522


Mikołaj Sęp-Szarzyński (1550-1581) - polski poeta, piszący w języku polskim i łacińskim; najznakomitszy obok Jana Kochanowskiego twórca literatury staropolskiej. Uważany jest za prekursora polskiego baroku.

Stworzył: sonety, parafrazy psalmów, pieśni (m.in. dwie pieśni opiewające bohaterstwo poległych w walkach z Tatarami), epigramaty (np. na herby szlacheckie), epitafia (np. napisany dla ojca przyjaciela, Jana Starzechowskiego, nagrobki dla Zofii Kostczyny).

Ród Sępów-Szarzyńskich wywodził się z Mazowsza jednak za sprawą dziada poety, również Mikołaja, który ożenił się z dziedziczką Zimnej Wody, przenieśli się w okolice Lwowa. Tam młody Mikołaj posiadł umiejętność czytania i pisania, nauczył się greki i łaciny. Studiował na uniwersytetach w Wittenberdze i Lipsku, gdzie miał styczność z protestantyzmem. Studia te nie były długie aczkolwiek intensywne. Wraz z przyjacielem, Stanisławem Starzechowskim, Mikołaj zwiedził Włochy i Szwajcarię. Po powrocie do Lwowa (1568) nawrócił się na katolicyzm, obracając się w kręgu dominikanów i jezuitów. Jego rodzina zaprzyjaźniła się wtedy z rodziną Kostków.

Dorobek poetycki Sępa nie dotrwał w całości do naszych czasów. Znamy jedynie niewielki tomik zatytułowany „Rytmy abo wiersze polskie” wydany w 1601 r. przez brata poety- Jakuba.

Mikołaj Sęp-Szarzyński (1550-1581) - polski poeta, piszący w języku polskim i łacińskim; najznakomitszy obok Jana Kochanowskiego twórca literatury staropolskiej. Uważany jest za prekursora polskiego baroku.

Stworzył: sonety, parafrazy psalmów, pieśni (m.in. dwie pieśni opiewające bohaterstwo poległych w walkach z Tatarami), epigramaty (np. na herby szlacheckie), epitafia (np. napisany dla ojca przyjaciela, Jana Starzechowskiego, nagrobki dla Zofii Kostczyny).

Ród Sępów-Szarzyńskich wywodził się z Mazowsza jednak za sprawą dziada poety, również Mikołaja, który ożenił się z dziedziczką Zimnej Wody, przenieśli się w okolice Lwowa. Tam młody Mikołaj posiadł umiejętność czytania i pisania, nauczył się greki i łaciny. Studiował na uniwersytetach w Wittenberdze i Lipsku, gdzie miał styczność z protestantyzmem. Studia te nie były długie aczkolwiek intensywne. Wraz z przyjacielem, Stanisławem Starzechowskim, Mikołaj zwiedził Włochy i Szwajcarię. Po powrocie do Lwowa (1568) nawrócił się na katolicyzm, obracając się w kręgu dominikanów i jezuitów. Jego rodzina zaprzyjaźniła się wtedy z rodziną Kostków.

Dorobek poetycki Sępa nie dotrwał w całości do naszych czasów. Znamy jedynie niewielki tomik zatytułowany „Rytmy abo wiersze polskie” wydany w 1601 r. przez brata poety- Jakuba.

Mikołaj Sęp-Szarzyński (1550-1581) - polski poeta, piszący w języku polskim i łacińskim; najznakomitszy obok Jana Kochanowskiego twórca literatury staropolskiej. Uważany jest za prekursora polskiego baroku.

Stworzył: sonety, parafrazy psalmów, pieśni (m.in. dwie pieśni opiewające bohaterstwo poległych w walkach z Tatarami), epigramaty (np. na herby szlacheckie), epitafia (np. napisany dla ojca przyjaciela, Jana Starzechowskiego, nagrobki dla Zofii Kostczyny).

Ród Sępów-Szarzyńskich wywodził się z Mazowsza jednak za sprawą dziada poety, również Mikołaja, który ożenił się z dziedziczką Zimnej Wody, przenieśli się w okolice Lwowa. Tam młody Mikołaj posiadł umiejętność czytania i pisania, nauczył się greki i łaciny. Studiował na uniwersytetach w Wittenberdze i Lipsku, gdzie miał styczność z protestantyzmem. Studia te nie były długie aczkolwiek intensywne. Wraz z przyjacielem, Stanisławem Starzechowskim, Mikołaj zwiedził Włochy i Szwajcarię. Po powrocie do Lwowa (1568) nawrócił się na katolicyzm, obracając się w kręgu dominikanów i jezuitów. Jego rodzina zaprzyjaźniła się wtedy z rodziną Kostków.

Dorobek poetycki Sępa nie dotrwał w całości do naszych czasów. Znamy jedynie niewielki tomik zatytułowany „Rytmy abo wiersze polskie” wydany w 1601 r. przez brata poety- Jakuba.

Mikołaj Sęp-Szarzyński (1550-1581) - polski poeta, piszący w języku polskim i łacińskim; najznakomitszy obok Jana Kochanowskiego twórca literatury staropolskiej. Uważany jest za prekursora polskiego baroku.

Stworzył: sonety, parafrazy psalmów, pieśni (m.in. dwie pieśni opiewające bohaterstwo poległych w walkach z Tatarami), epigramaty (np. na herby szlacheckie), epitafia (np. napisany dla ojca przyjaciela, Jana Starzechowskiego, nagrobki dla Zofii Kostczyny).

Ród Sępów-Szarzyńskich wywodził się z Mazowsza jednak za sprawą dziada poety, również Mikołaja, który ożenił się z dziedziczką Zimnej Wody, przenieśli się w okolice Lwowa. Tam młody Mikołaj posiadł umiejętność czytania i pisania, nauczył się greki i łaciny. Studiował na uniwersytetach w Wittenberdze i Lipsku, gdzie miał styczność z protestantyzmem. Studia te nie były długie aczkolwiek intensywne. Wraz z przyjacielem, Stanisławem Starzechowskim, Mikołaj zwiedził Włochy i Szwajcarię. Po powrocie do Lwowa (1568) nawrócił się na katolicyzm, obracając się w kręgu dominikanów i jezuitów. Jego rodzina zaprzyjaźniła się wtedy z rodziną Kostków.

Dorobek poetycki Sępa nie dotrwał w całości do naszych czasów. Znamy jedynie niewielki tomik zatytułowany „Rytmy abo wiersze polskie” wydany w 1601 r. przez brata poety- Jakuba.

CO JEST RENESANSOWE?

  • Brak charakterystycznych dla późniejszych epok straszliwych opisów szatana i mąk piekielnych.

  • Sam autor - wykształcony poeta doctus - sprawny w swym rzemiośle na wzór renesansowych humanistów.

CO JEST BAROKOWE?

  • Styl obrazowania:
    - zmienność szyku zdania (inwersja!),
    - ozdobność wypowiedzi,
    - gwałtowność, uczuciowość wyrazu,
    - antytezy i paradoksy, celna, wyeksponowana pointa.

  • Zmiana renesansowego światopoglądu:
    - poczucie znikomości życia doczesnego,
    - przerażenie małością człowieka,
    - dualizm duszy i ciała.

Bibliografia:

  1. Jan Błoński, Mikołaj Sęp-Szarzyński a początki polskiego baroku

  2. Janusz S. Gruchała, Mikołaj Sęp-Szarzyński

  3. Czesław Hernas, Barok

  4. Dariusz Śnieżko, Mikołaj Sęp-Szarzyński, w serii „Czytani dzisiaj”, Rebis, Poznań 1996.

CO JEST RENESANSOWE?

  • Brak charakterystycznych dla późniejszych epok straszliwych opisów szatana i mąk piekielnych.

  • Sam autor - wykształcony poeta doctus - sprawny w swym rzemiośle na wzór renesansowych humanistów.

CO JEST BAROKOWE?

  • Styl obrazowania:
    - zmienność szyku zdania (inwersja!),
    - ozdobność wypowiedzi,
    - gwałtowność, uczuciowość wyrazu,
    - antytezy i paradoksy, celna, wyeksponowana pointa.

  • Zmiana renesansowego światopoglądu:
    - poczucie znikomości życia doczesnego,
    - przerażenie małością człowieka,
    - dualizm duszy i ciała.

Bibliografia:

  1. Jan Błoński, Mikołaj Sęp-Szarzyński a początki polskiego baroku

  2. Janusz S. Gruchała, Mikołaj Sęp-Szarzyński

  3. Czesław Hernas, Barok

  4. Dariusz Śnieżko, Mikołaj Sęp-Szarzyński, w serii „Czytani dzisiaj”, Rebis, Poznań 1996.

CO JEST RENESANSOWE?

  • Brak charakterystycznych dla późniejszych epok straszliwych opisów szatana i mąk piekielnych.

  • Sam autor - wykształcony poeta doctus - sprawny w swym rzemiośle na wzór renesansowych humanistów.

CO JEST BAROKOWE?

  • Styl obrazowania:
    - zmienność szyku zdania (inwersja!),
    - ozdobność wypowiedzi,
    - gwałtowność, uczuciowość wyrazu,
    - antytezy i paradoksy, celna, wyeksponowana pointa.

  • Zmiana renesansowego światopoglądu:
    - poczucie znikomości życia doczesnego,
    - przerażenie małością człowieka,
    - dualizm duszy i ciała.

Bibliografia:

  1. Jan Błoński, Mikołaj Sęp-Szarzyński a początki polskiego baroku

  2. Janusz S. Gruchała, Mikołaj Sęp-Szarzyński

  3. Czesław Hernas, Barok

  4. Dariusz Śnieżko, Mikołaj Sęp-Szarzyński, w serii „Czytani dzisiaj”, Rebis, Poznań 1996.

CO JEST RENESANSOWE?

  • Brak charakterystycznych dla późniejszych epok straszliwych opisów szatana i mąk piekielnych.

  • Sam autor - wykształcony poeta doctus - sprawny w swym rzemiośle na wzór renesansowych humanistów.

CO JEST BAROKOWE?

  • Styl obrazowania:
    - zmienność szyku zdania (inwersja!),
    - ozdobność wypowiedzi,
    - gwałtowność, uczuciowość wyrazu,
    - antytezy i paradoksy, celna, wyeksponowana pointa.

  • Zmiana renesansowego światopoglądu:
    - poczucie znikomości życia doczesnego,
    - przerażenie małością człowieka,
    - dualizm duszy i ciała.

Bibliografia:

  1. Jan Błoński, Mikołaj Sęp-Szarzyński a początki polskiego baroku

  2. Janusz S. Gruchała, Mikołaj Sęp-Szarzyński

  3. Czesław Hernas, Barok

  4. Dariusz Śnieżko, Mikołaj Sęp-Szarzyński, w serii „Czytani dzisiaj”, Rebis, Poznań 1996.



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
522
522
opracowanie str 514-522, Psychologia rozwoju człowieka str
522
522
Projekt Szczecin 522
522 523
522
522
Anestez i int op strQ6 522
522
522 Where Do I Begin Love Story
3 s4236 s4122 Referat Przedzielanie zadań gr 522
522
522
522
zawody 522 01
ustawa o kierujacych pojazdami 522 0

więcej podobnych podstron