ze współczesną nauką. Powinny być dostosowane do możliwości psychofizycznych uczniów im lepsze przygotowanie treści nauczania, tym więcej swobody w nauczaniu i sprawdzeniu osiągnięć. Panowanie nad treścią wyzwala czynności metodyczne nauczyciela stwarza układ odniesienia oceny trafności ich doboru i skuteczności.

Zasada naukowości - to postulat by zgodnie z dyrektywami materializmu dialektycznego i historycznego -przed doborem układu treści było możliwe odkrywanie związków i zależności występujących w zjawiskach i procesach przyrodniczych, społecznych itd.

Zasada wszechstronności kształcenia - jest oparta na ideale staro greckim -harmonii ducha i ciała, nieustannym rozwoju. Szkoła powinna wychowywać i uczyć w taki sposób, by działania zawodowe dzieci w przyszłości wynikały z „powołania życiowego”, a więc były zgodne z zainteresowaniami ujawnianymi wcześniej przez jednostki, już w szkole podstawowej. W tym celu powinna przedstawiać swoje przedmioty (w tym przypadku W-F) tak by przedstawiać interesującą każdą dziedzinę sportową, rekreację fizyczną\, turystyke itd.

20.Wymień i omów zasady dydaktyczne

Zasada poglądowości - Opiera się ona na tym żeby cała nauka szkolna opierała się na poznawaniu rzeczywistości, by stosować w nauczaniu pomoce naukowe. Zasada ta pełni w nauczaniu następujące funkcje: reprezentatywna, symbolizującą (ułatwia zrozumienie, i zapamiętanie uogólnień, praw poprzez graficzne i symboliczne przedstawianie abstrakcji), ilustrowana (wspomagająca kojarzenie rzeczy i słów oraz polegająca na poszukiwaniu uczniom rzeczy), operatywna (wspomaga kojarzenie poznania z działaniem opiera się na działaniu samych uczniów).

Zasada przystępności w nauczaniu - wymaga metodycznego uszeregowania problemów od spraw bliskich do dalszych, -od łatwych do średnich, -od znanych do nie znanych. Ponadto przewiduje się tu dostosowanie i metod do możliwości poznawczych ucznia oraz uwzględnienie różnic w tempie pracy i zaawansowaniu w nauce poszczególnych uczniów.

Zasada świadomego i aktywnego udziału uczniów w procesie nauczania - uczenia się . Przejawia się to w świadomym stosunku uczniów do celów uczenia się, świadomym i aktywnym udziale uczniów w nabywaniu wiadomości i umiejętności, w świadomej i aktywnej samokontroli i samoocenie wyników czy wreszcie dążenia samodzielnego rozwiązywania problemów. W procesie nauczania uczniowie powinni być aktywni we wszelkich możliwych sferach; poznawczej, emocjonalnej, ruchowej, praktycznej, społecznej. W procesie nauczania- uczenia się trzeba uwzględnić indywidualne zainteresowania uczniów, stawiać ich w sytuacjach. W których mogliby dostrzegać niezgodności między wiedzą posiadaną, a nowymi faktami, wdrażać uczniów do pracy zespołowej i planowania pracy.

Zasada systematyczności - odnosi się do zachowania określonej kolejności w poznawaniu i wymaganiach -przechodzenia od faktów do uogólnień -logicznego toku rozumowania. Nauczanie więc powinno odbywać się w sposób rytmiczny, ciągły i z przestrzeganiem ustalonych kolejności następowania po sobie treści. Między przedmiotami powinna następować korelacja.

Zasada trwałości i operatywności wiedzy uczniów. Wymaga się tu stosowania takich metod pracy, aby, aby wiadomości i umiejętności uczniów były trwałe i użyteczne. Wymaga się tu egzekwowania wiadomości, oceniania ich podsumowania oraz utrwalania poprzez powtarzanie i ćwiczenia. Konieczne jest także samodzielne rozwiązywanie problemów przez uczniów i stosowanie wiedzy w praktyce. Materiał nauczania powinien być utrwalony po uprzednim sprawdzeniu czy jest zrozumiały. Uczenie się powinno opierać się na pozytywnej motywacji uczniów oraz na ich aktywnym uczestnictwie w zdobywaniu wiadomości.

Zasada wiązania teorii z praktyką. Wymaga się tu aby działania uczniów były poprzedzone, przekazywaniem im określonych wiadomości wiązania działania z efektywnym przekształceniem rzeczywistości oraz przechodzenia od teorii do praktyki i od praktyki do teorii.

21.Wymień i omów czynności dydaktyczne nauczyciela

Przygotowawcze - nauczyciel jest na bieżąco przygotowany do prowadzenia zajęć poprzez posiadanie stroju sportowego, konspektu zajęć, dziennika lekcyjnego, gwizdka itd. Informuje uczniów o temacie lekcji podaje wiadomości i umiejętności do zajęć.

Motywujące - motywuje uczniów do aktywnego udziału w lekcji i do poprawiania swoich wyników osiągnięć na zajęciach.

Kontrolne - kontroluje i ocenia osiągnięcia w zajęciach poprzez sprawdziany, testy zwinności i szybkości.

Koryguje - poprawia na bieżąco błędy popełniane przez uczniów i koryguje je poprzez indywidualne ćwiczenia lub pokaz.

Zabezpieczające - asekuruje uczniów przy wykonywaniu ćwiczeń, sprawdza bezpieczeństwo sali przyborów przed rozpoczęciem zajęć.

22.Wymień i omów ogniwa schematu prakseologicznego.

Diagnoza (ustalenie) - Diagnoza grupowa ( sprawdzenie jaka jest grupa, poziom grupy, co reprezentuje ta grupa), diagnoza środowiskowa (gdzie i jak jest położona szkoła czy są blisko położone boiska pływalnie), diagnoza osobnicza - wiek, płeć, stan zdrowia , stan sprawności fizycznej.

(Przewidywanie zdarzeń) Prognoza -przewidywanie wyników, osiągnięć, łączy się z celami i zadaniami szkoły. Ordynacja- wszystkie środki, formy, pomoce naukowe warunki pracy nauczyciela i narzędzia.

(Przewidywanie wyników) Kontrola standardy wymagań czyli ćwiczenia kontrolujące to co uczeń ma umieć mając dwa poziomy; podstawowy i pełny.

23.Wymień cechy dobrego planu pracy.

-terminowy, -elastyczny, -celowy, - alternatywny, -wykonalny, -długotrwały.

24.Wymień cechy dobrego programu wychowania fizycznego.

-skuteczność, -nowoczesność (treści, metody, formy), -kreatywność dla ucznia i dla realizatora, spójność z pozostałą wiedzą szkolną, -elastyczność, -zgodność ze specyfiką dojrzewania dziecka, -użyteczność (dobór treści), -logiczność, zwięzłość w dobieraniu treści, komunikatywność (zrozumiały dla odbiorcy), realność w realizacji- celowość.

25.Intensyfikacja lekcji wych. Fiz. 5 sposobów intensyfikacji.

To umiejętne i rzeczowe wykorzystanie czasu lekcji w celu rozwijania i doskonalenia: wiadomości, umiejętności, motoryczności. O zmianach zachodzących w organiźmie ucznia nie decyduje tylko rodzaj ćwiczeń, ale również możliwości adaptacyjne do wysiłków czy nastawienie psychiczne do zadań, budowa ciała albo stopień wytrwania.

Intensyfikacja związana jest z ćwiczeniami motywującymi, takimi jak - potrzeby osiągnięć zadań postawionych sobie, -potrzeby efektu i odczuwania satysfakcji, -potrzeby symulacji w dążeniu do samorealizacji.

Zwiększenie intensywności lekcji możliwe jest głównie przez; -skrócenie czasu na rzecz pokazu -skrócenie przerw między ćwiczeniami, -dobór metod i form maksymalnie angażujących ucznia, -dobrą organizacje pracy, -interesujący dobór ćwiczeń i zadań do lekcji, -właściwa motywacja uczniów.

Metody intensyfikacji- obwód stacyjny, tor przeszkód, zadaniowa, małych obwodów.

26.Omów sposoby indywidualizacji lekcji i wymień metody.

Dostosowanie zadań ruchowych do możliwości ucznia (sprawność ucznia, wiek, płeć, etap edukacji, zainteresowania warunki psychofizyczne).

W procesie fizycznym indywidualizacja dotyczy przede wszystkim - tempa opanowania umiejętności ruchowych, -doboru treści zadań, metod i form prowadzenia lekcji, -rozwoju sprawności, -progresji, -intensywności poczynań związanych z tempem lekcji.

Sposoby indywidualizacji lekcji w-f - łączenie uczniów w zespoły o tym samym poziomie sprawności, tym samym rozwoju ruchowym, fizycznym, -zróżnicowanie zadań lekcyjnych dla poszczególnych grup, -zwiększenie natężenia i tępa pracy w zastępach sprawnościowych, -zróżnicowanie pomocy i ochrony, -indywidualne eliminowanie błędów -stosowanie odpowiednich metod i form pracy.

27.Metody badań intensywności lekcji.

Metoda (Ditricha) - polega na analizie czasu trwania ćwiczeń w jednostce lekcyjnej. Mamy 4 sposoby interpretacji: czas ćwiczeń i ochrona, -czas aktywnego działania nie tylko fizycznego ale i psychicznego, -czas ćwiczeń przygotowania przyborów, przyrządów. Czas aktywności ruchowej z polecenia i bez polecenia.

Herakowa i Beletki - polega na analizie czasu ćwiczeń z pomiaru jednej fizjologicznej wartości. Pomiaru dokonuje się w przerwie.

Wustamnna - polega na analizie czasu obciążeń ucznia ćwiczeniami ruchowymi. 3 rodzaje obciążeń: małe, średnie,duże.

Stemmlera - polega na ustawieniu ćwiczeń w jednostce czasu.

Podstawowe warunki intensywności -organizacja lekcji, -duża ilość przyborów, przyrządów, -duży repertuar zadań dydaktycznych, znajomość metod, -duży zasób materiału ćwiczebnego.

28.Pojęcie krzywej natężenia jednostki lekcji oraz sposób jej badania.

Wydatkowanie energii ucznia podczas lekcji powinno wzrastać w miarę jej upływu tak ażeby kulminacyjny punkt natężenia wysiłku fizycznego wystąpił w połowie lekcji lub pod koniec części głównej a potem natężenie powinno stopniowo maleć. Przebieg wydatkowania energii podczas lekcji nazywa się krzywą natężenia wysiłku. Natężenie to można regulować poprzez odpowiedni dobór ćwiczeń i ich intensywność, -tempo wykonywania ćw. i czas trwania.

29.Wymień grupy metod stosowanych w wychowaniu fizycznym.

1.(system szwedzki i niemiecki), 2)metody nauczania techniki ruchu - podstawowe pomocnicze (pokaz objaśnienia praktyczne działanie), 30.metody prowadzenia zajęć z podziałem na aktywne, kreatywn, praktyczne, usamodzielniające. 4).metody treningowe 5).metody wychowawcze.

30.Omów metody techniki ruchu.

Metoda syntetyczna - polega na nauczaniu określonej zabawy, gry, ćwiczenia ruchowego w całości, w pełnej formie. W przypadku gier i zabaw ruchowych powinna ona być podstawową metodą nauczania.

Metoda analityczna - polega na nauczaniu poszczególnych elementów gier i zabaw, ćwiczenia ruchowego. Nauczanie zaczyna się od elementów prostych, łatwych. Po opanowaniu przez ćwiczących wizualnych elementów ruchu należy przejść do bardziej złożonych by w efekcie końcowym uczeń opanował daną zabawę, grę, ćwiczenie w całości.

Metoda mieszana(syntetyczno-analityczna) - polega w pierwszej fazie na nauczaniu częściami a następnie w pełnej formie. Może polegać także na podziale uczniów na grupy na mniej sprawnych i oni uczą się za pomocą metody analitycznej oraz sprawniejszych którzy mogą od początku uczyć się w pewnej formie.

Metoda kompleksowa - polega na nauczaniu wyodrębnionych przez nauczyciela kompleksów ruchowych danej zabawy, gry lub ćwiczenia ruchowego i jest połączeniem poprzednich metod, stosowanym często w korygowaniu błędów w wykonywanym ruchu

Metody nauczania ćwiczeń ruchowych to sposoby za pomocą których w pracy dydaktycznej ćwiczący, pod kierunkiem nauczyciela opanowuje umiejętności nawyki ruchowe i związane z nimi wiadomości.

31.Podaj metody wychowawcze stosowane w procesie lekcyjnym.

32.pojęcie „zadania dodatkowe” oraz jakie warunki powinny spełniać.

-proste, -łatwe, -dostępne dla wszystkich, -znane, -wykonywane przez każdego ucznia bez pomocy, samodzielnie.

33.Obwód ćwiczebny podaj przynajmniej 3 przykłady zastosowania.

Metody reproduktywne (odtwórcze) - W w-f metodą reproduktywną jest metoda naśladowcza scisła. Cechami charakterystycznymi tej metody są: -ścisłe odtwarzanie pokazanego wzorca ruchu wg. Formuły bodziec-reakcja, -ćwiczenie jest ściśle określone i ma tylko jedno rozwiązanie takie jakie założył nauczyciel. Uczeń jest jedynie przedmiotem zabiegów dydaktycznych i jest sterowany zewnętrznymi bodźcami środowiskowymi, głównie przez nauczyciela. Proces nauczania techniki przebiega według ściśle określonej technologii -aby osiągnąć cel czyli nawyk ruchowy uczeń musi powtarzać ćwiczenie setki razy.

Metoda usamodzielniające - Aktywizacja ucznia w procesie wf wymaga stawiania ucznia w takich sytuacjach zadaniowych, które dla nich będą atrakcją i zgodne z ich potrzebami rozwojowymi. Ponadto uczniowie powinni wykonywać zadania w miarę możliwości; samodzielni, by uczyć się samokontroli i samooceny własnego działania.

Metoda zabawowo - naśladowcza. -polega na naśladowaniu mechanizmu zwierząt, ludzi będących w ruchu, oraz takich zjawisk przyrodniczych jak wiatr, grzmot, deszcz. W tym przypadku do aktywności ruchowej pobudzają dzieci tematy podsuwane przez nauczyciela.

Metoda bezpośredniej celowości ruchu - polega na tym że nauczyciel stawia ucznia w sytuacji zadaniowej poprzez zalecenie wykonania prostych zadań wziętych z życia.

Metoda programowego usprawniania się - przykładem są różnego rodzaju „ścieżki zdrowia”, które polegają na samodzielnym usprawnianiu się.

Metody kreatywne (twórcze) - Do najistotniejszych cech metod twórczych należą pełna samodzielność, ucznia w rozwiązywaniu zadań i problemów ruchowych, -zadania dla podmiotu masją charakter zadań otwartych tzn. zupełnie nie znanych z którymi spotykamy się po raz pierwszy. -czynnikami motywującymi ucznia są; informacje, aspiracje, oczekiwania, wyniki własnych czynności mające charakter nagród i kar.

Metoda problemowa - N stawia U w sytuacji problemowej.

34.Obwód ćwiczebny - podaj przynajmniej 3 przykłady zastosowania.

Pierwszy sposób- najprostszy i najczęściej stosowany polega na podziale zespołu klasowego na tyle grup ile jest stacji w obwodzie. Każda grupa zaczyna ćwiczenia na jednym ze stanowisk i po upływie odpowiedniego czasu przechodzi do następnej stacji po wykonaniu ćw na wszystkich stacjach następuje zwykle kilkuminutowy odpoczynek.

Drugi sposób wykonania obwodu ćwiczebnego stosowany jest najczęściej na zajęciach treningowych dla jednorodnych grup szkoleniowych. Przebieg treningu stacyjnego jest następujący; po kilku minutowej rozgrzewce ćwiczący przygotowuje kolejne stanowiska ćwiczebne. Liczba stacji wacha się od 8-12.

Forma strumieniowa (tor przeszkód) torem przeszkód nazywamy takie ćwiczenie w którym uczeń musi pokonać pewną przestrzeń wraz z ustawionymi przeszkodami. Przeszkody pokonują uczniowie w sposób ustalony przez nauczyciela lub sposób dowolny wg. własnej innowacji.

Metoda „małych obwodów ćwiczebnych” - Metoda ta potwierdza możliwośc osiągnięcia przez wychowawcę w pracy z uczniami optymalnych rezultatów aktywizacji ruchowej racjonalnie motywowanej a równocześnie służącej wykształceniu dzieci i młodzieży nawyków ruchowych w sposób możliwie metodyczny i ekonomiczny.

37.Omów co składa się na dobrą organizacje lekcji

-tok lekcyjny, -osnowa lekcyjna, -konspekt lekcyjny, -plan lekcyjny.

38.Jakie dane i od kogo nauczyciel opracowujący plan dydaktyczno- wychowawczy powinien pozyskać.

Dane; -podstawowe programowe obowiązkowych przedmiotów, -standardy osiągnięć oraz wymagań -kompetencje, umiejętności, wiadomości uczniów

Od kogo; dyrektor, lekarz.

39.wskazania i przeciw wskazania do prowadzenia zajęć wych. Fiz. W poszczególnych etapach rozwojowych.

I-etap - Stymulowanie i wspomaganie wszechstronnego i harmonijnego rozwoju dziecka, wyzwalanie jego aktywności ruchowej poprzez zabawę oparte na naturalnej potrzebie ruchu.

II-etap - wspomaganie harmonijnego rozwoju psychofizycznego. Przygotowanie do wszechstronnego uczestnictwa w KF, rozwijanie poczucia odpowiedzialności za zdrowie swoje i innych.

III-etap - wdrażanie do samodzielności w doskonaleniu sprawności fizycznej i troski o zdrowie swoje i innych. IV-etap - przygotowanie uczniów do dokonywania dojrzałych wyborów związanych ze wszechstronnym uczestnictwie w KF.

40.Wymień co najmniej 5 słabości szkolnego wych. Fiz.

1-skupienie się na celach doraźnych i szczegółowych zamiast perspektywicznych i ogólnych. 2-odpedagizowanie procesu wychowawczego i skłanianiu się do autokratyczno-nakazowego stylu kontaktów z uczniami. 3-przedmiotowe traktowanie ucznia ograniczenie zainteresowania nauczycieli do pracy z najzdolniejszymi, kosztem przeciętnej większości. 4-przyjęcie za główne kryterium wychowania fizycznego w szkole, osiągnięć sportowych , wąskiej reprezentacji uczniów.

---