Partie i systemy partyjne, różne różniste


PARTIE I SYTSEMY PARTYJNE

Typy definicji partii polit.:

  1. unitarne

  1. podrzędnie złożone

  1. nadrzędnie złożone

Definicja ustawowa partii :

Najważniejszymi cechami partii wg ustawy jest : - uczestnictwo w wyborach

- uczestnictwo w życiu polit państwa

Wg nas partia polit. to wyspecjalizowana organizacja polit. posiadająca określony program, który jest podstawą do uzyskania szerokiego poparcia społ. i tą drogą do zdobycia władzy oraz maksymalizacji pozycji w systemie polit.

Elementy definicji :

Stanowi on wyraz ekon., polit. i ideologicznych interesów. Formułowanie programu polit. ułatwia również ustalanie celów i środków działalności polit.

Każda partia, która w sposób nierewolucyjny dąży do zdobycia władzy musi mieć poparcie, które może mieć 2 formy : - czynne - zachodzi wówczas wtedy, gdy do partii wstępują jej zwolennicy i poprzez

aktywny udział zwiększają jej rolę w życiu polit.

- bierne - ma miejsce w czasie wyborów poprzez oddanie głosów

Geneza partii ( etapy ) :

  1. partia jako ugrupowanie o strukturze rodowej ( nobilitas, factiones łączące kilka rodów pod przewodnictwem jednego rodu.

  2. partia jako ugrupowanie arystokratyczne ( np. wigowie i torysi )

  3. partia klubowa - powstawały one na przełomie XVIII i XIX w., a charakteryzowały się pojawieniem 3 nowych elementów :

  1. partia masowa

Charakteryzowały się one wysokim sformalizowaniem struktury organizacyjnej. Na ich rozwój wpływały formułowane wtedy ideologie i doktryny polit. inspirujące tworzenie programów. W związku z tym powstawały konserwatywne, liberalne, chrzescijańsko-demokratyczne, socjalistyczne i komunistyczne ruchy polit., które w różnym stopniu determinują dzisiejszą scenę polit.

Etapy powstawania partii polit. w Polsce :

  1. okres Rzeczypospolitej Szlacheckiej

Funkcjonowały wówczas konfederacje wojewódzkie i generalne, będące związkami szlachty o strukturze rodowej. Ich podstawą było dobrowolność związku oparta na indywidualnym przystąpieniu umocnionym przysięgą. Konfederacje stanowiły element korygujący wady systemu, aktywizowały szlachtę i były przejawem bezpieczeństwa szlacheckiej demokracji.

  1. okres kształtowania się ugrupowań parlamentarnych

  2. powstawanie masowych partii polit.

Klasyfikacja partii polit.:

  1. wg M. Webera :

  1. kryteria organizacyjne

  1. wg M. Duverger :

2.

3.

4.

5.

  1. kryteria ideologiczne i programowe

  1. rodziny polit.

  1. inne dychotomie

  1. stereotypy doktrynalne wg Jamroza

Prawicowość i lewicowość partii polit.

Pochodzenie tej terminologii usytuowane jest w czasie Rew. Franc. Walka toczyła się wówczas pomiędzy zwolennikami zachowania stanu ówczesnego wspieranych przez arystokrację i hierarchię kościelną a mieszczaństwem i ludem. Prawica oznaczała wówczas orientację konserwatywną opowiadającą się za utrzymaniem przywilejów, tradycji i ładu społ. lewicowość natomiast oznaczała dążenie do powiększenia obszaru wolności i równości. W rozumieniu oświecenia lewicowość oznaczała zaś autorytet rozumu i nauki w przeciwieństwie do wiary i tradycji.

Dzisiaj lewica tworzy ukształtowany hist. stereotyp doktrynalny oparty na idei równości, społ. roli państwa jako podmiotu dokonującego redukcji tejże nierówności, poprzez redystrybucję dochodu społ., oraz uspołecznienie podstawowych gałęzi gospodarki. Prawica zaś opiera model społeczeństwa na idei wolności jednostki, która jest podstawą naturalnego, niekierowanego odgórnie modelu społeczeństwa, w którym nierówności społ. są naturalnym rezultatem funkcjonowania mechanizmów opartych na swobodnej konkurencji podmiotów w sferze polit. i ekon. Rola państwa sprowadza się do ochrony owych naturalnych podstaw społ., czyli wolności polit. i ekon. Jednostki, zabezpieczenia mechanizmów konkurencyjnych, ochrony porządku i bezpieczeństwa zew. oraz wew.

Funkcje partii polit.

Partia polit. funkcjonuje w ramach systemu polit., a zatem partie mogą być funkcjonalne lub dysfunkcjonalne w stosunku do danego systemu. Funkcjonalność zakłada zdolność do współdziałania z innymi składnikami systemu, co w przypadku partii oznacza pełny i nieskrępowany udział w procesie polit. poprzez udział w wyborach, tworzenie rządu, czy poprzez sprawowanie władzy. Dysfunkcjonalność oznacza zaś, ze dana partia odrzuca propozycje i możliwości współpracy ograniczając się jedynie do przygotowywania przewrotu zbrojnego, czy też do rewolucji.

Koncepcje funkcji partii polit. :

  1. sensu stricto

  1. sensu largo ( określają zadania partii )

Wiąże się ona z ujawnianiem, formułowaniem, hierarchizowaniem i reprezentowaniem przez partie polit. preferencji odpowiednich grup społ. będących zwolennikami tych ugrupowań.

Konfliktowe teorie społeczeństwa podkreślają rolę istotnych w różnych okresach rozwoju społeczeństwa dychotomii społ. A więc na rozwój partii oddziaływają następujące podziały społ. :

W związku z realizacją opisywanej funkcji możemy wyodrębnić funkcję ekspresyjną, a więc wytwarzanie retoryki służącej do przekładania kontrastu w strukturze społ. i kult. na postulaty działań. Czyli jest to ekspresja odzwierciedlająca te postulaty.

Możemy wyróżnić 2 składniki tej funkcji :

  1. selekcja kandydatów na wybieralne stanowiska

Wyróżniamy 4 typy nominacji kandydatów :

porozumień między działaczami partii, w wyniku których następuje wysunięcie

kandydata przez określoną grupę działaczy, lub zgłoszenie kandydatury przez

zainteresowanego ( nominacja horyzontalna polityków )

wyznaczanie przez instancje lokalne zwiększa stopień podmiotowości tych

organów ( typ ten występuje w nowoczesnych partiach masowych )

( występuje on w partiach faszystowskich i w większości partii systemów

autorytarnych )

przejawiać w 2 formach : - bezpośrednia ( np. USA )

- pośrednia ( desygnowanie kandydatów przez specjalnie w tym celu

zwołane wyborcze zjazdy kandydatów, lub przez konwencje,

gdzie mają miejsce przetargi i kompromisy wokół

poszczególnych kandydatów )

  1. formułowanie programu wyborczego

Można mieć atrakcyjny program, zwycięstwo wyborcze zależy jednak od szerszego kontekstu, np. stan państwa w którym odbywają się wybory i jego gospodarka. Zła sytuacja społ.-gosp. sprzyja formułowaniu haseł demagogicznych, które nie tworzą klimatu na prowadzenie merytorycznej kampanii, pozbawionej wpływów emocjonalnych. A więc program jest rzeczowy, wówczas wtedy gdy sytuacja społ.-gosp. jest dobra.

Wyróżniamy 2 procedury tworzenia programu :

  1. opracowywanie programu wyłącznie, lub w gł. mierze przez indywidualnych kandydatów

Model ten jest charakterystyczny dla klasycznych partii komitetowych, które jako całość albo nie posiadały swojego programu wyborczego, albo ograniczały się do kilku najogólniejszych haseł ( procedura ta odpowiada tym partiom, które są słabo zorganizowane i o małej dyscyplinie partyjnej ).

  1. poszczególni kandydaci mają tylko objaśniać i propagować program, nie maja prawa zaś zmieniać go „na własną rękę” ( jest to sytuacja charakterystyczna dla partii dojrzałych organizacyjnie i ideologicznie )

Do form oddziaływania propagandowego zmierzającego do propagowania swoich kandydatów zaliczymy

Strategie wyborcze partii :

  1. taktyka partyjności

  2. taktyka silnego kontrastu ( w ramach tej strategii na plan I partia wysuwa swoich najbardziej znanych i popularnych polityków, lub kandydatów podkreślających swoje wysokie kwalifikacje, szczególnie na tle innych ).

  3. Taktyka różnicy ideologicznej ( jest ona podobna do powyższej, tylko eksponuje różnice ideologiczne co w konsekwencji sprzyja polaryzacji ideologicznej, zwłaszcza przy bipolarnym rozkładzie preferencji elektoratu )

  4. wybory 1 zagadnienia

  5. stworzenie pozytywnego wrażenia o kandydatach własnej partii

  6. stworzenie negatywnego wrażenia o kandydatach partii przeciwnej

  7. strategia budowy koalicji ( jest uważana za skuteczną jedynie przy znacznej sfragmentaryzowanej scenie polit., gdzie polaryzacja wśród partii prawicy lub lewicy przyczynia się zwykle do rozbicia głosów elektoratu o podobnych preferencjach )

  8. strategia budowy organizacji ( wiąże się ze skupieniem wokół partii licznych organizacji afiliowanych )

Jest ona realizowana przez partię w dwojaki sposób : poprzez samodzielne lub w koalicji objęcie kierownictwa państwa, albo poprzez kontrolę rządów w roli opozycji polit. Empirycznym miernikiem fun. rządzenia jest ustalenie zakresu partycypacji poszczególnych ugrupowań w rządach, oraz określenie zakresu odpowiedzialności polit. mierzonego procentem czasu w jakim dana partia obsadzała stanowisko premiera, oraz liczbą kierowanych przez siebie resortów.

Ip = gp/G Ip - indeks partycypacji

gp - liczba gabinetów w których uczestniczy dana partia

G - suma gabinetów w badanym okresie

Iop = p/P Iop - indeks odpowiedzialności polit. dla stanowiska premiera

p - liczba miesięcy w których dana partia obsadza stanowisko premiera

P - liczba gabinetów w danym okresie

Iom = m/M Iom - indeks liczby kierowanych ministerstw

m - liczba ministerstw obsadzonych przez daną partię w badanym czasie

M - ogólna liczba ministerstw w badanym okresie

Obsadzanie niższych stanowisk przez partię rządzącą umożliwia realizację linii polit. w państwie. Wiąże się to z modelem upolitycznienia aparatu państwowego, któremu przeciwstawia się często modela apolityczności w biurokracji państwowej. Partie opozycyjne zaś poza przygotowywaniem się do następnych wyborów podejmują próby włączenia się do współrządzenia państwem. Wywieranie wpływu na bieżącą politykę państwa określamy terminem krytyki korygującej.

Instytucjonalizacja partii polit.

Sposoby tworzenia partii polit. :

  1. koncesyjny

Polega on na tym, że odpowiedni organ państwowy udziela koncesji na działanie partii polit., jednakże pod warunkiem spełnienia wymogów przewidzianych w ustawie. Udzielenie koncesji jest z reguły uwarunkowane samodzielną decyzją organu koncesyjnego, zaś na odpowiedź odmowną nie przysługuje zażalenie do organu wyższego szczebla. Jest to system uważany za niezgodny z ideami państwa demokratycznego i dopuszczalny jest tylko w sytuacjach wyjątkowych.

  1. Administracyjny

Występuje w sytuacji, gdy odpowiednie organy administracji państwowej sprawują nadzór nad działalnością partii polit. na zasadach podobnych jak w przypadku stowarzyszeń. Działalność partii polit. jest w takim przypadku ściśle reglamentowana, zaś wszelkie oznaki zbytniej niezależności są szybko likwidowane.

  1. rejestracyjny

Polega na uznaniu wszelkiej swobody tworzenia i działania partii polit., które po złożeniu wniosku i spełnieniu wszelkich warunków formalno-pr. zostają zarejestrowane, przez co uzyskują osobowość pr. Odmowa rejestracji może nastąpić wyłącznie z powodów określonych prawem i można ją zaskarżyć.

Ustawa o partiach polit.

Dobrowolna organizacja występująca pod określoną nazwą, stawiająca za cel udział w życiu publicznym poprzez wywieranie metodami demokratycznymi wpływu na kształtowanie polityki państwa lub sprawowanie władzy publicznej.

Członkiem partii może być każdy obywatel Polski, który ukończył 18 lat.

Partia może zgłosić wpis do ewidencji niezwłocznie, jeżeli zgłoszenie jest zgodne z przepisami prawa.

Partia nie może przyjmować dotacji od podmiotów zagranicznych.

Jeżeli Tryb. Konstytucyjny wyda orzeczenie o sprzeczności celów i działalności partii z konstytucją, wówczas Sąd Okręgowy w Warszawie wydaje niezwłocznie postanowienie o wykreśleniu wpisu partii z ewidencji, które to postanowienie nie podlega oskarżeniu.

Ewolucja prawnej instytucjonalizacji partii.

  1. W oparciu o teorie Medinsona i Washingtona uważano, że partie są instytucjami zniewalającymi człowieka. Toteż do końca XIX w. prawo nie ingerowało w istnienie i działalność partii polit. Uważano też, że regulacje pr. w działalności partii mają charakter antydemokratyczny i stanowią one zagrożenie dla demokracji oraz wolności. A więc przynależność od partii traktowana była jako domena prywatnej działalności jednostek, która nie miała większego znaczenia, w które prawo nie ingerowało, za wyjątkiem spraw karnych.

  2. Nowy etap rozpoczął się po II woj. św., jednakże specjalne ustawy odnoszące się tylko do partii polit. pojawiły się dopiero w latach 60-tych i 70-tych.

Sytuacja pr. partii polit. w Polsce po II woj. św. aż do 1976 r. była uregulowana jedynie aktami normatywnymi o charakterze szczegółowym, nierzadko niskiej rangi. Na podkreślenie zasługuje zwłaszcza umieszczenie relacji odnoszących się do partii polit. w kolejnych ordynacjach wyborczych, oraz w regulaminach sejmowych. Natomiast w zakresie przedmiotowym tych regulacji znalazła się m.in. pr.-karna ochrona mienia i dóbr niematerialnych partii oraz ich funkcjonariuszy, zwolnienia od niektórych obowiązków powszechnych, udział w składzie niektórych ciał kolegialnych. W 1976 r. zarysowała się uprzywilejowana rola PZPR, ale nie w państwie, jedynie w budowie socjalizmu. Przepisy określiły także wzajemne stosunki między PZPR, ZSL i SD w ramach Frontu Jedności Narodu. W stosunku do PZPR użyto terminu partia, natomiast w stosunku do ZSL i SD - stronnictwa, unikając zdefiniowania tych terminów. W 1985 r. umieszczono termin partia w ordynacji wyborczej do rad narodowych i do sejmu.

Partie w konstytucjach

Jest to zjawisko nowe, pojawiające się po II woj. św. i podkreślające przede wszystkim zasadę wolności w tworzeniu partii polit. uregulowania te wskazują na gł. funkcję partii określone przez mnie wcześniej jako funkcje sensu stricto ( funkcja rządzenia, wyborcza, itd. )

Partie w ustawodawstwach

Jest to zjawisko jeszcze nowsze, gdyż pierwsze tego typu ustawy pojawiły się dopiero w latach 60-tych, np. :

Każda partia w różnym stopniu określa minimalną liczbę członków założycieli, różne są też instytucje rejestrujące partie, a także różny jest poziom klauzuli zaporowej. O rozwiązaniu partii polit. mogą decydować następujące organy :

Finansowanie partii polit.

Możemy wyróżnić 3 formy finansowania :

Argumenty „za” i „przeciw” finansowaniu partii polit. z budżetu państwa :

Za :

Przeciw ( może doprowadzić do )

System partyjny

Tendencje systemu partyjnego :

W naszym rozumieniu w skład systemu partyjnego wchodzą wyłącznie partie polit. funkcjonalne w stosunku do systemu, z pominięciem innych różnego rodzaju organizacji społ., których oddziaływanie nie stwarza nowych jakościowo treści i programów polit., zwiększa zaś zakres intensywności oddziaływania na państwo tej czy innej partii polit. W systemie partyjnym mogą więc działać jednie partie legalnie działające, które opierają swoją wew. strukturę oraz metody działania na zasadach demokratycznych.

Typologie systemu partyjnego :

  1. podział klasyczny ( wg ilości partii ) :

  1. wg kryterium jakościowego

Płaszczyzny ograniczeń konkurencyjności :

  1. -//-//-//-

  1. -//-//-//- ( związany z weberowskim podziałem na partie światopoglądowe i pragmatyczne )

  1. wg kryterium relewantności i liczby partii

Partie relewantne są istotnymi partiami dla funkcjonowania całego systemu partyjnego, gdyż mogą one zmienić jego charakter i kierunek ewolucji. Czasem poziom relewantności wyznacza się poprzez przekroczenie klauzuli zaporowej.

Testy relewantności :

  1. potencjał koalicyjny partii

  2. potencjalna możliwość użycia szantażu polit.

Partia zostaje uznana za relewantną, bez względu na rozmiar, jeżeli znajduje się w pozycji umożliwiającej wpływanie na kształt jednej z możliwych koalicji parlamentarnych.

  1. wg kryterium poparcia wyborczego dla partii dużych i małych

  1. Kryterium ilościowo-jakościowe oparte na zmiennej liczby partii i ich rozmiarów w ramach systemu partyjnego ( Blondel )

  1. Sobolewski podzielił systemy na :

  1. systemy rozbicia wielopartyjnego

  2. systemy wielopartyjne ustabilizowane ( 2-blokowe )

  3. systemy kooperacji partii ( rywalizacja jest widoczna jedynie podczas wyborów )

  4. systemy partii dominującej

Funkcje systemu partyjnego

  1. polit.

  1. kult.

Partie w systemach polit.

W systemie polit. wyróżnia się kilka podsystemów:

  1. instytucjonalny

Partie polit. występują obok innych organów społ., gr. interesu, organów władzy państwowej, administracyjnej, rządowej i instytucji samorządowych.

  1. regulacyjny

Występuje tu ogół norm regulujących stosunki społ. i polit. Zasady i normy regulujące stosunki między partiami oraz relacje między nimi a innymi elementami systemu polit. są zawarte w prawie wew. partii oraz w prawie państwowym. Na funkcjonowanie partii wpływa również szeroko pojęte podłoże kult. danego społeczeństwa, kultura polit.-pr. tradycje narodowe oraz świadomość społ.

  1. funkcjonalny

Składa się z pewnego rodzaju ról wypełnianych przez poszczególne elementy struktury systemu polit.

  1. komunikacyjny

Najistotniejsze są w nim relacje między partiami polit. oraz miedzy nimi a gr. interesu i aparatem państwowym.

Kategorie i zależności te uzyskują odmienne treści w zależności od reżimu polit., rozumianego jako sposobu rządzenia, czyli ogółu metod stosowanych przez aparat państwowy w stosunkach ze społeczeństwem, zasad organizacji aparatu państwowego oraz struktury terytorialnej państwa.

Partie polit. w systemie demokracji

Pojecie demokracji uwzględnia 2 wymiary:

Pierwszoplanową rolę w systemie demokratycznym odgrywa zaś partia polit.

Co oznacza idea rządów partii?

  1. W ramach wspólnoty polit. istnieje rywalizacyjny system partyjny, co jest konsekwencją zasady dopuszczającej swobodę tworzenia partii polit. Ten rywalizacyjny model systemu zarówno wynika z wartości demokracji liberalnej, jak również tę demokrację determinuje.

  2. Wolność polit. wyboru oraz prawo opozycji do proponowania alternatywnych rozwiązań.

  3. W ten sposób wyłoniona władza państwowa posiada demokratyczną legitymację, gdyż władza ta zastała powierzona partiom zawdzięczającym swoją pozycję wyborczej aprobacie.

  4. Istnieje grupa polityków lojalnych wobec partii i odpowiedzialnych przed elektoratem, która to grupa zajmuje szczególną rolę w procesie społ.-polit. przetargów i negocjacji.

Partia w systemie autorytarnym

Cechą systemu autorytarnego jest występowanie ograniczonego pluralizmu polit., gosp., kult.

Ograniczenia te są prawne lub faktyczne, znaczne lub nieznaczne, dotyczące grup polit lub ekon. W porównaniu z demokracją odmienny jest tu charakter uczestnictwa i kontestacji. Niektóre reżimy autorytarne instytucjonalizują uczestnictwo polit. w ograniczonej liczbie grup i instytucji, niekiedy nawet popierając aktywne ich powstawanie. Wbrew częstym deklaracjom o jedności elity rządzącej wspomniany pluralizm implikuje nieformalne współzawodnictwo o władzę. Wartością najwyższą dla autorytarystów jest silne i niezawisłe państwo, ważniejsze od społeczeństwa, narodu i jednostek. System partyjny oparty na zasadzie konkurencyjności, podważający solidaryzm społ. jest uważany za czynnik dezintegrujący ideę państwowości. Partia autorytarna nie jest jedynym podmiotem artykulacji żądań polit., rekrutacji polit., czy innych funkcji. Jest najczęściej szkieletową organizacja drugorzędnych biurokratów, jest tylko jednym z elementów pluralizmu władzy, jeszcze jedną gr. nacisku, jednym z kanałów przez który różne gr. interesu próbują znaleźć dostęp do władzy, jest jedną z płaszczyzn rekrutacji elity.

8



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
sciagi21-40partie, nauka, polityka społeczna, Partie i systemy partyjne (esence)
Nazwiska, + DOKUMENTY, Partie i systemy partyjne
Wyniki wyborów Słowacja, + DOKUMENTY, Partie i systemy partyjne
PARTIE I SYSTEMY PARTYJNE1, nauka, polityka społeczna, Partie i systemy partyjne (esence)
Partie i systemy partyjne wykład czwarty
Partie i Systemy Partyjne Wyklady[1], Politologia UMCS - materiały, III Semestr zimowy, Partie polit
partie i systemy partyjne - wyklady(39), ▬ Studia Administracja Publiczna
Żelazne prawo oligarchii, + DOKUMENTY, Partie i systemy partyjne
partie i systemy partyjne
Partie i systemy partyjne
Partie i Systemy Partyjne
partie i systemy partyjne notatki
Partie i systemy polityczne - wykład I i II - marta du Vall, Partie i systemy partyjne
wykłady, + DOKUMENTY, Partie i systemy partyjne
Łotwa - system partyjny, + DOKUMENTY, Partie i systemy partyjne
czynniki cechy, + DOKUMENTY, Partie i systemy partyjne
Partie Systemy Partyjne wersja mini do druku

więcej podobnych podstron