METODA HOSHIN
METODA HOSHIN (dobry kierunek) jest metodą zarządzania strategicznego powalającą uzyskiwać przewagę konkurencyjną poprzez wyprzedzające rozpoznawanie otoczenia przedsiębiorstwa i na tej podstawie określanie jego strategii rozwojowej. Metoda HOSHIN umożliwia przede wszystkim formułowanie i osiąganie najistotniejszych celów przedsiębiorstwa przy zapewnieniu ich spójności i zbieżności działań różnych osób i komórek organizacyjnych. Pozwala na przeprowadzenie szybkich zmian, ułatwia zrozumienie celów strategicznych przez całą społeczność przedsiębiorstwa. Metoda jest dosyć pracochłonna.
Cechy charakterystyczne:
Specyficzna koncepcja jakości i metoda rozwiązywania problemów → jakość oparta na funkcjonalności produktu, czyli jego przydatności dla użytkownika, koncepcja jakości oparta na optymalizacji kosztów, prowadzenie kontroli jakości w całym ciągu produkcyjnym zamiast końcowej kontroli jakości, koncentracja wysiłku menadżerów na usuwaniu przyczyn złej jakości;
Przyjęcie orientacji na klienta jako głównej zasady metody → oznacza to permanentne wsłuchiwanie się w zmieniające się potrzeby klienta, zastosowanie metody rozwiązywania problemów przedstawionej w modelu WV uwzględniającym dwa poziomy postępowania: myślowy i empiryczny, przy czym fazy przebiegające na poszczególnych poziomach przeplatają się.
Fazy poziomu koncepcji: percepcja problemu, wybór tematyki, wybór rozwiązań
Fazy poziomu empirii: eksploracja, analiza, wdrożenie rozwiązań
Fazy dotyczące pogranicza obu poziomów: formułowanie, analiza przyczynowa, ocena faktów
W rozwiązywaniu problemów za pomocą modelu WV bardzo istotna jest umiejętność poruszania się na różnych szczeblach abstrakcji, w tym także przechodzenia z poziomów niższych na wyższe i na odwrót (uogólnianie lub uszczegółowianie sytuacji).
Fazy postępowania w metodzie HOSHIN.
Identyfikacja linii kierunkowych → określenie linii zmian zasadniczych, wytyczenie kierunku rozwoju przedsiębiorstwa na podstawie zespołowej refleksji wynikającej z analizy przeszłości, analizie ewolucji otoczenia oraz na tym, co chce się osiągnąć w przyszłości. Przebiega w pięciu etapach:
Analiza stanu istniejącego.
Identyfikacja przeszkód.
Dokonanie syntezy wewnętrznego stanu istniejącego i informacji pochodzących z otoczenia.
Określenie wizji przyszłości idealnej.
Skonfrontowanie przyczyn powstawania przeszkód i ograniczeń w przeszłości oraz teraźniejszości ze składowymi przyszłościowej wizji idealnej - wykorzystanie tablicy krzyżowej.
Rozwinięcie linii kierunkowych i dopasowanie → określenie środków niezbędnych do realizacji przedsięwzięć wynikających z linii kierunkowych oraz uzyskanie consensusu w odniesieniu do przedsięwzięć ze strony zarówno personelu wykonawczego, jak i kadr kierowniczych. Faza ta, oprócz rozwinięcia linii kierunkowych, obejmuje także zharmonizowanie zarządzania strategicznego z nich wynikającego z zarządzania operacyjnego. Jest ono niezbędne do zapewnienia spójności pomiędzy celami strategicznymi i celami realizowanymi w codziennej działalności. Oznacza to opracowanie planów działania dla różnych segmentów struktury przedsiębiorstwa.
Sterowanie → wdrażanie planów działania w życie oraz okresowa kontrola osiąganych rezultatów. Okresy te zależą od specyfiki jednostek wdrażających metodę HOSHIN i wahają się od tygodniowych do kwartalnych. Odchylenia pomiędzy rezultatami osiąganymi i oczekiwanymi powodują działania korygujące.
Diagnoza prezesa → superkontrola przebiegu wdrażania metody HOSHIN dokonywana przez naczelne kierownictwo przedsiębiorstwa w głównych jego jednostkach (zakładach, służbach itp.). diagnoza prezesa nie podlega delegowaniu w żadnym ze swych elementów, w całości jest realizowana przez naczelnego dyrektora (prezesa).