Smutek

-emocja słabo zbadana

-stany pokrewne smutkowi: depresja, żal

Podejście psychologiczne:

•Ujęcie darwinowskie- smutek jako emocja umożliwiającą zachowania adaptacyjne i motywująca do niego

-emocja doświadczana w obliczu przykrego wydarzenia

-reakcja na utratę celu lub nieosiągnięcie celu

-negatywny charakter

Próby wyodrębnienia smutku z innych negatywnych emocji; różnice między smutkiem a innymi negatywnymi emocjami:

-smutek- reakcja na wydarzenie, które już zaszło/strach-reakcja na przewidywane wydarzenie

-smutek- uznanie, że nie jest się odpowiedzialnym za problem/poczucie winy- uznanie swojej odpowiedzialności za problem (kryterium osądu sprawstwa)

-smutek- nikomu nie można przypisać winy/złość- winę przypisuje się drugiej osobie (ustalenie czynnika sprawczego)

-smutek-pogodzenie się ze stratą/złość- poczucie, że utracony cel można czymś zastąpić(kryterium planu działania- Stein i Levine)

-smutek- możliwość zmiany sytuacji/rezygnacja-reakcja na niepomyślny i nieunikniony rezultat działań (kryterium oczekiwania- Ellsworth i Smith)

Smutek a uwaga

-smutek upośledza uwagę poświęcaną zadaniom- pozwala to na odizolowanie się człowieka od przykrej sytuacji (Ellsworth i Smith)

-uwaga kieruje się do wewnątrz, smutek powoduje skupianie się człowieka na sobie

-emocja „skupiona na ja”(Stein i Jewett)

-koncentracja na konsekwencjach związanych z nieosiągnięciem celów

Skutki smutku:

-obniżenie uwagi kierowanej na zewnątrz pozwala zachować energię, dzięki której człowiek może skupić się na rozwiązywaniu problemu

-inne osoby zwracają uwagę na osobę smutną jako potrzebującą pomocy

-może prowadzić do wycofania się z sytuacji społecznych

-nadmierny smutek może być obciążeniem dla innych, może budzić reakcje odrzucenia.

Podejście antropologiczne i historyczne:

-odrzucenie hipotezy jako, że smutek miałby być zawsze emocją negatywną

-kultura jako determinant atrybucji sprawstwa; badania międzykulturowe odrzucają pogląd, że tym, co w każdej kulturze odróżnia smutek od innych emocji jest wiedza na temat sprawstwa

- w kulturach kolektywistycznych smutek ma charakter bardziej asertywny, wymaga od innych udzielenia pomocy; w kulturach indywidualistycznych smutek częściej budzi odrzucenie.

-kultury kolektywistyczne często przekształcają smutek w złość; w kulturach indywidualistyczne minimalizują smutek, nakłaniając człowieka do rozwiązywania swoich problemów

Catherine Lutz- badania Ifaluków

-fago jako emocja do opisywania stanów pokrewnych smutkowi, wyrażająca odczucia w obliczu cierpienia innej osoby; fago może sprawiać ból, ale ludzie są też dumni ze zdolności do odczuwania tej emocji, bo implikuje ona ich spokój, szlachetność, wielkoduszność, dojrzałość

Kleinman i Good- badania społeczeństw azjatyckich

-zdolność do przeżywania smutku jest świadectwem głębi człowieka, wiąże się z czynieniem kroków w kierunku zbawienia

Jean Briggs- badania Eskimosów Utku

-brak słowa będącego odpowiednikiem smutku

-najbliższy odpowiednik- hujuujaq- wiąże się z przeżywaniem samotności, sugeruje to, że głównym problemem w smutku jest potrzebowanie czegoś od innych

Abu-Lughod- badania Beduinów

-smutek wywołuje poczucie zagrożenia związane z rozpadem ja

-smutek implikuje słabość, podatność na zranienie oraz wiąże się z byciem kobietą lub dzieckiem

Podejście biologiczne:

Współcześnie nie ma dowodów na istnienie odmiennych szlaków nerwowych dla emocji smutku i złości

Izard i Ackerman

-Złość-sposób wzmacniania energii i aktywacji

-Smutek-ukierunkowanie na spowolnienie reakcji;

-Nie potrafili wskazać specyficznego wzorca procesów nerwowych zaangażowanych w te działania.

Tomkins

-Nie potrafił wyodrębnić jakościowej różnicy między wyładowaniami neuronów w emocjach smutku i złości.

-Złość jako bardziej intensywna forma smutku

Badania neurobiologów nad skutkami uszkodzenia mózgu

-guzy płata skroniowego w dominującej półkuli mogą powodować depresję (powiązaną ze smutkiem) ale też drażliwość (związaną ze złością)

-usunięcie kory przedniej części obręczy u małp eliminuje spontaniczny płacz związany z separacją, ale ta sama część mózgu jest odpowiedzialna za emocje porażki i triumfu związane ze złością

-zarówno złość jak i smutek są powiązane z podwyższeniem poziomu kortykoliberyny- podwyższenie poziomu tego hormonu powoduje depresję połączoną z drażliwością

Teza Tomkinsa: Funkcją emocji jest pozwolenie ludziom na pewną plastyczność i adaptacyjność w dostosowaniu się do świata,

np. przeżywając dystres mamy kilka możliwości poradzenia sobie z tym stanem, a wybór działania wywiera wpływ na reakcję biologiczną. Wyjaśnia to dlaczego mammy mnóstwo słów na wyrażenie różnorodnych negatywnych emocji.

Obajwy smutku

-spowolnienie ciała

-poczucie ospałości lub słabości

-wydawanie delikatniejszych, wyższych dźwięków

-bierność

-delikatność

-opadanie z sił



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Potrzeba przewidywalności oraz sprawowania kontroli, Psychologia, psychologia stosowana I, emocje
PYTANIE 1, Psychologia, psychologia stosowana I, emocje
PYTANIE 3 JAKĄ FUNKCJE PEŁNIĄ EMOCJE, Psychologia, psychologia stosowana I, emocje
Ekman- pyt. 8, Psychologia, psychologia stosowana I, emocje
Ekman- pyt. 3, Psychologia, psychologia stosowana I, emocje
Ekman- rozdzial 1, Psychologia, psychologia stosowana I, emocje
Ekman- Pyt. 1, Psychologia, psychologia stosowana I, emocje
ekman - ćw. pyt 1, Psychologia, psychologia stosowana I, emocje
Reykowski II, Psychologia, psychologia stosowana I, emocje
złość, Psychologia, psychologia stosowana I, emocje
Ćwiczenia lęk, Psychologia, psychologia stosowana I, emocje
Ekman pytanie 2 - nastrój a emo, Psychologia, psychologia stosowana I, emocje
KULTUROWE INTERPRETACJE EMOCJI, Psychologia, psychologia stosowana I, emocje
PYTANIE 8, Psychologia, psychologia stosowana I, emocje
Potrzeba przewidywalności oraz sprawowania kontroli, Psychologia, psychologia stosowana I, emocje

więcej podobnych podstron