Podstawy psychologii z elementami teorii osobowości
Wykład XIII
Szczególnymi czynnościami stymulacji rozwoju zawodowego dorosłych są:
Dokształcanie się w szkołach wyższego szczebla.
Doskonalenie się zawodowe na kursach specjalistycznych coraz wyższego stopnia oraz samodoskonalenie.
Wysyłanie pracowników na praktyki specjalistyczne
Wysyłanie pracowników na dłuższe starze krajowe lub zagraniczne
Powierzanie pracownikom zadań o szerszym charakterze w stosunku do wykonywanych i wyuczonych
Prowadzenie stałej, uzasadnionej oceny rozwoju pracowników
Wysokie nagradzanie pracowników, którzy wyróżniają się swoją pracowitością, solidnością wykonywania zadania i czynności zawodowych.
Temat: Poradnictwo i doradztwo zawodowe
Pojęcie i historia poradnictwa i doradztwa zawodowego.
Zadanie poradnictwa i doradztwa zawodowego Europy i Polsce
Zasoby, metody, formy i środki poradnictwa i doradztwa zawodowego.
Poradnictwo zawodowe - działalność ludzi mająca na celu pomóc innym w wyborze zawodu. Główne myśli i założenia doradztwa powstawała w XX wieku w USA. W dzisiejszym świecie obserwujemy tendencje, że pewne zawody znikają się, pojawiają się. Doskonałym źródłem wiedzy o zawodach w dawnych czasach są utwory literackie (np.: Goethego ...., idealizował te zawody.) Już wtedy wierzono, że dla danych osób istnieje idealny zawód, w którym ta osoba będzie się samo realizowała. Kolebką doradztwa zawodowego były Stany Zjednoczone. W 1908 roku otworzono w Bostonie Biuro Zawodowe, które miało służyć poradnictwu zawodowego. Rok późnij Frank Parsons sformułował podstawy poradnictwa zawodowego. Jego zdaniem „Wybór zawodu zależał do trzech głównych grup czynników:
Dobrej znajomości własnej osoby, skłonności, umiejętności, zainteresowań, życzeń, wyobrażonych celów, możliwości, ograniczeń i ich przyczyn.
Znajomość przesłanek i warunków powodzenia, korzyści i uszczerbków, zasług i możliwości rozwoju i widoków na przyszłość rozmaitych rodzajów pracy.
Możliwej zgody między tymi dwiema grupami czynników”
Początkowo poradnictwo dotyczyło okresu przed opuszczeniem szkoły. Później przyjęto dalsze badania i w końcu objęto szkolne i osobiste problemy uczniów. Osobą , która zajęła się wprowadzaniem doradztwa do szkół amerykańskich był Truman L. Kelly.
W 1917 roku w USA opracowano i wprowadzono pierwsze testy inteligencji wprowadzone w obszarze o którym mówimy. W 1927 roku wprowadzono kwestionariusz zainteresowań zawodowych. W 1933 roku w USA powstał Państwowa Służba Zatrudnienia.
Z różnych modeli orientacji zawodowej i poradnictwa najpopularniejszy jest model Humanistyczny. Z tych modeli wywiodła się szeroko rozumiana Psychologizacja poradnictwa.
Modele osobowościowe opracowała Anna Roe i John Holland. Anna Roe w swoich twierdzeniach nawiązuje głównie Freuda. Opracowania Holland służą do tej pory w polskich urzędach pracy. Opierając się na teoriach Holland możemy sprzyja, że istnieje sześć typów środowiska pracy:
Realistyczne
Badawcze
Społeczne
Konwencjonalne
Przedsiębiorcze
Artystyczne
Holland ilustruje zbieżność środowiska pracy z typami osobowości poprzez zastosowanie tych samych nazw np.: Realistyczny typ osobowości i realistyczne środowisko pracy są podobne.
Holland sformułował z swojej teorii następujące wnioski:
Wybór zawodu jest wyrazem osobowości
Wykaz zainteresowań jednostki jest zarazem wyrazem jej cech osobowych
Pracownice takiego samego zawodu mają podobne osobowości.
Satysfakcja, stabilność osobowa i osiągnięcia zależy o zgodności między osobowości pracownika i środowiskiem, tworzonym głównie przez innych ludzi.
Większość ludzi może być zakwalifikowana do jednego z sześciu typów:
Realistyczny,
Intelektualny,
Społeczny,
Konwencjonalny,
Przedsiębiorczy,
Artystyczny
Ludzie szukają takiego środowiska i takiego zawodu, który pozwoli mu wykorzystać swoje zdolności i umiejętności.
Trzy działy poradnictwa:
Klasyczna teoria wyboru zawodu opiera się na przeświadczeniu, że dla każdej jednostki można wybrać zawód, w którym odnajdzie swoje powołanie. U podstaw tej teorii legł elastyczny i redukcyjny model gospodarki
Nowo-techniczna teoria wyboru zawodu uznaje zmienność indywidualnych umiejętności i skłonności i przyjmuje, że wybór zawodu jest dynamicznym procesem, jednakże decydują w nim jednostronne uwarunkowania socjalne i gospodarcze. Ten kierunek ujawnia się między innymi w dążeniu do minimalizacji kosztów wykształcenia. Ewentualna.
Grupa psychologiczna orientowała się na zainteresowania, skłonności i motywacje wybierającego. Podstawy tej teorii zmieniały się od psychologii głębi, poprzez rozwojową, aż do psychologii społecznej.
W Unii Europejskiej nie ma jednolitego standardu poradnictwa zawodowego w każdym kraju wygląda to inaczej. W latach pięćdziesiątych przy powstawaniu EU stwierdzono „że trzeba poświęcić szczególną uwagę w budowaniu systemu doradczego”
Przegląd systemów doradztwa zawodowego
Wskazuje po pierwsze na różnice w lokalizacji służb doradczych. Podstawy powiąże się z ich przynależnością do resortu edukacji bądź pracy. I tak:
W Danii, Grecji, Irlandii, Portugalii służby te są zlokalizowane przy głównych instytutach edukacyjnych.
W Belgii, Francji, Włoszech, Luksemburgu, Hiszpanii są oparte o wydzielone agencje działające na zlecenie resortu edukacji oraz służą uczniom i absolwentom
W Niemczech pozostaję w ścisłej łączności z organami szkoleń zawodowych i są umiejscowione w instytucjach związanych z rynkiem i biurami zatrudnienia
W Holandii i Wielkiej Brytanii przyjęły formę zarówno wydzielonych agencji, jak też ulokowane są w szkołach.
W większości krajów istnieje tendencja do ograniczania zasięgu doradztwa zawodowego organizowanego za pośrednictwem służb zatrudnienia i związku z tym rozszerza się oferta instytucji edukacyjnych na wszystkie grupy wiekowe.
Orientacja
Poradnictwo
Modele ... (Humanistyczny)
PS