Wykład 1
Główne stanowiska w sprawie czynników
determinujących zachowanie człowieka
CO DECYDUJE O ZACHOWANIU:
OSOBA CZY SYTUACJA
Podstawowy błąd atrybucji
Czemu służy przypisywanie stałości zachowaniu ludzi
Dlaczego dostrzegamy stałość w zachowaniu ludzi (wg Bem, Allen,1974)
Każdy z nas posługuje się ”ukrytą teorią osobowości” .
Przy opisywaniu ludzkiego zachowania zbytnio polegamy na języku cech.
Kultura indywidualistyczna podkreśla rolę i znaczenie jednostki.
Ignorujemy wpływ sytuacji, zwłaszcza gdy oddziałuje ona na innych, a nie na nas.
Widzimy zwykle pewnych ludzi tylko w ograniczonej liczbie sytuacji i uogólniamy nasze obserwacje na inne, nie obserwowane sytuacje.
Często inni będą zachowywać się w taki sposób, w jaki ich zdaniem chcielibyśmy aby się zachowywali- wskutek czego skłonni jesteśmy wyolbrzymiać przypisywaną im stałość.
Przeważnie mamy możność wyboru sytuacji, w jakiej chcemy się znaleźć i wybieramy te sytuacje, w których jak przewidujemy- będziemy czuli się dobrze i z którymi potrafimy sobie poradzić .
Nasze oceny dotyczące innych ludzi często opierają się nie na naszych własnych obserwacjach ich zachowania, lecz na tym, co oni nam sami mówią o swym postępowaniu.
Nasze pierwsze wrażenia silnie nas ukierunkowują i późniejsze oceny reinterpretuje się tak, aby pasowały do pierwotnego , „prawdziwego” poglądu.
CZ POJĘCIE „ OSOBOWOŚĆ” DOTYCZY STAŁOŚCI ZACHOWANIA?
DWA ASPEKTY
SPÓJNOŚCI OSOBOWOŚCI
Stabilność w czasie - przejawia się niezmiennością określonych cech mimo upływu czasu.
Spójność międzysytuacyjna - polega na tym , że te
same cechy widoczne są w wielu różnych
sytuacjach.
RODZAJE ZMIAN W ROZWOJU OSOBOWOŚCI.
Zmiany bezwzględne oraz względne
2) Zmiany ilościowe i jakościowe
3) Zmiany fenotypowe i genotypowe
Zmiany ciągłe i nieciągłe
BADNIA PODŁUŻNE, KTÓRE DOWODZĄ STABILNOŚCI OSOBOWOŚCI W CZASIE
Szwedzkie badanie Rozwoju Indywidualnego
Davida Magnussona (1988,1990, 1992)
Badania podłużne Jacka i Jeanne Blocków (1980, 1993)
Projekt badawczy Minnesota (Sroufe, Carlson, Shulman, 1993)
Badanie podłużne Helson, Moane ( 1987, 1993, 1998)
Badanie podłuzne Caspi, Elder, Bem (1987, 1988)
CO DETERMINUJE STABILNOŚĆ OSOBOWOŚCI
W CZASIE
Teoria psychoanalityczna
Teorie cech
Teorie poznawcze
BADANIA, KTÓRE PODWAŻAJĄ SPÓJNOŚĆ MIĘDZYSYTUACYJNĄ OSOBOWOŚCI
Badania Hartshorne'a i Maya (1928)
Badania Mischela i Peake'a ( 1982, 1983)
TRADYCYJNE STANOWISKA W KWESTII OSOBOWOŚCIOWYCH I SYTUACYJNYCH
DETERMINANT ZACHOWANIA
Sytuacjonizm -
Skinner :”To nie osoba oddziałuje na świat , ale świat na osobę”.
Zachowanie jest zdeterminowane przez sytuację i zmienia się wraz z jej zmianą.
Personologia
. Z.Freud: „Tak my jak i nasze zachowanie „znajduje się pod kontrolą nieznanych sił psychicznych”.
Zachowanie człowieka jest względnie stałe, bez względu na sytuacje.
SYTUACJONIZM CZY PERSONOLOGIA
Badanie Bema i Allen (1974)
Badanie Koestnera, Bernieri, Zuckermana (1989)
Badanie Epsteina
Stanowisko Fundera (1991)
Stanowisko Pervina (2002)
Stanowisko Carvera i Scheira (2004)
CZY W STAŁÓŚCI ZACHOWANIA WYSTĘPUJĄ
RÓŻNICE INDYWIDUALNE
„Otwartość na doświadczenie” (Costa i McCrae)
„Obserwacyjna samokontrola zachowania”
INTERAKCJONIZM
O zachowaniu decyduje zarówno sytuacja, właściwości osoby, jak i wzajemna interakcja między nimi.
W zależności od okoliczności każdy z tych czynników może być dominujący.
Niekiedy sytuacja wywołuje określone reakcje u wszystkich ludzi.
Niekiedy większe znaczenie mają predyspozycje osoby (np. triada poznawcza Becka)
Zasadnicze znaczenie może też mieć interakcja między predyspozycjami osoby, a czynnikami sytuacyjnymi (np.badanie Pyszczynskiego i Greenberga (1987) nad depresyjnym stylem autokoncentracji i perseweracją samoregulacji)
Niekiedy sytuacja powoduje różne reakcje u różnych osób (np. działanie sytuacji stresowej na osoby ekstrawertywne i introwertywne).
Wpływ sytuacji „silnych” i „słabych”
Wybór sytuacji przez jednostkę.
„Podpis behawioralny” (Mischel, 1992)
POGLĄD NA ZACHOWANIE CZŁOWIEKA REPREZENTOWANY PRZEZ POZNAWCZĄ PSYCHOLOGIĘ OSOBOWOŚCI
Człowiek jako aktywny podmiot, który poprzez dokonywane wybory kształtuje zarówno swoje życie, jak i swoją osobowość.
Zachowanie S- R a działanie (O-R).Zachowanie nie tyle jest stałe i niezmienne , co zgodne z realizowanymi celami.
„Osobowość nie tyle jest , co cały czas się staje” (Kofta, 2000)
Plastyczność zachowania i możliwości zmiany osobowości .