Trening snajpera w Armii Brytyjskiej.
Słowo snajper pochodzi z gry słów. W 1773 armia brytyjska stacjonowała w Indiach. Żołnierze z nudów polowali na Snipe - czyli ptaka, który był mały, niesamowicie szybki i trudny to trafienia. Tym, którym udało się go ustrzelić byli nazywani "snajper". Pamiętać jednak trzeba że prawdziwy snajper nie został wymyślony przez Brytyjczyków. Wymyślili go Niemcy podczas I Wojny Światowej. Armia Wielkiej Brytanii zachwycona ich pomysłem postanowiła stworzyć swoją własną szkołę snajperów i do końca wojny zdołali pobić Niemców swoimi wynikami.
Od tamtej chwili sprawa snajperów była nieco kontrowersyjna. Pojedyńczy żołnierze byli trenowani w rzemiośle snajperów od czasów II Wojny Światowej, aczkolwiek poza wyszkoleniem w podstawach tego rzemiosła nic więcej się nie działo. Nie dbano nawet o to, aby rozwijać i ćwiczyć podstawowe umiejętności. Na szczęście wojna na Bałkanach wznowiła zainteresowanie w snajperstwie ale dopiero w 2000 roku dowódcy batalionów otrzymywali wsparcie snajperów na początku dziennym (dziś np. snajperzy są tak samo ważnym wsparciem jak ostrzał artyleryjski lub bombardowanie z powietrza).
Kadra
Podstawowa kadra snajperska nie zmieniła się zbytnio do czasów II Wojny Światowej. Zmiany dotyczyły jedynie broni oraz optyki. W idealnych warunkach kadra jest trenowana minimum przez 6 tygodni i jest przeprowadzana na poziomie batalionu. Metoda tego szkolenia sięga jeszcze czasów I Wojny Światowej z powodu ogromnej liczebności armii - łatwiej więc było wojskowych instruktorów wyszkolić w rzemiośle snajperskim; wracali oni potem do swoich jednostek i szkolili swoich własnych snajperów. W ostatnim tygodniu szkolenia kadra przechodzi tzw. "Badge Test", gdzie snajperzy muszą zdać testy z nabytych wszystkich podstawowych umiejętnościach, których zostali nauczeni.
Umiejętności
Podstawowe szkolenie skupia się na czymś, co nazywamy Siedem Podstawowych Umiejętności Snajperskich:
1. Wiedza snajperska - rozumienie zadań snajpera, rozumienie jak działa jego broń, rozumienie wiatru oraz przeliczanie odległości itd. Warto wiedzieć, że instruktorzy zbyt często koncentrują się na historii zamiast na ćwiczeniu umiejętności.
2. Czytanie map i zdjęć z powietrza - snajper musi potrafić nawigować według mapy oraz zdjęć z powietrza, i rozumieć/rozpoznawać każdy jej detal jaki się tam znajduje. Musi być także w stanie rozpoznawać skalę, przeliczać odległości itp. Dzięki temu jest w stanie dokładnie planować swoją drogę do i z obszaru operacji.
3. Maskowanie - snajper jest uczony maskowania samego siebie w jak najkrótszym czasie i z jak najlepszym efektem (np. po oddaniu strzału wróg nie powinien być w stanie wykryć jego pozycji).
4. Obserwacja - snajperzy są uczeni jak skanować, obserwować i zapamiętywać to, co widzą. Celem jest nauczenie ich wypatrywania najmniejszych nawet detali, które pomoże im wypatrywaniu swojego celu oraz pomoże im w zbieraniu informacji dla swojego batalionu.
5. Skradanie się - snajperzy są uczeni sztuki skradania się, wybierania drogi, poruszania się oraz budowania pozycji strzeleckiej. Dzięki temu snajper może zaplanować swoją drogę do pozycji strzeleckiej, dostać się tam niezauważonym, zlikwidować swój cel i wycofać się będąc nadal nie zauważonym.
6. Ocenianie odległości [od Mer - tego uczą już 14 latków w ACF - bardzo ważna umiejętność]. Snajperzy są uczeni różnych metod i sposobów na ocenianie odległości. Dzięki temu mogą dokładnie ocenić odległość w celu oddania celnego strzału.
7. Strzelanie - snajperzy są uczeni i ćwiczeni w różnych typowych i nietypowych pozycji strzeleckich. Dzięki temu szansa na pierwszy trafiony cel wzrasta.
Na zdjęciu - potencjalny snajper w czasie pierwszego dnia kadry na strzelnicach. Zwróć uwagę na L96 (A1) który ma teleskop Schmidt & Bender.
Standardy.
Wszystkie standardy muszą być zdawane indywidualnie w czasie kadry. W ten sposób można być pewnym, że każdy potencjalny snajper posiada możliwości do operowania w możliwie najgorszych warunkach: samodzielnie, gdy jego partner zginie lub zostanie ranny. Wszyscy potencjalni snajperzy muszą osiągnąć 75% punktów aby zdać z każdej dziedziny, i w celu zdania kadry musi wszystkie dziedziny. [od Mer - Brytyjczycy są w tym przypadku paskudni - jeśli na 100 testów zaliczyć 99 i zawalisz tylko 1 test - musisz zdawać wszystko jeszcze raz].
W czasie każdego z testów snajper może nie zdać tylko raz i może mieć jeszcze jedno podejście. Jeśli ponownie nie zdadzą - są odsyłani na dodatkowe szkolenie, które trwa minimum 2 tygodnie, zanim może ponownie podjąć się testu.
Wiedza snajperska - Jest to test pisemny. Zadania polegają na obliczaniu odległości i siły wiatru.
Nawigacja (za pomocą map i zdjęć) - odczytanie skali mapy musi być bezbłędne. Wtedy snajper jest zabierany do nieznanej lokacji i musi odnaleźć swoją pozycję za pomocą zdjęcia z powietrza [od Mer - nie jest aż tak trudne - w ACF porzucają 15-latków z mapą po środku gór i każą odnaleźć swoją pozycję; oczywiście robią to na 15 minut przed obiadem, więc wszyscy mają motywację]. Gdy już odnajdzie swoją pozycję, musi rozwiązać 6 problemów na zdjęciu, a następnie na mapie. Kąt ich położenia względem danego obiektu musi być dokładny do 10mils [od Mer - "mils" to brytyjski system zamiast ogólnie znanych nam stopni], położenia z dokładnością do 100 metrów a odległości - z dokładnością do 50 metrów. Snajper musi być także być w stanie nawigować w nocy na odległości 8km, i nieść z sobą 20kg sprzętu i przejść tą odległości w czasie półtorej godziny. [od Mer - dla porównania normalny człowiek przechodzi ok. 5 km w godzinę, przy czym zna drogę i nie niesie czegoś ciężkiego - to da lepszy obraz tym, którzy nadal są napaleni aby być snajperami, SAS i całą resztą].
Maskowanie - snajper musi zamaskować samego siebie, po czym oddać strzał ze ślepaka i pozostać niewykrytym. Zadaniem obserwatorów jest wykrycie jego pozycji, znajdują się oni od 150 do 300 metrów od snajpera. Snajper musi zdać 2 z 3 podejść. Za każdym razem ma coraz mniej czasu na maskowanie. Kolejno 7, 5 i 3 minuty na maskowanie.
Zdjęcie przedstawia potencjalnego snajpera, który nie zdał testu. Zamaskował on swoją broń jednak nie zamaskował swojego kapelusza używając naturalnego kamuflażu (trawa, liście itd.)
Obserwacja - snajper musi być w stanie zlokalizować 10 wojskowych przedmiotów w odległości od 5 do 300 metrów od swojej pozycji. Ma na to 30 minut i może używać lornetki oraz lunety, następnie musi narysować panoramę (rysunek musi być dobrej jakości) i zaznaczyć miejsca, w których znajdują się owe przedmioty. Na narysowanie panoramy snajper ma 10 minut; maksymalna ilość punktów do zdobycia to 20: 10 za dokładność, przejrzystość i czytelność; 5 punktów za odpowiednie użycie perspektywy oraz 5 punktów za użycie metody "arcs", wskazanie północy oraz użycie skali.
Na zdjęciach - po lewo rysunek przygotowany w czasie ćwiczeń, a po prawo rysunek wykonany na zadaniu bojowym w Kosowo w 1999 roku.
Za każdy odnaleziony przedmiot można otrzymać maksymalnie 4 punkty. 2 punkty za wskazanie gdzie się znajduje, 1 punkt za rozpoznanie (np. manierka) i 1 punkt za dokładniejszy opis przedmiotu (np. Armia Serbska, jasno zielony przedmiot o kształcie sześcianu). Snajperzy dostają także punkty jeśli narysują przedmiot który widzą.
Na zdjęciu - snajperzy muszą rozpoznać 40 lub więcej przedmiotów. Przedmioty te są zawsze "obcego pochodzenia" - czyli nie używane w Armii Brytyjskiej. Muszą nauczyć się je rozpoznawać ponieważ są one najczęściej zabierane na warty. W czasie ćwiczeń tylko część każdego przedmiotu będzie widoczna. Kryteria: przedmioty powinny być widoczne przy użyciu lornetki, i powinny być rozpoznawalne przy używaniu Spotting Scope.
Lornetki używane przez snajperów to 7x42mm British GS i posiadają "self-focusing" (przez co nie są idealne, ponieważ oko musi się przyzwyczaić do obrazu). Spotting scope to Leupold 12-40.
Skradanie się - snajper musi być umieć poruszać się nie zauważonym z odległości od 1.5 do 2 kilometrów. Musi być w stanie zlokalizować częściowo zamaskowanych żołnierzy na pozycji obserwacyjnej, następnie zmienić swoją pozycję o 150-300 metrów, wystrzelić 2 ślepe naboje i pozostać niewykrytym (nawet, jeśli jego prawdopodobne miejsce ukrycia zostało zauważone - chodzi o to, aby snajper nie panikował i nie rzucał się do ucieczki za każdym razem, gdy wydaje mu się, że wróg go zauważył). Musi także opuścić pozycję strzelecką i dalej pozostać niezauważonym. Duży nacisk kładzie się na szybkim wykryciu wrogiej pozycji obserwacyjnej, ponieważ snajper ma dawane przybliżone, ale nie dokładnie współrzędne.
Zdjęcie - po lewo widać świetny przykład snajpera, który nie zdał testu z maskowania się. Jego broń została źle zamaskowana - użył liści, ale zapomniał odwrócić je odpowiednią stronę. Po prawo widać przykład snajpera, który zdał test z maskowania. Ten snajper użył kombinacji naturalnego kamuflażu, stworzył "cień" oraz przybrał nie-typową pozycję strzelecką. Nie-typowa pozycja strzelecka polega na przyjmowaniu takiej pozycji która nie przypomina kształtu człowieka.
Ocenianie odległości - Snajper musi poprawnie ocenić 8 z 10 nie znanych mu odległości, z dokładnością 85%, używając do tego tylko oczu. W czasie szkolenia ta sama odległość jest oceniana 3 razy i musi być dokładna do 85% (oczy), 90% (lornetka) i 95 używając mil-dots. Każdy z potencjalnych studentów musi poprawnie odgadną 8 na 10 z każdego z 3 testów.
Strzelanie - Snajper musi trafić w cel (i zabić go) przy pierwszym strzale na odległości 900 metrów - to są kryteria dla snajperów w Armii Brytyjskiej. Każdy z potencjalnych snajperów strzela samodzielnie na odległości od 300 do 900 metrów. Każdy strzał jest mierzony w czasie, często cel pojawia się dwa razy. Na zdjęciu widoczne są typowe tarcze do których strzelają snajperzy. Tarcza lewym górnym rogu ma rozmiar 115x45cm; prawy górny róg - to samo, co poprzednio, tylko mniejszy obszar do trafienia; lewy dolny róg - poruszająca się postać; prawy dolny róg "Głowa Huna" (nazwa pochodzi jeszcze z czasów I Wojny Światowej). [od Mer - tarcze te są najpopularniejsze i jest ich wszędzie pełno - znajdują się nie tylko na strzelnicach, ale także w klasach dla armii i... kadetów]
Strzelanie zaczyna się od 900 metrów i zmniejsza aż do 300 metrów. Dla wszystkich kandydatów na snajpera najtrudniejsze pozycje strzeleckie są te "typowe" czyli pozycja klęcząca i siedząca. Na te dwie pozycje kładzie się duży nacisk ponieważ często w operacjach nie ma możliwości przyjęcia pozycji leżącej.
Druga część strzelania polega na użyciu CWS (Common Weapon Sight czyli dosłownie najczęściej używanych lunet, o sile powiększenia do 4x). To strzelanie może być wykonane używając SA80. Maksymalna odległości w czasie nocnego strzelania wynosi 300 metrów.
Podsumowanie
To tylko mały pokaz tego, jak uczymy naszych żołnierzy do sekcji snajperów na poziomie batalionu. Sekcja składa się z 19 żołnierzy. Gdy kadra zda podstawowe testy, zaczyna się dalszy trening, który polega na uczeniu snajperów pracy w parach.