1slajd
BUKARESZT nazwany: Małym Stambułem, Nowym Bizancjum, Małym Paryż, bałkańskie Chicago - oto oblicza miasta doświadczonego przez historię, umiejscowionego na styku kultur krzyżujących się w tej części Europy.
Naszym zdaniem miasto kontrastów. Po krótce postaramy się scharakteryzować to miasto.
2 slajd
Bukareszt jest stolicą Rumunii a zarazem jej największym miastem liczącym ponad 2 miliony mieszkańców. Geograficznie usytuowany jest na siedmiu wzgórzach i przecięty rzeką Dymbowicą.
.
3slajd
Pełen kontrastów i fascynujący, ale wciąż rzadko odwiedzany - rumuński Bukareszt to niezwykła mieszanina starego i nowego.
W Bukareszcie nie ma wyraźnego rozgraniczenia między zabytkowymi a nowymi dzielnicami. Budynki z różnych epok często ze sobą sąsiadują. I tak oto w mieście przeplatają się przeszłość i teraźniejszość. |
|
Dawniej miasto znane było jako "Mały Paryż" i rzeczywiście, spacerując po śródmieściu można dostrzec francuskie wpływy w ozdobnych budynkach dekorowanych zwojami, kupidami i marmurowymi kolumnami. Na tym slajdzie widać kontrast STARY-NOWY Bukareszt. Nowe budynki są wkomponowane w stare. Kultura Bukaresztu ma określony styl który łączy rumuński styl z międzynarodowym.
Slajd 4 slajd 5…
Slajd 6
miasto było nazywane Małym Paryżem lub Paryżem Wschodu. Na północnych krańcach miasta znajduje się nawet Łuk Triumfalny, do złudzenia przypominający paryski model. usytuowany podobnie jak w Paryżu na środku miasta
7slajd
Pomiędzy bukaresztańskim Parlamentem a starówką znajdują iście paryskie Pola Elizejskie. Jest to ekskluzywna, bardzo szeroka ulica z ozdobnymi fontannami i wygodnymi ławeczkami po jednej i drugiej stronie arterii. Tworzące architekturę Bukaresztu przepiękne kamienice oraz pałace, to także budowle wzorowane na francuskiej architekturze.
8 slajd
Podobnie jest z rozkładem miasta, w którym dość łatwo się zgubić, tak samo jak w Paryżu
O Bukareszcie mówi się i pisze „Paryż południa”. Rzeczywiście - są Pola Elizejskie, dłuższe od oryginału o parę metrów
8 slajd
Obraz przedstawia budynek a właściwie gmach parlamentu w Bukareszcie. Jest to największy pod względem kubatury gmach na świecie po waszyngtońskim Pentagonie. 700 architektów rozpoczęło pracę nad budową pałacu. Na placu budowy pracowało w systemie trzyzmianowym 20 tysięcy robotników. Budowa nie zakończyła się do dziś. Pałac ma powierzchnię 360 tysięcy metrów kwadratowych.
Jest udostępniany dla zwiedzających pod opieką przewodnika i należy tym samym do największych atrakcji turystycznych miasta.
9 slajd
W środku można podziwiać między innymi kryształowy żyrandol ważący 3 tony, ważący kilkanaście ton dywan czy salę obitą jedwabiem.
teraz będziemy mówić o kwestii charakteryzującej to miasto czyli o cerkwiach wrośniętych w budynki blokowisk. Cerkwie są istotnym elementem kultury w Bukareszcie, a to dlatego, że w XIV wieku budując pierwsza cerkiew przez Pasterza założono to miasto.
10 slajd
Zachowało się tu bardzo dużo prawosławnych i greckokatolickich cerkwi. Niektóre, bogato zdobione, naprawdę przepiękne, są niestety schowane pomiędzy szarymi, komunistycznymi blokami. Mniej więcej jedną trzecią centrum, w tym liczne zabytki architektoniczne, zrównano z ziemią, by postawić bloki mieszkalne.
Najatrakcyjniejsze cerkwie, które warto wymienić to:
11 slajd
Na tyłach XIX wiecznego Pałacu Sprawiedliwości stoi cerkiew Księżniczki Balaşy z 1751 roku. Wzniesiono ją na miejscu drewnianej cerkwi, wybudowanej zaledwie kilka lat wcześniej. Została ona jednak poważnie uszkodzona przez trzęsienie ziemi.
Nieco dalej, wśród blokowiska, stoi cerkiew Księcia Michała.
12 slajd
Kolejnym zabytkiem ukrytym wśród tych samych bloków jest Klasztor Antim.
Slajd
Bardzo ciekawa kwestią o której warto powiedzieć są „przesunięte cerkwie”. XVI-wieczna cerkiew Mihai Vodă, która niegdyś stanowiła część zespołu monasteru, a w czasie burzenia i przebudowy centrum przesunięta została na szynach o ponad 250 m.
13 slajd
Najstarszą w mieście cerkwią jest z 1559 roku monastyr św. Mikołaja. Była ona częścią założenia klasztornego, ufundowanego przez samego księcia Michała Walecznego pod koniec XVI wieku. W czasach Ceauşescu cerkiew wraz z dzwonnicą przesunięto o kilkaset metrów na wschód, aby zrobić miejsce na socrealistyczne budowle. Naprzeciwko niego są ruiny dworu książąt wołoskich, zbudowanego na rozkaz słynnego Vlada Palownika (Drakuli), władcy który podniósł osadę Bukaresztu do rangi miasta i jednej z siedzib władców.
.
14, 15 slajd inne cerkwie wrośnięte w mury
16 slajd zielony Bukareszt
Stolica chlubi się swoimi ogrodami i kwietnikami. W 1849 roku założono jeden z najpiękniejszych centralnych ogrodów miasta - Cismigiu - rozciągający się wzdłuż rzeki Dymbowicy na przestrzeni 17 ha. Jak widać jest to kolejny kontrast, ponieważ w obiektywie murów i obskurnych blokowisk zauważyć można obrośnięte budynki piękną zielenią. Malowniczo i melancholijnie obrośnięte listowiem wielkie buldozery przywodzą atmosferę francuskiej Złotej ulicy.
Slajd 17
W Bukareszcie znajduje się też największy na świecie Ogród Botaniczny z 10 000 tysiącami gatunków roślin.
Przestrzeń zielona w Bukareszcie pełni wielka role ponieważ miedzy innymi tam odbywają się imprezy i uroczystości kulturalne np. Bienale
Slajd 18
W Bukareszcie także jest wiele parków min. Park Karola II, który jest najbardziej znanym i największym parkiem w Bukareszcie. Liczy ok 110 ha a jego położenie nad jeziorem. W tak szarej stolicy, park stanowi nieodłączny element kultury tutejszych mieszkańców. Na terenie parku znajduje się Grób Nieznanego Żołnierza oraz mauzoleum, w którym pochowani zostali najwybitniejsi przywódcy komunistyczni kraju.
Slajd 19
Nie sposób nie zwrócić uwagi na przyklejony do ormiańskiej cerkwi wieżowiec - Millennium Business Center. Ta niepokojąca sytuacja to doskonały przykład brutalnej bukareszteńskiej urbanistyki okresu transformacji. Budynek wzbudził kontrowersje już w fazie projektu. Pomimo iż jego budowa okazała się w pełni nielegalna, a w manifestacjach przeciw niej uczestniczyli nawet urzędnicy ministerstwa kultury inwestycja doczekała się finalizacji. W czerwcu 2008 wybuchł tam pożar. Do dziś stoi on pusty i straszy wyglądem. Walkę z urbanistycznym rozbojem postawiło sobie za cel Towarzystwo Ratowania Bukaresztu. Jak na razie jest to walka mało skuteczna.
Slajd 20
Na zakończenie przestawimy genialną interpretacje rzeczywistości życia w stolicy Rumuni.
Nicolae Comanescu (Nikola Komanesku) - artysta z Rumunii maluje kurzem swoje rodzinne miasto. Tworzy sztukę z zakurzonych odcieni szarości Bukaresztu.
Slajd 21
W sposób awangardowy zobrazował miasto jako cos co przenika, znika, zmienia się. Nie Bukareszt, lecz właśnie jego kurz zainspirował go do stworzenia tego projektu. Wszystko, co powinno się podobać, zaczyna z wolna rozpuszczać się w kurzu: architektura przemysłowa, parki, tereny zielone, targowiska: wszystko marnuje się w kurzu.
Slajd 22
Jak mówi artysta: kurz jest częścią naszego życia, dostrzegamy go jednak dopiero wtedy, kiedy pojawia się on w zbyt wielkich ilościach. W momencie, w którym stałem się świadomy kurzu, zdecydowałem się z nim pracować.
Slajd 23
Nadmierny udział kurzu w mieście wiele mówi o stanie rumuńskiego społeczeństwa.
Slajd 24
obraz
DZIĘKUJEMY ZA UWAGĘ…
Bukareszt: Najdroższa zabawka dyktatora
Rumuński parlament rezyduje w drugim co do wielkości budynku świata. Dyktator Nicolae (Nikole Sasaskiu)Ceauşescu kazał wznieść pałac w samym sercu rumuńskiej stolicy.
Architekt Sorin Vasilescu spogląda ze swojego salonu w centrum Bukaresztu na “monstrum”. Tak nazywa Pałac Parlamentu, który został postawiony na żądanie rumuńskiego dyktatora Nicolae Ceauşescu i miał stać się jego centrum dowodzenia. Vasilescu mógł kiedyś patrzeć na inny Bukareszt. W śródmieściu wiły się uliczki, wznosiły domy z przełomu wieków, które po trzęsieniu ziemi pod koniec lat 70. powinny były zostać poddane natychmiastowej modernizacji. Renowacja budynku przypomina operację, trzeba użyć skalpela, tłumaczy rozczarowany Vasilescu. Zamiast tego Ceauşescu przyszedł z toporem.
Architektura luksusu w czasach głodu
“Monstrum” to trafne określenie. Powierzchnia budynku to 65 000 metrów kwadratowych. Berliński sejm zmieściłby się tam pięć razy. Kto chciałby przyjrzeć się każdemu z 5 100 pomieszczeń bukaresztańskiego Pałacu przez jedną minutę, potrzebowałby na to trzech i pół dnia. Turystom prezentuje się budowlę podczas półgodzinnego zwiedzania. Mówi się o 20 000 robotników i 400 architektach, którzy zostali zmuszeni do zbudowania pałacu z wyłącznie rumuńskich materiałów budowlanych. Nie pada ani jedno słowo o przymusowych przesiedleniach w centrum Bukaresztu, burzeniu cennych zabytków architektonicznych, ani jedno słowo o nieludzkiej biedzie. Podczas kiedy w kraju brakowało środków spożywczych, energii, i materiałów budowlanych, w Bukareszcie powstawała budowla luksusowa.
Od siedziby dyktatora do gmachu demokracji
Po obaleniu reżimu Ceauşescu wielokrotnie dyskutowano o monstrualnym pałacu. Amerykański Miliarder Donald Trump miał zamiar przeobrazić go w kasyno. Budowla nie została jednak oddana na sprzedaż. Od połowy lat 90. rezyduje w budynku parlament, później dołączyły trybunał konstytucyjny i oddziały wywiadu.
Już Ceauşescu zaplanował w pałacu centralę władzy. Do “Domu Ludu” mieli wprowadzić się, poza panującą parą małżeńską, aparat partyjny i wywiad. Niewielu zdaje się razić fakt, że współczesne wykorzystanie przypomina ten zamysł. Większość parlamentarzystów podziwia swoją siedzibę. Trudności sprawiać może tylko orientacja w tym ogromnym budynku, mówi były poseł. Także wpisy do księgi gości pałacu są pełne zachwytu “dla takiego arcydzieła, warto było głodować”.
“Coś na światowym poziomie”
Rumuński Pałac Parlamentu jest wymieniony w Księdze Rekordów Guinessa. Większy jest tylko Pentagon. Rumuni kochają budowlę ze względu na jej wielkość, wyjaśnia kustosz zabytków Hermann Fabini. Nareszcie mogą mieć udział w czymś na światowym poziomie. Jako były parlamentarzysta zna pomieszczenia w pałacu, “w których demokratyczna reprezentacja narodu wydaje się być nie na miejscu”.
Komnaty z marmuru i drewna szlachetnego są wysokie na wiele metrów, na pozłacanych sufitach wiszą ważące kilka ton kryształowe żyrandole. Luksus tego budynku pasowałby raczej do Dubaju, mówi Fabini. 12 kondygnacji układa się poza tym w labirynt i trzeba czasami pokonać kilometry pomiędzy biurem a salami obrad. Nie ma to nic wspólnego z nowoczesnym i efektywnym urzędem, dodaje Fabini.
Zarząd pałacu jest dumny z budynku, “który jest dorobkiem rumuńskiego narodu”, tak jak Georgeta Ionescu, Sekretarz Generalny Parlamentu. Jaki ma sens burzenie, jeżeli materia budowlana może przetrwać wiele wieków? Niemniej jednak Ionescu chce uczynić siedzibę parlamentu przyjaźniejszą dla zwiedzających. Na razie pałac wydaje się być twierdzą nie do zdobycia. Jednocześnie przyszedł czas, aby przypomnieć o ofiarach dyktatury Ceauşescu. Z przyczyn finansowych projekty nie zostały dotychczas podjęte.Mamy wprawdzie drugą pod względem wielkości budowlę świata, ale nie drugi co do wielkości budżet, tłumaczy Ionescu.
Mihai Oroveanu, dyrektor Muzeum Sztuki Współczesnej, określa budynek “pompatycznym kiczem, za którym zawsze tęsknił dyktator”. Muzeum wprowadziło się z braku alternatywy do jednego ze skrzydeł pałacu. Byliśmy przynajmniej jedynymi lokatorami, którzy odważyli się zmienić pełną przepychu budowlę. W salach wystawowych zamontowano podwieszane sufity, aby pomieszczenia “nie degradowały sztuki i zwiedzających”. W ten sposób muzeum oszczędza też na ogrzewaniu, chociaż w pałacu i tak prawie nikt nie troszczy się o rentowność. Sama konserwacja i koszty uboczne pochłaniają rokrocznie okrągłe 8 milionów Euro. Rumuni patrzą na Pałac tak naiwnie, mówi Mihai Oroveanu, że nikt nie zdziwiłby się, gdybyśmy powiedzieli że tutaj musimy opalać diamentami.
1
