3 najwięksi filozofowie antyczni
Sokrates (469-399 r.p.n.e.)
był nauczycielem Platona
głosił on absolutyzm i intelektualizm etyczny
dobro, cnotę i szczęście utożsamiał z prawdą
jego dewiza to: "Poznaj samego siebie"
podkreślał świadomość własnej niewiedzy: "Wiem, że nic nie wiem"
środki poznania to: żywy dialog, zbijanie fałszywych argumentów rozmówcy, pomoc w dochodzeniu dostępnej prawdy
ideałem była doskonałość etyczna, racjonalizm i intelektualizm etyczny (utożsamianie szczęścia, dobra, cnoty z wiedzą o tym co dobre i złe)
nie uważał siebie za mędrca ani za nauczyciela mądrości. Próbując odpowiedzieć na pytanie "czym jest wiedza" rozmawiał z mieszkańcami Aten często ujawniając ich niewiedzę
Platon (427-347 r.p.n.e. (Arystokles))
był uczniem i przyjacielem Sokratesa
stworzył pierwszy system idealizmu obiektywnego (platonizmu)
dualizm świata:
świat idei (idealny) - niedostępny zmysłom
świat materialny
jego pisma filozoficzne to "Uczta", "Państwo", "Prawa"
funkcja poznawcza to dusza obdarzona wrodzoną wiedzą o ideach
na podstawie swej teorii idei zbudował teorię państwa idealnego. Założył szkołę w Atenach nazwaną "Akademią od gaju Akademosa".
Arystoteles (384-322 r.p.n.e.)
uznawany za najwybitniejszego myśliciela starożytności
jego działalność obejmowała niemal wszystkie dziedziny wiedzy
założył szkołę filozoficzną w Atenach
twierdził, że każda rzecz jest bytem złożonym z materii i formy kształtującej materię
postawił tezę o zmienności bytu i wielości form ruchu
zapoczątkował empiryczne metody badań przyrodoznawczych
stworzył podstawy rozwoju nauk przyrodniczych
był rzecznikiem demokracji, stworzył naukę o państwie
zajmował się zagadnieniami etycznycmi
twórca "Poetyki" - rozprawy o literaturze, prawach rządzących poszczególnymi gatunkami i rodzajami literackimi