Podstawowe kategorie politologiczne
Procesy polityczne
Proces - zmiany zachodzące w następujących po sobie stadiach rozwojowych.
Proces polityczny - jest szczególną postacią procesu społecznego.
Ujęcie ewolucyjne - zespół zjawisk przyczynowo - skutkowych tego samego typu, występujących w następujących po sobie stadiach rozwojowych; zespół pokrewnych zjawisk politycznych, wiążących się ze sobą w jeden ciąg czasowy, mający jakąś przyczynę i jakiś skutek, a zmieniający nie tylko strukturę polityczną, lecz i warunkujący powstanie nowej struktury.
Ujęcie systemowe - preferowane zwłaszcza przez amerykańskich politologów; układ interakcji zachodzących pomiędzy składnikami systemu oraz wzajemna modyfikacja pewnych koncepcji poprzez proces sprzężenia zwrotnego i porozumiewania się;
Ujęcie instytucjonalne - proces polityczny jest zlokalizowanym następstwem faktów dotyczących osiągania przez strukturę określonego stopnia organizacji stosunków politycznych;
PROCES POLITYCZNY JEST TO PRZEBIEG REGULARNIE NASTĘPUJĄCYCH PO SOBIE FAKTÓW POLITYCZNYCH POZOSTAJĄCYCH ZE SOBA W ZWIĄZKU PRZYCZYNOWO - SKUTKOWYM.
Fakt polityczny jest to przejaw procesów politycznych związany z walka o zdobycie władzy państwowej, stanowiący część życia społecznego i występujący wszędzie tam, gdzie mamy do czynienia z organizacją społeczeństwa i sprawowaniem władzy oraz zorganizowaniem i sterowaniem procesami politycznymi.
Wyjaśnianie procesu politycznego powinno polegać na, wg. W. Wagnera:
Badaniu warunków powstawania, rozwoju, utrzymywania się, jak też zanikania określonych typów racjonalnych zachowań i działań;
Badaniu niektórych subiektywnych i obiektywnych uwarunkowań tych działań oraz ich wzajemnych zależności;
Ujmowaniu zjawisk procesów politycznych w poznaniu naukowym tak, jak w rzeczywistości - w dynamice, ruchu, przemianach oraz wzajemnym oddziaływaniu na siebie stanowiących ich strukturę elementów;
Typologia procesów politycznych - procesy odbywające się na następujących poziomach:
Społeczeństwa jako całości (np. walka o odzyskanie lub uzyskanie niepodległości)
Wielkich grup społecznych (np. uzyskanie podmiotowości politycznej przez mniejszość narodową)
Procesów instytucjonalnych (np. zmiany w systemie partyjnym)
Procesów na poziomie jednostkowo - grupowym (np. wzrost poziomu uczestnictwa politycznego)
Działania polityczne
Działania polityczne - są to działania ludzi, polegającymi na wyznaczaniu sfery stosowania przemocy publicznej w społeczeństwie, kierowaniu sposobem jej stosowania przez stanowienie i egzekwowanie prawa;
Wg. Maxa Webera, działaniem nazywamy zachowanie ludzkie (obojętnie, zewnętrzne czy wewnętrzne, czynienie czegoś, zaniechanie lub tolerowanie), jeżeli i o ile działający wiąże (wiążą)z tym zachowaniem pewien subiektywny sens.
DZIAŁANIA POLITYCZNE TO PODEJMOWANIE I REALIZACJA DECYZJI POLITYCZNYCH, POPRZEZ ZORGANIZOWANE PODMIOTY, WYNIKIEM CZEGO JEST POWSTAWANIE I KSZTAŁTOWANIE SIĘ OKREŚLONYCH PROCESÓW POLITYCZNYCH.
Mogą one przybierać formę bezpośrednią (wybory prezydenckie) i pośrednią (stopniowy odpływ ludności ze wsi do miast);
T. Klementewicz - zjawiska doniosłe politycznie:
a) skutki innego rodzaju działań niż polityczne, mające związek ze zmianą relacji władzy (jej siły, zakresu, zasięgu) (np. odkrycie Ameryki przez K. Kolumba)
b) skutki zdarzeń nie wywołanych świadomymi i celowymi czynnościami (np. śmierć W. Sikorskiego)
RODZAJE DZIAŁAŃ POLITYCZNYCH:
Stopień złożoności działania politycznego
Działania proste
Działania złożone
Rodzaj podmiotów podejmujących działanie
Działania organów władzy i administracji państwowej
działania pozostałych podmiotów wchodzących w skład danego systemy politycznego
działania podmiotów pozostających poza systemem politycznym
działania grup niesformalizowanych
Liczba podmiotów uczestniczących w działaniu oraz współzależności pomiędzy nimi
Działania jednostkowe
Działania zbiorowe (np. manifestacja)
Działania grupowe
Działania totalne (np. wojna)
Stopień instytucjonalizacji
Działanie zinstytucjonalizowane
Działania niezinstytucjonalizowane (bardziej spontaniczne)
Lub:
Działania żywiołowe
Działania częściowo zorganizowane
Działania wysoko zorganizowane (najbardziej typowe dla życia politycznego)
Zakres swobody podmiotu wykonującego działanie
Działania suwerenne
Działania niesuwerenne
Stopień przymusowości
Działania przymusowe
Działania dobrowolne
Działania narzucone
Skutki działania
Działania politycznie jednostronne
Działania politycznie dwustronne
Zbieżności lub rozbieżności pomiędzy zamierzonymi rezultatami a rezultatami rzeczywistymi
Skutki zbieżne z założonymi celami
Działania nie doprowadziły do osiągnięcia wyznaczonych wcześniej celów
Działania nie mające sensu politycznego, w skutkach jednak funkcjonalne
Działania pozbawione sensu politycznego, w swoich skutkach dysfunkcjonalne wobec szeroko pojętego systemu politycznego
Stopień jawności
Działania jawne
Działania ukryte
Działania zamaskowane
Stosunki polityczne
Stosunki społeczne - jedne z form związku, których najbardziej istotną cechą jest to, że przysługują tylko człowiekowi;
Stosunki polityczne - dotyczą one różnych sytuacji społecznych i ekonomicznych związanych ze sprawowaniem władzy politycznej i rządzeniem w państwie. Mogą występować w skali państwa lub globalnej.
Mogą przyjmować następujące postacie:
Współpracy
Kompromisu
Rywalizacji
Walki
Wg. Oskara Lange - stosunki społeczne to wzajemne oddziaływanie ludzi na siebie, wynikające ze sprawowania władzy politycznej.
Potrzeby polityczne
Potrzeba - stan braku
4 zasadnicze typy potrzeb społecznych:
Jednostkowe
Zbiorowe
Wielkich grup społecznych
Społeczeństwa jako całości
Pośród tych typów potrzebami politycznymi będą jedynie potrzeby zbiorowe, powstałe w wyniku sytuacyjnych uwarunkowań jednostek i grup.
Wg. M. Karwata: POTRZEBY POLITYCZNE TO ZALEŻNOŚC POZYCJI SPOŁECZNEJ I DROGI ŻYCIOWEJ JEDNOSTEK I GRUP OD ICH AKTYWNOŚCI POLITYCZNEJ ORAZ ŚWIADOMOŚCI POLITYCZNEJ.
Wg. K. Biskupskiego do podstawowych potrzeb politycznych należą:
Potrzeba elekcji
Potrzeba koalicji
Skutecznego oddziaływania pośredniego
Bezpieczeństwa osobistego
Potrzeba ekspresji
Klasyfikacja potrzeb wg. A. Bodnara:
Mikrospołeczne
Makrospołeczne
Klasyfikacja wg. P. Dobrowolskiego i S. Wróbla:
Racjonalne i nieracjonalne
Realne i idealne
Prawdziwe i fałszywe
Intelektualne i pozaintelektualne
Interesy polityczne
Interesy polityczne stanowią jedną z form interesów społecznych.
Interes jednostek (interes jednostkowy) lub grup społecznych (zbiorowym, społecznym) SA to wszelkie potrzeby, które wyrażają konieczność zbiorowego współdziałania w celu opanowania obiektywnych warunków istnienia i rozwoju w zakresie danej potrzeby.
Wg. R. Herbuta, aby zrozumieć problem interesu politycznego, należy poznać wzajemne relacje pomiędzy państwem a społeczeństwem.
Stosunki zachodzące pomiędzy państwem a społeczeństwem - zjawisko wspólnych oddziaływań.
Z. Zarzycki wyróżnił 2 kategorie interesu publicznego:
Interes polityczny sensu stricto
Interes polityczny sensu largo
KLASYFIKACJA INTERESÓW WG. KRYTERIÓW:
Podmiotu interesu
Ogólnospołeczne, czyli społeczeństwa jako całości (np. pragnienie życia w pokoju)
Narodowości i grup etnicznych (np. możliwość zachowania odrębności nowej kultury)
Grup społecznych
Jednostek
Przedmiotu interesu
Ekonomiczne
Ideologiczne
Społeczne
Kulturalne itp.
Stopnia uświadomienia interesu
Uświadomione (całkowicie lub częściowo)
Nieuświadomione
Zakresu sprzeczności interesu
Zbieżne
Kompromisowe
Sprzeczne
Artykulacja potrzeb i interesów to proces podejmowania działań zmierzających do zaspokojenia potrzeb i interesów określonych podmiotów, od momentu wyodrębnienia się potrzeb do ich zaspokojenia.
AGREGACJA (koordynacja) - działania polityczne, które prowadzą do formułowania ogólnej linii politycznej, w ramach której interesy grupowe i indywidualne artykułowane w systemie są wiązane, wzajemnie uzgadniane i dostosowywane do siebie, drogą różnych mechanizmów politycznych, takich jak kompromisy, ugody, przetargi, porozumienia.
R. Żółtaniecki - artykulacja jest to relacja pomiędzy świadomością posiadania interesu a wiedzą ośrodka decyzyjnego o jego istnieniu.
KANAŁY ARTYKULACJI INTERESÓW:
Zinstytucjonalizowany i sformalizowany (konstytucyjno - prawne mechanizmy)
Zinstytucjonalizowany i niesformalizowany (wyk. wieców, demonstracji)
Niezinstytucjonalizowany i niesformalizowany (np. zamieszki)
FAZY ARTYKULACJI POTRZEB I INTERESÓW (wg. Dobrowolskiego i Wróbla)
Ujawnienie się i agregacja potrzeb - ich przekształcenie się w interesy
Argumentacja interesów - przekształcenie się interesów w postulaty
Selekcja postulatów - wraz z poprzednia fazą tworzy właściwy proces artykulacji interesów
Reprezentację interesów (prawnoinstytucjonalne i socjologiczne)
Podmiotowość polityczna
Podmiotowość oznacza świadome i zarazem czynne kształtowanie istniejącej rzeczywistości, przeobrażanie jej w kierunku zgodnym z własnymi potrzebami.
Przeważnie wiąże się podmiotowość polityczną bezpośrednio z organizacjami politycznymi.
Podmiotami, które prowadzą politykę (podmiotami politycznymi) są:
Państwo, z całym rozgałęzionym systemem organizacyjnym
Partie polityczne
Inne organizacje społeczne, które bądź biorą udział w realizacji polityki państwa, bądź starają się w określonym stopniu i zakresie wpływać na tę politykę (np. Wspólnota Polska)
PODMIOTOWOŚĆ POLITYCZNA TO TRWALA ZDOLNOŚĆ GRUPY LUB ORGANIZACJI DO ŚWIADOMEGO PODEJMOWANIA SUWERENNYCH I RACJONALNYCH DZIAŁAŃ.
Istotą podmiotowości jest zaspokajanie potrzeb w drodze działań.
Składniki i warunki podmiotowości:
Świadomość
Moment aktywności (działanie)
Sama świadomość i samo działanie nie rozstrzygają o podmiotowości, ale dopiero działanie świadome!!!
POZIOMY PODMIOTOWOŚCI POLITYCZNEJ:
Wielka grupa społeczna jako całość
Organizacja polityczna danej grupy społecznej
Organy organizacji wielkich grup społecznych (jednostka lub gremium kierownicze)
Reprezentanci organów organizacji politycznych (osoby fizyczne)