Profilaktyka tężca
1. Uodpornienie czynne
Szczepionka (anatoksyna) przeciwtężcowa
Szczepienia dzieci i młodzieży DiPerTe i DiTe, a następnie dorosłych co 5-10 lat.
2. Chirurgiczne opracowanie rany
Każda rana wymaga zaopatrzenia.
Usunięcie ciał obcych, wycięcie wszystkich martwych i zmiażdżonych tkanek, brzegów i dna rany.
Zeszycie nie powodujące nadmiernego napięcia i niedokrwienia tkanek. Fasciotomia? Szew odroczony.
Właściwy drenaż.
3. Uodpornienie bierne
Surowica (antytoksyna) przeciwtężcowa
Szczepienie równoczesne (uodpornienie bierno-czynne)
- Surowica antytężcowa (SAT)
a/ końska
b/ bydlęca
- Ludzka immunoglobulina uodparniająca przeciw tężcowi (Tetabulin)
Wykonujemy gdy:
- istnieje ryzyko zakażenia tężcem, a brak lub niepełne uodpornienie czynne,brak odpowiedniego udokumentowania aktualności uodpornienia czynnego (chorzy nieprzytomni)
- u chorych z niedoborami przeciwciał (dys-, hypo-, agammaglobulinemia)
- w przypadkach immunosupresji (radio-, chemio-, sterydoterapia, po przeszczepach)
- u chorych skrwawionych, we wstrząsie
- w rozległych oparzeniach
Podwójna dawka gdy:
Bardzo duże ryzyko wystąpienia tężca
Powyżej 12 godzin od zranienia
Waga powyżej 90 kg
Powtórna dawka po 3-4 tygodniach (zapobiegająca późnym obj. tężca) gdy:
- nie możemy podać równoczesnego szczepienia przeciwtężcowego
- u chorych z niedoborami przeciwciał
- w przypadkach immunosupresji (radio-, chemio-, sterydoterapia, po przeszczepach)
- u chorych skrwawionych, we wstrząsie
- w rozległych oparzeniach
Koniecznym uzupełnieniem szczepienia równoczesnego jest powtórzenie dawki szczepionki przeciwtężcowej po 3-6 tygodni, oraz po roku.
4. Antybiotykoterapia
Antybiotyki penicylinowe
Antybiotykoterapia
Profilaktyka antybiotykowa okołooperacyjna
1 dawka ustalonego antybiotyku podana 1-2 godzin przed operacją.
Leczenie antybiotykiem
Klasycznie kuracja to minimum 5 dni
Antybiotyk dobrany empiryczne
- St.aureus
- Endogenna flora jelitowa: G(-), oraz beztlenowa (markerem jest E.coli).
Antybiotyk celowany