F. ZNANIECKI, LUDZIE TERAŹNIEJSI A CYWILIZACJA PRZYSZŁOŚCI
kryzys kulturalny - wszelka zmiana w składzie systemu sprowadzająca zmianę jego struktury, czyli zmuszająca do jego przebudowy => potocznie: negatywne, tylko zmiany "ważne"
kryzysy indywidualne i zbiorowe
przyczyny - dawniej czynniki naturalne
dziś - kryzysy zbiorowe z przyczyn naturalnych znikną, w osobistych zostanie tylko śmierć
oczekuje (Znaniecki) zaniku "tych walk niszczycielskich między ludźmi" (przepraszam, nie mogłam się powstrzymać) - więc odpada kolejna przyczyna
zwiększają się zagrożenia związane z twórczością kulturalną samą w sobie
kryzys często rozumiany jako zjawisko nieodłączne dla wszelkiej innowacji kulturalnej
kryzysy kult. powstające z zapożyczenia + powstające na skutek własnej twórczości kult. społeczeństwa (nowe elementy zaburzają równowagę)
indywidualne - przyczyną coraz większe tempo życia
gdy innowacje zbyt częste nie ma czasu na przebudowę - kryzys zjawiskiem chronicznym (prowadzi do rozpadu systemu)
nowe systemy nie znoszą tego lepiej niż dawne
wzrost innowacji twórczych jest wynikiem pewnych sił kult. kulminacyjnie się potęgujących (cóż za piękna tautologia ze strony pana Z.)
powiększa się obiektywny zasób kultury intelektualnej
wykształcenie umysłowe => postawia wynalazcza (w znaczeniu nie tylko technicznym)
zbiorowość daje zachętę wynalazkom
do przyspieszenia "wynikającego z samej logiki wewnętrznej procesów twórczych" dochodzi wywołane przez naśladownictwo wynalazczości
na pierwszy rzut oka panuje chaos
nie ma mowy o zahamowaniu zmian kulturowych
równowaga statyczna ani stała nie wystarczą - muszą runąć!
możliwość usunięcia kryzysów kulturalnych - upłynnienie pewnych systemów + zasadnicza zmiana postaw wobec nich
zmienność ma być zjawiskiem normalnym i zamierzonym =>widać to w rozwoju nowoczesnych nauk indukcyjnych
badacz jako twórca
w dziedzinie społecznej (powstawania i trwania grup) - podczas powstawania działają inne prawidłowości niż w już ukształtowanych (grupach) - naśladować!
istnieją grupy, których całe istnienie jest ciągłym rozwojem - nie przechodzą kryzysów + wcale nie mają luźnej struktury (zdolność do długotrwałej solidarności)
dynamiczna logika twórczego rozwoju jest czymś historycznie nowym => mogła zaistnieć dopiero przy odległych ideałach kulturalnych
otwarte systemy czynności są niedostępne kryzysom
przypuszczenia, że da się upłynnić całą kulturę duchową
zmiana postaw uczestników
nietrwałość systemów materialnych powoduje nietrwałość duchowych
przewidywanie zaniku państwa i zastąpienie go przez szereg/system grup
możliwość ilościowego zmniejszania się zainteresowań materialnych na rzec duchowych (na skutek coraz szybszego wzrostu produkcji)
inicjatywa twórcza wymyka się przedsiębiorcom => budowanie nowych systemów materialnych staje się sztuką dla sztuki
ustrój cywilizacji przyszłości - oparty na zasadzie równowagi dynamicznej procesów rozwojowych
trwanie systemu duchowego wynikiem jego płodności kulturalnej
trwanie systemu materialnego - zależy od jego użyteczności przy wyzwalaniu sił ludzkich z niewoli natury do wolności kultury (ach, ach!)
płynność nowej cywilizacji ≠ "zawrotny pęd chaotycznych a coraz szybszych zmian, który cechuje dzisiejszą ewolucję"
myślę, że temu panu już podziękujemy