narkotyki praca okk


Narkotyk to potoczne określenie niektórych substancji psychotropowych. Ze względu na potoczność tego słowa, różnice kulturowe, poglądy poszczególnych osób, stan prawny itp. nie ma jednoznacznej definicji, ale zwykle obejmuje ona:

Rodzaje narkotyków

Powyższy wykaz jest tylko pobieżny, ponieważ szereg narkotyków posiada działanie łączone.

Najczęstszymi powodami sięgania u dzieci i młodzieży po narkotyki są:

  1. brak atrakcyjnych sposobów spędzania wolnego czasu
    2. robienie na przekór dorosłym
    3. problemy w szkole lub w domu
    4. konflikty i napięcia wewnętrzne
    5. niezadowolenie z siebie i swojego życia

NARKOTYKI - PODSTAWOWE RODZAJE I OPIS

KONOPIE INDYJSKIE (KANABINOLE, TNC)
Marihuana, haszysz, skun, olej haszyszowy to występujące w różnej postaci przetwory konopii indyjskich

Marihuana- to potoczna nazwa substancji psychoaktywnej wytwarzanej z konopi siewnych.

Marihuana należy do grupy środków halucynogennych, zwanych również środkami psychodysleptycznymi, psychomimetycznymi lub psychodelicznymi.
W tej grupie środków znajdują się substancje zarówno pochodzenia naturalnego jak i syntetycznego.

Marihuana jest naturalnym halucynogenem stanowiącym mieszaninę liści i kwiatostanów głównie roślin żeńskich.
Za działanie psychotropowe marihuany odpowiada głównie tetrahydrokanabinol (kannabinole). Substancja ta znajduje się również w innej pochodnej konopii haszyszu. Ma ona działanie psychotropowe, jak również uspokajające i przeciwbólowe, pobudzające apetyt.
Jest też wykorzystywana w leczeniu niektórych chorób.

(Potoczne nazwy marihuany: dżoint, skręt, blant, ziele, zielsko, zioło, grass, marycha, trawa, huana, marycha, maryśka, skun, gandzia, samosieja, afgan, kolumbijka)

Stosowanie marihuany w celach odurzających

Skun:. - to rodzaj marihuany z dodatkiem haszyszu.
Uważa się, że skun jest bardzo silny w działaniu, lecz prawdziwe odmiany skunka wcale nie należą do najsilniejszych i najcharakterystyczniejszą ich cechą - wbrew ogólnopolskiej opinii - jest jedynie sam zapach, a nie siła działania.

Odmiany typu skun zostały po raz pierwszy wyselekcjonowane w latach 70. w Kalifornii, w latach 80. sprowadzono je do Holandii.
Mianem "skuna" określa się również często w slangu palaczy marihuany modyfikowane chemicznie pędy konopi indyjskich, celem wzmocnienia zawartości THC w otrzymanym produkcie.

Najpopularniejszym sposobem jest podlewanie rośliny eterem dietylowym, w skutek czego otrzymuje się wiecej THC w roślinie. Nazwa ta występuje praktycznie wyłącznie w Polsce.

Skutki jednorazowego przyjęcia:

1. faza dobrego samopoczucia i euforii z wielomównością
2. faza nadwrażliwości zmysłowej, zwłaszcza słuchu i wzroku z zaburzeniami poczucia czasu i przestrzeni, niekiedy napadami ostrego lęku
3. faza ekstatyczna
4. faza snu i przebudzenia

Efekty działania:

  1. obniżenie się progu percepcji
    2. odprężenie i poczucie spokoju
    3. zmiana poczucia mijającego czasu: jest on określany jako rozciągnięty i mijający wolniej
    4. optymizm i podniesiona samoocena
    5. skłonność do ulegania sugestiom
    6. zagubienie
    7. nieracjonalne myśli
    8. pogorszenie pamięci
    9. przyspieszone tętno
    10. apatia
    11. lęki i urojenia
    11. niemożność skupienia uwagi na wielu rzeczach jednocześnie

Używanie preparatów konopii uważa się często za furtkę do zażywania innych narkotyków!

"O przyszłości myślę niewiele, lub wcale. Żyję całkowicie tu i teraz". Takie zdanie najczęściej wypowiadają osoby po wypaleniu marihuany.



Haszysz (hasz, grudka, gruda, czekoladka, afgan, kloc, plastelina, kostka)

Olej haszyszowy

AMFETAMINA (Potoczne nazwy amfetaminy: speed, proszek, proch, amfa, feta, setka, witamina A, białe, fuka, funia, speed, białko, władek, wład, white power, proń, prochy, prąd, proton, pronto, wciąganie, tynk, szuwax, sztynks, szmata, siupa, ścierwo, śnieg, szlif, koń, dziad, kiełcz, doktor.)

- (inne stosowane nazwy: benzedryna, psychedryna, perwityna) to jedna z grupy substancji psychotropowych - związków chemicznych wykazujących działanie pobudzające na ośrodkowy układ nerwowy.
Uwalnia ona neuroprzekaźniki z zakończeń nerwowych i blokuje ich wychwyt zwrotny, Najsilniej uwalniane są noradrenalina, potem dopamina, a najsłabiej serotonina.
Na skutek tego zwiększa się aktywność układu nerwowego, i w efekcie pobudzany jest cały organizm. Amfetamina najczęściej przyjmowana jest w formie siarczanu amfetaminy, rzadziej w postaci higroskopijnego chlorowodorku, fosforanu czy winianu.
Jej stereoizomer - dekstroamfetamina (deksedryna) dwukrotnie mocniej uwalnia noradrenalinę, jednak czterokrotnie słabiej blokuje jej wychwyt zwrotny.

Działanie fizjologiczne:

1. silne pobudzenie psychomotoryczne
2. brak łaknienia
3. rozszerzenie źrenic
4. przyspieszona akcja serca i szybki oddech
5. podwyższone ciśnienie krwi i zwiększone wydalanie moczu
6. jadłowstręt
7. suchość w ustach
8. uszkodzenia szkliwa zębów

Odczucia:

Amfetamiana i metamfetamina mimo iż różnią się nieco strukturą chemiczną - dają podobny efekt, nie różniący się wieloma szczegółami.

Jest to ogromny przypływ energii i bardzo wyraźne podwyższenie nastroju aż do euforii.
Osoby, będące pod wpływem tych środków przeżywają wykazują wzmożoną aktywność, której towarzyszy bezsenność.

Osoby takie wydają się bardziej przedsiębiorcze z równoczesnym brakiem krytycyzmu własnego postępowania.

Skutki używania:

Możliwe są poważne konsekwencje zdrowotne z powodu wyczerpania organizmu.

W przypadku spożycia dużych ilości mogą się pojawiać takie problemy jak:
- zaburzenia wzroku i słuchu - arytmia serca, mogąca w skrajnych przypadkach powodować zawał

Następnego dnia po zażyciu występują silniejsze bądź słabsze objawy wyczerpania, takie jak potrzeba snu.
Najskuteczniejszym lekarstwem jest przespanie kilku dodatkowych godzin.

Można też zażywać kolejne dawkę przez wiele dni (tzw. "ciąg"), jednak po odstawieniu mogą wystąpić objawy bardzo dużego wyczerpania organizmu, takie jak bardzo silna potrzeba snu, ogólna ospałość, depresja, utrata wagi, spadek odporności na infekcje, silne migreny i zawroty głowy.

Przy długotrwałym używaniu, możliwa jest psychoza amfetaminowa.

Ze względu na fakt, że amfetamina powoduje zanik poczucia głodu i zmęczeniazmęczenia - spożywanie jej, połączone z sytuacją wzmożonego wysiłku fizycznego (dyskoteka, uprawianie sportu ekstremalnego, ciężka praca fizyczna), powoduje niekiedy bardzo poważne konsekwencje na skutek wyczerpania i odwodnienia, ze zgonem włącznie.

Osoby często spożywające amfetaminę mogą wpaść w "ciąg amfetaminowy".

Amfetamina nie powoduje uzależnienia fizycznego lub jest ono bardzo słabe może objawiać się dusznościami i lekkimi zawrotami glowy w momencie odstawienia,
wywoluje jednak - jak każdy środek pobudzający - uzależnienie psychiczne.

Formy przyjmowania:

Amfetamina przyjmowana jest drogą pokarmową, dożylnie, może być palona lub wdychana przez nos.
Zależnie od drogi przyjęcia jej działanie wykazuje pewne różnice.

Przy podaniu dożylnym lub paleniu w ciągu 5 - 15 sekund występuje tzw. kop, czyli krótkotrwały okres silnej euforii.

Podanie doustne i donosowe wywołuje euforię o słabszym nasileniu.

Trwa ona 3-5 minut po przyjęciu przez śluzówki nosa, a około 20 minut po przyjęciu doustnym.

Amfetamina występuje w sprzedaży "ulicznej" w postaci bezwonnego proszku o gorzko-cierpkim smaku, w kolorze od białego do ceglastego.

Uzależnienie psychiczne

Zależność psychiczna jest podobna do tej, która jest spowodowana przez kokainę.
Wywołuje ją atrakcyjny i euforyczny przebieg działania specyfiku, wzmacniany z kolei przez przykre dolegliwości związane z jego odstawieniem
(złe samopoczucie, spowolnienie psychiczne, uczucie zmęczenia i apatii), które obserwuje się już po 12 godzinach od ostatniego zażycia amfetaminy.

Sytuacja prawna:

W Polsce, jak i w wielu innych krajach posiadanie i rozpowszechnianie amfetaminy jest przestępstwem.

W Polsce amfetamina została wykreślona z lekospisu (w wielu innych krajach jest jednak nadal stosowana).

W USA należy do środków Schedule II, czyli o dużym ryzyku nadużywania i pewnym, lecz niewielkim zastosowaniu medycznym. Jest dostępna na receptę.

KOKAINA jest jedną z najsilniej działających substancji pobudzających pochodzenia roślinnego.
Odznacza się ona bardzo dużym potencjałem uzależniającym.

Jest to alkaloid otrzymywany z liści krzewu koki (Erythroxylon coca), który pierwotnie porastał tereny Andów w Ameryce Południowej.
Wzór sumaryczny kokainy to C17H21O4N.

Właściwości fizyczne:

Czysta kokaina to biała krystaliczna substancja, słabo rozpuszczalna w wodzie, o temperaturze topnienia 98 °C
Kokaina wykazuje podobieństwo strukturalne do innego alkaloidu - atropiny.

Zastosowanie w medycynie:

W laryngologii i okulistyce stosuje się 1% - 10% (bardzo rzadko 20%) roztwór chlorowodorku kokainy w celu znieczulenia miejscowego ze względu na łatwe przenikanie błon śluzowych.
Dawka jednorazowa nie może przekraczać 50 mg.

(koka, koks, gram, porcja, śnieg, charlie, biała dama, witamina C)

Działanie:

Hamuje wychwyt noradrenaliny przez neurony ośrodkowego i obwodowego układu nerwowego. Powoduje to:

1. silny skurcz naczyń krwionośnych i wzrost ciśnienia tętniczego
2. rozszerzenie źrenic
3. rozkurcz mięśniówki oskrzeli
4. zahamowanie perystaltyki przewodu pokarmowego
5. zahamowanie wydzielania przez gruczoły ślinowe
6. hamowanie wychwytu dopaminy

Dodatni efekt chronotropowy, dromotropowy i inotropowy na serce a co za tym idzie wzrost ciśnienia tętniczego i zaburzenia rytmu serca co prowadzi do takich chorób jak:
- miażdżyca
- choroba wieńcowa
- niewydolność mięśnia sercowego
- nadczynność tarczycy

Kokaina ma zazwyczaj postać śnieżnobiałego lub różowego proszku i występuje w formie związanej w sole.

Crack - Nazwa Krak pochodzi od ang. slangu co oznacza skałę, a nie - jak się przyjmuje w Polsce - pękanie.

Jest to kokaina oczyszczona z soli, która została przetworzona do postaci, którą można jedynie palić. Otrzymuje się go z proszku.

(potoczne nazwy Crack kisielek, galaretka)

W porównaniu z innymi formami kokainy crack jest silnie uzależniający, o natychmiastowym, krótkotrwałym działaniu (5 do 10 minut)

Objawy użycia kokainy: pociąganie nosem i/lub katar, nadpobudliwość, gadatliwość, niepokój psychoruchowy, rozszerzone źrenice, poczucie euforii, mocy, siły, osłabienia krytycyzmu.
Zwróć uwagę na: biały proszek, a w przypadku cracku jasnobrązowe kuleczki „kamyki”, fajki, małe flakoniki, igły, strzykawki, małe foliowe torebeczki, lusterka.
Długotrwałe używanie może prowadzić do: stanów depresyjnych i tendencji samobójczych, urojeń prześladowczych i lęku, stanów delirycznych, impotencji, zakrzepów krwi, utraty przytomności, śmierci z przedawkowania.

Zażywanie kokainy:

- żucie
- wciąganie nosem
- wstrzykiwanie
- palenie

Właściwości psychotropowe

Na siłę efektów wpływa ilość przyjętej dawki.
Kokaina wpływa dodatnio na poziom dopaminy - odpowiedzialnej za ośrodki przyjemności w mózgu.
Powoduje odczucie euforii, zmniejsza niepokój i zwiększa poczucie pewności siebie, zwłaszcza w kontaktach międzyludzkich. Duże dawki kokainy, wprowadzone którymś z efektywnych sposobów do organizmu, powodują euforyczne doświadczenia, które kreują jaskrawe, długoterminowe wspomnienia, stanowiące podstawę dla później pojawiającej się ochoty na narkotyk.

Przy większych dawkach zauważono również powstawanie halucynacji i paranoi, przypominających objawy schizofrenii. Kokaina wprowadza w stan, w którym każda, nawet najmniejsza i najprostsza czynność sprawia olbrzymią radość i satysfakcję.

Człowiek staje się niezależny od opinii innych i bardzo pewny siebie.
Niektórzy dopatrują się tu powiązań z kensho, stanem znanym z filozofii religii wschodu, jednak warunkami koniecznymi do tego ostatniego są też współczucie dla wszystkich czujących istot oraz widzenie świata takim jakim jest naprawdę.

Po kokainie współczucie raczej nie rośnie, a widzenie świata staje się coraz bardziej zaburzone.

Zewnętrzne oznaki używania:

1. nadpobudliwość i wzmożona aktywność
2. pobudzenie seksualne
3. zwiększona rozmowność, towarzyskość i pewność siebie
4. rozszerzone źrenice, słabo reagujące na światło

W przeciwieństwie do wielu innych narkotyków w przypadku kokainy nie udowodniono powstawania uzależnienia fizycznego. Bardzo silnie natomiast uzależnia psychicznie.



ECSTASY - to popularna nazwa tabletek zawierających MDMA lub substancje o podobnym działaniu. Substancja aktywna to 3,4-metylenodioksymetamfetamina.

Tabletki mogą zawierać wiele innych substancji, zwykle są to różne pochodne amfetaminy i ich mieszanki które mają dość podobne działanie.

Substancje najczęściej występujące w tabletkach ecstasy, poza MDMA, to: amfetamina, metamfetamina, MDA, MDEA.
Ecstasy jest obok marihuany i amfetaminy jednym z najpopularniejszych nielegalnych środków psychoaktywnych w Polsce.

(Potoczne nazwy Ecstasy : piguły, pixy, dropsy, droppery, X, E, tabletki, cukierki, kręgi, eski, xtc, tic tac, kółka, witaminka, guziki, groszki oraz nazwy handlowe, jak UFO, Adam, Eva, Love, Superman, Batman, Aligator, Mitsubishi, Vogel, Snowball, Drops, Herz, Sonne, VW )

Efekty używania:

8. pobudzenie seksualne
9. kołatanie serca i tachykardia
10. wzmożenie odruchów

Efekty uboczne:

  1. nudności i wymioty
    2. biegunka
    3. niepokój mogący przerodzic się w panikę
    4. poczucie utraty kontroli

Głównym zagrożeniem stosowania Ecstasy jest możliwość doprowadzenia organizmu do skrajnego wyczerpania,
odwodnienia oraz hiponatremii, będącej wtórnym skutkiem odwodnienia , organizm razem z wodą traci sole mineralne i uzupełnianie samej wody prowadzi do niebezpiecznie niskiego poziomu sodu we krwi.

Na skutek przedawkowania ecstasy lub nadwrażliwości na jego działanie może pojawić się tzw. "złośliwy zespół neuroleptyczny" (spadek ciśnienia krwi, gwałtowny wzrost temperatury ciała, drgawki, śpiączka), który może prowadzić do śmierci.

LSD- to środek z grupy halucynogenów, związek kwasu lizergowego, powszechnie znany jako "kwas", powodujący omamy wzrokowe, słuchowe i dotykowe.

LSD jest jednym z najtańszych i najszerzej dostępnych narkotyków.
Praktycznie całkowicie wyparło ono inne psychodeliki.

Od ponad dwudziestu lat jest to najpopularniejszy środek halucynogenny.

Substancją aktywną w LSD jest dietyloamid kwasu lizergowego (LSD-25).

(Potoczne nazwy LSD:kwas, kwach, kwasik, papierek, kryształek, kamyczek, trip, ejsid, tejbs, listek, nazwy od rysunków np. Asterix)

Działanie:

1. zawroty głowy
2. rozszerzenie źrenic i suchość w ustach
3. drżenie mięśniowe i skurcze mięśni klatki piersiowej
4. osłabienie i nudności
5. kołatanie serca
6. wzrost ciśnienia krwi
7. zapis fal mózgowych (EEG) osoby znajdującej się pod wpływem LSD-25 przypomina stan pobudzenia i niepokoju
8. rozszerzenie źrenic i silne poty to dodatkowe objawy fizyczne pojawiające się przy zatruciu LSD

Odczucia Osoba pod wpływem LSD jest bardzo podatna na każdy rodzaj sugestii, w szczególności autosugestię.
Zarówno rodzaj halucynacji, jak i ich treść są uzależnione od nastawienia osoby zażywającej środek i od atmosfery, w której dochodzi do jego użycia.

Efekty działania:

1.zmiana poczucia kształtów i barw
2. niewyraźnie widzenie całości i ostrzejsze widzenie kontrastów
3. wyostrzenie słuchu
4. poczucie obcości własnego ciała
5. omamy, złudzenia i urojenia wzrokowe

Negatywne skutki działania:

1. problemy z zachowaniem równowagi i mówieniem
2. zła ocena odległości oraz własnych umiejętności
3. zimne dłonie i stopy
4. wymioty
5. uczucie nacisku na klatkę piersiową
6. uczucie osamotnienia
7. depersonalizacja
8. panika, lęk, płacz, śmiech
9. bezsenność

Oznaki używania:

1. rozszerzone źrenice i słaba ich reakcja na światło
2. dziwne, nieracjonalne wypowiedzi
3. brak koordynacji ruchowej i widoczne zaburzenie orientacji przestrzennej

GRZYBY HALUCYNOGENNE (Potoczne nazwy grzybów halucynogennych grzybki, psylocyby, psylki, baluny)

grzyby szóstej grupy toksyczności:

Grupa grzybów (nie będąca taksonem), które powodują doznania narkotyczne.

Spośród 5.000 odmian grzybów znanych przez człowieka - około 80 odmian posiada właściwości psychoaktywne.

Zazwyczaj spożywane są w celach narkotycznych lub w wyniku pomyłki.

Grzyby halucynogenne niezależnie od gatunku powodować mogą takie zatrucia jak:

1. halucynacje
2. uczucie błogostanu lub psychozę
3. zaburzenia ze strony układu trawiennego
4. zmiany percepcyjne i owy sposób postrzegania świata

Przyczyną tych objawów są różnorodne alkaloidy, z których wymienić należy m.in. psylocybinę i muscymol.

Najbardziej znane grzyby z tej grupy to:

1. łysiczka lancetowata (Psilocibe semilanceata)
2. stożkogłówka biała (Conocybe lactea)
3. muchomor czerwony (Amanita muscaria)
4. Psilocybe cubensis

Objawy użycia grzybów halucynogennych:

1. gadatliwość i wesoły nastrój
2. prowadzenie rozmów z wyimaginowanymi osobami
3. wyostrzenie zmysłów wzroku i słuchu

ŚRODKI WZIEWNE(Potoczne nazwy: solwent, rozpuchol, budzio)  

Ze względu na niską cenę oraz ogólną dostępność są one popularne wśród dzieci.
Wdychanie oparów powoduje bardzo szybkie niszczenie komórek nerwowych w mózgu oraz komórek wątroby.

Odurzenie objawia się zawrotami głowy, stanem rozweselenia i euforii, występują też zaburzenia równowagi.

Osoby stosujące inhalanty przez dłuższy okres czasu mają trudności z koncentracją, cierpią na bezsenność, pojawiają się u nich depresje lub zachowania agresywne.
Tego typy środki wywołują również halucynacje.

Wdychanie oparów klejów i rozpuszczalników jest szczególnie niebezpieczne, bardzo często kończy się uduszeniem, zatruciem lub niewydolnością serca.

Osoby odurzające się przy użyciu klejów, rozpuszczalników, lakierów, aerozoli, benzyny, można łatwo rozpoznać, gdyż w ich włosach i ubraniu utrzymuje się zapach używanych substancji.

Narkotyki wziewne charakteryzują się dobrą rozpuszczalnością w tłuszczach, dzięki czemu niezwykle szybko dostają się do krwi i mózgu.

Żadne narkotyki nie są zdrowe ale rozpuszczalniki i kleje to prawdziwe trucizny.

OPIATY do opiatów zalicza się substancje otrzymywane z przetworów maku lekarskiego (np. "kompot" uzyskiwany domowym sposobem ze słomy makowej) jak i również syntetyczne środki przeciwbólowe, działające na receptor opiatowy.
Należą do nich: opium, morfina i heroina (również w postaci do palenia, znana pod slangową nazwą: brown sugar).
Do grupy tej należy również metadon - doustny, syntetyczny narkotyk, używany od lat 60-tych jako substytut heroiny, stosowany w lecznictwie w leczeniu narkomanów przyjmujących narkotyki drogą iniekcji (zastrzyków).

Powyższe substancje, a zwłaszcza heroinę, uważa się za najbardziej uzależniające znane człowiekowi narkotyki.

Morfina znalazła zastosowanie jako silny środek przeciwbólowy.

Metadon jest stosowany w kuracji substytucyjnej, prowadzonej w ramach specjalnych programów dla osób uzależnionych od morfiny i heroiny; również jako lek drugiego rzutu w zwalczaniu silnych bólów okołooperacyjnych i nowotworowych.

Działanie:

1.zmniejszenie łaknienia
2. przesunięcie (podwyższenie) granicy bólu
3. osłabienie i potliwość
4. obniżenie ciśnienia krwi oraz temperatury ciała
5. zaparcia i kłopoty z oddawaniem moczu
6. impotencja
7. zwężenie źrenic i osłabienie ich zdolności do reagowania na światło

Długość działania

1. 6-12 godzin (heroina)
2. 24-36 godzin (metadon)

Skutki przyjmowania:

1. wyniszczenie fizyczne i psychiczne
2. uszkodzenie narządów miąższowych
3. przewlekłe zaparcia
4. zaburzenia menstruacji
5. zmiany zapalne skóry
6. zanik żył powierzchniowych

Formy występowania:

Opium - (zawiera wiele alkaloidów opiatowych), ciemnobrązowy proszek lub bryłki
Morfina - tabletki, przeźroczyste kryształki, roztwór w ampułkach
Heroina - proszek w kolorze od białego do brązowego



Heroina (hera, hercia, helena, proszek)

Na czarnym rynku istnieją dwa rodzaje nielegalnej heroiny:

1. brown sugar, która ma postać brązowych bądź różowych granulek lub proszku; jest ona rafinowana w Azji.
2. biała heroina, otrzymywana z morfiny ma postać drobnego, białego proszku

Kolor sprzedawanej na ulicy heroiny zależy także od domieszek innych narkotyków lub substancji mających po prostu zwiększyć jej wagę i objętość.

Brown sugar (brąz, brown) - jest to odmiana heroiny, która w ostatnich latach zyskuje niezwykłą popularność. Zarówno objawy, jak i skutki zażywania są takie same, jak w przypadku heroiny i innych przetworów maku.

Kompot - tzw. polska heroina " Specyfik zawierający alkaloidy opium z przewagą morfiny, kodeiny i heroiny. Lekko oleisty płyn, w kolorze: od słomkowego do brązowego - przechowywany z reguły w strzykawkach lub w małych plastikowych buteleczkach

Objawy użycia: zwężone źrenice, brak reakcji źrenic na światło, szkliste oczy, opadające powieki, zmniejszone łaknienie, nudności i wymioty przy pierwszych dawkach, senność, spowolniona mowa.
Zwróć uwagę na: wygląd źrenic, igły, strzykawki, ślady nakłuć po wstrzyknięciach, ślady krwi na bieliźnie, a w przypadku heroiny do palenia (brown sugar) na okopcone sreberka z folii aluminiowej, z czekolady itp.
Nawet jednorazowe zażycie może prowadzić do: uszkodzeń wątroby, zakażenia wirusem HIV, żółtaczki, śpiączki, śmierci z przedawkowania.

LEKI USPOKAJAJĄCE I NASENNE  (dorota, dorotka, efka, erki, pestki, piguły, rolki, ziomki,)

INNE SUBSTANCJE UŻYWANE PRZEZ MŁODZIEŻ 

Sterydy anabolityczne (koks, deka, wino, metka, mietek, omka, omen, prima, teściu) -głównym powodem ich zażywania jest chęć zwiększenia siły, kondycji i poprawienia wyglądu poprzez przyrost masy mięśniowej.


Cele terapii


Istotą każdej terapii jest sformułowanie celów- powinny być określone w sposób precyzyjny, szczegółowy. Warunkiem powodzenia każdej terapii jest konsekwentne dążenie do osiągnięcia przyjętych celów. Narzędziem pomocnym na drodze do ich realizacji jest przestrzeganie zasad i sposobów postępowania pozostających w zgodzie z zamierzeniami osoby podejmującej leczenie.
Następujące cele przyświęcają dobrym programom leczenia:


Zaprzestanie brania


Do programu dobrego leczenia odwykowego wchodzi wiele strategii, które ukierunkowane są na pomoc w zaprzestaniu przyjmowania narkotyków. Punktem wyjścia jest oczyszczenie organizmu osoby poddanej leczeniu z substancji psychoaktywnych. Można to osiągnąć albo podczas pobytu w specjalnym pełnodobowym ośrodku, albo w domu, kiedy jest sprawdzana okresowymi testami na obecność narkotyków. Testy te są powtarzane przez cały okres leczenia. W procesie leczenia należy przez cały czas pamiętać o złożonej naturze mechanizmu uzależnienia. Cechą wspólną wszystkich substancji uzależniających jest pewna powtarzalna sekwencja. Pierwszym wywoływanym przez nie skutkiem farmakologicznym jest stan przyjemności afektywnej. W miarę używania, dochodzi do pojawienia się tolerancji afektywnej- preparat traci swą moc wywoływania przyjemnego stanu emocjonalnego. W celu kompensowania tego stanu, osoby zażywają coraz większe dawki. W konsekwencji przyjmowanie narkotyków zawsze prowadzi do ciągłego zmniejszania się przyjemności afektywnej i nasilania objawów abstynencyjnych aż do pojawienia się uczucia paniki (dysforia). U podłoża opisanego cyklu leży zjawisko tzw. nabytej motywacji- osoba uczy się, że złe samopoczucie można zniwelować zażywając ponownie sunstancję i tak dochodzi do narodzin cyklu nałogowego. Konsekwwencją jest utrata kontroli nad używaniem substancji psychoaktywnej.
Dobry program leczenia pozwala takiej osobie rozwijać nowy- czysty styl życia. Techniki, które wzmacniają oporność danej osoby na narkotyki oraz uczą zmiany kierunku uwagi na inne zajęcia, które nie wiążą się z używaniem narkotyków.


Poprawa codziennego życia

Innym ogromnym zadaniem, które stawiają się dobre ośrodki odwykowe jest poprawa umiejętności codziennego życia. Utrata kontroli nad używaniem substancji uzależniających jest zachowaniem nieadaptacyjnym, które z czasem zakłóca funkcjonowanie człowieka w sferze zawodowej, społecznej, fizycznej lub emocjonalnej. Objawy abstynencyjne często utrudniają wykonywanie obowiązków w pracy, w szkole lub w domu. Programy terapeutyczne aby przyniosły pomoc osobom leczonym powinny od nowa uczyć zachowań, które pomogą danej osobie w odnowie stosunków z kochanymi osobami, czy w innych ważnych sytuacjach życiowych- w pracy, w szkole, etc.


Rozwiązywanie problemów psychologicznych .

Dobry program leczenia to taki, który oprócz zajmowania się samym uzależnieniem, również zwraca uwagę na problemy natury psychologicznej. Odziaływania psychologiczne oparte są na zasadach społeczności terapeutycznych przy równoczesnym zastosowaniu różnych technik psychoterapeutycznych. Programy terapeutyczne są zindywidualizowane i składaja się z wielu faz o różnym stopniu trudności. Często, ludzie nadużywający narkotyków mają dodatkowo jakieś zaburzenia psychiczne, takie jak depresja, zaburzenia lękowe czy schizofrenia. Na przykład, w jednym badaniu dowiedziono, że ponad 70% ludzi nadużywających narkotyki ma przynajmniej jedno zaburzenie psychiczne. Dlatego w dobrym programie terapii wiadomo, że jakiekolwiek zaburzenia psychiczne, jeśli wystąpią, jest właściwie leczone.


Rozwiązywanie problemów medycznych


Dodatkowo, dobry program leczenia bierze pod uwagę problemy medyczne, które mogą się rozwinąć w wyniku nadużywania narkotyków. Na przykład, narkomani -- szczególnie ci, którzy wstrzykują sobie narkotyki -- mają zwiększone ryzyko zakażenia się jakąś chorobą, taką jak AIDS, wirusowe zapalenie wątroby, czy gruźlica. Dlatego ważne jest, aby w dobrym programie terapii, w przypadku wystąpienia jakichkolwiek problemów medycznych są one właściwie leczone.

Zapobieganie nawrotom


Profilaktyka nawrotów jest integralną częścią procesu leczniczego. Zapobieganie nawrotom do zgubnego nałogu jest ostatnim wielkim celem każdej dobrej terapii. Programy mają za zadanie uczyć planów postępowania w sytuacjach "głodu" narkotyków. Najlepsze efekty na wymiarze utrzymywania abstynecji przynosi leczenie w ośrodkach rehabilitacyjnych. Osoby leczone w ten sposób uzyskują dłuższe okresy abstynencji w porównaniu z leczonymi innymi sposobami. Złe samopoczucie, obniżony nastrój, pragnienie narkotyku, stres spowodowany sytuacją zewnetrzną oto najczęstsze przyczyny nawrotów. Najwięcej jest ich w ciągu pierwszego miesiąca abstynencji.




Terapia uzależnienia

Podstawowym problemem, w obliczu którego stają osoby uzależnione jest konsekwentne, wytrwałe dążenie do odstawienie substancji psychoaktywnych. Konsekwencje somatyczne oraz psychiczne używania tych substancji, presja rodziny, konflikty z prawem są nierzadko pierwszym motywem podjęcia próby uwolnienia się od nałogu.Osoby takie wielokrotnie podejmują próby zerwania z nałogiem- często samodzielnie, niekiedy na oddziałach detoksykacyjnych. Leczenie uzależnień jest procesem długotrwałym, wymagającym współpracy osoby uzależnionej z terapeutą. Obserwacje kliniczne wskazują na niską skuteczność leczenia, w którym brakuje aktywnego udziału osoby leczonej. Niestety, wielokrotnie zdarza się się, że oczekiwania osób uzależnionych wobec procesu leczenia pozostają w sprzeczności z oferowanymi metodami postepowania leczniczego. Leczenie uzależnień obejmuje następujące etapy:
• detoksykacja,
• rehabilitacja,
• oddziaływania postrehabilitacyjne.


Leczenie osób uzależnionych od narkotyków przyjmuje różne postaci w zależności od substancji, która to uzależnienie wywołała. Istnieją trzy główne podejścia do problemu leczenia osób uzależnionych:
• terapia substytucyjna
• terapia ukierunkowana na abstynencję
• terapia poznawczo- behawioralna

Terapia substytucyjna


Ten rodzaj terapii polega na zastępowaniu dożylnych narkotyków doustnymi preparatami przepisywanymi przez lekarza, które dają te same efekty farmakologiczne. Odbywa się to zazwyczaj w specjalnie do tego celu powołanym ośrodku ambulatoryjnym gdzie pacjentom podawany jest preparat o długotrwałym działaniu, np metadon. Usuwa on skutecznie objawy abstynenckie. W przeciwieństwie np. do heroiny pobieranej dożylnie, farmakologiczne działanie doustnego preparatu utrzymuje się ponad dobę. Pozwala to tym samym wyeliminować sekwencyjnie powtarzające się zmiany nastroju- pojawianie się stanu euforii i następującego później "głodu"- które są immanentną cechą przyjmowania narkotyku drogą dożylną. Osoba uzależniona uwalnia się od przykrych doznań absynenckich ("głodu") i dzięki temu osłabia się jej motywacja do zażywania narkotyków dożylnych.Wraz ze zmniejszonym używaniem narkotyków dożylnych, ograniczeniu ulegają zagrożenia związane ze stosowaniem brudnych igieł. Niewątpliwą wadą tego typu terapii jest to, że pacjent pozostaje uzależniony od narkotyku.

Terapia ukierunkowana na abstynencję

Wymogiem stawianym przez społeczności terapeutyczne jest całkowite odstawienie wszelkich środków psychotropowych. Opiera się ona na założeniu mówiącym o trudnościach osoby, która sięga po nakotyki w nawiązywaniu kontaktów interpersonalnych. Zmierza ona do budowania uczciwej, otwartej relacji pomiędzy terapeutą i poszczególnymi osobami w grupie. Dobrze prowadzona terapia pozwala nabyć kompetencję społeczną, tzn. umiejętność radzenia sobie w życiu społecznym i poczucie samowystarczalności.
Główną wadą tego typu terapii jest wysoki wskaźnik przerywania leczenia. Szacuje się, że ok. 75% pacjentów przerywa leczenie w ciągu pierwszego miesiąca- wynika to w głównej mierze z niskiej motywacji do zerwania z uzależnieniem.


Terapia poznawczo- behawioralna

Innym rodzajem leczenia osób uzależnionych jest terapia poznawczo- behawioralna. Głównym założeniem leżącym u jej podstaw jest rola procesu uczenia w tworzeniu mechanizmu uzależnienia. Przyjęto, że mechanizm uczenia można również wykorzystać w celu zerwania z nałogiem. Terapia uczy jak rozpoznawać, unikać, radzić sobie. Dotyczy to rozpoznawania sytuacji w których prawdopodobieństwo sięgnięcia po narkotyk jest bardzo wysokie. Kolejny etap terapii uczy jak unikać takich sytuacji, zaś ostatni etap- jak efektywnie radzić sobie w takich sytuacjach.
Główne zalety:
• posiada dobre podstawy teoretyczne;
• jest terapią krótkoterminową;
• wykazuje wysoką efektywność;
• jest ustrukturalizowana, nakierowana na określony cel poprzez niezwłoczne nauczenie kontroli własnego zachowania;
• może być łatwo adaptowana do indywidualnych/ grupowych potrzeb;
• może być z łatwością łączona z farmakoterapią;
• łatwo ją łączyć z innymi programami terapeutycznymi;
Główne etapy poznawczo- behawioralnej terapii:
• Analiza funkcyjna
• Nauczanie określonych umiejętności

Analiza funkcyjna


Nakierowana jest na zidentyfikowanie myśli, uczuć i okoliczności towarzyszących sięganiu po narkotyki. Analiza funkcyjna we wczesnym okresie terapii ułatwia pacjentowi oraz terapeucie określić wyznaczniki, sytuacje wysokiego ryzyka- prowadzącego do zażywania narkotyku, zwiększają wgląd w przyczyny uzależnienia. W późniejszym okresie terapii analiza służy identyfikacji tych sytuacji, które pomimo postępów w leczeniu nadal stanowią problem dla pacjenta.
Nauczanie określonych umiejętności
Poznawczo- behawioralna terapia jest wysoko zindywidualizowanym programem leczenia uzależnień poprzez zmianę starych nawyków związanych z zażywaniem narkotyków. Często zdarza się, że u podstaw uzależnienia leżą inter- lub intraindywidualne problemy, którym pacjent nie potrafi sprostać. Może być kilka powodów braku umiejętności radzenia sobie z problemami:
• Osoba nigdy nie nauczyła się efektywnych strategii radzenia sobie z problemami okresu adolescencji.
• Osoba posiada określony repertuar działań zaradczych, ale zanim je uruchomi sięga po narkotyki. Inne sposoby radzenia ustępują miejsca narkotykom.
• Indywidualna zdolność do radzenia sobie z problemami mogła ulec osłabieniu w wyniku zaburzeń o podłożu psychicznym.
Z uwagi na fakt, iż osoby uzależnione od narkotyków stanowią heterogeniczną grupę- cechującą się dużą różnorodnością problemów, celem terapii jest zapoznanie pacjentów z możliwie najszerszym wachlarzem sposobów radzenia sobie. Pacjenci poznają kolejne sposoby, ćwiczą je aż do momentu włączenia ich do własnego repertuaru działań. Dodatkowym atutem terapii jest dostosowanie programu do indywidualnych inter- i intrapersonalnych problemów. Pacjenci poznają zatem specyficzne (stosowane w określonych sytuacjach) oraz ogólne (o szerokim zastosowaniu) strategie radzenia sobie. Poznawczo- behawioralna terapia wyposaża w umiejętności, które nie tylko pozwalają na zerwanie z uzależnieniem od narkotyków, ale również mogą być użyteczne po zakończeniu terapii.
Kluczowe zadania
Terapia obejmuje kilka zadań, które mają kluczowe znaczenie dla powodzenia terapii.
• Podtrzymuj motywację zerwania z uzależnieniem. W tym celu należy dokonać wnikliwej analizy własnej decyzji- ustalić listę zysków i strat związych z decyzją o zaprzestaniu zażywania narkotyków.
• Naucz się sposobów radzienia sobie. Nauczenie pacjenta jak rozpoznawać niebezpieczne sytuacje I efektywnie radzić sobie- stanowi istotę terapii.
• Zmień swoje nawyki. Terapia skupia się na zmianie nawyków, które są odpowiedzialne za mechanizm uzależnień. Naucz się kontrolować nieprzyjemne impulsy. Trening dotyczy również technik rozpoznawania I radzenia sobie w sytuacjach wzrastającego "głodu" narkotykowego.
• Podnieś swoje zdolności interpersonalne. Terapia obejmuje doskonalenie umiejętności interpersonalnych I poznawania strategii budowania więzi I wsparcia społecznego.
Czas trwania
Terapia zazwyczaj obejmuje 12-16 sesji trwających przez 12 tygodni. Jest relatywnie krótkotrwała, nakierowana na zerwanie z uzależnieniem I ustabilizowanie abstynecji narkotykowej. W wielu wypadkach pozytywne efekty terapii utrzymują się nawet przez rok po zakończeniu leczenia. Dane nt. terapii wskazują, iż pacjenci, którzy potrafią wstrzymać się od zażywania narkotyków przez co najmniej 3 tygodnie, mają duże szanse na utrzymanie abstynencji przez okres 12 miesięcy od zakończenia terapii. Niestety dla niektórych pacjentów jest to zbyt krótko, by ustabilizować efekty. W takich przypadkach stanowi ona jedynie wstęp do długotrwałej terapii, która jest rekomendowana osobom, które nie potrafią wytrwać w anstynecji przez okres 3 tygodni. Dodatkowe sesje odbywające się przez 6 miesięcy po zakończeniu terapii wstępnej mają na celu:
1. rozpoznać sytuacje, które wciąż stanowią problem na drodze do abstynecji;
2. udoskonalić metody I strategie radzenia sobie;
3. zachęcić pacjenta do podjęcia aktywności konkurencyjnych wobec zażywania narkotyków.

Skutki Narkomanii:

Pozytywne - występują na płaszczyźnie finansowej osiągają je producenci i sprzedawcy

Negatywne - dla wszystkich, którzy popadli w uzależnienie rozpoczyna się droga cierpienia fizycznego, psychicznego, osłabienia woli, upadku morale, bolesnego wychodzenia z nałogu, albo śmierci

Skutki negatywne zażywania narkotyków: (ogólnie) :

A: Skutki psychofizyczne

1. Uzależnienie-- Dokonuje się na dwóch płaszczyznach; fizycznej i psychicznej

Światowa Organizacja Zdrowia definiuje uzależnienie jako „psychiczny, a niekiedy fizyczny stan wynikający z interakcji między żywym organizmem, a lekiem charakteryzujący się zmianami zachowania i innymi reakcjami, do których należy konieczność przyjmowania leku w sposób ciągły lub okresowy, w celu doświadczenia jego wpływu na psychikę, a niekiedy aby uniknąć przykrych objawów towarzyszących brakowi leku. Tolerancja może wystąpić, ale nie musi. Osoba może być uzależniona od więcej niż jednej substancji”

2. Zmiany somatyczne i psychiczne człowieka

B: Skutki gospodarczo - społeczne:

1. Przestępczość:

Dokonuje się na trzech płaszczyznach; produkcja i dystrybucja narkotyków, oraz czyny związane z potrzebą zdobycia narkotyków i przestępstwa dokonane pod ich wpływem.

produkcja i dystrybucja narkotyków: Płaszczyzna przestępczości związanej z narkotykami, wyraża się w Polsce w nielegalnej hodowli konopi lub maku, w produkcji narkotyków, w wyrobie przyrządów do produkcji środków odurzających, w przemycie narkotyków, w nielegalnym obrocie narkotykami. wiąże się także z międzynarodowymi strukturami przestępczymi i przestępczością zorganizowaną.

czyny związane z potrzebą zdobycia narkotyków: Bezpośredni związek zachodzi pomiędzy potrzebą zdobycia narkotyku, a jego kradzieżą, szantażem w celu zdobycia środka, fałszowaniem recept, zmuszeniem osób trzecich pod groźbą przemocy fizycznej do wydania lub zdobycia pożądanego środka, zagarnięcia czyjegoś mienia w celu zakupu narkotyku.

przestępstwa dokonane pod wpływem narkotyków: W skład tej grupy wchodzi naruszanie porządku publicznego, powodowanie wypadków komunikacyjnych, zabójstwa, czynne napaści, gwałty. W zależności od rodzaju zażytego środka i jego ilości reakcje mogą być różne. Należy nadto zwrócić uwagę na związek pomiędzy narkomanią a przestępczością jakim jest wzmocnienie motywacji przestępczej działaniem środka narkotycznego. Chodzi o sytuację, w której ktoś mający popełnić przestępstwo zażywa środek narkotyczny w celu pobudzenia się do działania, rozluźnienia i rozproszenia obaw oraz nadania działaniu odpowiedniej motoryki. Związane jest to ze świadomością jego działania.

Istnieje hipoteza, że przyjmowanie narkotyków może osłabić agresywność. Spotyka się tutaj raczej przemieszczenie agresji do wewnątrz.

Dwa najczęstsze mity dotyczące narkotyków .

Temat: Czy palić zioło jest wesoło?

Marihuana intensyfikuje pewne bodźce zewnętrzne w momencie trwania stanu upalenia, ale nie jest w tym selektywna i dlatego niektóre osoby po zapaleniu źle się czują, bo łapią tzw. "muła", co jest tylko intensyfikacją bodźców negatywnych płynących albo ze środka umysłu lub z otoczenia tzw. "kiepski klimat, złe fluidy, czy nieodpowiednia załoga".

Kiedy ktoś się świetnie czuje i zapali, istnieje prawdopodobieństwo, że poczuje się jeszcze lepiej, lecz należy pamiętać, że to nie dzieje się automatycznie i często po 3-4 godzinach dobrego samopoczucia, przychodzi obniżenie nastroju.

Jeśli ktoś zapalił i poczuł się obrzydliwie, to nie dlatego, że z nim cos jest nie tak i, że nie umie palić, tylko dlatego, że tak działa marihuana. Jak się chce palić zioło trzeba się liczyć z pewnym ryzykiem pojawienia się "stanu muła".

Pamiętaj, paląc marihuanę powoli zbliżasz do stanu, gdzie "muł" będzie się pojawiał coraz częściej....

Ona cię nie zabije, lecz zrobi z ciebie nieudacznika życiowego, outsidera spychanego coraz bardziej na manowce życia.

Prawdziwe życie zawsze przemyka się obok palacza marihuany !

Temat: Amfetamina ułatwia naukę. Prawda, czy fałsz?

Amfetamina powoduje przyśpieszenie pracy serca, puls staje się niekiedy terkotem, powstaje złudzenie zwiększonej siły fizycznej, ale poprawa percepcji się nie pojawia.
Wiele osób opowiada o występującym słowotoku, który niewiele ma wspólnego z erudycją, a przypomina stan, który Jerzy Krzysztoń nazywa w "Obłędzie" "sraczką myślową".

Ktoś mający takie doświadczenia z tym środkiem może sądzić, że to tylko jego osobiste wrażenia i inni pewnie odczuwają poprawę percepcji.

Wystarczy sprawdzić jak to jest z innymi. Nie każdy ma taką możliwość.
W Poradni, do której często trafiają osoby mające poważne problemy z amfetaminą, na pytanie, czy środek ten usprawniał naukę, 99% odpowiada, że absolutnie nie.
Pojawia się nad aktywność psycho-ruchowa, ale ona wręcz utrudnia zdolność do koncentracji nad tekstem. Skoro ciężko jest usiedzieć w jednym miejscu, to jak mówić o nauce?

TEN KTO SIĘ UZALEŻNI RAZ,    NARKOMANEM POZOSTANIE NA ZAWSZE!!!

Mały słowniczek slangu związanego z narkotykami

Akcesoria do używania narkotyków:

-do palenia, wdychania - lufka, fifka, fifa, bongo (fajka wodna) srebro, folia

-dożylnie - sprzęt, strzykawka, igła, pompka, gary, garnki, łyżka

Handlarz narkotykami: diler

Końcowa faza działania narkotyku: zejście, zjazd, dół

Miejsce handlu narkotykami: bajzel

Narkotyki ogólnie: towar, dragi, czady, materiał

Narkoman: ćpun, grzejnik

Określenie osoby ze względu na rodzaj zażywanej substancji: trawiarz, zielarz (palacz marihuany), brałniarz (palacz heroiny), klejarz (zażywający środki wziewne)

Porcja narkotyku: działka, gram, giet, bit, setka (np. 100 mg amfetaminy), cent (1 cm3 heroiny), gruda, linia, ścieżka, kreska (porcja kokainy, amfetaminy)

Stan po zażyciu: kop, jazda, trzepanie, odlot, odjazd, podróż, kręcenie, śmiechawa, trip

Stan związany z odstawieniem narkotyku: głód, być na głodzie, skręt, absta

Zażyć narkotyk:

--ogólnie - ćpać, brać, grzać, przygrzać, nagrzać się, zapodać, nawalić się, przyhajcować, rąbnąć sobie

-dożylnie - dawać w kanał, wjechać, pukać, huknąć, cyknąć

-palić - jarać, najarać się, spalić, przypalić, upalić się, kopcić, palić fifę

-wciągać do nosa (amfetaminę, kokainę) - snifować, zasnifować

-wziewnie - kirać, kleić się, dmuchać, przydmuchać, buchać

Zaburzenia psychiczne po zażyciu narkotyków: łapać paranoję, łapać flesze, łapać haluny

Zażywać nałogowo: być w ciągu, grzać


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
narkotyki, PRACA MAGISTERSKA MATERIAŁY
Praca Licencjacka Pedagogika 3 Narkotyki2, PRACA MAGISTERSKA INŻYNIERSKA DYPLOMOWA !!! PRACE !!!!!!
Narkotyki-referat, studia - praca socjalna, inne
praca z uczniem zdolnym i słabym 2
Praca psychoterapeutyczna z DDA wykład SWPS
PRACA NA 4 RECE (aga)(1)[1]
praca 4
Narkotyki u dzieci
PRACA HODOWLANA Podstawy
Praca osób niepełnosprawnych
PRACA Z UCZNIEM NIEWIDOMYM I SŁABO WIDZĄCYM
NARKOTYKI
8 Właściwa Praca, moc, energia całość
Praca zespolowa z elementami komunikacji interpersonalnej ed wczesn
Prezentacja praca dyplom

więcej podobnych podstron