30.

Indiańskie znaki

31.

Kto zacząt ten ruch?

32.

MATERIAŁY: niepotrzebne

CEL: koncentracja, zabawa, rozwój ekspresji niewerbalnej

PRZEBIEG: uczestnicy siadają w kole. Każdy wybiera sobie in­diańskie imię i niewerbalny znak, który go wyraża (np. „Padający Deszcz" - palce drgające w powietrzu; „Śpiące Dziecko" - zamyka oczy i kołysze się jak dziecko). Dalszy ciąg odbywa się bez słów. Ktoś za­czyna: pokazuje swój znak i znak innego uczestnika. Ten, którego znak został pokazany, musi natychmiast odpowiedzieć, pokazując swój znak oraz znak nas­tępnej osoby. Jeśli ktoś nie odpowie od razu - wypada z gry. Gra musi toczyć się bardzo szybko. Kiedy zos­taną tylko dwie osoby, starają się nawzajem wykluczyć z tej gry

WARIANTY: można krzyknąć głośno imię w trakcie pokazywania znaku. Można też rzucić coś w kierunku osoby, której znak się pokazuje albo pokazywać tylko znak innej osoby, pomijając własny

MATERIAŁY: niepotrzebne

CEL: budowanie zaufania w grupie, koncentracja

PRZEBIEG: uczestnicy stają w kole. Jedna z osób (A) opuszcza na chwilę pokój. Pozostali wybierają osobę B, która za­czyna się poruszać w jakiś określony sposób (np. klaszcząc, tupiąc, machając ręką itp.) Pozostali naśladują ją, ale zmieniają ten ruch w pewien sposób i udają, że na nią nie patrzą. Osoba A ma zgadnąć, kim jest osoba B

WARIANTY: uczestnicy zamykają oczy i zamiast ruchem posługują się dźwiękiem; naśladują w sposób zmieniony dźwięk, który wydaje osoba B

Plątanina

MATERIAŁY: niepotrzebne

CEL: rozwój grupy, kształtowanie zaufania, rozgrzewka

PRZEBIEG: cała grupa trzyma się za ręce, tworząc łańcuch. Pierw­sza osoba prowadzi ten łańcuch, przechodząc pomiędzy nogami, pod ramionami itp. Należy uważać, żeby nie rozerwać łańcucha, poruszać się powoli -robić to delikatnie. Kiedy grupa jest tak zaplątana, że nie może się ruszyć, jedna osoba stara się ją rozplatać, dając słowne polecenia, bez dotykania łańcucha

106

107

---