TENIS ZIEMNY

Tenis kojarzy się z elegancją , nienagannym strojem, a także z refleksem i świetną koordynacją ruchów. Dosyć długo uznawany był za sport elitarny. To podejście na szczęście się zmienia. Na Zachodzie tenis jest jednym z najpopularniejszych sportów rekreacyjnych. Ma bowiem ogromną zaletę - można go uprawiać od szkoły podstawowej do późnej starości. Pozwala zachować młodość, zdrowie i dobrą kondycję. TROCHĘ HISTORII. Za oficjalną datę narodzin tenisa we współczesnej formie uważa się rok 1874. Wtedy to dwaj Anglicy - Wingfield i Marshall ogłosili kolejno pierwsze uporządkowane przepisy gry, lecz pierwszy z nich ochrzcił ją z grecka - sphairistike, a dopiero drugi użył nazwy tenis. Ale już znacznie wcześniej istniały jej pierwowzory. Na dworach Francji i Anglii bawiono się odbijaniem piłki ręką, następnie łopatką, wreszcie rakietą. Nazwa tenis wywodzi się z języka francuskiego, od słowa "tenez". "Tenez!" - czyli: "trzymaj!" -  woła do przeciwnika ten, kto zaczynał grę. Początkowo w tenisa grano tylko w halach, ponieważ piłki wykonane ze skóry, kamienia, korka bądź lnu nie odbijały się od naturalnych nawierzchni. Dopiero po wynalezieniu kauczuku i rozpoczęciu produkcji piłek gumowych, gra przeniosła się na zewnątrz. Z pierwszych sławnych tenisowych turniejów zasłynął Wimbledon. W 1884 r. za rakiety chwyciły również panie. Nie wszystkie stosowane dziś uderzenia były od początku wykorzystywane. Tak popularny wolej (czyli odbicie piłki bezpośrednio z powietrza) początkowo uważany był za zagranie niegodne dżentelmena. Stopniowo wybitni gracze wzbogacali tenis w nowe uderzenia taktyczne.  ROZGRZEWKA. Przed przystąpieniem do gry w tenisa, konieczna jest chociaż krótka rozgrzewka. Nie tylko postawi nas w pełnej gotowości, ale przede wszystkim zmniejszy ryzyko urazu. Gracze zaawansowani narażeni są zwłaszcza na urazy łokcia (tzw. łokieć tenisisty). Początkujący zwykle mocno odczuwają obciążenie nadgarstków. Powodem kontuzji może być źle dobrana rakieta, zbyt ciężka, o zbyt mocnym naciągu strun. Kontuzje ścięgien nóg zazwyczaj zdarzają się na kortach o twardej nawierzchni. Jako rozgrzewka najwłaściwszy jest zestaw ćwiczeń rozciągających - biegi, podskoki, krążenia ramion, nadgarstków i głowy. Osoby o wyjątkowo słabych rękach, które chcą grać w tenisa, powinny dodatkowo stosować codziennie porcję ćwiczeń wzmacniających, takich jak ściskanie w dłoni gumowej obręczy lub piłeczki.  STRÓJ. W stroju tenisisty najważniejsze są wygodne buty. Dobre buty zmniejszają ryzyko kontuzji i zapobiegają obtarciom. Muszą idealnie pasować do nóg. Nie powinny sięgać poza kostkę, ani uciskać stóp, aby grający mógł się swobodnie poruszać. Powinny być elastyczne, z podeszwą zapewniającą dobrą przyczepność. Najlepiej, gdy są w środku wyściełane i wykonane z przepuszczającego powietrze materiału. Tenisistom poleca się adidasy, ale trzeba koniecznie pamiętać, że jeśli gramy na korcie ziemnym, buty muszą mieć specjalne spody, które nie niszczą nawierzchni.  Od białego stroju zawodników tenis nazywany jest białym sportem. Obecnie już jednak biały strój nie jest obowiązkowy, choć oczywiście nadal króluje w tenisowej modzie. Jeden tylko element stroju powinien być bezapelacyjnie biały - skarpetki. W letnie dni najodpowiedniejszy będzie zestaw koszulka polo i spodenki (panie mogą wybrać spódniczki lub tuniki), zaś na chłodniejsze - dres. Koszulka nie może krępować ruchów, a więc być ciasna lub zwisać. Najlepiej, gdy wykonana jest z bawełny i łatwo pochłania pot. spodenki lub spódniczka powinny być dokładnie dopasowane do ciała. Nie mogą zbytnio napinać się przy przysiadzie, ale nie mogą też być za luźne, bo stałe poprawianie stroju bardzo przeszkadza podczas gry. Dres jest przydatny nie tylko w bardzo zimne dni. Warto go mieć ze sobą , by móc okryć się bezpośrednio po wysiłku i dłużej utrzymywać mięśnie rozgrzane, co zapobiega kontuzjom i przeziębieniom.  SPRZĘT. Ze sprzętem do gry w tenisa nie ma już w tej chwili większych problemów. Są specjalistyczne sklepy sportowe, w których sprzedawcy potrafią dobrać rakietę, zgodnie ze wzrostem, siłą, wagą, umiejętnościami i życzeniami klienta. Można wybierać wśród produktów markowych firm i wśród wyrobów tańszych, ale także dobrej jakości. Jest też na rynku spory wybór rakiet przeznaczonych dla dzieci. Są krótsze, lżejsze, mają powiększone główki i łatwiej nimi trafić w piłkę. Dorośli również mogą wybierać rakiety o różnej wielkości i kształcie główek i o różnej sile naciągu. Należy pamiętać, że rakieta nie może być zbyt ciężka (zwłaszcza dla początkujących), inaczej nadmiernie obciąży nadgarstek i mięśnie ramienia. Rękojeść nie może być zbyt gruba, gdyż palce nie zdołają jej odpowiednio uchwycić, nie może być również zbyt cienka, gdyż będzie "latała" w ręku. Na kontrolę nad piłką wpływa także grubość, jakość i siła naciągu strun. Struny nie mogą być za cienkie, bo szybko będą ulegać zerwaniu, nie mogą być też zbyt grube, bo nie daje to odpowiedniej elastyczności. zbyt mocny naciąg pozbawia gracza wyczucia

---