SPIS TREŚĆI
Wprowadzenie 2
I. Teoria migracji zagranicznych 2
Definicja migracji 2
II. Wpływ imigracji na zmiany kulturowe 3
Zanikanie narodowej kultury 3
Religia 3
Kultura pracy 4
III. Zagrożenia bezpieczeństwa europejskiego z powodu migracji 4
Ksenofobia 5
Rasizm 6
Handel ludźmi 6
IV. Status prawny imigrantów 7
Europa 7
Polska 8
Azyl 8
Status uchodźcy 9
V. Podsumowanie 9
Bibliografia 11
Imigracja- wpływ na zmiany kulturowe i możliwe zagrożenia bezpieczeństwa europejskiego.
WPROWADZENIE
Przemieszczanie się ludności jest całkowicie naturalnym zjawiskiem i występowało we wszystkich czasach. Nasilenie się migracji może nastąpić m.in. z przyczyn złej sytuacji gospodarczej w miejscu zamieszkania (migracje ekonomiczne), sytuacji politycznej nieodpowiadającej migrującym (migracje polityczne) lub wychwytywania przez większe korporacje ludzi dobrze wykształconych i oferowania im lepszych warunków pracy w zamian za przeniesienie się do kraju związanego z działalnością tych firm (drenaż mózgów).
I. TEORIE MIGRACJI ZAGRANICZNYCH
Migracje międzynarodowe nie są zjawiskiem masowym, a jednak kojarzą się z kryzysem i zagrożeniem. Dzieje się tak, ponieważ następują one w przestrzeni zajmowanej przez wspólnotę mniej lub bardziej suwerennych państw narodowych, które uważają za swoje niezbywalne prawo kontrolę i ochronę własnego terytorium oraz populacji je zamieszkującej.
Migracje zagraniczne w ostatnich dziesięcioleciach przybierają na sile. Liczba migrantów w skali świata zbliża się do 200 mld. Przyczyn tego zjawiska jest wiele. W epoce globalizacji i rozwoju komunikacji Ziemia staje się coraz bardziej „globalną wioską”. Nic więc dziwnego, że ludzie z najodleglejszych zakątków świata wiedząc, jak żyją inni poza ich krajem, starają się dostać tam, gdzie jest łatwiej żyć i gdzie są większe szanse na sukces.
1. Definicja migracji
Migracje są to masowe przemieszczanie się ludności, zwykle w poszukiwaniu lepszych warunków życia; ruchy ludności, których celem jest zmiana miejsca pobytu, na stałe lub na określony czas.
Migracje ogólnie dzielą się na wewnętrzne i zewnętrzne. Migracje wewnętrzne są to zmiany miejsca pobytu stałego lub czasowego, związane z przekroczeniem granicy administracyjnej miasta lub gminy, w celu osiedlenia się na pobyt stały lub czasowy. Migracje zewnętrzne, czyli zagraniczne, są to przemieszczenia stałe lub czasowe, w których następuje przekroczenie granicy państwa. Są to emigracje (wyjazd z kraju stałego zamieszkania) lub imigracje (przyjazd do kraju docelowego).
Przy analizie zjawiska migracji bierze się pod uwagę dwie grupy czynników wpływających na nie: czynniki wypychające czyli wywołujące chęć opuszczenia danego miejsca oraz czynniki przyciągające, które dają jakąś alternatywę i skłaniają do przyjazdu do danego miejsca.
II. WPŁYW IMIGRACJI NA ZMIANY KULTUROWE
W ostatnich latach coraz więcej imigrantów z rożnych państw i kultur napływa do Europy. Bardzo często występuje ogromna przepaść miedzy systemem wartości i zwyczajami przyjezdnych, a tym co zastają w nowych państwach. Dlatego też, tak ważny jest aspekt wielokulturowości w krajach europejskich i zagrożeń jakie mogą występować.
1. Zanikanie narodowej kultury
Imigranci przebywający poza granicami ojczystego kraju odzwyczajają się od narodowych tradycji. Wiadomo, że celebrują narodowe święta, ale także hucznie obchodzą święta zagraniczne. Zapracowani i zmęczeni nie mają sił na przygotowanie świątecznych potraw i kupują gotowe w supermarketach.
Zaprzestają używać ojczystego języka w związku z czym odzwyczajają się od niego,
a z czasem nawet zapominają. Zmieniają swój sposób życia na nowy, na taki jaki jest od nich wymagany, czyli zaczynają wyścig szczurów czy pogoń za pieniędzmi. Zapominają wtedy oni, że przyjechali do „lepszego świata” i podporządkowują się zasadom tam panującym.
2. Religia
Aspekt religiczny odgrywa tu ogromne znaczenie. Głownie chodzi o Muzułmanów, których w Europie jest coraz więcej. Domagają się oni równych praw i dotacji dla swoich świątyń. Chcą zakładać kościoły i publicznie się modlić. Jednak wiele krajów sprzeciwia się temu. Na przykład w Wielkiej Brytanii czy Bułgarii uczennice maja zakaz noszenia muzułmańskich strojów. We Francji muzułmanki za noszenie chust są usuwane ze szkoły. Spory takie trwają także w wielu innych krajach. Dyrektorzy szkół uważają, że wszyscy uczniowie powinni mieć obowiązek noszenia mundurków szkolnych, natomiast Islamskie Organizację twierdzą, iż każdy ma prawo do wolności wyznania i regulaminy szkół nie mogą stać ponad prawem/ konstytucją.
Następnym problemem są meczety. Mieszkańcy wschodniej dzielnicy Berlina sprzeciwiają się budowie pierwszego meczetu na terenach dawnej stolicy NRD. Stara się o to islamska gmina zakazanego w większości krajów muzułmańskich ruchu Ahmadija. Pastor Andreas Kaehler twierdzi, że zbudowanie meczetu w tym miejscu byłoby aktem agresji wymierzonym w chrześcijaństwo i należy się temu przeciwstawić.
Dodatkowo trzeba zaznaczyć, iż obecnie w krajach europejskich największy wzrost wyznawców odnotowują wyznania muzułmańskie. A więc zanikają u imigrantów pierwotne przekonania i wartości religijne. Przejmują oni wiarę innych krajów.
3. Kultura pracy
Imigranci wyjeżdżają ze swoich krajów w poszukiwaniu lepszego życia, głównie
w poszukiwaniu lepszych zarobków. Ale praca za granicą nie zawsze wiąże się z samymi plusami. Często ludzie ci są wykorzystywani, pracują w nieludzkich warunkach po kilkanaście godzin dziennie, w branżach, w których rdzenni mieszkańcy nie chcą pracować. Imigranci chcą szybkiej kariery i szybkich pieniędzy. Ich celem jest albo doścignięcie innych w poziomie zamożności, albo zaoszczędzenie jak najwięcej w najkrótszym czasie. Więc godzą się na obojętnie jaką prace, byleby choć po części osiągnąć swoje założenie.
Natomiast w krajach z których wyjeżdżają brakuje osób do pracy, ludzi wykształconych. Wyjazdy za granicę ludzi wykształconych to olbrzymia strata. Obecnie sytuacja jest taka, że ludzie kształcą się i zdobywają wiedzę za darmo, często w zawodach technicznych czy medycynie, gdzie koszty kształcenia są bardzo duże, po czym opuszczają swój kraj, a państwa znacznie bogatsze korzystają na tym - mają gotowego wykształconego pracownika.
III. ZAGROŻENIA BEZPIECZEŃSTWA EUROPEJSKIEGO
Z POWODU MIGRACJI
Europa w natłoku migrujących ludzi jest narażona na wiele niebezpieczeństw. Zjawisko imigracji niesie ze sobą nadzieje, ale także ryzyko i zagrożenia. Świadczą o tym coraz większe liczby partii skrajnie prawicowych i rosnąca skłonność do nienawiści wobec obcych w wielu krajach Europy. - Tego rodzaju niebezpieczne zjawiska są również często wynikiem dwutorowej polityki niektórych rządów, które z jednej strony wykorzystują siłę roboczą cudzoziemców, z drugiej zaś są za ograniczaniem ich praw socjalnych - powiedział Walter Schwimmer, były sekretarz generalny Rady Europy. Dodatkowo pojawia się rasizm czy handel ludźmi.
1.Ksenofobia
Ksenofobia, czyli niechęć, wrogość, lęk w stosunku do obcych lub innych, także do obcokrajowców, jest bardzo częstym zjawiskiem w krajach, do których imigruje ludność. Ale nie ma się co dziwić, że ludzie obawiają się o swoje życie i bezpieczeństwo. We Włoszech, gdzie masowo emigrują Romowie budzą oni strach i wrogość. W 2007 roku Rumunii we Włoszech popełnili 67 morderstw, 320 gwałtów i 2236 napadów. Obecnie w Italii mieszka legalnie 600 tysięcy obywateli Rumunii. Stanowią oni największą imigrację
i przewodzą we wszystkich statystykach przestępczości we Włoszech. Dla Romów Italia jest rajem. Osiedlają się gdzie popadnie, jednak okolica, w której przebywają natychmiast ulega degradacji. Włoscy mieszkańcy żądają od władz, by oddzielić ich obozowiska drutem kolczastym i murem.
Również do polskich imigrantów wrogość narasta. 14-letni Islandczyk założył Stowarzyszenie przeciwko Polakom. W ciągu trzech dni zdobył poparcie 700 osób. Ich celem jest jak najszybsze pozbycie się Polaków. W Islandii nasila się ksenofobia. Islandczycy swoją wrogość kierują na Polaków, ponieważ to oni stanowią aż 40 procent wszystkich migrantów. W dodatku negatywny obraz Polaków kreują media, często donosząc o popełnianych przez nich przestępstwach. Nie liczy się jaka zbrodnia została popełniona, liczy się fakt, że dokonał tego Polak.
Dodatkowo w Wielkiej Brytanii gazeta Dialy Mail regularnie publikowała nierzetelne i stronnicze artykuły o imigrantach, szczególnie o Polakach. Dlatego też Federacja Polaków
w Wielkiej Brytanii, największa polonijna organizacja w tym kraju, wniosła skargę do komisji badającej rzetelność prasy. Federacja zarzuca pismu prowadzenie świadomej i konsekwentnej akcji zmierzającej do przedstawienia imigrantów w złym świetle. Takie artykuły przyczyniają się do nasilenia postaw ksenofobii i wzrostu napięć na tle narodowościowym pomiędzy nowo przybyłymi imigrantami a lokalnymi społecznościami w Wielkiej Brytanii.
2. Rasizm
Kolejnym ważnym problemem jest rasizm, inaczej dyskryminacja rasowa, czyli ideologia oraz wypływające z niej zachowania przyjmujące założenie wyższości niektórych ras ludzi nad innymi. Spośród jedenastu krajów UE, które dysponują wystarczającą ilością danych policyjnych na temat przemocy o podłożu rasistowskim, aż osiem zanotowało wzrost przestępczości na tle rasowym: Dania, Niemcy, Francja, Irlandia, Polska, Słowacja, Finlandia i Wielka Brytania. Tendencję spadkową zaobserwowano w trzech pozostałych krajach: Czechach, Austrii i w Szwecji. Pozostałe państwa UE nie gromadzą takich informacji lub posiadają niewystarczającą ilość danych. Za przykład może tutaj posłużyć Francja
i zabójstwo Ilama Halimiego, młodego Żyda, który 21 stycznia 2006 roku został uprowadzony dla okupu i po trzech tygodniach tortur zamordowany przez zorganizowaną grupę przestępczą - gang barbarzyńców. Zbrodniarze kierowali się nie tylko żądzą zysku, ale również przekonaniem, że Żydzi są bogaci, więc stać ich na okup.
Tak naprawdę nie wiadomo na kogo trafi europejski rasizm. Ernest von Bergmann, Etiopczyk, który w Poczdamie mieszkał od ponad 20 lat, został skatowany na przystanku autobusowym przez dwóch białych Niemców. Od tego czasu jest w śpiączce, a lekarze oceniają jego stan jako krytyczny.
Zachowań rasistowskich w Europie jest bardzo dużo. Znane są między innymi starcia białych obywateli Francji z imigrantami z Afryki. Niemcy mają poważne kłopoty z imigrantami tureckimi, którzy często żyją na ich terenie od wielu lat oraz pokoleń. Również kraje Europy Środkowo - Wschodniej borykają się z rasizmem. Doraźnym przykładem mogą być Romowie, którzy stanowią duże wyzwanie dla państw nie tylko z resztą europejskich. Na wszystkie powyższe państwa bardzo silną presję wywierają organizacje międzynarodowe, które zajmują się przestrzeganiem praw człowieka, a w szczególności praw mniejszości narodowych i etnicznych.
3. Handel ludźmi
Handel ludźmi jest jednym z najbardziej przerażających skutków migracji. Osłabia on bezpieczeństwo i stabilność państw, a także wpływa znacząco na psychikę ludzi narażonych na to. Obecnie Międzynarodowa Organizacja Pracy szacuje, że na całym świecie 2,45 miliona ofiar handlu ludźmi wykonuje ciężką pracę w warunkach wyzysku. Co roku od 600 tys. do 800 tys. kobiet, mężczyzn i dzieci - ofiar handlu ludźmi - jest przerzucanych przez granice międzypaństwowe. 80 procent tej liczby stanowią kobiety i dziewczęta. Kobiety padające ofiarami handlu ludźmi zmuszane są do świadczenia usług seksualnych. Zyski z handlu ludźmi szacuje się w skali światowej od 7 do 12 miliardów dolarów rocznie.
IV. STATUS PRAWNY IMIGRANTÓW
1. Europa
Akty prawne stanowiące podstawę polityki imigracyjnej i azylowej Unii Europejskiej:
Konwencja Genewska z 1951 roku w sprawie uchodźców,
Protokół Nowojorski z 1967 roku, rozszerzający ramy przestrzenne i czasowe Konwencji Genewskiej,
Układ z Schengen z 1985 roku,
Porozumienie Wykonawcze do Układu z Schengen z 1990 roku,
Konwencja Dublińska z 1990 roku,
Traktat z Maastricht z 1992 roku,
Traktat Amsterdamski z 1997 roku,
Traktat Ustanawiający Konstytucję dla Europy z 2004 roku,
Program Haski z 2004 roku,
Zielona Księga z 2007 roku.
Dyrektywy Rady Unii Europejskiej dotyczące polityki imigracyjnej:
Dyrektywa Rady nr 2001/55/EC - reguluje zagadnienie minimalnych standardów przyznawania tymczasowej ochrony na wypadek masowego napływu uchodźców,
Dyrektywa Rady nr 2003/9/WE - ustanawia minimalne normy dotyczące przyjmowania osób ubiegających się o azyl,
Dyrektywa Rady 2003/86/EC - dotyczy prawa do łączenia rodzin,
Dyrektywa Rady 2004/38/WE - dotyczy praw obywateli Unii i członków ich rodzin do swobodnego przemieszczania się i pobytu na terytorium Państw Członkowskich.
Europa ma dość imigrantów, którzy nie stosują się do obowiązujących w Unii zasad. Dlatego też coraz więcej Państw Członkowskich zamierza wprowadzić „egzamin na obywatelstwo”. Ubiegający się o obywatelstwo muszą znać język, kulturę, historię i podstawowe pojęcia związane z przyszłą ojczyzną. Egzamin wprowadziła już Holandia, Francja, Wielka Brytania, Austria, natomiast Niemcy i Polska przymierzają się do wprowadzenia takiego testu. Egzamin taki ma z zadanie sprawdzić kto zna dany kraj i umiałby się w nim poruszać. Dodatkowo niektóre państwa chcą przyjmować tylko wykształconych imigrantów, ponieważ średnio co 3-4 imigrant pozostaje bez pracy.
2. Polska
Na początek rozważań o statusie prawnym imigrantów w Polsce, czyli cudzoziemców, warto zdefiniować pojęcie cudzoziemca. A więc jest to osoba nie posiadająca obywatelstwa kraju, na terenie którego przebywa. Cudzoziemcem może więc być obywatel obcego państwa lub bezpaństwowiec.
Status cudzoziemców jest regulowany wewnętrznymi ustawami, które określają zakres ich praw. Niekiedy wymagana jest wiza - oficjalna zgoda na pobyt lub przejazd. Obecnie w krajach demokratycznych coraz częściej cudzoziemcom przyznaje się większość praw obywatelskich z wyjątkiem tych, które związane są z formą lojalności i podległości wobec państwa (prawo wyborcze, zajmowanie stanowisk publicznych, wykonywanie pewnych zawodów). Przepisy dotyczące cudzoziemców nie obejmują przedstawicieli dyplomatycznych ani pracowników urzędów konsularnych.
Najważniejsze akty prawne dotyczące cudzoziemców:
Ustawa z dnia 15 lutego 1962 roku o obywatelstwie polskim,
Ustawa z dnia 13 czerwca 2003 roku o cudzoziemcach,
Ustawa z dnia 13 czerwca 2003 roku o udzielaniu cudzoziemcom ochrony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 roku.
Azyl
Azyl jest to przyjęcie cudzoziemca przez określone państwo na własne terytorium i udzielenie mu bezpiecznego schronienia ze względów politycznych lub humanitarnych. Zgodnie z zasadą suwerenności i zwierzchnictwa terytorialnego, udzielenie azylu cudzoziemcowi leży w wyłącznej kompetencji państwa i podlega uznaniu jego właściwych władz.
Treścią azylu w tradycyjnym i ogólnym ujęciu jest udzielenie cudzoziemcowi bezpiecznego schronienia przed prześladowaniami, jakich doznaje w swoim kraju. Dla państwa przyznającego azyl oznacza to konieczność podjęcia wszystkich niezbędnych kroków zmierzających do zapewnienia cudzoziemcowi tego schronienia. W pierwszej kolejności w grę wchodzi tu zapewnienie cudzoziemcowi legalnego pobytu na terytorium danego kraju. Państwo przyznające azyl zobowiązane jest do zagwarantowania cudzoziemcowi bezpieczeństwa i ochrony przed prześladowaniem z powodu działalności, ze względu na którą udzielono mu azylu.
Osoby korzystające z azylu powinny mieć możliwość stworzenia sobie normalnych warunków życia. Państwo przyjmujące ma obowiązek zabezpieczenia warunków normalnej egzystencji cudzoziemca w danym kraju, warunków pełnej swobody działalności i rozwoju oraz wykonywania pracy.
Status uchodźcy
Cudzoziemcowi może być nadany status uchodźcy. Uchodźca jest cudzoziemcem, który - w odróżnieniu od innych cudzoziemców - nie ma normalnych powiązań z własnym krajem, który zmuszony był opuścić kierując się szczególną motywacją, co w konsekwencji uniemożliwia mu korzystanie z ochrony tego kraju. Cechą charakterystyczna i wyróżniającą uchodźcę jest ta szczególna motywacja opuszczenia własnego państwa, którą stanowi wyłącznie uzasadniona obawa prześladowania. Ta motywacja pozwala odróżnić uchodźcę od cudzoziemca - zwykłego emigranta, którym przy opuszczaniu własnego kraju powodować mogą na przykład korzyści materialne, wygoda osobista, czy inne tego rodzaju czynniki.
Decyzja o nadaniu (lub odmowie nadania) statusu uchodźcy jest w świetle kodeksu decyzją ostateczną, to znaczy, że nie podlega ona zaskarżeniu w zwykłym trybie instancyjnym.
V. PODSUMIWANIE
Imigracja w dzisiejszych czasach jest zjawiskiem bardzo powszechnym. Przemieszczają się ludzie starzy i młodzi, pojedynczo i całymi rodzinami, szukając swojego miejsca na ziemi. Niesie ona ze zarówno wiele plusów jak i minusów. Ale czy dane jest nam oceniać ich postępowanie, skoro w kraju ojczystym nie mogą godnie i na poziomie żyć, są prześladowani lub przymierają głodem. Miejmy tylko nadzieje, że za jakiś czas migracje przestaną być tak popularnym zjawiskiem, że ludzie nie będą musieli uciekać z ich ojczystych krajów, że po prostu będą mogli żyć tam, gdzie jest ich prawdziwy dom.
BIBLIOGRAFIA
A. Weinar - Europeizacja polskiej polityki wobec cudzoziemców 1990 - 2003, Wyd. Naukowe SCHOLAR, Warszawa 2006,
J. Balicki, P. Stalker, Polityka imigracyjna i azylowa- wyzwania i dylematy, Warszawa 2006,
I. Grabowska- Łusińska, Migracje - Szansa czy zagrożenie. Tło historyczne i społeczne, Gdańsk 2005,
Wojciech Przybylski, Migracje: dla kogo szansa, a dla kogo zagrożenie?, Gdańsk 2005,
Jacek Jagielski, Status prawny cudzoziemca w Polsce, Wyd. Prawnicze, Warszawa 1997,
Encyklopedia PWN, Warszawa 2003,
Dziennik Rzeczpospolita,
Tygodnik Polityka,
Tygodnik Newsweek,
Tygodnik Wprost.
A. Weinar - Europeizacja polskiej polityki wobec cudzoziemców 1990 - 2003, Wyd. Naukowe SCHOLAR, Warszawa 2006, s. 23.
J. Balicki, P. Stalker, Polityka imigracyjna i azylowa- wyzwania i dylematy, Warszawa 2006, str. 11.
Encyklopedia PWN, Warszawa 2003.
J. Balicki, P. Stalker - op. cit., s. 17 - 18.
Wikipedia - wolna encyklopedia, www.wikipedia.pl.
J. Balicki, P. Stalker - op. cit., s. 253.
I. Grabowska- Łusińska, Migracje - Szansa czy zagrożenie. Tło historyczne i społeczne, Gdańsk 2005, s. 16.
Dziennik Rzeczpospolita, nr 70 z dnia 20.03.2006r., s. A6.
Dziennik Rzeczpospolita, nr 120 z dni 2-3.05.2006r., s. A6
Wojciech Przybylski, Migracje: dla kogo szansa, a dla kogo zagrożenie?, Gdańsk 2005, s. 48.
Nasz dziennik, www.naszdziennik.pl.
Internetowy Dziennik Katolicki, www.ekai.pl.
Encyklopedia PWN, Warszawa 2003.
Tygodnik Polityka, nr 49 z dnia 08.12.2007r., s. 56 - 58.
Dziennik Rzeczpospolita, z dnia 13.02.2008r., s. A12.
Wiadomości onet.pl, www.wiadomosci.onet.pl.
Encyklopedia PWN, Warszawa 2003.
Tygodnik Polityka, nr 31 z dnia 29.07.2007r., s. 28.
Dziennik Rzeczpospolita, z dnia 27.02.2006r., s. 7.
Tygodnik Wprost, z dnia 28.05.2006r., s. 105.
Strona internetowa na temat rasizmu, www.rasizm.org.
Tygodnik Newsweek, z dnia 2.12.2007r., s. 57.
J. Balicki, P. Stalker - op. cit., s. 13 - 14.
J. Balicki, P. Stalker - op. cit., s. 14.
Dziennik Rzeczpospolita, nr 65 z dnia 17.03.2006r., s. A8.
Encyklopedia PWN, Warszawa 2003.
Jacek Jagielski, Status prawny cudzoziemca w Polsce, Wyd. Prawnicze, Warszawa 1997, s.7 - 9.
A. Weinar - op.cit., s. 35.
Jacek Jagielski, op. cit., s. 86.
Jacek Jagielski, op. cit., s. 88.
Jacek Jagielski, op. cit., s. 94.
Jacek Jagielski, op. cit., s. 101.
1