Chcąc wyjaśnić pojęcie niepełnosprawności intelektualnej, zwróciłyśmy uwagę, że wszystkie definicje pojawiające się od dwudziestego wieku można rozpatrywać z punktu widzenia perspektywy m.in. medycznej i społecznej. W modelu medycznym osoby z niepełnosprawnością intelektualną określane były jako niezdolne do pełnienia ważnych funkcji i ról społecznych. Niepełnosprawność rozumiana była jako tragedia osobista, co w następstwie doprowadziło do ustanowienia zdeterminowanego przez medycynę podejścia do niepełnosprawności. W ujęciu tym zdaniem C. Barnes niepełnosprawność postrzegana jest jako problem jednostki, a jedynie medycyna może opracować odpowiednie metody jego leczenia. W związku z tym niepełnosprawność postrzegana jest jako choroba, którą należy leczyć. Osoby z niepełnosprawnością umieszczane są zgodnie z tym podejściem w ośrodkach odosobnienia, przez co „ukrywano” niepełnosprawność. T. Majewski twierdził, że model medyczny podkreślał, iż osoba niepełnosprawna powinna dostosować się do sytuacji w jakiej się znalazła, bez konieczności zmiany środowiska społecznego i fizycznego dla osób z niepełnosprawnością.
Odmienne jest systemowe ujecie niepełnosprawności, w którym akcentuje się, iż nie należy postrzegać niepełnosprawności tylko w kategoriach biologicznych i fizycznych. Definicja ta rozpatrywana była zarówno z punktu widzenia ujęć indywidualnych jak i społecznych. W społecznym modelu niepełnosprawności, niepełnosprawność postrzegana jest jako problem społeczny związany z integracją społeczną. Ważne dla tego modelu niepełnosprawności było przyjęcie przez Komisję Ekspertów z roku 1994 deklaracji o konieczności indywidualnego traktowania potrzeb, praw i przywilejów osób niepełnosprawnych przez społeczeństwo w ramach przezwyciężenia barier. WHO zdefiniowało w związku z tym pojęcie niepełnosprawności po raz kolejny w 2001 roku. Również w Międzynarodowej Klasyfikacji Funkcjonowania, Niepełnosprawności i Zdrowia uwzględniono społeczny aspekt niepełnosprawności oraz ograniczenia w życiu społecznym z jakimi muszą zmagać się osoby niepełnosprawne. Niepełnosprawność rozumiana jest przez ICF jako wielowymiarowe zjawisko wynikające z oddziaływań międzyludzkich w ich fizycznym i społecznym otoczeniu.
Zmiana modelu ujmowania intelektualnej niepełnosprawności zdeterminowana była między innymi przez odbiologizowania zjawiska odchylenia od normy a tym samym zmiany rangi uszkodzenia. Kolejnym aspektem była zmiana postrzegania: najpierw osoba nie niepełnosprawność. Podkreślono również kontekst społeczny czego następstwem stało się budowanie profilaktyki społecznej. Ostatecznie zmiany dokonano również w podejściu do granic i możliwości rozwoju osoby z uszkodzeniami. W nowym biopsychologicznym ujęciu starano się połączyć i pogodzić dwa odmienne podejścia medyczne i społeczne. Efektem końcowym było wypracowanie wielofunkcyjnego systemu klasyfikacji. Zmiany nie dotyczyły kategorii upośledzenia funkcji i struktury organizmu, jednak zastąpiono pojęcie niepełnosprawności kategorią działania, natomiast upośledzenie kategorią uczestnictwa. Co najważniejsze uznano, że środowisko ma ważny wpływ na działanie i uczestnictwo w społeczeństwie człowieka. Podsumowując przemiany w zakresie terminologii i definicji niepełnosprawności intelektualnej przebiegały następująco :
Oligofrenia Niedorozwój umysłowy upośledzenie umysłowe niepełnosprawność intelektualna.
Odnosząc się do wyżej przedstawionych zmian poglądowych oraz definicyjnych. Przedstawię niepełnosprawność ruchową w owych dwóch modelach ( medycznym, społecznym).
Niepełnosprawność ruchowa- „stan człowieka znajdującego się w sytuacji obniżonych możliwości motorycznych ciała. Zazwyczaj jest to związane z różnorakimi uszkodzeniami kończyn. Upośledzenie może wynikać ze zmian rozwojowych w okresie płodowym, chorób, wypadków oraz innych czynników mogących mieć wpływ na budowę ciała i działanie jego poszczególnych części.”
Przedstawiona definicja, skupia się na deficytach danej jednostki, jej brakami a także genezy powstania danej niepełnosprawność. Odnosi się do trudności motorycznych a także warunkuje postrzeganie danej osoby przez pryzmat jej deficytów. Wszelkiego rodzaju pomoc upatruje się w rehabilitacji a także we wszelkiego rodzaju działaniach o charakterze medycznym.
Ta sama niepełnoprawność zupełnie inaczej definiuje się w modelu społecznym, gdzie wszelkiego rodzaju trudności danej jednostki definiuje się jako brak pomocy i zrozumienia ze strony społeczeństwa. Szerokie ujęcie modelu społecznego odwołuje się także do dyskryminacji osób z niepełnosprawnością ruchową na płaszczyźnie rynku pracy, dostosowania transportu publicznego, barier architektonicznych. Przyczyny owej niepełnosprawności należy upatrywać w samym społeczeństwie, które poprzez braku uświadomienia i empatii wobec drugiej osoby stwarza sytuacje problemowe czyniąc daną jednostkę niepełnosprawną. Zmiany w postępowaniu i przeciwdziałaniu barier jakie osoby z niepełnosprawnością ruchową mogą spotkać może wpłynąć pozytywnie na ich życie, przez co mogą zostać zrekompensowane trudności związane z ową niepełnosprawnością.
https://pl.wikipedia.org/wiki/Niepe%C5%82nosprawno%C5%9B%C4%87_ruchowa