Władza polityczna
Pojęcie władzy politycznej
Definicje pojęcia władza:
Behawioralna - według niej władza to szczególny typ zachowania polegający na możliwości modyfikowania zachowania innych ludzi. M. Weber: Władza jest to możliwość narzucenia czyjejś woli na zachowanie innych osób.
Teleologiczna - według niej władza to spełnienie pewnych celów, wytwarzanie zamierzonych skutków; B. Russell
Instrumentalna - traktuje władzę jako możliwość stosowania szczególnych środków, a zwłaszcza przemocy.
Strukturalna - ujmuje władzę jako pewnego rodzaju stosunek między rządzącymi a rządzonymi. H. Przybylski: (…) to stosunek zależności (panowania - podporządkowania) zachodzący w obrębie grupy społecznej między ośrodkiem kierowniczym (ośrodkiem decyzji) a członkami grupy.
Zinstytucjonalizowanego wpływu - władza powiązana jest z możliwością instytucjonalnego wpływania na innych. J. P. Gieorgica: władzą jest zdolność do narzucania i egzekwowania decyzji, czyli wpływanie na ludzi tak, aby zachowywali się w sposób oczekiwany i pożądany.
„Konfliktowa” - władza ma możliwość podejmowania decyzji regulujących rozdział dóbr w sytuacjach konfliktowych. S. Ossowski: przez władzę rozumiemy możność podejmowania i egzekwowania decyzji niezależnie od woli ludzi, których decyzja w taki czy inny sposób dotyczy.
Wewnątrz władzy politycznej (rozumianej szeroko) dadzą się wyodrębnić następujące kategorie:
Władza polityczna (w znaczeniu węższym) - należy do partii, która zwyciężyła w wyborach lub do koalicji rządowej;
Władza państwowa - przysługuje wskazanemu konstytucyjnie podmiotowi, którego zakres społeczny określają normy prawne;
Władza publiczna - będąca jednocześnie kategorią prawną i socjologiczną, wykazująca zarówno więź formalną z władzą państwową (jako jej konstytucyjny organ), jak więź faktyczną - z władzą polityczną;
WŁADZA POLITYCZNA TO SYSTEM STOSUNKÓW SPOŁECZNYCH, ZACHODZĄCYCH POMIĘDZY OKREŚLONYMI PODMIOTAMI, POLEGAJĄCY NA MOŻLIWOŚCI STOSOWANIA PRZYMUSU W CELU ZMUSZENIA DRUGIEJ STRONY DO OKREŚLONEGO POSTĘPOWANIA.
FUNCJE WŁADZY POLITYCZNEJ:
Sensu largo - określające całe płaszczyzny działania władzy politycznej:
integracyjna - polega na hamowaniu naturalnych tendencji odśrodkowych i zapewnieniu władzy centralnej najważniejszego znaczenia w kierowaniu krajem
dystrybucyjna - związana jest z konfliktem dotyczącym społecznie pożądliwych dóbr
ochronna - dotyczy płaszczyzny kontaktów zewnętrznych i wewnętrznych
strukturotwórcza - związana z tworzeniem mechanizmów społecznych, które umożliwiałyby dostęp do rządzenia reprezentantom wszystkich ważnych grup społecznych
Sensu stricto - określające szczegółowo poszczególne rodzaje działań władzy politycznej
*stanowienie prawa, wydawanie norm, których obywatele powinni przestrzegać
*uruchamianie środków i form instytucjonalnych zapewniających poszanowanie tych norm
*tworzenie i modyfikowanie organów państwowych i ustalanie, w jaki sposób obywatele biorą udział w ich składzie i decyzjach (np. referendum, wybory)
*kierowanie państwowymi środkami represji i kontroli
*powoływanie do życia instytucji użyteczności publicznej, określenie ich kompetencji, struktury wewn.itp
*mianowanie personelu w aparacie państwowym i w instytucjach użyteczności publicznej
*podejmowanie decyzji w zakresie finansów państwa (ściąganie podatków)
*podejmowanie decyzji w imieniu państwa i prowadzenie negocjacji z innymi państwami i *organizacjami ponadnarodowymi
*wpływanie na działalność kulturalną, naukową
RZĄDZENIE TO WYKONYWANIE WŁADZY PAŃSTWOWEJ, A WIĘC PROCES PODEJMOWANIA DECYZJI I ICH REALIZACJA ZA POMOCĄ APARATU PAŃSTWOWEGO
Środki sprawowania władzy to wszelkie dostępne formy oddziaływania, dzięki którym rządzący wpływają na określone zachowanie się rządzących:
Przymus fizyczny
Bodźce materialne i moralne
Zabiegi perswazyjno - ideologiczne
Regulację dopływu (aspekt ilościowy) oraz kontrolę treści (aspekt jakościowy)
Ewolucja koncepcji prawomocności:
Prawomocność (legitymacja) - uprawomocnienie (legitymizacja) - delegitymizacja
Przez prawomocność danej władzy rozumiemy pewien stan - wówczas legitymizacja jest procesem wiodącym do tego stanu. Natomiast delegitymizacja jest procesem odwrotnym - czyli erozją prawomocności.
TEORIA LEGITYMIZMU - doktryna polityczna, która pojawiła się na pocz. XIX wieku w Europie jako odpowiedź na antyfeudalne i antymonarchiczne ruchy rewolucyjne.
Pierwsza historycznie koncepcja prawomocności to tradycyjna, potem teoria zgody, później amerykańska i behawioralna.
Teorie prawomocności Maxa Webera:
Panowanie tradycyjne - dwa warianty: patrymonializm i feudalizm
Panowanie charyzmatyczne
Panowanie legalne - stanowi rezultat stopniowego rozwoju państwa i społeczeństwa
Inne koncepcje legitymacji:
D. Eastona:
prawomocność ideologiczna, strukturalna, personalna
J. Habermasa - jego zdaniem państwo możemy ujmować jako system sprawujący uprawomocnioną władzę
K. Pałeckiego - władza polityczna nie wymaga żadnego uzasadnienia, a jej uprawnienia władcze usprawiedliwia sam fakt posiadania władzy (tzw. „samoistne źródło władzy politycznej”)