ROZDZIAŁ XV

LOTNICZE POGOTOWIE RATUNKOWE

Krzysztof Chmiela

Szybki i w miarę możliwości jak najmniej szkodliwy transport pacjenta z miejsca zdarzenia do szpitala jest jednym z podstawowych problemów w tzw. łańcuchu przeżycia. Mimo stosowania, w codziennej pracy nowoczesnych ambulansów, w sposób znaczący poprawiających zarówno warunki pracy zespołu ratowniczego jak i bezpieczeństwo pacjenta, użycie śmigłowców w systemie ratownictwa jest wyraźnym krokiem do przodu zwłaszcza, jeżeli chodzi o wypadki w terenach pozamiejskich, gdzie czas dotarcia do pacjenta stanowi istotny element składowy zabezpieczenia medycznego.

Od stycznia 2000 r. na terenie Polski funkcjonowała na bazie dotychczasowych Zespołów Lotnictwa Sanitarnego nowa struktura o nazwie HEMS (Helicopter Emergency Medical Service ).

16 maja 2000 Centralny Zespół Lotnictwa Sanitarnego uległ przekształceniu w Samodzielny Publiczny ZOZ „Lotnicze Pogotowie Ratunkowe”. Składa się ona z 4 regionów (Szczecin, Gdańsk, Warszawa, Kraków) oraz z 11 filii (Bydgoszcz, Poznań, Zielona Góra, Wrocław, Olsztyn, Białystok, Kielce, Lublin, Sanok, Katowice, Zakopane). Zespoły te utrzymują w gotowości 15 śmigłowców i 2 samoloty transportowe.

Rejon działania to 60 km ( 20 min lotu śmigłowcem Mi - 2). Głównym zadaniem jest pomoc przy wypadkach komunikacyjnych, zdarzeniach o charakterze masowym, katastrofach w ruchu lądowym, kolejowym, wodnym i powietrznym. Transport między szpitalami powinien być ograniczony do sytuacji wyjątkowych, gdzie czynnik czasu jest istotnym elementem w procesie diagnostyki i leczenia pacjenta.

Lp.	Siedziba	Rejon działania	Posiadany sprzęt
1	Warszawa	woj. mazowieckie, łódzkie	M-20 Mewa. Mi-2
2	Białystok	woj. podlaskie	Mi - 2
3	Bydgoszcz	woj. kujawsko - pomorskie	Mi - 2
4	Gdańsk	woj. pomorskie	Mi - 2; M - 20
5	Katowice	woj. śląskie, część woj. opolskiego; pow. Olesno, Strzelce Opolskie, Kędzierzyn - Koźle, Głubczyce, Krapkowice, Opole	Mi - 2
6	Kielce	Woj. świętokrzyskie	Mi - 2
7	Kraków	woj. małopolskie	Mi - 2
8	Lublin	woj. lubelskie	Mi - 2
9	Olsztyn	woj. warmińsko - mazurskie	Mi - 2
10	Poznań	woj. wielkopolskie	Mi - 2
11	Sanok	woj. podkarpackie	Mi - 2
12	Szczecin	woj. zachodniopomorskie	Mi - 2
13	Wrocław	woj. dolnośląskie, część woj. opolskiego; pow. Kluczbork, Namysłów, Brzeg, Nysa	Mi - 2
14	Zielona Góra	woj. lubuskie	Mi - 2
15	Zakopane	woj. małopolskie	W-3 Sokół (po katastrofie zastępują go R 44 Robinson)

Zasady użycia zespołów Śmigłowcowej Służby Ratownictwa Medycznego oraz Ratowniczych Zespołów Transportowych określone są w § 8 Regulaminu Porządkowego SP ZOZ Lotnicze Pogotowie Ratunkowe.

Wyciąg z Regulaminu Porządkowego Samodzielnego Publicznego Zakładu Opieki Zdrowotnej Lotnicze Pogotowie Ratunkowe

§ 8

1. LPR wykonuje na rzecz osób znajdujących się w stanie nagłego zagrożenia życia lub zdrowia oraz zakładów opieki zdrowotnej następujące zadania zgodnie z podanymi niżej zasadami

1. Loty wykonywane przez zespoły śmigłowcowej służby ratownictwa medycznego zwane dalej zespołami HEMS, do których zalicza się:

1. lot do zdarzenia (primary mission), na wezwanie do wypadków i zachorowań o charakterze zagrożenia życia i zdrowia, w zakresie obszaru o promieniu 60 km od miejsca stacjonowania śmigłowca, w trybie 3-4 minutowej gotowości do startu

2. lot ratowniczy (secondary mission), bezpośrednio do ośrodka specjalistycznego, z pacjentami wymagającymi intensywnej opieki medycznej w trakcie transportu, w przypadku, kiedy wymagany czas dostarczenia pacjenta do szpitala specjalistycznego jest określony do 1 godziny, w zakresie obszaru o promieniu 100 km od miejsca stacjonowania śmigłowca lub kiedy łączna długość przelotu śmigłowca nie przekracza 200 km, w trybie gotowości do startu do 15 minut.

3. lot transportowy ratowniczy (tertiary mission), z pacjentami wymagającymi intensywnej opieki medycznej w trakcie transportu, w zakresie obszaru o promieniu 100 km od miejsca stacjonowania śmigłowca lub kiedy łączna długość przelotu śmigłowca nie przekracza 200 km, w trybie gotowości do startu do 30 minut, po zakwalifikowaniu lotu przez dyspozytora LPR

2. Loty wykonywane przez Ratownicze Zespoły Transportowe, w tym:

1. lot transportowy ratowniczy do ośrodków specjalistycznych z pacjentami wymagającymi intensywnej opieki medycznej w trakcie transportu, na terenie całego kraju, a w określonych przypadkach również poza jego obszarem.

2. lot transportowy sanitarny do pacjentów nie będących w stanie bezpośredniego zagrożenia życia i zdrowia, wyłącznie w wypadku, kiedy transport odbywa się do ośrodka umożliwiającego dalsze leczenie i nie występują przeciwwskazania do transportu lotniczego. W wyżej wymienionych okolicznościach transport zostanie zrealizowany wyłącznie w miarę możliwości operacyjnych LPR na terenie całego kraju. Loty są wykonywane na odległość powyżej 200 km wyłącznie przez ratownicze zespoły transportowe LPR

2. Uruchomienie zespołów HEMS następuje na zasadach:

1. Wezwanie zespołu HEMS odbywa się telefonicznie lub drogą radiową.

2. Do wezwania zespołu HEMS są uprawnieni:

1. koordynatorzy medyczni i dyspozytorzy pogotowia ratunkowego oraz oddziałów pomocy doraźnej - do czasu zakończenia procesu tworzenia Centrów Powiadamiania Ratunkowego

2. dyspozytorzy Centrum Powiadamiania Ratunkowego

3. dyspozytorzy innych podmiotów ratownictwa (Państwowa Straż Pożarna, GOPR, TOPR, WOPR, PRO) - do czasu zakończenia procesu tworzenia Centrów Powiadamiania Ratunkowego

4. członkowie naziemnych zespołów ratownictwa medycznego, bezpośrednio z miejsca zdarzenia - do czasu zakończenia procesu tworzenia Centrów Powiadamiania Ratunkowego

5. lekarze dyżurni SOR oraz innych oddziałów szpitalnych (do lotów ratowniczych i transportowych ratowniczych) - do czasu zakończenia procesu tworzenia Centrów Powiadamiania Ratunkowego

3. Kryteria sugerujące konieczność zadysponowania zespołu HEMS do zdarzenia (nie wyklucza zadysponowania innych służb i zespołów ratownictwa medycznego):

• chory nieprzytomny,

• nagłe zatrzymanie krążenia,

• ostry incydent wieńcowy,

• zawał mięśnia serca,

• zaburzenia rytmu serca zagrażające życiu,

• wstrząs kardiogenny,

• przełom nadciśnieniowy,

• udar mózgu,

• potrącenie pieszego przez samochód,

• wypadek komunikacyjny przy prędkości pow. 60 km/h,

• dachowanie pojazdu mechanicznego,

• upadek z wysokości pow. 4,5 metra,

• przysypanie, lawina,

• obrażenia wielonarządowe,

• GCS < 8

• RTS < 11

• obrażenia głowy wymagające pilnej interwencji neurochirurgicznej,

• obrażenia kręgosłupa w odcinku szyjnym lub piersiowym z paraplegią, tetraplegią lub objawami lateralizacji,

• obrażenia drążące szyi, klatki piersiowej, brzucha,

• złamanie dwóch lub więcej kości długich,

• ciężkie obrażenia miednicy,

• amputacja urazowa kończyny (poza amputacją palców),

• oparzenie II° i III° przekraczające 20% powierzchni ciała, podejrzenie oparzenia dróg oddechowych, oparzenie elektryczne, eksplozje i pożary,

• hipotermia,

• tonięcie,

• zdarzenie o charakterze masowym,

• zbyt mała liczba kwalifikowanego personelu w stosunku do rozmiarów zdarzenia,

• okoliczności mogące uniemożliwić lub opóźnić dotarcie do poszkodowanego znajdującego się w stanie zagrożenia życia (np.: topografia terenu),

• czas transportu drogą lotniczą z miejsca zdarzenia pacjenta w stanie zagrożenia życia do szpitalnego oddziału ratunkowego, lub innego stosownego, jest krótszy od czasu transportu innymi środkami lokomocji, i może przynieść korzyść w dalszym leczeniu.

4. Do lotów ratowniczych (tryb do 1 godz.) powinni zostać zakwalifikowani chorzy w następujących sytuacjach klinicznych:

1. nieprzytomni do właściwego oddziału specjalistycznego, o ile szpital takiego nie posiada

2. po NZK do oddziału specjalistycznego, o ile szpital takiego nie posiada

3. przeniesienie z OIT do OIT, jeśli czas transportu naziemnego może przekroczyć 1 godzinę

4. obrażeń wielonarządowych do ośrodka specjalistycznego

5. obrażeń głowy kwalifikujących pacjenta do natychmiastowej interwencji chirurgicznej w szpitalu specjalistycznym

6. obrażeń kręgosłupa z deficytami neurologicznymi: paraplegia lub tetraplegia, kwalifikujących pacjenta do natychmiastowej interwencji chirurgicznej w szpitalu specjalistycznym

7. zawału mięśnia serca kwalifikującego pacjenta do natychmiastowej interwencji kardiochirurgicznej lub kardiologicznej w szpitalu specjalistycznym

8. ciężkiej niewydolności narządowej wymagającej natychmiastowego przewiezienia do ośrodka specjalistycznego

9. świeżego udaru mózgu do natychmiastowej interwencji neurochirurgicznej lub w przypadku transportu do specjalistycznego oddziału udarowego

10. ostrych schorzeń układu naczyniowego wymagających natychmiastowej interwencji chirurgicznej w szpitalu specjalistycznym

11. schorzeń internistycznych wymagających natychmiastowego leczenia w ośrodku specjalistycznym

12. patologii położniczych zagrażających życiu matki lub płodu

13. hipotermii w celu intensywnego leczenia

14. choroby dekompresyjnej

15. ostrej niewydolności nerek u dzieci

16. wcześniaki i noworodki urodzone o czasie, w przypadku pilnego transportu do specjalistycznego ośrodka neonatologicznego (dotyczy oddziałów dysponujących odpowiednim sprzętem)

5. Za wyjątkiem filii Zakopane, zespoły HEMS, nie realizują zleceń wymagających wykorzystania technik ratownictwa z powietrza.

3. Zasady uruchamiania LPR do lotów transportowych ratowniczych i sanitarnych:

1. Podstawą do przyjęcia lotu ratowniczego i sanitarnego jest dokładnie wypełnione pisemne zlecenie na lot, na aktualnie obowiązującym druku wystawione przez lekarza zlecającego oddziału, i przekazane faksem do Dyspozytorni Krajowej w Warszawie. Oryginał zlecenia na lot wraz ze zleceniem na dalszy transport kołowy należy przekazać zespołowi LPR.

2. Brak wymienionych dokumentów powoduje niemożność przejęcia chorego przez zespół LPR.

3. Loty transportowe ratownicze to loty określone w trybie do 6 godz., loty transportowe sanitarne kwalifikuje się w trybie do 24 godz. lub powyżej 24 godzin, określanych jako czas wymaganego dotarcia pacjenta do szpitala przyjmującego.

4. Organizacja transportu z oddziału do statku powietrznego należy do Zlecającego.

5. Koszty związane z przewozem transportem kołowym, tj. transportu między szpitalem a statkiem powietrznym, pokrywa Zlecający.

6. Do lotów transportowych ratowniczych (tryb do 6 godz.) mogą zostać zakwalifikowani chorzy wymagający intensywnej opieki podczas transportu i znajdujący się w następujących sytuacjach klinicznych:

1. przeniesienie z OIT do OIT

2. obrażeń wielonarządowych,

3. wymagających pilnej interwencji neurochirurgicznej, torakochirurgicznej, kardiochirurgicznej, chirurgii naczyniowej, jeśli nie można ich przeprowadzić w lokalnych ośrodkach,

4. obrażeń kręgosłupa kwalifikujących pacjenta do pilnej interwencji neurochirurgicznej,

5. schorzeń kardiologicznych kwalifikujących pacjenta do pilnej interwencji kardiochirurgicznej lub kardiologicznej,

6. ciężkiej niewydolności narządowej wymagającej przewiezienia do ośrodka specjalistycznego,

7. schorzeń internistycznych wymagających leczenia w ośrodku specjalistycznym,

8. patologii położniczych zagrażających życiu matki lub płodu,

9. oparzenia II° przekraczające 20% powierzchni ciała, oparzenia II° przekraczające 10% u dzieci do 10 rż i pow. 50 rż., oparzenia III° we wszystkich grupach wiekowych, oparzenia dróg oddechowych; oparzenia pow. II° obejmujące twarz, kończyny, krocze; oparzenia u pacjentów pourazowych, stabilizowanych w innych oddziałach, oparzenia elektryczne, chemiczne oraz inne zgodnie z lokalnymi kryteriami przyjęcia do ośrodka leczenia oparzeń

1. transporty osób z chorobą oparzeniową wykonywane są jedynie w sytuacji stabilnego stanu pacjenta,

2. każdy przypadek zlecenia transportu pacjenta oparzonego jest oceniany indywidualnie przez lekarza LPR i wymaga bezpośredniej rozmowy z lekarzem zlecającym przewóz; w procesie podejmowania decyzji o transporcie muszą zostać wzięte pod uwagę następujące czynniki: istnienie jednoznacznych korzyści dla pacjenta w stosunku do ryzyka związanego z transportem, odpowiedź kliniczna pacjenta na standardowe leczenie choroby oparzeniowej, stan pacjenta w okresie poprzedzającym transport; ostateczna decyzja o wykonaniu transportu leży po stronie SP ZOZ LPR,

3. transport powinien się odbywać do najbliższego ośrodka leczenia oparzeń, SP ZOZ może przed kwalifikacją zlecenia sprawdzić, czy w ośrodku najbliższym zlecającemu nie można przyjąć pacjenta; w przypadku stwierdzenia takich możliwości SPZOZ LPR może wykonać transport do tego ośrodka,

4. LPR zwraca uwagę na konieczność wczesnego zgłoszenia transportu,

5. oczekiwanie na transport nie może opóźnić rozpoczęcia postępowania terapeutycznego, a transport musi zostać tak zaplanowany, aby możliwe było kontynuowanie leczenia podczas jego trwania,

6. w przypadku pacjenta z chorobą oparzeniową jest wymagane przedstawienie wyników gazometrii, jonogramu i morfologii wykonanych w okresie do 1 godz. przed planowanym transportem; lekarz LPR może zwrócić się do lekarza prowadzącego o przesłanie kopii karty obserwacyjnej,

7. pacjenci z podejrzeniem oparzenia dróg oddechowych muszą zostać na transport zaintubowani i sedowani zgodnie z ustaleniami z lekarzem LPR.

10. wcześniaki i noworodki urodzone o czasie, w przypadku transportu do specjalistycznego ośrodka neonatologicznego (wykonują tylko zespoły z inkubatorem transportowym).

7. Lekarz LPR ma prawo przed dokonaniem oceny medycznej zlecenia i podjęciem decyzji o transporcie do konsultacji z innym lekarzem LPR, w tym w szczególności z-cą dyrektora ds. medycznych.

8. Lekarz LPR może zwrócić się do lekarza prowadzącego o przesłanie kopii wyników badań laboratoryjnych i diagnostyki obrazowej oraz karty obserwacyjnej z pobytu w oddziale obecnym i poprzednich wypisów.

9. SP ZOZ LPR dąży w swojej misji, do transportu pacjenta wymagającego intensywnego nadzoru w systemie "bed-to-bed." Każdorazowo o takiej sytuacji zlecający zostanie poinformowany przez dyspozytora LPR.

10. Każdorazowo lekarz zlecający transport ma obowiązek wziąć pod uwagę stosunek ryzyka i korzyści dla zdrowia pacjenta, a w razie wątpliwości skontaktować się z lekarzem najbliższej filii lub oddziału LPR.

11. Lekarz zlecający lub inny wskazany przez niego ma obowiązek przygotowania pacjenta do transportu. Szczegółowych zaleceń może udzielić lekarz LPR.

12. W przypadku przewozu chorego, który otrzymuje leki nie zaliczone do standardu LPR, obowiązek zabezpieczenia w leki na okres transportu spoczywa na Zlecającym.

4. Ograniczenia medyczne transportu lotniczego

Nie kwalifikuje się do transportu lotniczego pacjentów:

1. nie rokujących przeżycia transportu,

2. pacjentów w trakcie NZK

3. pacjentów w terminalnej fazie choroby

4. w niewyrównanej fazie wstrząsu

5. z czynną chorobą zakaźną i gorączką o niejasnej etiologii z podejrzeniem zakaźnej choroby tropikalnej

6. z objawami świeżego odklejenia siatkówki

7. w stanie ostrej psychozy, depresji lub pobudzenia psycho-ruchowego

8. z napadami drgawek (pomimo farmakoterapii występujących w ciągu ostatnich 24 godz.)

9. kobiet rodzących z rozwarciem powyżej 4 cm

5. Dyskwalifikacje zleceń i odwoływanie się

1. dyskwalifikacji zlecenia na lot transportowy ratowniczy oraz lot ratowniczy może dokonać Dyspozytor LPR na podstawie:

(a)  stwierdzenia niezgodności zlecenia z zapisami regulaminu porządkowego,

(b)  oceny medycznej

(c)  sytuacji operacyjnej,

po poinformowaniu z-cy dyrektora ds. medycznych w przypadku wymienionym w ust. (b)

2. Zlecającemu przysługuje prawo odwołania się od decyzji wymienionej w p. a) do Dyrektora LPR,

3. w przypadku podtrzymania decyzji o dyskwalifikacji wymienionej w p. a) i b) Zlecającemu przysługuje prawo odwołania się do departamentu właściwego ds. ratownictwa medycznego w Ministerstwie Zdrowia.,

4. decyzje wymienione w p. a) i b) muszą mieć formę pisemną z odnotowaną godziną ich podjęcia i przesłane Zlecającemu.

6. Odpłatność za transport lotniczy

Wysokość i zasady pokrywania opłat są ustalone w cenniku zatwierdzonym przez dyrektora SP ZOZ LPR.

1. Komunikacyjnych (drogowych, kolejowych, lotniczych, wodnych, innych).

2. Przemysłowych.

3. W gospodarstwach rolnych (żniwa, prace polowe, omłoty).

4. Urazowych amputacjach kończyn.

5. Obrażeniach kręgosłupa, porażeniach prądem, itp.

• Nagłych zachorowaniach:(teren odległy lub trudno dostępny dla karetki)

1. Zawał serca, ostra niewydolność krążenia, obrzęk płuc

2. Udar, zawał mózgu

3. Poród, inne uzasadnione przypadki

• Klęskach żywiołowych:(powodzie, pożary, wysoka pokrywa śniegu)

• Transportach:

1. Dzieci w inkubatorach

2. Chorych w stanach zagrożenia życia - do klinik specjalistycznych (ciężko poparzeni, do transplantacji

3. Środków medycznych, organów, leków, krwi

• Lotach poszukiwawczo - ratowniczych:

1. Poszukiwanie zaginionych dzieci i innych osób

2. Katastrofy lotnicze, morskie, kolejowe, drogowe.

Koszt lotu śmigłowca pokrywa Ministerstwo Zdrowia

1. Środkiem transportu lotniczego jest śmigłowiec typu Mi - 2 z silnikami wzmocnionymi (2x 425 KM) w wersji sanitarno - ratowniczej

2. Dane techniczne śmigłowca:

• ilość paliwa- 1050 litrów ( z dwoma podwieszanymi zewnętrznymi zbiornikami)

• zużycie jednostkowe paliwa- 300 l/godz.

• czas lotu- 3 godz

• prędkość przelotowa - 180 km/h

• zasięg około 500 km z maksymalnym zapasem paliwa

3. Wyposażenie:

• urządzenie nawigacyjne GPS - 195

• transponder

• radiotelefon do łączności z placówkami służby zdrowia

• nosze

4. Warunki użytkowania:

• śmigłowiec Mi - 2 jest wyposażony w instalację przeciwoblodzeniową

• jest dopuszczony do lotów w dzień i w nocy

• warunki atmosferyczne

• loty dzienne - widzialność pozioma 1 km, podstawa chmur 100 m., prędkość wiatru 15m/s, w lotach ratowniczych do 18 m/s

• loty nocne - widzialność pozioma 3 km, podstawa chmur 200 m., prędkość wiatru 15m/s, w lotach ratowniczych do 18 m/s.

Sprzęt medyczny znajdujący się na wyposażeniu śmigłowca ratowniczego:

1. sprzęt monitorujący:

1. Monitor EKG

1. Opcje dodatkowe: pulsoksymetria, pomiar ciśnienia tętniczego metodą nieinwazyjną NIBP

2. Przenośny pulsoksymetr (niezależny od defibrylatora czy monitora EKG).

3. Fonendoskop lekarski dla dorosłych i dla dzieci.

4. Glukometr paskowy.

5. Oksymetr do inkubatora.

2. Sprzęt do udrażniania dróg oddechowych i prowadzenia wentylacji zastępczej:

1. Laryngoskop (komplet łopatek dla dorosłych i dla dzieci, zapasowe baterie).

2. Rurki intubacyjne (komplet dla dzieci i najczęściej stosowane rozmiary dla dorosłych).

3. Prowadnice do rurek intubacyjnych (dla dorosłych i dla dzieci).

4. Rozszerzadło elastyczne typu bougie ( przydatne przy trudnej intubacji - służy jako prowadnica).

5. Rurki ustno-gardłowe (rozmiary dla dorosłych i dla dzieci).

6. Cewniki do odsysania wydzieliny (rozmiary dla dorosłych i dla dzieci).

7. Ssak elektryczny.

8. Ssak mechaniczny (sprzęt rezerwowy).

9. Kleszczyki Magilla (rozmiar dla dorosłych i dla dzieci).

10. Zestaw do konikotomii (sprzęt jednorazowy).

11. Maska tlenowa wraz z drenem (możliwość podawania dużych stężeń tlenu).

12. Worek samorozprężalny typu Ambu dla dorosłych i typu Penlon dla dzieci ( rezerwuar tlenowy lub rura karbowana w okolicy zastawki jednokierunkowej umożliwiające podawanie 100% tlenu w mieszaninie oddechowej, zastawka ciśnieniowa bezpieczeństwa i zastawka PEEP).

13. Respirator transportowy (możliwość stosowania 40 i 100% tlenu w mieszaninie oddechowej, możliwość prowadzenia wentylacji u wcześniaków i noworodków, małych dzieci i dorosłych, zastawka PEEP).

14. Zestaw do wentylacji ręcznej dzieci Kuna.

15. Butle tlenowe (najlepiej aluminiowe, umożliwiające podawanie 8l tlenu przez ok. 2 godz.- 2 butle 5 litrowe i butla przenośna 2 litrowa).

16. Reduktory z przepływomierzem obrotowym (do butli tlenowych).

III. Defibrylator (lekki, przenośny, z monitorem EKG, z opcją stymulacji zewnętrznej).

4. Sprzęt do przetoczeń dożylnych:

1. Zestaw do wkłucia centralnego.

2. Igły infuzyjne doszpikowe.

3. Aparaty do szybkiego przetaczania płynów (system mankietowy).

4. Ogrzewacz płynów infuzyjnych.

5. Pokrowiec termoizolujący do przetoczeń płynów.

6. Pompa infuzyjna dwustrzykawkowa.

7. Staza taśmowa.

V. Plecaki do przenoszenia sprzętu (z możliwościąłatwego dostępu do poszczególnych kategorii sprzętu).

6. Zestaw do drenażu opłucnej z zastawkąPleuracan. (dla dzieci i dorosłych).

7. Nożyczki do rozcinania odzieży.

8. Sprzęt unieruchamiający:

1. Kołnierze ortopedyczne jednorazowe

2. Materac podciśnieniowy ew. deska transportowa z unieruchomieniami.

3. Zestaw szyn podciśnieniowych (unieruchomienie kończyn dolnych).

4. Szyna wyciągowa (do kończyn dolnych).

9. Sprzęt transportowy:

1. Płachta ratownicza z 8-ma uchwytami,

2. Nosze podbierające.

3. Nosze główne typu Ferno.

10. Sprzęt termoizolacyjny:

1. Śpiwór termoizolacyjny typu Ferno.

2. Folia izotermiczna wielorazowa.

3. Opatrunki przeciw-oparzeniowe chłodzące.

11. Materiały opatrunkowe i odkażające.

12. Odzież ochronna dla personelu.

13. Leki stosowane w resuscytacji krążeniowo-oddechowej oraz stanach nagłych.

234

---