KRYMINALISTYKA jest nauką praktyczną opracowującą
: zasady sprawnego działania, np. jak sprawnie przeprowadzić okazanie lub konfrontację, czy zatrzymanie (taktyka kryminalistyczna),
możliwości, zasady i sposoby wykorzystania środków technicznych i laboratoryjnych środków badawczych (technika kryminalistyczna)
Wyróżniamy 4 działy kryminalistyki:
taktykę - ukierunkowana na osobowe środki dowodowe (90%), np. taktyka przesłuchania świadka, ale nie zawsze, np. oględziny miejsca, rzeczy, gdzie wykorzystujemy środki techniczne
technikę - ukierunkowana na rzeczowe środki dowodowe (90%), np. GSR, ale nie zawsze, np. fizjodetekcja osobowych źródeł dowodowych
strategię - wiedza prognostyczna (jak będzie rozwijała się przestępczość, jak ją zwalczać)
metodologię - dział adaptujący osiągnięcia techniki i taktyki dla zwalczania poszcz. grup przestępstw
Kryminalistyka realizuje 4 funkcje :
rozpoznawczą→ np. teren, środowisko, problem, osoba
wykrywczą→ czyn zabroniony/przestępstwo lub jego wykluczenie (np. samobójstwo), sprawca,
dowodową→ dowodzeniem: popełnienia czynu zabronionego/przestępstwa lub jego wykluczenie, sprawstwa konkretnej osoby
zapobiegawczą→ prawnie określone negatywne zjawiska społeczne
Rodzaje identyfikacji:
grupowa (takie same cechy)
→badania włókien (najczęściej), szkła,
→badania włosów (mikroskopowe porównawcze)
indywidualna (te same cechy)
→daktyloskopijna/cheiloskopijna/otoskopijna
→fonoskopijna
→osmologiczna
→badania pisma ręcznego, czy balistyczne
→biologiczne krwi, śliny, włosów, ale przy wykorzystaniu profilu DNA
pozytywna → stwierdza tożsamość
negatywna → stwierdza brak tożsamości
kategoryczna → zasadniczo stwierdza na 100%, np. badania daktyloskopijne, otoskopijne, cheiloskopijne, balistyczne
prawdopodobna → zachodzi mniejsze bądź większe prawdopodobieństwo, ale nie pewność (100%), np. DNA (99,99%); także włosów (budowa morfologiczna), krwi (serologia)
→ biegły ustala stopień prawdopodobieństwa,
zgodnie ze swoją wiedzą i doświadczeniem
bezpośrednia → po śladzie do osoby, która go zostawiła, np.:
profil DNA z krwi, włosów, śliny, nasienia
daktyloskopia, cheiloskopia, otoskopia
pośrednia → ze śladu na przedmiot, a z niego na osobę, np.: traseologiczna, mechanoskopijna, balistyczna, włókien
Podstawowe pojęcia używane przy identyfikacji kryminalistycznej:
materiał dowodowy
→ materiał zabezpieczony na miejscu zdarzenia, np. włókno, włos, naskórek, linie papilarne
→ w drodze czynności procesowych, np.:
→ oględziny, zatrzymanie rzeczy, przeszukanie
materiał porównawczy
→ pobierany od osoby podejrzanej /podejrzanego/ oskarżonego lub z innych miejsc, czy rzeczy np. z pomieszczenia, grzebienia
→ w drodze czynności procesowych
materiał wzorcowy → nie jest to materiał uzyskany w ramach prowadzenia konkretnej spraw, lecz są to materiały pomocnicze, które biegły będzie lub może wykorzystać dla przeprowadzenia konkretnych badań, np. katalogi, wzorce, tabele
materiał kontrolny → materiał, który ma pomóc biegłemu w skontrolowaniu wyników ekspertyzy, np. piach lub drewno - jak podłoże wpłynęło na dany ślad (sprawa Simpsona)
7 złotych pytań
co? - się zdarzyło, rozmiary, kształt
gdzie? - miejsce
kiedy? - czas
w jaki sposób? - przyczyny, mechanizm działania sprawcy, sposób obrony ofiary,
dlaczego? - motywacja sprawcy, rola ofiary w genezie zdarzenia
jakimi środkami? - używane środki i narzędzia, pomoc innych osób (sprawców)
kto? - jest sprawcą, a kto ofiarą
Biegły :
jest osobowym źródłem dowodowym posiadającym wiadomości specjalne, niezbędne do stwierdzenia okoliczności mających istotne znaczenie dla sprawy
Jeżeli stwierdzenie okoliczności mających istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy wymaga wiadomości specjalnych, zasięga się opinii biegłego albo biegłych → art. 193 § 1 k.p.k.
Biegłego powołuje się, gdy:
pojawiła się okoliczność mająca istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy
→ jeżeli okoliczność nie ma znaczenia dla sprawy nie przeprowadza się dowodu - art. 170 § 1 pkt 2 k.p.k.
jej rozstrzygnięcie wymaga wiadomości specjalnych
→ wiadomości specjalne to odpowiednia wiedza w danej dziedzinie (art. 195 k.p.k.), czyli wiedza która nie jest dostępna powszechnie dla przeciętnie inteligentnego człowieka
obligatoryjne powołanie biegłego
→ oględziny i otwarcie zwłok
Z oględzin i otwarcia zwłok biegły sporządza opinię (...) (art. 209 § 5 zd. 2 k.p.k.)
→ opinia o stanie zdrowia psychicznego oskarżonego
W celu wydania opinii o stanie zdrowia psychicznego oskarżonego sąd, a w postępowaniu przygotowawczym prokurator, powołuje co najmniej dwóch biegłych lekarzy psychiatrów (art. 202 § 1 k.p.k.)
→ regulacja art. 185a k.p.k.
Kategorie biegłych:
Biegli indywidualni (art. 193 § 1 k.p.k.)
→ tzw. sądowi (wpisani na listę biegłych sądowych)
→ ad hoc (tylko dla konkretnej sprawy)
Instytucje naukowe lub specjalistyczne (art. 193 § 2 k.p.k.), np. PAN, Uniwersytet (Katedra/Zakład), Akademia Medyczna, Politechnika
Charakterze biegłego w procesie
eksperta → wydaje opinię po przeprowadzeniu badań na mocy wydanego postanowienia organu procesowego
konsultanta → może być przesłuchany w charakterze świadka i złożyć zeznania
- nie wydaje opinii
- jest wtedy tylko pomocnikiem/doradcą organu procesowego przy przeprowadzaniu konkretnej czynności procesowej, np. zabezpieczenie śladu daktyloskopijnego lub dla konkretnego zagadnienia, np. z zakresu informatyki (zabezpieczenie twardego dysku w toku przyszłego przeszukania)
eksperyment procesowy - jest to czynność zarówno procesowa, jak i kryminalistyczna dokonywana w postaci doświadczenia lub odtworzenia przebiegu stanowiących przedmiot rozpoznania zdarzeń lub ich fragmentów w celu sprawdzenia okoliczności mających istotne znaczenie dla sprawy → art. 211 k.p.k.
Formy eksperymentu procesowego
Doświadczenie
→ sprawdzenie czy takie zdarzenie lub jego fragment mogło mieć w ogóle miejsce albo taki jak zakłada się przebieg
→ nie muszą być zachowane warunki istniejące w chwili zdarzenia
Odtworzenie (rekonstrukcja)
→ sprawdzenie, czy to zdarzenie mogło mieć miejsce w określonych okolicznościach albo czy miało taki, jak zakłada się przebieg
→ muszą być spełnione warunki istniejące w chwili zdarzenia
Ekspertyza - jest to zespół czynności badawczych przeprowadzanych przez biegłego (biegłych/instytucje naukową lub specjalistyczną), na zlecenie organu procesowego (postanowienie o powołaniu), wymagających wiadomości specjalnych i kończących się wydaniem opinii
Czynności operacyjno-rozpoznawcze
to system poufnych bądź tajnych działań określonych i upoważnionych do tego organów prowadzonych poza procesem karnym, lecz służących aktualnym bądź przyszłym jego celom.
Organy upoważnione do podejmowania czynności operacyjno-rozpoznawczych
Policja
Agencja Bezpieczeństwa Wewnętrznego
Agencja Wywiadu
Straż Graniczna
Wojskowe Służby Informacyjne
Inne organy, jeżeli jest do tego z mocy prawa upoważniony
Funkcje czynności operacyjno-rozpoznawczych
rozpoznawcza (określona osoba, środowisko, zagadnienie, mechanizmy)
wykrywcza
kierunkująca udowadnianie (wszczęcie postępowania karnego, zebranie dowodów w jego toku)
weryfikująca ustalenia lub wersje
zapobiegawczo-ochronna
POLIGRAF
Do rejestrowania zmian fizjologicznych organizmu używa się aparatu, który rejestruje przebieg co najmniej trzech procesów fizjologicznych, skorelowanych ze zmianami aktywności organizmu - pracy serca, oddychania i reakcji skórno-galwanicznej
Aparat taki zwany jest poligrafem (wariografem) rejestruje zmiany w czynnościach organizmu zapisując je na taśmie w postaci krzywych
Wykres jest analizowany i ustala się bodźce, którymi są zadawane badanemu pytania
Osmologia jest to jedna z najmłodszych i dynamicznie rozwijających się w ostatnim okresie w naszym kraju dziedzin kryminalistyki. Wykorzystuje ona specjalnie wytresowane psy do identyfikacji osób na podstawie śladów zapachowych pozostawionych na różnych podłożach i przedmiotach.
Determinanty czasu utrzymywania się zapachu na podłożu
czas kontaktu
bezpośredni/pośredni
intensywność zapachu
podłoże
→ lepiej na chłonnych
→ gorzej na gładkich i niechłonnych
temperatura
→ pozytywnie oddziaływuje niska
→ negatywnie wysoka
Śmierć ustroju jest to proces, który od pewnego momentu ma charakter nieodwracalny, powodując ustanie jego czynności, szczególnie: układu krążenia, układu oddechowego, ośrodkowego układu nerwowego.
Znamiona śmierci:
1. plamy pośmiertne (livores mortis)
2. stężenie pośmiertne (rigor mortis)
3. bladość powłok (palor mortis)
4. oziębienie ciała (frigor mortis)
Określanie czasu śmierci
wyschnięcie rogówki i białkówki - przy otwartych oczach 1 h, przy zamkniętych do 24 h
oziębienie - nogi i ręce 1-2 h, części zakryte 4-5 h
plamy pośmiertne
stężenie pośmiertne (mięsień sercowy i żuchwa 0,5-2 h)
zawartość składników chemicznych
drażnienie bodźcami elektrycznymi i mierzenie czasu reakcji mięśni
późne zmiany w zwłokach - gnicie, przemiana tłuszczowa
Daktyloskopia
Zasada niezmienności, zas. nieusuwalności, zas. niepowtarzalności