Ewolucjonizm
Kultura jest atrybutem ludzkości
Społeczeństwa pierwotne i schemat rozwojowy
dzikość
barbarzyństwo
cywilizacja
Regres kulturowy -
Zmiana przechodzi w rozwój a następnie rozwój przechodzi w postęp
Tylor - pierwszy antropolog, który zdefiniował kulturę; twórca przeżytku kulturowego
Historyzm
Antropolog - powinien odtworzyć dane, historię zbiorowości ludzkiej
Człowiek jest bytem psychologicznym zdolnym do wytwarzania kultury.
Relatywizm kulturowy - kultury różnią się od siebie i dlatego nie można ich szeregować, porównywać czy oceniać przez pryzmat innej kultury.
Badania historyczny -
Rasa - nie stanowi kryterium oceniania kultur
Nie można tworzyć ogólnych praw dotyczących kultury. Ważna jest historia.
Solipsyzm kulturowy -
Dyfuzjonizm
Dyfuzja - przenoszenie elementów z jednej kultury i włączanie ich do innej kultury; dzięki temu zapożyczeniu kultura ludzka może się rozwijać; jest to proces, dzięki któremu ludzkość może zespolić swe zdolności wynalazcze; przyśpiesza rozwój kultury, ponieważ żadna kultura nie jest zdana tylko na siebie w dziedzinie wynalazków; im więcej dane społeczeństwo ma okazji do zapożyczeń tym szybszy jego postęp kulturowy
Zasady dyfuzji:
jeśli nie oddziałają żadne inne warunki, to elementy kultury zostaną przede wszystkim przejęte przez społeczeństwa, które stykają się z miejscami powstania tych elementów, a później przez społeczeństwa bardziej odległe lub mające mniej bezpośrednie kontakty. Niemożliwe jest, aby jakakolwiek cecha przeniknęła do kultury, jeśli nie zetknie się ona z jakąś inną kulturą, która już tą cechę posiada; dyfuzja wymaga czasu np. jeśli coś wytwarza się w plemieniu A to zanim dotrze do C musi przejść przez B, które to oddziela te dwa pierwsze
przeżytki peryferyjne - oznacza to, że jeśli powstało jakieś urządzenie, które upowszechnia się w społeczeństwach sąsiednich to w miejscu powstania może ono ulegać zmianom i usprawnieniom, które później przedostaną się do sąsiednich miejsc ale już nie będą tak nowoczesne tzw. fale na wodzie
Możliwe jest upowszechnienie się pojedynczych elementów kultury jednak częściej wędrują grupy elementów funkcjonalnie powiązanych np. wraz z rozpowszechnianiem się tytoniu przenoszone były różne metody używania go.
Dyfuzja wymaga nie tylko przekaziciela, lecz również odbiorcy, a rola odbiorcy jest ważniejsza.
Dyfuzja obejmuje trzy procesy:
przedstawienie społeczeństwu nowego elementu lub elementów kulturowych
przyjęcie go przez społeczeństwo
zespolenie elementu z dotychczas istniejącą kulturą
Akulturacja - jest to gwałtowna dyfuzja, gdzie bezpośredni kontakt jest niezbędny; ten typ kontaktu powstaje na drodze podboju i osiedlenia się grup zdobywców w środowisku pokonanych
Komunikowalność samego elementu kulturowego - wywiera także silny wpływ na dyfuzję; najłatwiejsze do przyswojenia będą te elementy kulturowe, które mogą być najłatwiej i najpełniej wyrażone np. techniki zdobywania pożywienia i produkcji, gdyż można je wyrazić bez użycia mowy
Matrylokalność - lokalizacja rodziny jest tam gdzie mieszka matka
Matriarchat i patriarchat
Rozwój wewnętrzny i zewnętrzny w prawie macierzystym:
olbrzymia rola brata
drugi nurt prawa macierzystego wiąże się z czynnikami zewnętrznymi i zaczyna się tam, gdzie ludy zdecydowanie patriarchalne spotykają się w swoich wędrówkach z matriarchalnymi. Wówczas patriarchalne zasady zawierania małżeństw popadają w konflikt z zasadami prawa macierzystego, w wyniku czego powstaje szereg rozwiązań kompromisowych np. po zawarciu małżeństwa mężczyzna przenosi się do miejsca zamieszkania żony lecz nie na stałe i można powiedzieć, że pracuje dla żony jest to tzw. małżeństwo przez wysługę
Wędrówka narzędzia - jeśli narzędzie lub aparat oszczędza wysiłku lub pomnaża możliwości wymiany, większe zyski to zostanie przejęte; kwestia czy zostanie narzędzie nie jest łatwa i okazuje się to być dosyć wyraźnie widoczne w przypadku, gdy środowisko przejmujące jest społecznie bardzo różne od środowiska będącego ogniskiem promieniowania wynalazku.
Zapożyczenie techniczne - gdy zostaje przejęty nie tylko przedmiot ale także sposób jego użycia
Nie przyjmowanie narzędzia pociąga za sobą przeobrażenia społeczne a później może przerodzić się w rewolucję. Może się wiązać ze zmianą wartości, nastawienia do np. pracy.
Przemieszczanie się sprawia, że kultura zderza się z nowym środowiskiem; musi się dostosować. Środowisko nie stwarza kultury; ale powoduje, że kultura spaja się.
Konfiguracjonizm
Szkoła Kultury i Osobowości - tworzona przez: Benedict (studentka Boasa), Linton, Sapir, Kordiner; łączyła psychologię z antropologią
Wzór kultury - pewna konstelacja psychiczna, która kształtuje typową osobowość społeczeństwa poprzez nadanie szczególnej osnowy kulturze tego społeczeństwa
Benedict
wzór kultury jest tylko jeden w danym społeczeństwie; dotyczy każdej dziedziny danego społeczeństwa
Kultura jako kubek - każda jest skończoną całością; może mieć różne formy (Benedict)
Kultura jako łuk - nie wszystkie elementy będą równie ważne; w jednej kulturze X będzie ważny a w drugiej Y; występuje selekcja
Różnorodność kultury - widzimy ją dopiero w kontakcie z inną kulturą; zawdzięczamy ją skomplikowanemu splotowi cech kulturowych; charakter cechy kulturowej będzie zupełnie różny w różnych rejonach, zależnie od elementów, które się na nią składają
Nikt nie może w pełni uczestniczyć w jakiejś kulturze jeśli nie został w niej wychowany, ale należy uznać, że inne kultury mają to samo znaczenie dla swych uczestników jakie nasza własna ma dla nas
Sapir
antropologia lingwistyczna
hipoteza Sapira - Whorfa - jest bezpośredni związek pomiędzy kulturą a językiem, który to determinuje ją
Kordiner
instytucja podstawowa - dotyczy okresu dzieciństwa, gdy uczymy się dopiero wszystkiego
instytucje wtórne - np. religia, medycyna czyli te które zostały nadbudowane na podstawowe
Linton
podstawowa struktura osobowości - zależność pomiędzy kulturą a osobowością
osobowości statutowe -
podobieństwa obyczajów różnych społeczeństw są znacznie ważniejsze dla zrozumienia życia ludzkiego w ogólności niż różnice, gdyż dostarcza nam to klucza do zrozumienia ogólnych potrzeb i zdolności rodzaju ludzkiego; podczas gdy różnica stanowi tylko specyficzny problem
wiele problemów można rozstrzygnąć rozpatrując sposób życia poszczególnych społeczeństw jako całości - chociaż jednostki mogą reagować w określony sposób na poszczególne sytuacje, ich osobowości są kształtowane przez doświadczenia związane ze sposobem życia ich społeczeństw jako całości
nie ma społeczeństw niekulturalnych - każde społeczeństwo posiada kulturę
gdy antropolog mówi, że kultura ma takie cechy znaczy to że sa to cechy wspólne wszystkim kulturom
kultura - konfiguracja (uporządkowane w pewną całość według określonego wzorca) wyuczonych zachowań i ich rezultatów, których elementy składowe są podzielane i przekazywane przez członków danego społeczeństwa
rezultaty zachowania - odnosi się do porządków:
psychicznego - postawy, systemy wartości i wiedza; zostają utrwalone w jednostce w wyniku interakcji z otoczeniem; jednak nie są to zachowania wyuczone
materialnego - przedmioty stale wytwarzane i używane przez członków jakiegoś społeczeństwa
podzielane i przekazywane:
określony wzór zachowania, postawa lub element wiedzy jest wspólny dwu lub więcej członkom danego społeczeństwa; żaden element zachowania swoisty tylko dla pojedynczej jednostki nie będzie uznany jako część kultury społeczeństwa
podzielanie elementów zachowania zależy od przekazywania ich sobie wzajemnie w wyniku szkolenia lub naśladowania; procesy te przebiegają w czasie; są często przekazywane z pokolenia na pokolenie
jawny aspekt kultury - jest konkretny, dotykalny, obserwowalny, podlega opisowi: rezultaty wytwarzania (materialne) oraz zachowania jawne (kinetyczne); podstawowe czynniki w przekazywaniu kultury
ukryty aspekt kultury - obejmuje stany psychiczne; nie są przekazywalne
kultura rzeczywista - czyli konkretne zachowania członków społeczeństwa; nie ma osób które reagują dokładnie tak samo na ten sam bodziec; każdy rzeczywisty wzór kulturowy nie jest pojedynczym zachowaniem lecz serią zachowań różniących się w pewnych granicach
konstrukt kulturowy - musi być stworzony gdy się chce nakreślić zrozumiały obraz jakiejś kultury; ustala się średnią skończonej serii wariantów występujących w każdym rzeczywistym wzorze kulturowym i stosuje się tą średnią jako symbol rzeczywistego wzoru kulturowego
konstrukt wzoru kulturowego - średnia zróżnicowań w ramach rzeczywistego wzoru kulturowego; jest to narzędzie badacza
wzory idealne - abstrakcje skonstruowane przez członków danego społeczeństwa, będące wyrazem zgodności opinii części jego członków co do tego jak w poszczególnych sytuacjach ludzie powinni się zachowywać
Psychokulturalizm
każde zachowanie się jest jednostkowe
behavior jednostkowy - skupianie uwagi na konkretnym wymiernym zachowaniu się danej jednostki w określonym czasie i miejscu
behavior społeczny - skupianie uwagi na aspektach które odpowiadają pewnym normom postępowania wypracowanym przez ludzi i przekazywanym przez tradycję
wzorzec kulturowy zazwyczaj definiowany jest w kategoriach formy oraz funkcji - oba aspekty są ze sobą splecione
nieświadome wzorce zachowań - gdy działamy zgodnie z odczuwanymi a nie tylko poznanymi wzorcami i gdy jest to kwestia nie tyle świadomego opisu co naiwnej praktyki
dźwięki, słowa, formy gramatyczne itd. Które przyswajamy sobie w dzieciństwie mają wartość tylko wtedy gdy milcząca umowa społeczna czyni z nich symbole odniesienia
wspólne elementy osobowości tworzą razem zupełnie dobrze zintegrowaną konfigurację, którą można nazwać typem osobowości podstawowej społeczeństwa jako całości. Istnienie takiej konfiguracji dostarcza członkom społeczeństwa wspólnych znaczeń i wartości oraz sprawia że możliwa jest jednolita reakcja emocjonalna członków społeczeństwa na sytuacje w których wchodzą w grę ich wspólne wartości - przewidywana pula zachowań
osobowości statutowe - powiązane ze statusem konfiguracje reakcji np. arystokracja, pospólstwo, niewolnicy - rozpoznanie pozycji społecznej osób umożliwia przewidywanie reakcji drugiej osoby
osobowość jest przede wszystkim konfiguracją reakcji którą jednostka rozwija w wyniku swego doświadczenia
Funkcjonalizm
Etnograf jest własnym kronikarzem. Jego źródła są trudne do uchwycenia i bardzo złożone; nie są zawarte w jakichś trwałych materialnych dokumentach lecz w zachowaniu i pamięci żywych ludzi. W etnografii istnieje dystans między surowym materiałem informacyjnym a ostatecznym w pełni już naukowym przedstawieniem rezultatów.
Zasady metody terenowej:
badacz musi sobie zdawać sprawę z naukowych celów swej pracy oraz znać wartość i kryteria jakimi posługuje się współczesna etnografia
winien stworzyć sobie dogodne warunki pracy tzn. trzymać się z dala od białych ludzi i żyć wśród tubylców
musi zastosować wiele specjalnych metod zbierania materiału, posługiwania się nim i utrwalania go
Etnograf terenowy musi w sposób poważny i obiektywny objąć pełny zakres zjawisk w poszczególnym aspekcie badanej przez siebie kultury plemiennej, nie robiąc żadnej różnicy między tym co powszechne a tym co zdumiewające. Etnograf musi objąć swym badaniem całość kultury plemiennej we wszystkich jej aspektach. Obowiązkiem jest wykrycie wszelkich norm i regularności życia plemiennego; wszystko co jest trwałe i ustalone; a więc jego zadaniem jest przedstawienie anatomii kultury tubylców oraz struktury ich społeczeństwa. Co więcej, nie chodzi o to aby wyliczyć kilka przypadków ale o to aby w miarę możliwości wyczerpać wszystkie dostępne przypadki.
Mapa umysłowa - pozwoli etnografowi określać swą pozycję oraz wyznaczyć obrany przez siebie kurs naukowy.
Szkielet ustroju plemiennego - dowiadujemy się wiele o ramach strukturalnych danego społeczeństwa ale nie potrafimy dostrzec czy uzmysłowić sobie realiów życia ludzkiego, regularnego przebiegu codziennych wydarzeń itd. Dane te muszą być uzupełnione obserwacją w jaki sposób dany zwyczaj jest wprowadzany w życie czy tzw. „ciało i krew”.
Duch - tubylcze poglądy, opinie, reakcje uczuciowe - są one kształtowane i warunkowane przez kulturę w której są zawarte i stąd też stanowią etniczną właściwość czy specyfikę danego społeczeństwa
Do celu etnograficznych badań terenowych dochodzimy trzema drogami:
należy przestawić organizację plemienia i anatomię jego kultury w przejrzysty sposób np. dokumentacja statystyczna
ramy te należy wypełnić treścią na które składają się obserwacje zachowań tubylców. Te winny być zbierane drogą dokładnych szczegółowych obserwacji.
Należy podać zbiór etnograficznych dokumentów w postaci wypowiedzi, typowych wyrażeń, formuł magicznych będących ilustracją tubylczej mentalności
Dzięki temu możliwe jest uchwycenie tubylczego punktu widzenia, zrozumienie jego poglądu na jego świat. Ważne to jest ponieważ przedmiotem badań jest człowiek więc trzeba badać wszystko co jest z nim związane.
Kula - forma wymiany o rozległym, międzyplemiennym charakterze; przedmioty Kula znajdują się w posiadaniu jednej osoby tylko przez pewien czas podczas gdy skarby europejskie muszą być czyjąś trwałą własnością aby osiągnąć pełną wartość
Funkcja - stosowanie tego pojęcia opiera się na analogii między życiem społecznym i organicznym. Wg Durkheima „funkcja” instytucji społecznej to odpowiedzialność między nią a potrzebami organizmu społecznego. Społeczne życie zbiorowości określamy jako funkcjonowanie struktury społecznej czyli stosunków między bytami jednostkowymi której ciągłość zachowana jest dzięki procesowi życiowemu, złożonemu z czynności jednostek składowych. Badania natury społeczeństwa ludzkiego i życia społecznego napotyka trzy problemy:
morfologii społecznej - jakie struktury istnieją, jakie są podobieństwa, różnice
fizjologii społecznej - jak funkcjonują struktury społeczne
rozwoju - jak powstają nowe typy struktur społecznych
W społeczeństwach ludzkich strukturę społecznie jako całość można obserwować tylko w jej funkcjonowaniu. Społeczeństwo w toku swej historii może i zmieniać typ strukturalny nie tracąc ciągłości. Można powiedzieć że funkcja to wkład czynności cząstkowej do czynności całości, której jest częścią.
Eunomia - ład, zdrowie społeczne
Dysnomia - nieład, choroba społeczna
Aby określić jakiś zwyczaj społeczny i uzyskać możliwość zasadnych porównań zwyczajów różnych ludów i różnych okresów niezbędne jest rozważenie nie tylko ich formy lecz również funkcji.
Treść - przedmiotem antropologii społecznej jest całokształt życia społecznego jakiegoś ludu we wszystkich jego aspektach. Badając te aspekty trzeba je ujmować we wzajemne powiązania.
Teoria kultury jako ścinki i obrzynki - Lowie - zbiór odrębnych tworów zgromadzonych przez czysty przypadek historyczny i przypadkowo powiązanych ze sobą
Koncepcja czarownictwa - jest to rodzaj filozofii naturalnej dzięki której można wyjaśnić związki między ludźmi a nieszczęśliwymi wydarzeniami; wyjaśnia dlaczego wydarzenia przynoszą szkodę człowiekowi ale nie odnosi się ono do ich przebiegu. Jest to fakt społeczny.
Podejścia do badań antropologicznych:
ETIC (od fonetyka) - badania: eksperyment, statyczne, technika ilościowa; badacz jest obserwatorem społeczeństwa
EMIC (od fonematyka) - badania: jakościowe, ważne są szczegóły; badacz jest uczestnikiem społeczeństwa
Strukturalizm
Mitem - podstawowy, znaczący element mitu
Element pokrewieństwa - związane z pojęciem „awunkulat”; aby go zrozumieć trzeba widzieć w nim stosunek należący do pewnego systemu, przy czym trzeba rozpatrywać sam ten system jako całość, aby dostrzec jego strukturę, która to wyraża się w czterech członach: brat, siostra, ojciec, syn. Ta struktura jest najprostszą zdolną do istnienia strukturą pokrewieństwa jaka daje się pomyśleć.
Aby struktura pokrewieństwa mogła istnieć muszą być obecne trzy typy stosunków rodzinnych:
stosunek pokrewieństwa - czyli między rodzeństwem
stosunek więzi - między małżonkami
stosunek filiacji - między rodzicami a dziećmi
Pokrewieństwo nie jest zjawiskiem statycznym; istnieje ono tylko po to aby się przedłużać i utrwalać. Każdy system pokrewieństwa jest wypracowany na podstawie tej struktury elementarnej, która jest powtarzana lub rozwijana przez włączanie do niej nowych składników.
Atom pokrewieństwa - struktura elementarna wynikająca ze stosunków zachodzących między czterema członami; stanowi on jedyny budulec z którego wznoszone są bardziej złożone systemy (kobieta, jej mąż, jej brat, syn)
Awunkulat - Radcliffe - Brown - nazwa ta nadawana jest dwóm antytetycznym systemom postaw: w jednym przypadku wuj reprezentuje autorytet, budzi lęk u swojego siostrzeńca; w drugim - siostrzeniec ma wobec wuja przywilej reprezentowania rodziny.
Podstawową cechą pokrewieństwa ludzkiego jest to, że ma ono za warunek swego istnienia ustanowienie stosunków między „rodzinami elementarnymi”.
System nazw - system słownictwa
System postaw - ma charakter psychologiczny i społeczny
Wyróżniamy dwa typy postaw:
płynne - pozbawione charakteru instytucjonalnego, nieskrystalizowane
postawy ujęte w styl - obowiązkowe, usankcjonowane przez tabu lub przywileje i znajdujące wyraz sztywno określonym ceremoniale.
W dziedzinie stosunków międzyjednostkowych różnorodność możliwych postaw jest nieograniczona; podobnie jest z różnorodnością dźwięków. Ale każdy język zachowuje tylko bardzo małą część zbioru wszystkich możliwych dźwięków; w obliczu tego faktu językoznawstwo zadaje sobie dwa pytania: dlaczego pewne dźwięki zostały wybrane? Jakie stosunki zachodzą między jednym lub wieloma wybranymi dźwiękami a wszystkimi innymi?
Mity - wspólne dla całej ludzkości; wszystko się w nich może zdarzyć; problem - jeśli treść mitu jest zupełnie przypadkowa, to jak można zrozumieć fakt, że na różnych krańcach ziemi mity są tak podobne do siebie; zawsze odnosi się do zdarzeń minionych; mit tworzy strukturę którą można odnieść do przeszłości, teraźniejszości i przyszłości; występuje podwójna struktura dzięki czemu mit może jednocześnie należeć do dziedziny mowy jednostkowej (i być odpowiednio analizowany) oraz do języka (w którym jest formułowany):
historyczna
ahistoryczna
Mit to taki rodzaj mowy gdzie wartość formuły zmierza do zera. Substancja mitu nie tkwi ani w stylu ani w sposobie narracji ani w składni lecz w historii którą się tam opowiada. Dlatego łatwo jest tłumaczyć mity na inne języki (w przeciwieństwie do np. poezji). Ponieważ mit składa się ze zbioru wszystkich swych wariantów analiza strukturalna musi je rozpatrywać jednakowo. Z chwilą gdy korzystamy z wielu wariantów tego samego mity z jednej wioski czy plemienia schemat staje się trójwymiarowy. Struktura synchro - diachroniczna pozwala uporządkować elementy mitu w sekwencje diachroniczne (wiersze) które są czytane synchronicznie (kolumny). Każdy mit posiada strukturę warstwową. Jednak poszczególne warstwy nigdy nie są identyczne. Wzrost mitu jest ciągły w opozycji do jego struktury która pozostaje nieciągła.
Kultura a komunikowanie
W życiu codziennym stosuje się werbalne instrukcje (symboliczne). Gdy symbole traktuje się jako znaki wówczas bardzo łatwo mogą być odbierane jako sygnały. To co nas otacza możemy rozpoznawać dzięki nazwom, etykietom jakie nadajemy przedmiotom. Używamy języka dla dzielenia wizualnego continuum na znaczące przedmioty i na osoby pełniące różne role społeczne. Wszystkie znaki oraz większość symboli i sygnałów wiąż się ze sobą w postaci układów np. na przejściu czerwone światło - stój. Lecz jeśli widzimy ten sam przedmiot (czerwoną lampkę) w innym „kontekście” nie oczekuje się że będzie spełniał określoną funkcję. Kiedy używamy symboli (werbalnych lub niewerbalnych) kreujemy sztuczne granice w „naturalnie” ciągłym obszarze. Gdy skupimy uwagę na różnicach to wyznaczniki granic mają specjalną wartość, są „święte”, „tabu”.
Ostatnie zajęcia - postmodernizm
W antropologii społecznej tym co robią praktycy jest etnografia. Etnografia polega na ustanowieniu kontaktu, doborze informatorów, transkrypcji tekstów, prowadzeniu dziennika. Lecz to nie te techniki i powszechnie przyjęte procedury decydują o sukcesie przedsięwzięcia. To co wpływa na to związane jest z intelektualnym wysiłkiem czyli pracochłonne i ryzykowne przedsięwzięcie „opisu gęstego”.
Gest - zachowanie oraz kultura
Prace antropologiczne to nic innego niż nasze konstrukty na temat konstruktów innych ludów na temat tego co oni zamierzają zrobić. Składają się z interpretacji. Są zatem fikcjami ale w znaczeniu że są czymś tworzonym, ukształtowanym.
Opis gęsty - to taki opis, który uwzględnia nie tylko zachowanie, ale także jego kontekst. Termin ten występuje w antropologii i socjologii, odnosi się przede wszystkim do badań z zakresu paradygmatu interpretatywnego. Pojęcie gęstego opisu ukuł Clifford Geertz w znanej książce Interpretacja kultur (The Interpretation of Cultures) z 1973 roku. Jak twierdzi, zapożyczył je od filozofa Gilberta Ryle'a. Ryle wskazywał, że jeżeli ktoś puszcza do nas oko, nie wiemy do końca, co to znaczy: może to być sygnał, że ktoś jest nami zainteresowany, że chce nam przekazać potajemną wiadomość, że nie należy brać go poważnie, itd. Znaczenie mrugnięcia zmienia się wraz z kontekstem. Zdaniem Geertza większość ludzkich zachowań do odczytania wymaga dogłębnego zrozumienia kontekstu, a zatem nie daje się analizować czysto funkcjonalnie.
Kultura społeczeństwa - składa się z tego wszystkiego czymkolwiek by to było co ktoś musi wiedzieć lub w co musi wierzyć, aby działać w sposób akceptowany przez jej członków
Analiza kulturowa - domyślanie się znaczeń, oszacowanie tych domysłów, wyciąganie konkluzji wyjaśniających na podstawie lepszych domysłów
Cechy opisu etnograficznego:
jest on interpretujący
to co jest interpretowane to strumień dyskursu społecznego
interpretowanie polega na próbie uratowania tego co powiedziane przed przepadnięciem i utrwalenia go w terminach możliwych do odczytania
mikroskopijność
Świat dzieli się na centrum i peryferie. Peryferie z kolei to obszary realnego świata o którym założono iż reprezentuje wszelkie możliwe warianty odmienności. Im bardziej owe peryferie były izolowane tym większą miały wartość dla badań, gdyż były poza oddziaływaniem cywilizacji.
Inność - pojęcie pojemne; zawiera klasyczne rozumienie egzotyki dalekich lądów i narodów
Wiedza antropologiczna tworzyła rodzaj poznawczej superkultury gdyż stosowane przez nią schematy pojęciowe pozwalały opisywać każdą formę kultury. Dzięki ciągle bogacącemu się językowi pojęciowemu nauka antropologiczna zdolna była wytwarzać wiedzę na temat wszelkiej kultury. W przeciwieństwie do przedstawicieli innych kultur.
W kontekście globalizacji każda tożsamość czuje się zagrożona, boi się że zostanie rozrzedzona albo wręcz zniknie więc przerysowuje własną odrębność, nadaje jej charakter wyjątkowości, idola co może prowadzić do przemocy i ofiary krwi.
Tolerancja - współegzystencja wartości na wielokulturowym rynku jakim jest dzisiejszy świat.
Kultury można zrozumieć tylko w ich własnych kategoriach językowo - pojęciowych.
Prawdziwe wyzwanie dla antropologów - jak zrelatywizować tradycyjny relatywizm, który odnosił się do ludów odległych, siedzących u siebie.
Wspólnota poliwalentna - świat który minimalizuje poczucie obcości, nie niszcząc jej, i maksymalizuje tolerancję, świat oparty na przekonaniu, że tylko obcość jest uniwersalna.
Dar - związany jest z nawiązaniem stosunku, a więc branie udziału w innej osobie za pomocą jakiegoś przedmiotu; posiada siłę łączącą; wszelkie kontakty między ludźmi opierają się na schemacie dawania i brania; wymiana stanowi obiektywizację wzajemnego oddziaływania na siebie ludzi;
Postmodernizm - refleksyjność, tożsamość, interpretacja, relatywizm, (subiektywizm), interdyscyplinarność, intertekstualność
wykorzenienie - skutek - nowoplemienność
homogenizacja - skutek - konstruowanie tożsamości
globalna implozja
migracje, podróże, media, tworzenie ponadkulturowych miejsc
Wg Burszty - antropologia jako nauka oswaja inność
1