Umiejętności 3-latka
Korzystam z toalety (jeśli zdążę do niej dotrzeć)
Większość dzieci w tym wieku nie siusia już w pieluszki, ale wpadki się zdarzają. Do niektórych przedszkoli (częściej prywatnych) chodzą maluszki, które noszą jeszcze pampersy. Na ogół nauczycielki nie robią z tego problemu.
Co możesz zrobić? Ucz malucha wycierania pupy, spuszczania wody i tego, że po skorzystaniu z toalety trzeba umyć ręce. Jeśli dziecko za nic w świecie nie chce pożegnać się z pieluszką, porozmawiaj z wychowawczynią. Przykład innych maluchów powinien dobrze podziałać i kłopot z pieluszką szybko się skończy. Gdy szkrab ponownie zaczyna siusiać w majtki, sprawdź, czy jest zdrowy - brak kontroli nad pęcherzem może być spowodowany np. infekcją układu moczowego.
Gdy dziecko zmoczy ubranie, nie denerwuj się i powiedz, że to się zdarza. Pociesz je, jeśli tego potrzebuje, ale nie rozczulaj się nadmiernie - być może wcale nie uważa, że stało się coś szczególnego. Nie wyśmiewaj malucha, nie zawstydzaj go i nie krzycz. Ubieraj dziecko w spodenki z gumką w pasie - łatwiej je zdjąć niż dżinsy, ogrodniczki czy rajstopki. Przygotuj do przedszkola ubranka na zapas: majteczki, spodenki, skarpetki i koszulkę.
Próbuję sam się ubierać(tylko nie zawsze mi to wychodzi)
Maluszek powinien już wiedzieć, że skarpetki wkłada się na nóżki, a rękawiczki na ręce, a nie odwrotnie. To jednak nie oznacza, że jest w stanie ubrać się sam od stóp do głów. Z wieloma rzeczami trudno mu sobie poradzić: nie potrafi przewracać koszulki na prawą stronę, zapinać guzików, wiązać sznurowadeł, może mieć problemy z włożeniem spodni.
Najważniejsze, żeby starał się być samodzielny. Panie w najmłodszej grupie pomagają dzieciom, bo większość ma jeszcze kłopoty z ubieraniem.
Co możesz zrobić? Pomagaj, ale nie wyręczaj. To oczywiste, że sama włożysz mu skarpetki szybciej. Jeśli jednak będziesz robić to stale, pozbawisz dziecko okazji do potrzebnych mu ćwiczeń.
Cierpliwie czekaj, aż maluch skończy zmagania z szalikiem czy butami. Chwal za przejawy samodzielności. Sam włożył czapkę? Dzielny chłopczyk! Sama zapięła kurtkę? Mądra dziewczynka!
Ubieraj dziecko tak, by mu ułatwić samoobsługę (dres zamiast dżinsów, rzepy zamiast sznurowadeł). Nie stawiaj poprzeczki za wysoko: żaden trzylatek nie poradzi sobie z koszulką, która ma ciasny otwór na głowę, ani z guziczkami wielkości jednogroszówki.
Potrafię się skupić (nad tym, co mnie zaciekawi)
Umiejętność koncentracji to wielka sztuka w tym wieku - a przy tym indywidualna sprawa. Niektóre małe dzieci potrafią się skupić na dłuższą chwilę, inne na krócej. U trzyletniego brzdąca chwile koncentracji na ogół trwają tylko kilka minut. I jest to najzupełniej normalne.
Co możesz zrobić? Nie przerywaj maluchowi zabawy ani nie odwracaj jego uwagi, gdy się czymś zainteresuje. Od kwadransa obserwuje poranną toaletę kota? Dłuższą chwilę przegląda książeczkę? To wspaniale, nic się nie stanie, jeżeli do sklepu czy na plac zabaw dotrzecie nieco później, niż zaplanowałaś!
Staraj się, aby na maluszka nie działało zbyt wiele bodźców naraz: dudniący telewizor, muzyka z płyty, rozmawiający przez telefon tata. Czytaj mu za to jak najczęściej książeczki i puszczaj bajki z płyt.
W przeciwieństwie do kreskówek wymagają one sporo koncentracji. Chwal dziecko, gdy uda mu się zakończyć wykonywane zadanie, np. cierpliwie narysuje do końca obrazek albo zbuduje cały zamek z klocków.
Interesuję się innymi dziećmi (i czasem się bijemy!)
Z życiem towarzyskim najmłodszych bywa różnie. Niektóre trzylatki garną się do rówieśników, inne wolą trzymać się z boku i nie interesuje ich zabawa w grupie czy nawet z jednym kolegą. Są maluchy, które wspaniale bawią się z innymi dziećmi, a są i takie, które tylko wyrywają innym zabawki. Dopiero czwarty i piąty rok życia to tak naprawdę czas poważniejszych towarzyskich wprawek.
Co możesz zrobić? Stwarzaj dziecku jak najwięcej okazji do przebywania wśród rówieśników. Bywajcie na placu zabaw, na urodzinach u znajomych dzieci. Daj malcowi wolną rękę. Chce się bawić z innymi? To świetnie. Woli siedzieć w kąciku i zerkać z ukosa? Też dobrze.
Nie panikuj, jeśli dochodzi do starcia (w piaskownicy rzadko panuje zgoda). Reaguj, gdy maluch wyrywa zabawki innym dzieciom albo ciągnie kogoś za włosy czy bije. On dopiero uczy się społecznych reguł i ktoś musi mu powiedzieć, że tak się nie robi.
Jeśli dziecko jest wyjątkowo nieśmiałe, nie steruj nim („Podejdź do dziewczynki i powiedz, jak masz na imię”), lecz poczekaj, by włączyło się do zabawy z własnej inicjatywy. Będzie mu łatwiej, jeśli dasz mu okazję do spotykania się z jednym rówieśnikiem, a nie z całą rozbrykaną grupką.
Beata Turska
Konsultacja: Anna Marczewska-Stręk, psycholog, Poradnia Psychologiczno--Pedagogiczna nr 5 we Wrocławiu