PODSTAWY ZARZĄDZANIA

Sposób zarządzania w różnych państwach na świecie

1. Holandia - kraj prostych dróg, czystych okien i wielkiej tolerancji. Jest podzielony na prowincje religijne:

1. katolicka

2. protestancka

3. ateistyczna (liberalna)

KOLUMNIZACJA - podział na kolumny. Każda kolumna wyznaje wartości przypisane do danej kolumny. Każda uważa, że jest najlepsza, ale nie może tego okazywać innym. Największą wartością w Holandii jest otwartość - mówienie innym tego, co się myśli. Szefowie w firmie często umniejszają swoją pozycję. Holendrzy lubią pracę zespołową. Podstawą zarządzania są tam zebrania. Na zebranie zostają zaproszeni wszyscy. Są oni przygotowani, wiedzą o czym maja mówić. Zebrania są bardzo długie, polegają na podjęciu decyzji i ustaleniu od razu, co kto ma robić.

BUURTEN - kontakty osobiste są bardzo celebrowane przez Holendrów. Wszyscy w firmie mówią sobie na „ty”. Nie ma rekrutacji z zewnątrz, kariery są od samego dołu. Osoby bez wyższego wykształcenia nie mają szans zaistnienia na kierowniczych stanowiskach.

Najsławniejsze uniwersytety w Holandii

ROTTERDAM - ekonomia

LEJDA - prawo

DEFTY - inżynierowie różnych specjalizacji

Prezesi w firmach są na największym luzie, chodzą swobodnie ubrani, co nie znaczy, że na oficjalne zebranie nie potrafią się stosownie ubrać. Nie celebrują żadnych posiłków (najwyżej kanapka + dużo czarnej, mocnej kawy).

W Holandii obchodzi się tylko św. Mikołaja, bo odpowiada wszystkim kolumnom. Nie przywiązują wagi do wyznaczanych terminów i godzin pracy. Przyjaźnią się w pracy, ale przenoszona jest ona poza miejsce pracy. Nie przywiązują wagi do wystroju wnętrz. Używają tytułów. W kontaktach służbowych należy używać wszystkich tytułów zawodowych, funkcji w firmie, pełnego imienia i nazwiska. Są szczerzy w relacjach bezpośrednich. Nie uznają mówienia czegoś w tajemnicy. Cenią współpracę między ludźmi. Jeżeli firma osiągnęła sukces to przypisuje się go całej grupie. Nie ma plotek i intryg w firmie. Od jakości pracy nie zależy płaca. W Holandii ceni się lojalność wobec pracodawcy, dlatego nie często zmienia się pracę. Pracę można zmieniać do 35 roku życia. W Holandii są zunifikowane umowy o pracę i we wszystkich firmach są takie same warunki. Ludzie zmieniają pracę tylko dlatego, że czują się źle w danym towarzystwie. Wydawanie pieniędzy jest czymś nagannym. Nie lubią ekstrawagancji, finezji i abstrakcji. Kontakty odbywają się tylko po pracy, przychodzenie do kogoś w czasie posiłku jest nietaktem. Nie ma picia piwa.

2. USA

Rywalizacja i konkurencja dominuje. Ludzie nie lubią się dzielić informacjami i rzeczami materialnymi. Na studia przyjmuje się na podstawie wyjątkowych cech, liczy się osobowość. Wykłady w formie dialogu, wykładowcy są dostępni dla uczniów. Nie preferuje się testów. Grupy są małe (10 osób).

MBA - Masters of Business Administration

Absolwenci Harvardu mają duże poczucie własnej wartości, nie chętnie się podporządkowują. Najlepiej są widziani na stanowiskach doradczych.

Przyjmujący się do pracy muszą przejść trzy tygodniowy trening pracy, nie ma ochrony przed zwolnieniem z pracy. Zawsze w grupie jest lider, nie ma współpracy z nowymi osobami. Uważają, że informacje dają władzę. Nie duża jakość wykształcenia, wąskie specjalizacje. Kryterium zatrudniania jest uroda. „Zjawisko aureoli” - ludziom ładnym przypisuje się inteligencję, prawość. Nie liczy się wykształcenie, tylko kwalifikacje. Pieniądze należą się tylko za odpowiednią pracę.

JOB ROTATION - co dwa lata zmieniają zespół, uważają, że po dwóch latach człowiek mniej się stara, dlatego trzeba im zmienić obowiązki. Jeżeli szef mówi należy słuchać, szefa nie można krytykować. Do szefa przychodzi się z gotowymi wariantami rozwiązań. Nie można iść po pomoc do szefa. Nie uprzedza się o zwolnieniu.

MONKEY TRANSFER - jeśli szef wykonuje obowiązki za swoich pracowników tzn., że nie widzi obowiązków na swoim stanowisku.

Pracownika ocenia się nacodzień. Każdy pracownik musi się umieć sprzedać. Lubią prezentacje na video, na zdjęciach.

Reklamacje klientów są najważniejszymi badaniami rynku. Manager zarabia dużo pieniędzy. Pazerność na pieniądze. Podejmują decyzje intuicyjnie, nie ma stanowisk analityków. Nie znosi się w USA plotkowania. Eksponowanie dobrobytu materialnego jest sensem kultury narodowej. Nie toleruje się osób, które są nieudacznikami, nie opowiada się o swoich niepowodzeniach.

3. SKANDYNAWIA

Ze Skandynawii pochodzą negocjatorzy międzynarodowi. Są bardzo rzeczowi, mało mówią, nie eksponują emocji, na zewnątrz twardzi, a w środku sympatyczni i mili. Wymyślili mowę ciała i telefon komórkowy. Amerykanie nie chcą z nimi negocjować.

SVENGLISH - angielski w wykonaniu Skandynawa.

Cenią życie prywatne, a nie służbowe, nie uznają kolacji biznesowych. Lipiec to miesiąc wakacji, wszystko jest zamknięte.

STUGA - domek letniskowy w Skandynawii, na nie rozdzielonych parcelach, na prowincji, bez wygód.

Są punktualni, nie tolerują spóźnień. W kontaktach z drugim człowiekiem każdy robi to, co chce. Cisza na przyjęciach jest normalna. Lepiej na negocjacje wziąć kogoś, kto zna dobrze język. Religia protestancka dominuje - skromność i wytrwała praca to etosy wyznaczone przez religię. Przestrzegają kodeksu moralnego JANTELOV - nie wywyższaj się ponad drugiego człowieka, nie traktuj kogoś jako lepszego lub gorszego od siebie. Wszyscy do siebie mówią na „ty”. Wszyscy są równi wobec Boga. Nie ma sekretarek. Prezes robi wszystko sam. Wszyscy pracują razem, pomieszczenia mają oddzielone zielenią. Wiek nie oznacza odpowiednich kwalifikacji. Często pracują ludzie bardzo młodzi. Szefem zostaje osoba, która cieszy się największym poważaniem wśród pracowników. Skromność przejawia się w ubiorze, nie podążają za modą, pomieszczenia skromne, używają mało kosmetyków. Ekologia na wysokim poziomie.

Przed spotkaniem najlepiej umówić się od razu na konkretne godziny i przyjąć poprawkę na godzinę, ponieważ spotkanie nie zostanie przedłużone, nawet jeżeli do podpisania umowy będzie już bardzo blisko. Nie lubią mówić „nie”, raczej „być może” (w praktyce oznacza to „nie”). Podstawę stanowi brak agresywności i pewności siebie. Nie lubią pracoholików, zwracają uwagę na osobowość. Nie uznają symboli luksusu (samochód, jacht).

Podstawy zarządzania firmami skandynawskimi

1. Odwrócona piramida hierarchii w stosunku do polskiej

2. Zarządzanie przez partycypację

3. Uprawnienia decyzyjne mają szeregowi

4. Najważniejsi w firmie są pracownicy wykonawczy

5. Prezes i kierownictwo określają cel firmy, organizują pracę pracowników firmy

6. Nie markują pracy, wykonują porządnie

7. MANAGEMENT BY WALKING - ZARZĄDZANIE PRZEZ SPACEROWANIE - wszyscy szefowie powinni mieć kontakt ze wszystkimi pracownikami, interesowanie się pracownikiem.

8. Zebrania dyskusyjne

9. Zarządzanie przez zaufanie - wyznaczone zadania muszą być wykonane, ale nie ważne w jakim czasie i gdzie. Uważają, że lepiej nie przychodzić do pracy niż przychodzić z niechęcią. Jeżeli pracownikowi spada wydajność, to pada pytanie co mogę zrobić, żeby ci pomóc?

Nie ma wysokich bloków, bo źle wpływają na psychikę. Ludzie otaczają się rówieśnikami. Domy spokojnej starości powstają samoistnie. Płacą wysokie podatki. Jeden lekarz obsługuje 10 rodzin.

4. JAPONIA

Pierwszym krokiem jest wybranie odpowiedniego przedszkola, rodzice aby ich dziecko zostało przyjęte muszą wypełnić test na inteligencję. Dzieci w przedszkolu siedzą dłużej, ponieważ muszą się przyzwyczaić do ciężkich warunków, jakie ich czekają w dorosłym życiu. Z tych samych przyczyn zajęcia w szkole średniej często zaczynają się o 18.

Wydział Ekonomii lub Prawa są najbardziej poważane. Kobiety w Japonii nawet z wyższym wykształceniem nie mają szansy na wysokie stanowisko.

Po przyjęciu do pracy każdy przechodzi trzy tygodniowy trening przetrwania, zajęcia z kreatywności, sztuka walki, podchody, odporność na stres, pracowitość, szacunek do drugiego człowieka.

Przez pierwsze dwa lata człowiek przyjęty do pracy nie ma prawa nawet spać w domu, musi być integracja wśród pracowników. Pracownicy dostają wykaz wszystkich czynności, jakie należy wykonywać (nawet pod jakim kątem należy pochylać głowę przy powitaniu z różnymi osobami).

Przez dwa lata pełnią różne funkcje, należy zapoznać wszystkie działy i stanowiska. Po 2 do 5 lat pada pytanie w którym dziale chcesz pracować. Jeśli wybierzesz to przez 7 lat pracujesz na podrzędnych stanowiskach. Potem awansujesz na BUCHO - kierownika wydziału, KACHO - kierownik departamentu, SUCHO - prezes zarządu.

Japończycy pracują dla dobrobytu kraju i firmy, a na końcu dla siebie. Nigdy nie kupią niczego tańszego poza granicami kraju.

RINGI - system podejmowania decyzji. Jest to współudział pracowników w wykonywaniu decyzji Jeżeli w centrali zostaną podjęte decyzje, to muszą być realizowane na całym świecie we wszystkich oddziałach.

KAIZEN - system kontroli jakości, po każdej operacji sprawdza się pracę człowieka, sprawdzenia wydajności pracy. Ciągłe doskonalenie samego siebie.

KEIRET SU - organizacje nieformalne np. szkoły, banki, przedsiębiorstwa produkcyjne. Japonią rządzi 16 szogunów, którzy stoją na czele tych organizacji. Z początku istnienia organizacje ze sobą współpracowały i pomagały sobie, potem osiągnęli efekt domina, wszystkie keiret su upadły.

Zasada poznawania ludzi do końca - oficjalnie Japończycy pracują od 7-18. Od 18 idą na tzw. „wódkę”. Jeśli ktoś nie pójdzie, to jest to źle widziane. Kolacja jest od 18-22. Często w ogóle nie wracają do domu. Ten czas służy do poznania się nawzajem. Tam dowiadują się, kto będzie miał awans, na kolacji można skrytykować szefa.

KJ - nie ma sensu robić produktu od A-Z, tylko trzeba szukać jak najwięcej kooperantów.

JUST IN TIME - produkcja na czas, nie magazynują produktów, gotowe produkty są na TIR-ach.

WSPÓŁPRACA - w przypadku złego wykonania pracy szuka się sposobów rozwiązania, a nie winnego.

ZATRUDNIANIE DOŻYWOTNIE - na skutek kryzysu chyba nie będzie to dalej możliwe. Pracę można zmienić tylko 2 razy, po raz trzeci nikt nas już nie zatrudni.

Japończycy pracują 2300 godzin rocznie, praca jest sensem ich życia. Na emeryturę idą w wieku 65 lat. Człowiek traci kreatywność w wieku 55 lat, wtedy dostaje pensję o ¼ mniejszą niż normalnie i wysyłają go na prowincję.

Prezes zarządu zarabia 7 razy tyle, co robotnik. Prezesi mają gabinety 20 m², skromne, oznaki bogactwa są źle widziane. Budżet uchwalany jest co 6 miesięcy. Premie wypłacane są również co 6 miesięcy, ale nie uwzględnia się bodźców motywacyjnych. Premia może być warta 200 % płacy rocznej.

ZASADA SPECJALIZACJI - należy skupić się na tym, co robisz. Japończycy krytykują chaos amerykański.

ZASADA WSPÓŁODPOWIEDZIALNOŚCI ZA WYKONANĄ PRACĘ - nie zwalają odpowiedzialności na kogoś innego.

NEGOCJACJE

Mogą się odbywać tylko bez kobiet. Japończycy zapraszają do specyficznych lokali. Po przylocie możemy się spodziewać, że dostaniemy dokładny program, mile widziany jest prezent (nie firmowe gadżety), najlepiej związane z Polską i dobrej klasy, prezent podaje się oburącz. Na pewno w zamian też coś dostaniemy. Prezentu się nie otwiera przy osobie, która go dała. Najpóźniej w ciągu 24 godzin wysyła się podziękowanie na papierze za konkretną rzecz, nie ogólnie za prezent. Opóźnienie podziękowania jest źle widziane. Przychylnie patrzą na ludzi, którzy znają obyczaje.

Obowiązuje ubiór klasyczny: garnitur, koszula, krawat.

Na wizytówce zawsze najpierw znajduje się nazwisko. SAN - grzeczna forma pani, pan. Wizytówkę podaje się obiema rękami, na końcu spotkania, wyciąga się ją z lewej wewnętrznej kieszeni marynarki. Należy ją położyć przed sobą na stole, nie pisać nic na niej.

Nie patrzy się ludziom w oczy.

Japończycy z reguły zapraszają nas do restauracji, potem powinien nastąpić rewanż. W luksusowych restauracjach zdejmuje się buty, pięty butów muszą być oparte o mur, a noski muszą być zwrócone na zewnątrz, w przeciwnym razie życzymy im śmierci. Przy drugiej osobie nie podaje się pieniędzy. Szefowi sali podaje się pieniądze w zamkniętej kopercie z lewej wewnętrznej kieszeni marynarki. Cen się nie negocjuje. Zapłata powinna uwzględniać około 5 % napiwku. Potem szef sali dzwoni do firmy, że bardzo mu było miło.

Domy japońskie - królicze nory - małe mieszkania ok. 18 m² na pięć osób, urządzone są w pionie. Pantofle domowe ustawione nosami do drzwi. Żeby iść do toalety, trzeba zmienić kapcie, na te, które wiszą na drzwiach.

HAI - oznacza „tak”, ale nie w znaczeniu zgadzam się, tylko w tym znaczeniu, że nadążam za tym, co mówisz, za twoim tokiem rozumowania.

KAMPAI - „na zdrowie”

Japończycy nie mówią „nie”, odmowa oznacza brak dobrego wychowania.

Podtrzymywanie kontaktów może odbywać się tylko w odpowiedniej sferze (prezes nie rozmawia z sekretarką).

W ramach keiret su są instytucje, które kojarzą pary. Po wyjściu za mąż kobiety nie mogą pracować. Rozwód jest naganny. W domu kobiety o wszystkim decydują. Telewizor jest standardem w samochodzie.

KAROSHI - śmierć z przepracowania

PACHINKO - gra podobna do fliperów

KARAOKE - śpiew do podkładu muzycznego

5. WIELKA BRYTANIA

Wszyscy mieszkańcy Wielkiej Brytanii, poza tymi, którzy mieszkają w Anglii, nie lubią jak się ich nazywa Anglikami. Należy mówić Brytyjczycy.

PREZES lub DYREKTOR GENERALNY - najważniejszy w firmie. Każdy ważniejszy pracownik ma samochód służbowy. Wszystkie auta są tej samej marki (im lepszy samochód, tym lepszy pracownik). Szef ma auto innej marki oraz służbowego kierowcę.

Asystent prezesa też ma kierowcę służbowego, są nimi np. byli ministrowie, ich rolą jest nawiązywanie kontaktów z rządem.

Styl zarządzania autokratyczny. Szefowie rządzą, ale w grzecznej formie. Od zadania nie ma odwołania i dyskusji. W kontaktach panuje sztuczność.

Ciągle wykonują prace zespołowe. Dwa razy w miesiącu odbywają się oficjalne zebrania (są jeszcze zebrania w podgrupach). Na nich podejmuje się najważniejsze decyzje. Punkt widzenia grup ustala się na zebraniach w podgrupach. Należy być przygotowanym na zebrania, zwykle trwają długo.

Nowy pracownik nie jest przedstawiany, nie podają ręki. Przechodzą na „Ty” jeżeli różnica wieku nie przekracza 25 lat. Do pracy nie motywują ich pieniądze. Zmiana pracy jest powszechna. Kryteria zmiany to: opieka nad psem lub kotem, lepsze pole golfowe, lepsza herbata. Procent wykształcenia jest taki jak w Polsce. M. Taucher wymyśliła licencjaty (skróciła do 2 lat naukę). Ocena człowieka:

1. Pracowity

2. Dobre pochodzenie

3. Praca w zespole

4. Wykształcenie.

Szacunkiem cieszy się zawód księgowego.

MENSA - stowarzyszenie ludzi inteligentnych, założone przez Warre'a. Twierdził, że po wojnie trzeba 20-30 lat, żeby ludzie odbudowali mentalność.

Początkowym celem Mensy było zapobiegać w przyszłości wojnom na świecie.

Obecnie celem jest tylko porozmawiać z innymi na inteligentne tematy.

Wymyślony został przez Catella. Aby dostać się do Mensy trzeba mieć minimum 140.

140 - 145 to ludzie, którzy dobrze wykonują swój zawód

150 - 160 ludzie bardzo dobrzy w pracy, ale źle nawiązują kontakty z ludźmi

powyżej 160 - ludzie często chorzy psychicznie

Aby zorganizować Mensę musi być 220 osób. Trzeba mieć 18 lat. Najstarszy członek ma 84 lata. Są Mensy nie wymieszane np. lekarzy, prawników. Członkowie pomagają sobie na całym świecie. Obowiązuje zasada rewanżu.

Brytyjczycy rzadko pracują w weekendy. Piją piwo i oglądają piłkę nożną. Oglądają bardzo dużo telewizji. Nie ma żadnych szkoleń i kursów. Poziom usług nie jest na najwyższym poziomie. Spóźniają się, normą jest 25 min. Raz do roku w karnawale odbywa się zabawa. Szefowie przychodzą na 15 minut, a potem wychodzą, a reszta upija się i wyprawia niesamowite rzeczy.

Najmniej zarabiają ze wszystkich narodów, ale mają dużo dodatków socjalnych. Mogą korzystać z dużej ilości ośrodków wypoczynkowych należących do firmy. Mają dużą pulę na wydatki reprezentacyjne. Na lunch można zaprosić tylko kogoś związanego z firmą, a nie z rodziną. Uwielbiają ludzi zabawnych. Kobiety nie farbują się, ani nie malują. Oceniają się po sposobie ubierania i po wysławianiu się. Ważne jest władanie literackim językiem brytyjskim. Uczelnie, zakłady pracy mają swoje symbole (np. ubrania, krawat). Nietaktem jest zapytanie co dany symbol oznacza, należy się wcześniej zorientować.

Kupuje się rzeczy markowe i chodzi się w tym do oporu. Uwielbiają ludzi, którzy zachowują rezerwę w kontaktach, wypytywanie o życie osobiste jest nietaktem. Ponuractwo jest w złym tonie. Przestrzegają obyczajów (np. parasol czarny z drewnianą rączką).

6. NIEMCY

Kochają szpan, ale szpanują rzeczami tylko markowymi. Kobiety nie noszą tyle biżuterii (białe złoto, srebro matowane). Liczy się schludność. Każdy członek zarządu ma sekretarza, wynajmują mercedesy wyposażone we wszystko, co się da. Olbrzymie gabinety prezesów są urządzane wraz modą. W wieku 55 - 60 lat idą na emeryturę. Prezes idąc na emeryturę może sobie wybrać, gdzie chce mieszkać (np. zamek). Wykształcenie jest niższe niż w Polsce. Władza prezesa jest minimalna. Rada nadzorcza liczy około 40-50 osób. Prezes to figura, jest podporządkowany radzie (pracownicy wykonawczy, robotnicy, referenci - stanowią 50 %, 2-3 osoby to przedstawiciele związków zawodowych). Prezes ma niewiele do powiedzenia, a członkowie zarządu są zwykłymi wykonawcami postanowień rady.

Dużo intryg w firmie (czarny rynek konfliktów)

Prawa:

1. Im wyższe stanowisko, tym ludzie chętniej knują intrygi

2. Im więcej wolnego czasu, tym ludzie chętniej knują intrygi

3. Im gorsza kondycja finansowa przedsiębiorstwa, tym ludzie chętniej knują intrygi

Liczy się umiejętność praktyczna, a nie wykształcenie. Liczy się protekcja rodzinna przy przyjmowaniu do pracy. Utrata stanowiska w Niemczech jest utratą pozycji społecznej. Około 25 % pieniędzy w kraju to oszczędności ludzi, a pozostałe to kapitał firm.

Niemcy słabo władają językiem angielskim, nie znoszą jeździć po świecie w sprawach biznesowych. Filie przedsiębiorstw powstawały dopiero w 70 i 80 latach. Cierpią na syndrom „Zosi - samosi”. Chcą być samodzielni, nie lubią kooperacji. W domu mają nadmierną tendencję do wystroju.

NEGOCJACJE

Solidność - dotrzymują słowa, źle im się negocjuje z Polakami. Nie lubią polskiej gościnności. Zawsze przyjeżdżają grupą Na zebrania wchodzą w tej kolejności w jakiej będą mówić. Do negocjacji należy być przygotowanym perfekcyjnie. Oczekują, że powiemy od razu czego chcemy, należy umieć powiedzieć „nie”. Nie leje się wody, negocjacje są krótkie. Jeśli im się coś podoba to stukają, a nie podoba to klaszczą. Oczekują, że zadzwonimy z życzeniami, że będziemy pytać o podróż itp. W firmach dużo osób ma uprawnienia decyzyjne.

Nie zapraszają do domu, tylko de restauracji. Nie lubią okazywania emocji, nie zapraszać ich na wystawne posiłki. Nie znoszą trzymania rąk w kieszeni. Są oszczędni, rodzinni.

Starszym pracownikom płacą 50 % wynagrodzenia więcej jeżeli będą przyuczać młodych ludzi do pracy. Wysokie emerytury. Największym zaszczytem jest zaproszenie na święto piwa.

7. FRANCJA

Zawód menedżera cieszy się poważaniem. Żeby nim zostać trzeba skończyć studia w odpowiedniej szkole - GRANDES ECOLE.

ENA - wyższa szkoła administracji państwowej

EP - wyższa szkoła politechniczna

Ukończenie tych uczelni zapewnia objęcie stanowiska menedżera zaraz po studiach. Egzaminy są bardzo trudne. Uczniowie tych uczelni mają swoje stowarzyszenie, pomagają sobie nawzajem. Pracodawcy „polują” na uczniów.

Menedżer nie musi być zbyt aktywny, jest to elita intelektualna, która zajmuje się analizą merytoryczną zjawiska i odpowiedzią na pytania pracownika. We Francji nie ocenia się innowacyjności tylko kulturalność, umiejętność wysławiania się, punktualność.

Styl zarządzania autokratyczny, kierownik wydaje polecenia, a podwładni muszą je wykonać. Polecenia są na piśmie. Kierownik na pierwszym miejscu stawia swoją karierę, a dopiero potem firmę. Rywalizacja w pracy, nie ma spotkań integracyjnych. Zebrania są z góry ustalone, porządek zebrań też. Kierownicy spotykają się i podejmują ważne decyzje. Obserwuje się tylko sposób wysławiania się, powiedzenia, dowcipy itp. Jeżeli prezes zarządu skrzywi się lub zabierze głos, to oznacza, że pracownik zostanie zwolniony, ponieważ pomysły powinny być uzgadniane z prezesem. Jak kierownicy dyskutują to są to debaty, dążą do tego aby pokazać, że są lepsi (padają tu mocne słowa). Stosunki między szefem a prezesem są bardzo formalne (w pracy zawsze mówią sobie na Pan, albo po tytułach). Nie ustalają norm dla podwładnych, żeby nie rywalizowali. Menedżer zarabia bardzo dobrze. Nie ma imprez a nawet stołówek.

Pracują od 8:30 - 12:30, potem 3 godziny przerwy, a potem od 15:30 - 17:30. Celebrują posiłki. Moda w Paryżu jest bardzo ważna, ale im bardziej na południe, tym mniej jest to ważne.

Negocjacje

Dla kierownictwa liczy się: status społeczny, wykształcenie, wiek 30 - 35 lat. Ubiór modny, twarde negocjacje, bez sentymentów, negocjują nie przerywając obowiązków (negocjacje przy otwartych drzwiach) jest to jedna z technik manipulacyjnych, żeby rozproszyć przeciwnika. Lubią gadżety (elektroniczne, komiczne), dobrze znać literaturę, kuchnię. Negocjują góra dwie godziny dziennie. My mamy zaprosić ich na obiad, ale to duży wydatek. W czasie obiadu nie dyskutuje się o biznesie, aż do kawy. Nie należy się spodziewać zaproszenia do domu. Nie tolerują pracy do późna, weekendy są święte, kwitnie życie towarzyskie. Na negocjacje można spóźnić się 15 minut. W życiu prywatnym należy się spóźnić 15 minut, kwiaty dla pani domu, ewentualnie bombonierka, róże nie czerwone, bo to oznacza, że chcemy romansu, żółte chcemy nawiązać kontakt z głową domu. Nie kupuje się koniaków ani wódek. Na kolacji obserwowane są maniery, posiłek rozpoczyna gospodarz lub gospodyni. Kartki świąteczne.

8. CHINY

Na negocjacje należy wysyłać tylko mężczyzn, którzy mają około 180 cm wzrostu. Duża bezceremonialność. Wysłużone samochody. Na ulicach w brezentowych budkach śpią ludzie, którzy maję kierować ruchem drogowym. Nie przestrzegają sygnalizacji świetlnej. W hotelu możemy zastać brudną pościel. Jeżeli zachorujemy i mamy dostać zastrzyk, to odbywa się to w szerszym gronie, wszyscy się na to patrzą, bo to jest śmieszne. Chińczyk wstaje o 5:30. Dziwią się, kiedy ktoś wstaje później. 6:30, 11:30, 17:30 - pory posiłków

LAOWAI - biały człowiek, który się dziwi rzeczą oczywistą.

Oprócz „dzień dobry” mówi się także „co jadłeś?”. Chińczycy namiętnie plują. W hipermarketach ludzie z tubami informują, co gdzie się znajduje, bo jest duży tłum.

Negocjacje:

Na uczelniach jest bardzo cicho, w pracy na małej powierzchni jest dużo osób, ale są cicho. Jeżeli w zespole są kobiety to niskie. Nie należy na powitanie kupować zegarka bo to oznacza życzenie śmierci dla Chińczyka, nigdy nie mówić na „ty” i nie ubierać nic białego, bo to znaczy „śmierć”. Dobrze przywieźć ze sobą referencje od innych firm lub artykuł z gazety o firmie. Negocjacje długie 10 - 14 dni, trudne. Uważają, że nie należy się spieszyć. O 11:30 jest obiad, a o 11 zaczyna się duży ruch w firmie, bo wszyscy przygotowują się do obiadu, robią makaron, kluski itp. Po jedzeniu najwcześniej można przyjść o 12, a negocjacje dopiero zaczynają się o 12:30. W restauracji nie usuwa się odpadków, kładzie się je na podłogę lub na obrus. Nie jedzą drobiu i wołowiny. Jeżeli zamówimy sobie mięso, to będą nam próbować z talerza. Jeżeli chcemy im zrobić przyjemność to zabieramy ich do restauracji, gdzie wszystko przyrządza się na oczach (najpierw odrywa się nogi a potem dopiero zabija). Zupa to drugie danie, a drugie danie to zupa. Ryż jest deserem. Piją alkohol - wino 7 % „Dom Konfucjusza”, piją tylko herbatę zieloną. Mlaskanie dozwolone i miło widziane. Alkoholu nie spożywa się w kieliszkach, tylko w filiżankach, tańczą tylko mężczyźni, karaoke.

HEFANY - pudełka z ryżowymi ciasteczkami.

W prezencie można kupić coś o państwie, o kulturze, alkohol (białe wódki, dużo procentowe), marzeniem jest wojskowy płaszcz z czapą kozacką i dużą ilością złotych guzików. Każdy prezent powinien być opakowany w papier zielony (jest to kolor szczęścia).

Ogromne niedoróbstwo, niedbalstwo. Chińczycy są mistrzami w podróbkach zabawek o charakterze militarnym. Dzieci do 7 roku życia mają dwie dziury w spodenkach i wszelkie czynności fizjologiczne załatwiają na ulicach. Na uniwersytetach studiuje dużo Amerykanów, Niemców. Uznają zasadę, że życie jest tylko jedno i należy mieć więcej czasu dla siebie.

GUANXI - utrzymywanie kontaktów towarzyskich.

9. BRAZYLIA

Język urzędowy - portugalski, kiepsko mówią w innych językach. Niechętnie nawiązują pierwszy kontakt. Dla Brazylijczyka liczy się status , koneksje rodzinne i wykształcenie. Pieniądze nie liczą się w Brazylii. Osoba, która szybko się wzbogaciła jest podejrzana. Lubią znawców literatury i miłośników piłki nożnej. Są zainteresowani nawet miejscem naszego urodzenia. Często proszą nas o drobne lub większe przysługi. Jeżeli natomiast my ich poprosimy o coś to tego nie zrobią. Odmowa oznacza coś niedobrego, więc nie odmawiają. Stolica biznesu jest Sao Paulo, a rozrywki Rio de Janeiro.

karioka (port. carioca nazwa mieszkańca Rio de Janeiro) muz. rodzaj samby; muzyka do tego tańca; carioca.

Spóźnianie się jest obyczajem. Spotkania biznesowe odbywają się w godzinach 11 - 12 i 16 - 18.

Negocjacje

Mocno gestykulują, wpadają w słowo, dotykają negocjatorów, absolwentów uczelni wyższych tytułują per „dr”.

Ubiór - szef najwyższy nosi garnitur trzyczęściowy. Nieodpowiednie jest noszenie koszuli z krótkim rękawek. Zwracają uwagę na mowę ciała. Figa z makiem oznacza „powodzenia”. Prezenty dla mężczyzn: płyty (klasyczna, współczesna, ludowa), dla pani markowe perfumy. Możemy spodziewać się zaproszenia do domu na kolację o 22:00. Przynosimy czekoladki lub truskawki. Kwiaty nie czerwone (pogrzebowe), nie jeden duży kwiat, krótkie bukiety, bez przybrania. W domu jest wesoło, gra muzyka, jest wino i rozmawia się o interesach. Wyróżnikiem w biznesie jest zaproszenie na karnawał w Rio.

Karnawał jest najważniejszym świętem w Brazylii. Korupcja, przemyt, policjanci zabijają dzieci, przestępcy pomagają biednym. Bogaci umierają ze strachu, a biedni z głodu.

Samba jest tańcem narodowym, ma siłę rasy. Brazylijczyk słysząc sambę musi tańczyć.

Gra w zwierzęta (kiedy komuś przyśni się zwierzę musi zagrać), PISZEJROS - właściciele gry w zwierzęta. Finansują szkoły samby.

Biedni kradną, żeby pojechać na karnawał. Największym życiowym sukcesem jest wygranie konkursu na najlepszy kostium karnawałowy. Przestępczość spada w czasie karnawału.

Karnawał

Karnawał to jedno z najważniejszych i największych wydarzeń Ameryki Południowej. Trwa od ostatniej soboty przed Popielcem do wtorku, do godziny 24. Na wybudowanym w 1983 r. Sambodromie (zaprojektowanym przez O. Niemeyera) odbywa się parada rywalizujących o palmę pierwszeństwa 48 oficjalnych szkół samby. Uczniowie szkół przygotowują się do tego szczególnego dnia przez cały rok. Karnawał to także cały przemysł odzieżowy, gdyż każda szkoła stara się nie tylko jak najlepiej tańczyć, ale i wyglądać. Co roku wybierana jest miss karnawału i organizowany jest konkurs na najpiękniejszy strój. Dlatego ulice Rio de Janeiro toną w kolorowych piórach, błyszczących cekinach i brokatach, a wszystkiemu temu towarzyszą gorące brzmienia samby. Liczni turyści także bawią się wraz z mieszkańcami Rio de Janeiro. Biorą udział w pochodach karnawałowych na głównej ulicy miasta Rio Branco.

TWÓRCY PODSTAW ZARZĄDZANIA PRZEDSIĘBIORSTWEM

W XIX w. powstawały manufaktury i zaczęto się zastanawiać jak nimi zarządzać.

Kierunek naukowej organizacji, naukowego zarządzania, przemysłowy

Ojciec zarządzania F.W. TAYLOR - napisał dwie książki: „Zasady naukowego zarządzania”, „Zarządzanie warsztatem wytwórczym”. Był wynalazcą młota parowego i stali szybkotnącej, wymyślił chronometraż, opracowanie norm czasowych wykonania pracy. Eliminacja czynności zbędnych, akord progresywny, koncepcja 8 majstrów - 4 wykonujących czynności administracyjne (od szkolenia, zleceń), 4 wykonujących czynności wykonawcze (remonty, pozyskiwanie środków).

ZASADY NAUKOWEGO ZARZĄDZANIA

1. Nie ważne, że ktoś skończył szkołę, należy stwierdzić i przydzielić mu pracę taką, jaką chce wykonywać (naukowy dobór pracowników). Dzięki niemu mamy testy, rozmowy kwalifikacyjne.

2. Kierownik powinien nabyć konkretną wiedzę praktyczną, którą posiada jego podwładny. Kierownicy powinni przekazać swoją wiedzę teoretyczną robotnikom.

3. Jeżeli podwładni lepiej zrozumieją proces technologiczny to będą w stanie wprowadzić innowacje.

4. Część obowiązków robotników przejmują kierownicy. Jeżeli ludzi coś łączy to są mniej chętni do strajków.

Taylor - dr generalny dużego koncernu, ojciec czasu - w wielu działach, wielu ludzi wykonuje tą samą czynność, powtarza się czynność.

Ojciec podwalin fizjologii pracy - badania nad fizjologią, kiedy powinny być przerwy w pracy, po 45 minutach należy zrobić przerwę. Badania: ustawił kopaczy dołów i kazał kopać, badał kiedy się zmęczyli. Każdy robotnik wg niego jest leniwy i myśli o tym, żeby jak najmniej zrobić w czasie pracy. Taylor tak wyśrubował normy pracy u siebie, że nie było alkoholików, bo nie mieli czasu pić. Pracownik nie miał nic do powiedzenia, ale dostawał dobre wynagrodzenie.

FORD - nie skończył podstawówki, produkował samochody tylko czarne. Osiągnięcia: specjalizacja - 1 człowiek robi tylko małe czynności, montażowa taśma produkcyjna (25 km).

Styl zarządzania paternalistyczny (neopaternalistyczny - obecnie w Japonii) - tylko on może podejmować jakiekolwiek decyzje. Kierownicy tylko kontrolują wykonanie, nie mają żadnych uprawnień decyzyjnych. Uważał, że inny styl mógłby doprowadzić do konfliktów lub do pomijania go przy podejmowaniu decyzji. Żeby pilnować, że ludzie to wykonują to stworzył wydział bezpieczeństwa (chronił mienie i obserwował, czy ludzie robią to, co mają robić), co 500 m stała wiata ze stołami. Wydział bezpieczeństwa również tam działał, bo Ford nie życzył sobie, żeby w firmie powstały jakiekolwiek związki zawodowe. Ford dobrze płacił. Pracownicy mogli co trzy lata kupować samochody z 40 % upustem.

A. CHATELIER - chemik, inżynier. Za swoje wynalazki (prawo równowagi chemicznej, ogniwo termoelektryczne) dostał dużo pieniędzy i założył swoje pismo „Wiadomości o metalurgii”. Opisywał tam wszystkie osiągnięcia Taylora. Adamiecki zaproponował, że zbierze artykułu Chateliera w książkę.

Cykl działania zorganizowanego - cykl organizatorski.

1. Uświadomienie celu sobie i podwładnym

2. Określenie środków i warunków, w których będzie realizowany cel

3. Planowanie działania (obmyślenie sposobów i środków)

4. Pozyskiwanie zasobów materialnych i ludzkich do wykonania zadania

5. Realizacja planu

6. Kontrola wyników, porównanie z wzorcem.

EMERSON

Opracował

1. 12 zasad wydajności

1. Cel jasno określony - człowiek lepiej pracuje, jeżeli prostym językiem jest mu przekazany cel

2. Zdrowy rozsądek - jeżeli cel wydaje nam się nieosiągalny to trzeba się kierować zdrowym rozsądkiem

3. Rada kompetentna - musi być zespół ludzi, który dostarcza informacji firmie z różnych dziedzin

4. Dyscyplina - jest tym czym uczynią ją szefowie (np. jeżeli szef przez kilka godzin dziennie siedzi na Internecie, to nie może wymagać od podwładnych, żeby nie korzystali z Internetu)

5. Nieustanne, natychmiastowe sprawozdania

6. Porządek przebiegu działania - ma być taki jak na kolei, gdzie o określonym czasie i w określonym miejscu ma przejeżdżać odpowiedni pociąg

7. Warunki przystosowania - żeby wykonać cel, to muszą być odpowiednie warunki, a jeżeli ich nie ma to należy zmienić cel

8. Sprawiedliwe i uczciwe postępowanie z pracownikami - postępuj z ludźmi tak, jak chcesz, żeby z tobą postępowano

9. Instrukcja dla pracy normalnej - każdy powinien mieć dokładnie określone obowiązki i uprawnienia

10. Instrukcja obsługi maszyn

11. Wzorce i normy - jeżeli chcemy ustalić normy pracy to musi to robić grupa ludzi (inżynier, psycholog, fizjolog)

12. Nagroda za wydajność - należy wprowadzić premie

2. Zarządzanie przez cele - Ludzie lepiej pracują, jeżeli dokładnie rozumieją cele i szef uzgadnia z pracownikami te cele. To współuczestnictwo przełożonych powoduje, że ludzie efektywniej pracują. Praca może mieć wymiar duchowy. Ta metoda jest stosowana w wielkich koncernach.

FRANCISZEK I LILIANA GILBRETH

Franciszek pracował na budowie i zauważył marnotrawstwo czasu i materiału. Stworzył laboratorium ruchów. Skonstruował sztuczną budowę i kazał robotnikom stawiać mur. Obserwował ich ruchy, robił zdjęcia w ciemni, a robotnicy na całym ciele mieli w odpowiednich miejscach przymocowane światełka. Wymyślił chronografię.

Sformułował 17 typowych mikroruchów (therbligi) - określił w jaki sposób wykonywać różne czynności. Jeżeli są wykonywane inaczej, to zajmują więcej czasu.

Książki, które napisali: „Studium ruchów”, „Studium zmęczenia”

Wymyślili obcasy gumowe, bo skórzane robią dużo hałasu oraz krzesła obrotowe.

Zarządzanie przez kreatywność

HEURYSTYKA - nauka o twórczym myśleniu, oparta na intuicji.

Czynniki determinujące twórcze myślenie

1. Wiek

Do 35 roku życia szybko nabywa się informacje, do 40 zatrzymują się jeszcze w umyśle.

2. Motywacja a kreatywność

Prawo BIRSHA

Zbyt wysoka motywacja może prowadzić do stresu. Najlepsze efekty daje średnia motywacja.

3. Czas - prawo Guillforda

Składa się z trzech zasad:

1. w określonej jednostce czasu każdy człowiek ma taką samą ilość pomysłów niezależnie od problemu. Nie decyduje o tym skala trudności problemu.

2. na początku ludzie mają dużo banalnych pomysłów a potem pustka w głowie

3. najbardziej oryginalne pomysły pojawiają się pod koniec wyznaczonego czasu

4. Niezależność sądów (odporność na tzw. autorytety) - nie wierzymy ślepo autorytetom, podważamy opinie innych. Tacy ludzie mają największe twórcze pomysły.

Bariery twórczego myślenia

1. Konformizm społeczny - przyjmowanie cudzej idei i cudzego światopoglądu i traktowanie ich jako własnych, zgodność w sądach i opiniach

2. Transfer nawyku - rozwiązywanie nowych problemów za pomocą starych metod, czyli nawykowo

3. Afekt ojcowski - nadmierne przywiązywanie się do swoich pomysłów i nie akceptowanie pomysłów innych ludzi

4. Powiedzonka zawalidrogi - podcinanie skrzydeł, zniechęcanie ludzi do wprowadzania zmian

Modele twórczego myślenia

1. Lateralny (kudłaty, rozwichrzony, nie leżący na jednej linii). Wymyślił go Edward de Bono

Giętkość i płynność myślenia charakteryzuje osoby myślące lateralnie. Płynność oznacza dużo pomysłów, ale takich samych jakościowo, giętkość to dużo pomysłów, ale różnej jakości. Takie osoby nie boją się ryzyka, uczą się na swoich błędach, sprzeciwiają się autorytetom.

2. Model logiczny

Ludzie sparaliżowani logiką - myślenie dinozaurów. Osoby muszą widzieć cel i korzyści, myślą wówczas jeśli się to im opłaca.

3. Myślenie reaktywne - typu „MOUNT EVEREST” - myślenie emocjonalne. Człowiek dokonuje czegoś pod wpływem emocji.

4. Bisocjacja - A. KÖESTER - nakładanie jednej idei na drugą, jednej metody na drugą, jednej techniki na drugą powoduje powstanie nowej idei, metody, techniki

Historia heurystyki

THORNDIKE - rozwiązywanie problemów przez zwierzęta, realizacja celu to wykonanie szeregu prób i błędów, żeby potem zrealizować cel. Przeprowadził on eksperyment z kotami, polegający na tym, że do kilku klatek zamknął po jednym kocie, w odpowiedniej odległości od klatki stały miski z mlekiem, tak, żeby koty nie mogły ich dosięgnąć. Każda klatka otwierała się albo przez naciśnięcie dźwigni, albo przez pociągnięcie za sznurek. W pierwszych dniach eksperymentu otwarcie klatek zajmowało kotom dużo czasu, po tygodniu natychmiast po wejściu wiedziały jak się wydostać.

„to scan” - dokładnie badać,

skrzynki problemowe

SMALL - zrobił makietę labiryntu Hampton Court o wymiarach 1,94x2,4, która miała 25 pól. Do labiryntu wpuścił szczura, a w środku budowli umieścił jedzenie, cały labirynt wysypał trocinami, żeby móc obserwować ścieżkę, którą szedł szczur. Pierwsze próby kończyły się pomyślnie dopiero po dwóch godzinach, kolejna po godzinie, następna po 30 minutach, a po ośmiu godzinach eksperymentu szczur znajdywał jedzenie po 3 sekundach.

KÖLL - przeprowadził eksperyment z małpami. Polegał on na tym, że w klatce zamykano szympansa, przy górze klatki wisiały banany, a pręty były posmarowane smarem, w klatce znajdowały się trzy pudła. Jedynym sposobem dostania przez małpę bananów było poukładanie wszystkich pudeł jedno na drugim i wejście na nie. Po wielu nieudanych próbach wspinania się na kraty, podskakiwania małpa siadała na podłodze i zastanawiała się. Po chwili układała pudełka i zdejmowała banany. W ten sposób zbadano 1500 szympansów i każdy z nich postępował tak samo.

W ten sposób powstała teoria prób i błędów.

Autorem psychologii postaci jest SZEKELY

PROCES TWÓRCZEGO MYŚLENIA

1. WALLS'A

Fazy procesu

1. preparacja - zbieranie informacji, przygotowanie

2. inkubacja (faza podświadomości) - myślenie nad problemem

3. olśnienie

4. weryfikacja - wdrażanie pomysłu w życie

2. H. SEYLE - wymyślił pojęcie „stres”, twórcze myślenie porównał do narodzin człowieka

1. miłość albo pożądanie

2. zapłodnienie - umysł jest jałowy dopóki nie zostanie zapłodniony jakąś ideą

3. ciąża - jesteśmy ciężarni pewną ideą. Ciąża powinna być donoszona

4. bóle porodowe - istnieje moment frustracji, ma się wszystkiego dosyć

5. narodziny czyli eureka - odkrycie rozwiązania

6. badania poporodowe

7. życie

Generalnie metody twórczego myślenia dzielą się na:

1. Oparte na skojarzeniach swobodnych

2. Techniki przymusowe i losowe

3. Techniki analityczne

Ad. 1.

1. „Burza mózgów” - brainstorming - OSBORN 1965 r. Początkowo wszyscy myśleli, że technika nadawała się tylko do marketingu.

Składa się z 10 osób + lider (tylko on wie, jaki jest problem)

Założenia odnośnie tych osób:

40 % to specjaliści z dziedziny problemu, 20 % to specjaliści z dziedzin pokrewnych, 40 % to laicy (wśród nich mają być bardzo ładne kobiety, bo mężczyźni mają lepsze pomysły w towarzystwie pięknych kobiet), laicy to przede wszystkim studenci o niekonwencjonalnych zasadach, różnica wieku nie może być większa niż dwa lata, mogą to być tylko osoby do 30 roku życia, nie może być między nimi zależności służbowych, nie może być uznanych autorytetów, nie mogą to być osoby o dużej różnicy w kulturze osobistej, lider powinien być osobą, która potrafi zapanować nad grupą, szybko nawiązuje kontakty, nie stwarza dystansu. 48 godzin przed rozpoczęciem sesji powinno się wyjechać do uzdrowiska. Przez dwa dni mamy się zapoznać, żeby potem w czasie sesji nie tracić czasu na obserwacje innych ludzi i zastanawianie się kim są. W pierwszym dniu można wypić alkohol. Trzeciego dnia odbywa się sesja, tylko między 10 - 11, nie może trwać dłużej niż 25 minut. Na śniadanie uczestnicy dostają tylko kromkę chleba i szklankę soku. Spotkanie odbywa się w kameralnym pomieszczeniu, jeżeli uczestnicy lubią ten sam rodzaj muzyki to może być ona w tle. Pomysły są nagrywane lub zapisywane na papierowej tablicy. Jeżeli chcemy coś powiedzieć to podnosimy rękę do góry, nie wolno się śmiać z cudzych pomysłów. Po burzy zostajemy w ośrodku jeszcze przez 48 godzin, bo w tym czasie człowiek jeszcze myśli o problemie. Po 48 godzinach przyjeżdża komisja i ocenia te pomysły. Nie ma indywidualnej własności pomysłu, nikt się nie dowie kto dokładnie wymyślił projekt. Każdy uczestnik otrzymuje wynagrodzenie. Grupa może sobie wywalczyć procent od wdrożenia pomysłu (od innowacji). Za uczestnictwo w Stanach płaci się minimum 2000 $. Jeżeli rozwiązanie niezbyt się podoba to i tak zostaje wdrożone na pół roku, żeby nie urazić grupy.

2. METODA 635 - BRAINWRITING

Udział bierze 6 osób + przewodniczący, metoda jest powszechnie stosowana w życiu codziennym przy rozpoczęciu pracy. Osoby siadają przy okrągłym lub półokrągłym stole i dostają kartkę podzieloną na trzy kolumny. W każdej kolumnie, w ciągu pięciu minut mają zapisać po jednym pomyśle a następnie podać ją do sąsiada. Jeżeli nie mają żadnego pomysłu, to stawiają w kolumnie krzyżyk.

Nazwa metody wzięła się od tego, że udział bierze 6 osób, każdy pisze po 3 pomysły i następuje 5 wymian między uczestnikami.

Można modyfikować cudze pomysły. Z około 60 - 90 pomysłów co najmniej 5 jest nowatorskich.

3. TECHNIKA DELFICKA

Dotyczy problemów długofalowych o skali międzynarodowej, strategicznych. Technika tylko pisemna, występuje w dwóch wersjach: albo 10 osób, albo od 50 - 100 osób.

Osoby są „espertami” - absolutnie nie są specjalistami, ponieważ człowiek, który się przygotowuje do rozwiązania jest ograniczony swoją wiedzą. Laik nie widzi barier i przeciwności. Udział biorą przeważnie osoby publiczne, wzbudzające kontrowersje (aktor, piosenkarz, polityk) niekoniecznie wykształcone. Przez rok daną osobę bada socjolog lub psycholog z punktu widzenia konformizmu, czy sądy lub opinie są prawdziwe, czy tylko na pokaz.

W liście zapraszającym należy trafić w czyjąś próżność, tak, żeby nie zdradził nikomu, że bierze udział w czymś takim. Nie można tego zdradzić, bo rozwiązanie jest własnością rządu i wychodzi jako ich gotowy produkt.

Technika polega na tym, że dostajemy list, w którym przedstawia się nam jakiś problem. W ciągu miesiąca musimy odesłać rozwiązanie. Odpowiedź musi być odręczna na 5 - 6 stron A4. Następnie zbiera się komisja (15 osób) i wybiera najlepsze rozwiązanie, ta osoba wypada z twórczego myślenia. Na podstawie jej odpowiedzi znowu formułuje się problem i ponownie rozsyła go do pozostałych dziewięciu uczestników. Tak postępuje się do czasu aż zostanie tylko jeden człowiek. Za udział dostaje się bardzo dużo pieniędzy, ale dostaje je tylko ta pierwsza osoba, bo wszystkie inne rozwiązania były modyfikacją jej pierwotnego pomysłu.

4. SYNEKTYKA GORDONA

Synektyka - to łączenie ze sobą różnych elementów z różnych dziedzin, które na pozór nie mają ze sobą nic wspólnego w jakąś całość.

Udział bierze 11 osób do 40 roku życia.

Fazy:

1. czyszczenie problemu

2. rozwiązywanie problemu

3. weryfikacja - wdrożenie

Istotą jest to, żeby ludzie umieli się posługiwać analogiami

1. analogia personalna - utożsamianie się z problemem

2. analogia bezpośrednia - odwoływanie się do przyrody

3. analogia symboliczna - odwoływanie się do symboli

4. analogia fantastyczna - popuszczanie wodzów fantazji bez ograniczeń

5. PHILLIPS 66 BUZZ SESSION

6 zespołów po 6 osób dyskutuje 6 minut

Technika stosowana przez firmę 3M - znana z wynalezienia korektorów, samoprzylepnych karteczek

Osoby spotykają się na dużej sali, następnie każdy z zespołów udaje się do osobnej sali i dyskutuje, lider zapisuje wszystkie pomysły, po 6 minutach wracają na dużą salę, przedstawiają wszystkie pomysły i dyskutują przez 40 minut. Ocenia to komisja złożona z 9 osób Jeżeli nie są to nowatorskie pomysły do uczestnicy są zapraszani z powrotem do pokoi.

Ad. 2

Metody oparte na skojarzeniach przymusowych i losowych - mamy ograniczone warunki działania. Przypadkowo jest się wynalazcą.

HERSCHEL

Ad. 3

Metody analityczne

Zestawianie cech - zmienianie cech fizycznych tak, aby funkcja przedmiotu nie uległa zmianie.

KIERUNEK ADMINISTRACYJNY

„Administracja przemysłowa i ogólna” - FAYOL 1916 r. Opracował 14 zasad organizacji prac w administracji.

1. Podział pracy czyli specjalizacja - specjalizacja powoduje, że ludzie lepiej wykonują pracę

2. Autorytet - formalny (urzędowy, związany z funkcją kierowniczą), nieformalny - osobisty (wypływa z wiedzy, inteligencji, postawy). Formalny powinien być uzupełnieniem nieformalnego.

3. Dyscyplina - jest tym czym uczynią ją szefowie, to oni mają dawać dobry przykład

4. Jedność rozkazodawstwa - jeden podwładny otrzymuje rozkazy od jednego przełożonego.

5. Jednolitość kierowania - jeden przełożony układa plan działania dla grupy podwładnych.

6. centralizacja - polega na tym, że musi się wyróżnić kadrę kierowniczą.

7. Hierarchia - stanowiska mają być ułożone hierarchicznie, szczebel niższy zawsze podlega wyższemu.

8. Wynagrodzenie - umowa zlecenie, akord i wynagrodzenie miesięczne, wynagrodzenie zależy od kwalifikacji, od kondycji finansowej przedsiębiorstwa i od rynku pracy.

9. Ład materialny i osobowy - każda rzecz i każdy człowiek ma być na swoim miejscu w firmie

10. Zgranie personelu - ludzie lepiej pracują w miłej atmosferze.

11. Inicjatywa personelu - firma nie rozwija się bez kreatywnych pracowników.

12. Ludzkie traktowanie pracowników - życzliwość w stosunku do ludzi.

13. Stabilizacja personelu - człowiek, żeby był wydajny to musi upłynąć co najmniej rok lub dwa.

14. Uprawnienia decyzyjne - może je posiadać tylko kadra kierownicza

Czynności przedsiębiorstwa

1. techniczne

2. finansowe

3. handlowe

4. rachunkowe

5. ubezpieczeniowe

6. administracyjne - kierowanie i zarządzanie

Funkcje zarządzania - funkcje klasyczne

a) przewidywanie planowanie

b) rozkazodawstwo motywowanie

c) organizowanie bez zmian

d) kontrola bez zmian

Motywowanie jest najważniejszą funkcją zarządzania. Zyski zależą od motywowania.

Sztab - w każdej firmie musi być ciało doradcze - grupa, która nie podejmuje decyzji tylko doradza. Współcześnie nazywa się to radą nadzorczą.

Tablica uzdolnień kierowniczych - 1925 - firmą powinni administrować ludzie o umiejętnościach zarządzania, a nie technicznych.

Kładka Fayola - skrócenie drogi informacji przez rozwiązywanie problemów kierownictwa bez zgody przełożonych.

MAX WEBER - kierował katedrą zarządzania przedsiębiorstwem we FRYBURGU - „Gospodarka i społeczeństwo”

Władza - możność kierowania ludźmi.

1. Legalna - racjonalna - oparta na przepisach i normach prawnych (np. w państwie)

2. Tradycjonalna - oparta na tradycji (królewska)

3. Charyzmatyczna - oparta na przekonaniu, że człowiek, który nami kieruje ma nietypowe, wyjątkowe cechy (w sektach, w organizacjach terrorystycznych)

Wszystkie te rodzaje zawiera w sobie władza rodzicielska.

BIURO - miejsce, w którym pracują urzędnicy

BIUROKRACJA - władza urzędników

BIUROKRATYZM - negatywne aspekty biurokracji

MODEL BIUROKRATYWNY PRACY - powinna być hierarchia urzędnicza - wyższy kontroluje niższego, sztywność struktury organizacyjnej, urzędnicy nie mają prawa zawłaszczania stanowiskiem, urzędnicy powinni sprawować w jednej firmie jedną funkcję, powinni być dobierani na zasadzie rozmowy kwalifikacyjnej, mają prawo do awansu i emerytury, urzędnik uzurpuje sobie władzę nad petentem, uważa zaspokojenie celów petenta za sprawę drugorzędną, decyzje podejmują na piśmie na podstawie przepisów organizacyjnych i prawnych, niemożliwość likwidacji martwych przepisów.

KIERUNEK HUMAN RELATIONS

ELTON MAYO - kontrolowanie, kierowanie nie jest tak ważne jak stosunki międzyludzkie. Jak jest dobra atmosfera to ludzie są w stanie pracować za małe pieniądze. W zakładach włókienniczych w Filadelfii była płynność kadr 250 %. Mayo postanowił udowodnić, że jego teza jest słuszna. W zakładzie ludzie po 5 godzinach pracy mieli 45 minut przerwy. Mayo ustawił budkę z pielęgniarką, która opatrywała ludziom skaleczenia, a oni z wdzięczności opowiadali im jak czują się samotni. Mayo powiedział, że w ciągu tych 5 godzin mają być 4 przerwy po 10 minut. Dzięki jego teorii, przez cały rok w fabryce pozostał ten sam skład pracowników.

Rozmowy z robotnikami spowodowały opracowanie klasycznych metod wywiadu z człowiekiem.

1. Słuchaj i nic nie mów

2. Nie podejmuj dyskusji

3. Słuchaj i staraj się dowiedzieć, czego rozmówca nie chce ci powiedzieć

4. Nie pisz i nie nagrywaj przy nim, buduj w myślach portret tej osoby.

J. RÖTLISBERGER - badał jak warunki pracy wpływają na wydajność pracy. Kazał przeprowadzać zmiany po pół roku kazał wszystko przywrócić do początku i wydajność wzrosła o 100 %. Logika wydajności z logiką uczuć. Warunki otoczenia nie wpływają na wydajność pracy. Wpływają na to dobre stosunki pracy.

D. MC GREGORY - wymyślił teorię X i Y

Teoria X - człowiek jest z gruntu rzeczy leniwy, jakby nie musiał, to by nie pracował, człowiek powinien być kontrolowany, nie chce ponosić większej odpowiedzialności, ludzie wolą święty spokój.

Teoria Y - praca jest potrzebna jak zabawa, człowiek sam sobą kieruje, jest twórczy i sam chce rozwiązywać swoje problemy, ludzie chcą partycypacji.

R. LIKERT - stwierdził, że są dwa rodzaje kierowników

Orientujący się na

1. przedmiot - jak zwiększyć wydajność

2. podmiot - w czym można pomóc pracownikowi, żeby wykonał plan

MARY PARKER FOLLET - pracownicy fizyczni powinni mieć udział w zarządzaniu firmą.

Zarządzanie konfliktem - nie ma możliwości, żeby nie było konfliktów, należy tak zarządzać, żeby je wykorzystać w sposób twórczy, jeśli kierownik tego nie potrafi to może to wywołać stres.

Zarządzanie przez konflikt - menadżer powinien umieć zdiagnozować i wykorzystać konflikt, żeby w firmie podnieść zyski.

W przypadku konfliktu ludzie są nie przejednywalni, nie docierają do nich żadne argumenty. Kiedy mamy do czynienia ze sprzeczkami to jeszcze słuchamy innych.

Konflikty tkwią w sferze emocjonalnej, a nie w obiektywnej rzeczywistości, ludzie w konfliktach dążą do tego, aby druga strona miała poczucie winy.

Rodzaje konfliktów:

1. Wewnętrzny (indywidualny)

2. Interpersonalny - co najmniej dwie osoby

3. Grupowy

4. Międzyorganizacyjny

Konfliktów indywidualnych i interpersonalnych nie można uniknąć. Błędem jest wywoływanie konfliktów grupowych (wytwarzanie konkurencji, rywalizacji w ramach firmy).

Lepiej wytwarzać konkurencję pomiędzy organizacjami niż wewnątrz.

Źródła konfliktów:

1. Różnice co do celów firmy

2. Różnice co do sposobów osiągnięcia celów

3. Różnice odnośnie osób, które mają realizować te cele

4. Różnice wynikające ze wspólnych zasobów materiałów

5. System awansu w firmie

6. Zła struktura organizacyjna

7. Charakter ludzi

1. agresywni - mówią co myślą, zanim usłyszą krytykę już protestują.

2. bierni - nie mówią co myślą, nie chcą słyszeć krytyki, nie eksponują uczuć

Pracodawcy gorzej się kieruje konfliktem wywołanym przez osoby bierne niż agresywne.

Negatywne skutki konfliktu

1. Marnowanie czasu

2. Brak motywacji do pracy

3. Zakłócenie atmosfery w firmie

4. Stres

1. absencja

2. fluktuacja

W pozytywnym sensie konflikty mogą pełnić funkcje:

1. Informacyjna - informuje, że firma źle funkcjonuje

2. Motywacyjna

3. Poznawcza

4. Innowacyjna, kreatywna - wymyślamy różne sposoby

Czarny rynek konfliktów - plotki i intrygi

PRAWA

1. Im wyższe stanowisko, tym ludzie chętniej knują intrygi

2. Im więcej wolnego czasu, tym ludzie chętniej knują intrygi

3. Im gorsza kondycja finansowa przedsiębiorstwa, tym ludzie chętniej knują intrygi

Tradycyjne metody rozwiązywania konfliktów

1. Wymuszanie i odwlekanie - szef narzuca swoje poglądy

2. Mediacja - osoba trzecia pośredniczy między stronami.

Mediator - osoba z firmy o autorytecie osobistym i moralnym

Mediator - osoba z zewnątrz

Rola mediatora - dotarcie do konfliktu, przedstawienie rozwiązania które będzie odpowiadać wszystkim.

3. Kompromis - częściowe zgadzanie się na czyjeś roszczenia

Metody tradycyjne nie powodują rozwiązania konfliktu, tylko jego przytłumienie. Później konflikt odradza się ze zdwojoną siłą.

Współczesne metody

1. Spotkanie konfrontacyjne - sposób badania na rozmowie kwalifikacyjnej. Menedżer zwołuje grupę, w której nastąpił konflikt na salę. Najlepiej sprowadzić osobę z zewnątrz (nie może to być nasz znajomy). Jeżeli uważamy, że problem jest na dwie godziny to trzeba dać przynajmniej cztery. Jeżeli szef bierze udział w rozwiązywaniu konfliktu to ludzie są zadowoleni, mają dla niego więcej szacunku, mediator nie wtrąca się.

2. Negocjacje - agresywność nie prowadzi do niczego, nie zyskuje się sojusznika, tylko wroga. Twarde negocjacje prowadzą do utraty partnera, zbyt miękkie do utraty „ostatniej koszuli”. Zwycięstwem jest rozwiązanie dobre dla obu stron. Należy się skupić na problemie, a nie na sobie. Trzeba dążyć do porozumienia, ale nie zepsuć stosunków między stronami. Nie dać z siebie zrobić ofiary, należy traktować rozmówcę jako partnera. Ani układy przyjacielskie, ani agresywne nie powodują korzyści. Partnerskie załatwienie sprawy - tak, aby nikt nie stracił. Należy umieć dyskutować o racjach obydwu stron, o wspólnym stanowisku. Nie możemy liczyć na duże ustępstwa, kiedy sami z niczego nie zrezygnujemy. Kryteria obiektywne, staraj się zrozumieć interesy partnera.

18

IQ =

WYNIK TESTU

WIEK ŻYCIA

X

35- 40

W I E K

K

R

E

A

T

Y

W

N

O

Ś

Ć

50

55

60

70

8

15

X

średnia

niska

wysoka

K

R

E

A

T

Y

W

N

O

Ś

Ć

MOTYWACJA

A

C

H

B

X

E

B

D

C

A

F

kiedyś

dziś

---