Etapy integracji europejskiej
1945-1951 (od zakończenia II wojny wiatowej do powstania w EWWiS) Etap ten zdominowały działania feministów (Unia Europejskich Federalistów, kongres haski) na rzecz zjednoczenia Europy jak zwišzku państw. Póniej pojawili się funkcjonalici i konstytucjonici, z którymi polemizowali konfederacjonici i unionici. W zwišzku z planem Marshalla powstała w 1948r. Organizacja Współpracy Gospodarczej, a w 1949r. Ukonstytuowała się w Strasburgu Rada Europy. Natomiast 18 kwietnia 1951r w Paryżu podpisano Traktat o ustanowieniu Europejskiej Wspólnoty Węgla i Stali, który wszedł w życie 18 lipca 1952r.
1951-1957 (od traktatu paryskiego do traktatów rzymskich). Kolejne założenia integracyjne przedstawione zostały w planie Beyena i raporcie Spartanka. Na konferencjach Messie w 1955r i Wenecji w 1956r przyjęto model integracji oparty na Europejskiej Wspólnocie Gospodarczej. 25 marca 1957r kraje tworzšce EWWiS podpisały w Rzymie dwa traktaty: Traktat o ustanowieniu Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej i Traktat o ustanowieniu europejskiej Wspólnoty energii Atomowej. Oba traktaty weszły w życie z dniem 1 stycznia 1986r.
1956-1967 (od wejcia w życie traktatów rzymskich do Układu o fuzji. W 1958r rozpoczšł się proces scalania instytucji kierowniczych trzech wspólnot europejskich. Proces ten został zwieńczony podpisaniem Układu o fuzji. Miało to miejsce 8 kwietnia 1965r, a 1 lipca 1967r. układ wszedł w życie. Wówczas Wspólnoty uzyskały identycznš strukturę instytucjonalnš, a ich odrębne dotšd budżety zastšpiono jednym budżetem zbiorczym.
1967-1973 (od układu o fuzji do pierwszej rozszerzenia) Etap ten nie dotyczy rozmów o pierwszym rozszerzeniu Wspólnot i wreszcie jego doskonaleniu. Rozmowy prowadzone z Daniš, Wielkš Brytaniš, Irlandiš i Norwegia od 30 czerwca 1970r, zakończyły się 2 stycznia 1972r, gdy podpisano układ o przystšpieniu tych państw do wspólnot. Jednakże Norwegia już po podpisaniu układu odrzuciła członkostwo, co było spowodowane sprzeciwem ze strony społeczeństwa.
1973-1979 od pierwszego rozszerzenia do ustanowienia EMS i ECU). W tym czasie rozpoczęto się koordynację polityki zagranicznej, powołanie rady Europejskiej (1974r), a także urzeczywistniono unię celnš. W marcu 1979r. wszedł w życie europejski system walutowy (EMS), oraz utworzono wspólnš jednostkę walutowš -ecu.
1979-1981 (od ustanowienia EM i ecu do drugiego rozszerzenia). Prowadzono wówczas rozmowy z Grecjš, o jej przystšpieniu do Wspólnoty 28 maja 1981r.
1981-1987 od drugiego rozszerzenia do Jednolitego Aktu Europejskiego). Najważniejsze w tym etapie były działania zmierzajšce do przezwyciężania kryzysu Wspólnot. Pracowano wówczas nad formš traktatów założycielskich oraz dostrzeżono koniecznoć utworzenia Europejskiego Obszaru Gospodarczego między Wspólnotami Europejskimi i EFTA. Ponadto po raz trzeci rozszerzono Wspólnoty (o Hiszpanię i Portugalię), a 17 II 1986r podpisano Jednolity Akt Europejski, który stanowił pierwszš poważnš próbę reformy traktatów założycielskich.
1987-1993 (od wejcia w życie JAE do wejcia w życie traktatu z Maastricht). Ósmy etap integracji europejskiej to prace nad kolejnš poważnš formš traktatów założycielskich. Ich zwieńczeniem jest podpisanie 7 II 1992r Traktatu o Unii Europejskiej (Traktat z Maastrich), który powołał do życia Unię Europejskš. Wszedł w życie 1 listopada 1993r.
1993-1995 (od wejcia w życie Traktatu z Maastricht do czwartego rozszerzenia). W lutym 1993 roku rozpoczęto negocjacje na temat przyjęcia do UE Austrii, Szwecji, Finlandii, a miesišc póniej również Norwegii. Zakończono je w maju 1994r, po czym w czerwcu Parlament Europejski zaakceptował podpisane 4 maja 1994r układy o członkostwie Austrii, Szwecji, Finlandii i Norwegii. Jednakże po raz kolejny Norwegia zrezygnowała z członkostwa.
1995-1997 (od czwartego rozszerzenia do Traktatu Amsterdamskiego). Etap ten skupił się nad dalszym reformowaniem UE i ostatecznš realizacjš Unii Gospodarczej i Walutowej. Podczas spotkania w Dublinie w dniach 13-14 grudnia 1996r, przywódców państw "Piętnastki" przyjęto pakt stabilnoci, który gwarantuje stabilnoć euro. Natomiast 29 marca 1996r. W Turynie rozpoczęła się konferencja międzyrzšdowa, która opracowała (ostatnia linijka 3 strony). Zakończyła się ona przyjęciem w czerwcu 1997r traktatu amsterdamskiego, który został podpisany 2 padziernika 1997r.
1997-2001 (od Traktatu amsterdamskiego do Traktatu nicejskiego). Etap jedenasty to przede wszystkim rozpoczęcie w marcu 1998r negocjacji z pierwszš szóstkš akcesyjnš, podjęcie pracy przez Europejski Bank Centralny i zakończenie działalnoci Europejskiego Instytutu Walutowego. Poza tym w marcu 1999r Rada Europejska przyjęła w Berlinie (cos ze strony 4), a w dniach 7-11 grudnia 2000r dobył się w Nicei szczyt szefów państw i rzšdów, który zwieńczony został przyjęciem Traktatu nicejskiego. Został on podpisany 26 lutego 2001r.