Bariery i utrudnienia w podejmowaniu aktywności rekreacyjnej

Uprawianie aktywności rekreacyjnej ma znaczenie ; profilaktyczne, kulturotwórcze i wychowawcze. W naszym społeczeństwie można zauważy ze aktywność ruchowa znacznie się zmniejsza. Dotyczy to w szczególności dorosłego społeczeństwa, w określonych grupach społecznych np. górnicy, niewykwalifikowani pracownicy fizyczni, ślusarze, krawcowe, lekarze, nauczyciele pracownicy biurowi charakteryzują się brakiem trwałych i czynnych postaw prozdrowotnych. Zbadano że ponad 90% społeczeństwa ma sporadyczny kontakt z kultura fizyczna. Warto się zatem zastanowić, jakie mogą być największe utrudnienia i bariery ograniczające zarówno kształtowanie właściwych postaw społecznych wobec aktywności rekreacyjnej.

Bariery utrudniające podejmowanie aktywności ruchowej według Wolańskiej;

-niedostatek czasu wolnego

- brak odpowiednich właściwości psychicznych

-ograniczenia ekonomiczne

-zaniedbania kulturowe

-słabe umiejętności ruchowe

- niska samoocena stanu zdrowia

-reglamentacje ekologiczne

Bariery utrudniające podejmowanie aktywności rekreacyjnej oraz sposoby ich usuwania według Lipońskiego;

1. Nieświadomość dorobku światowej wiedzy w zakresie psychospołecznym .

2. Ciążenie przeżytych koncepcji systemowych i nawykowych psychospołecznych.

3. Bariery bezpośredniego zasięgu

a)zewnętrzne -pozaindywidualne

-deficyt czasu

- utrudnienia organizacyjne

- warunki atmosferyczne

b)osobowościowe- indywidualne

- trudności decyzyjne

- poczucie obniżonej wartości

-niewłaściwe nastawienie wobec estetyki ciała

-niski poziom samokontroli

- mała mobilność wewnętrzna (ruchliwość)

- brak pozytywnych postaw prozdrowotnych.

Ad.1

Wiedza o psychospołecznych problemach rekreacji i turystyki.

Brak wystarczającej wiedzy na temat wybranych teorii aktywności rekreacyjno turystycznej, zawartych w świadomych dorobku w tej dziedzinie, może stanowić jedną z ważnych barier, utrudniających właściwe zrozumienie psychospołecznych problemów rekreacji i turystyki także i w naszym społeczeństwie.

Ad.2

Przeżyte koncepcje systemowo -społeczne odnoszące się do aktywności rekreacyjnej i turystycznej.

Instytucje i organizacje kultury fizycznej i turystyki niejednokrotnie odrzucają swą nieprzystępnością. Betonowe przestrzenie urbanistyczne, przede wszystkim na osiedlach mieszkaniowych i w otoczeniach szkół wszelkiego stopnia, nie stwarzają możliwości dla działalności w pełnym sensie rekreacyjnym. Ponadto wiele obiektów rekreacyjnych zbudowano głównie z myślą o masowym uczestnictwie w spektaklu sportowym, a nie czynnej aktywności sportowo rekreacyjnej dla potrzeb indywidualnych czy rodzinnych. Nie istnieje też dotąd model popularnego ośrodka rekreacyjno- turystycznego, w tym rodzinnego, takiego który mógłby być miejscem obcowania ludzi. Czyni to niestety ogromna większość pustych już dzisiaj obiektów, przytłaczających swym ogromem, płaszczyznami asfaltu, betonu, szkła i stali. Przedstawione tu bariery są jedynymi z najistotniejszych, tymi które mogą oddziaływać na ludzka psychikę

Ad.3

Bariery bezpośredniego zasięgu w uprawianiu rekreacji i turystyki

Psychologiczne bariery w przypadku sportu rekreacyjno- zdrowotnych . obok osobników sprawnych uprawiających sport dla przyjemności spotkać można jednostki z licznymi zaniedbaniami cielesnymi i psychicznymi. Odsetek ten rośnie w miarę rozwoju negatywnych wpływów cywilizacji. Jednostki te nieraz musza pokonywać rozmaitego rozmiaru bariery psychofizyczne.

Dokonując niejednokrotnie wysiłku porównywalnego z wysiłkiem sportu kwalifikowanego, choć czysto motoryczne efekty, mierzone stoperem są nieporównywalnie mniejsze. Następno bariera może być obniżenie poczucia wartości, które wynika z wieloletnich zaniedbań sprawnościowych, estetycznych, wywołujące strach przed nietolerancyjna reakcja współćwiczących(np. otyłość, nieporadne ruchy).

Ad.4

Pozaindywidulane, zewnętrzne utrudnienia w podejmowaniu aktywności rekreacyjnej i turystycznej.

Deficyt czasu- rzeczywisty margines czasu wolnego ograniczony jest często warunkiem kryzysu społecznego i gospodarczego.

Utrudnienia organizacyjne-brak stosownych urządzeń lub zły ich stan techniczny i estetyczny w istniejących ośrodkach sportowo- rekreacyjnych zniechęca ludzi do naturalnego ruszania się. Wykorzystując łatwe pod miejskie tereny do aktywności rekreacyjnej wokół miejsca zamieszkania są często zawieszane z przyczyn higienicznych.

Warunki atmosferyczne- Maja wpływ na wykonywanie ćwiczeń na wolnym powietrzu, są zależne od sezonu i rodzaju podejmowanej aktywności ruchowej. Wykonywanie ćwiczeń w pomieszczeniach zamkniętych może stwarzać wiele problemów. Często te obiekty są zbyt odległe, a rozwiązania komunikacyjne niedogodne.

Ad.5

Indywidualne, wewnętrzne utrudnienia aktywności rekreacyjnej i turystycznej.

Niezdolności podjęcia decyzji atrakcyjność rekreacyjno-turystyczna nie jest przecież obowiązkiem w dosłownym sensie, nie warunkuje bezpośrednio czynności życiowych. Stopień uświadomienia sobie przydatności rekreacyjnej czy konieczności zdrowotnej jest na ogół niska. Do czynników utrudniających decyzje o podjęcie aktywności rekreacyjnej może należeć czynnik ryzyka. Każdy osobnik rozpoczynający uprawienie sportu, również rekreacyjnego podejmuje różnego rodzaju ryzyko; od możliwości lekkie kontuzji podczas biegu czy jazdy na nartach, aż po trwałe negatywne skutki zdrowotne. Co więcej, fakt iż w sporcie rekreacyjnym mamy zwykle do czynienia z niższym niż na przykład w wyczynie pozornej wiedzy ogólnosportowej, metodyczno-technicznej i fizjologicznej uczestnika- także z mniejszą dostępnością lub brakiem fachowego dworactwa i kontroli postaci instruktora lub trenera opieki lekarskiej.

Niewłaściwa decyzja-Postanowienie o uprawianiu sportu lub nawet pojedynczych ćwiczeń które z różnych względów nie nadają się do uprawiania w danych warunkach lub przez danego uczestnika. Przykładem skrajnym może być tu np. leptosomatyk, chudy wysoki i niepodatny na duże obciążenia kościach, który przystępuje do uprawiania podnoszenia ciężarów. Odwrotnością będzie typ pyknika, niskiego krępego o krótkich kończynach, decydującego się na bieganie popularnych maratonów.

Lęk przed niepewnym skutkiem- przewidywanie niezależnego od chęci ćwiczącego wypadku losowego np. topienie się podczas pływania, wypadku podczas jazdy konnej lub rowerowej, zerwania mięśnia lub ścięgna podczas biegu.

Ad.6

Sposoby usuwania barier utrudniających aktywność rekreacyjno- turystyczną

- Unikanie monotonni- podczas organizowania i prowadzenia zajęć. Atrakcyjność a zarazem formy pracy , dostosowane do poziomu możliwości ćwiczących, zachęca ich do kontynuacji podejmowania aktywności rekreacyjnej. Jest to szczególnie ważne w pracy z dziećmi i młodzieżą

-Eliminowanie „usztywnienia dążeniowego”- Zbyt zacięte traktowanie aktywności rekreacyjnej podważający jej odprężający sens i odstrasza potencjalnych kandydatów od jej uprawiania.

---