Lawenda lekarska

77a] Lawenda lekarska - Lavandulla officinalis vel angustifolia

Surowcem lekarskim są kwiaty lawendy zebrane przed całkowitym rozkwitnięciem.

Zawierają olejek [1-3%] którego głównym składnikiem jest linalol [ok. 30%] i octan linalolu [40%].

Kwiaty lawendy działają przeciwskurczowo na mięśnie gładkie i są stosowane

w zaburzeniach w trawieniu, zatrzymaniu gazów i słabiej perystaltyce jelit.

Zalecane są także przy braku łaknienia zwłaszcza u dzieci i osób starszych.

Surowiec posiada także właściwości uspokajające i podawany jest w nerwicach wegetatywnych i przy bezsenności.

Wchodzi w skład kropli Nervosol.

Napar: 1 łyżka kwiatów na 1 szkl wrzątku. Pić 3 razy dziennie po 1/2 szkl.

Kwiat lawendy bywa też stosowany jako lek zewnętrzny przy bólach neurologicznych. Najlepszą formą jest tu nalewka. Kwiaty zalewa się wódką i pozostawia na 10-14 dni, zlewa i naciera bolące miejsce.

Kwiaty lawendy można wykorzystać do przygotowania aromatyzujących saszetek.

Szyje się z gazy lub cienkiego płótna i wypełnia suszonymi kwiatami.

Umieszczone w szafach zapewniają przyjemny zapach i odstraszają owady.

77b] Lawenda lekarska

Pochodząca z tej samej rodziny, co mięta, Lawenda jest niezmiennie popularna ze względu na swój aromat.

Wykorzystuje się zebrane w VII i VIII rozkwitające kwiatostany.

Trzeba je suszyć w cienistym miejscu, a następnie skruszyć kwiaty i odrzucić szypułki.

Lawenda zwiększa wydzielanie soku żołądkowego, pobudza wytwarzanie żółci, usprawnia procesy trawienia, poprawia apetyt, łagodzi bóle brzucha, wzdęcia, kolki i uspokaja.

Zewnętrznie działa przeciwbakteryjnie, przeciwgrzybiczo i przeciwbólowo.

Napar: 1 łyżkę kwiatów zalać 1,5 szkl wrzątku, zaparzać pod przykryciem 10min, odstawić na 10 min.

Pić rano i wieczorem po 0,5 szkl po jedzeniu jako środek uspokajający i rozkurczowy [działa kojąco na układ nerwowy].

Uwaga: Lawenda stosowana w postaci naparu nie wywołuje skutków ubocznych.

77c] Lawenda lekarska

Ma właściwości żółciopędne, pobudzające, cucące przy omdleniach, bezsenności, drgawkach, nadniebnym biciem serca, nieżytach żołądka.

Do dziś medycyna ludowa stosuje wywary z kwiatów lawendy jako środek aseptyczny i przeciwskurczowy.

Zasuszone kwiaty wkłada się do bielizny pościelowej i do szaf z ubraniem przeciw molom.

Spirytusowa nalewka jest używana w bólach mięśniowych, stawowych i zapaleniem korzonków nerwowych.

W aromatoterapii olejek lawendowy jest stosowany do odprężania się oraz w leczeniu bólów głowy.

Napar z lawendy jest środkiem na rozładowanie napięcia nerwowego i stresu oraz na „zagazowany żołądek”.

Lawenda jest niezbędnym dodatkiem do kadzideł.

77d] Lawenda lekarska

Ziele lawendy charakteryzuje się swoistym przyjemnym zapachem, a w smaku jest gorzkie i szczypiące.

Kwitnie od VI do IX. Kwiatostany ścina się 1,5 tygodnia po rozwinięciu się pierwszych kwiatów.

Są one surowcem leczniczym.

Właściwości lecznicze: Kwiaty lawendy:

1] mają właściwości antyseptyczne i bakteriobójcze

2] działają znieczulająco i antyreumatycznie

3] hamują nadmierny rozwój flory bakteryjnej

4] działają napotnie, moczopędnie, wiatropędnie oraz żółciowo

5] przeciwdziałają wzdęciom i bólom brzucha spowodowanym nagromadzeniem się gazów

6] uspokajają pracę serca i podnoszą jego odporność

7] sprzyjają wydzielaniu soków trawiennych i wzmagają ruchy perystaltyczne jelit.

Olejek lawendowy wywiera jakościowo takie same działania jak kwiaty, lecz znacznie silniejsze.

Podany doustnie działa silnie na przewód pokarmowy, dobrze się resorbuje, jest wydalany częściowo

z moczem, częściowo przez płuca z wydychanym powietrzem.

Zewnętrznie lawenda może być użyteczna jako środek antyseptyczny, odkażający, gojący, pasożytniczy i owadobójczy.

Lawenda reguluje układ skórny. Działa przeciwbólowo. Użyta do kąpieli drażni nieco skórę rozszerzając naczynia włosowate.

Olejek lawendowy stosuje się rzadko i raczej jako lek pomocniczy w zakażeniach oskrzeli, nieżycie oskrzeli z rozedmą, nieżycie u palaczy tytoniu i w początkowym okresie ropnia płuc.

Wyciąg a kwiatów lawendy jest składnikiem kropli Nervosol, a olejek lawendowy- zasypki Mykodermina.

Uwaga: Nie należy stosować olejku lawendowego w ostrych i podostrych zapaleniach żołądka i jelit oraz wyrostka robaczkowego, chorobie wrzodowej czynnej, w krwawieniach w przewodzie pokarmowym, poważnych schorzeniach wątroby i nerek.

Napar: 1 łyżeczka kwiatów na 1 szkl wrzątku, naciągać 10min, pić 2 razy dziennie między posiłkami jako lek wiatropędny lub uspokajający, a także przy nieżytach i zaburzeniach dróg trawiennych, puchlinie wodnej, mdłościach [szczególnie nerwicowych], dolegliwościach serca i uderzeniach krwi do głowy.

5 kropli olejku lawendowego z miodem lub na cukrze poprawia apetyt, usuwa mdłości.

Olejek: 2-5 kropli z miodem lub cukrem lub roztworem alkoholowym spożywać 2 razy dziennie jako środek znieczulający.

Gram olejku wzięty na czczo hamuje wrażliwość nie naruszając intelektu.

Napar z 5-ciu kwiatów: 10g lawendy oraz po 5g kaczeńca błotnego, ogórecznika, żarnowca i bratka polnego. 1 łyżkę tej mieszanki zalać 1 szkl wrzątku, naciągać 10min. Wypijać 2 szkl dziennie przy chorobach infekcyjnych i gorączkach napadowych, a także jako środek moczopędny.

Odwar: garść kwiatów lawendy gotować 10min w 1 litrze wody i stosować do irygacji przy upławach.

Maść: garść kwiatów wsypać do 0,5 litra oleju z oliwek lub słonecznikowego i trzymać w kąpieli wodnej przez 2godz, macerować przez 1 noc, przesączyć przez płótno. Stosować na egzemę sucha.

Alkoholat: [1 część lawendy plus 5 części spirytusu] stosować na reumatyzm do wcierań i przemywań.

Olejek lawendowy w stężeniu 4,5% zabija bakterie tyfusu, a w stężeniu 5% gronkowca i dyfterytu, natomiast przy stężeniu 0,2% bakterie gruźlicy.

W lecznictwie ludowym olejek lawendowy używany jest do wcierań w bólach mięśniowych, stawowych i zapaleniu korzonków nerwowych, a także miejsca stłuczone, zwichnięte i dotknięte paraliżem.

W Bułgarii stosuje się olejek lawendowy w stomatologii oraz do inhalacji przy nieżycie nosa, zapaleniu krtani i płuc.

Suszony kwiat lawendy może być stosowany jako środek przeciwko molom.

77e] Lawenda lekarska

Inne nazwy: lawenda prawdziwa, lawenda wąskolistna, lawenda zwykła.

Surowcem leczniczym jest kwiatostan.

Kwiat lawendy zawiera olejek eteryczny[a w nim linalol i geraniol], kwasy organiczne [walerianowy, propianowy, kapronowy, masłowy], fitosterol, garbniki, kumarynę i sole mineralne.

Kwiat lawendy ma właściwości uspokajające, przeciwskurczowe, wiatropędne, a w małym stopniu żółciopędne i moczopędne.

Olejek działa dezynfekująco i podrażniająco na skórę.

Lawenda była już znana w starożytności[choć były to prawdopodobnie inne gatunki] i używana głównie do aromatyzowania kąpiele. Jej olejek służył do nacierania ciała.

W średniowieczu nabrała większej popularności w całej Europie i stała się nie tylko pachnidłem, ale również lekiem[szczególnie w Anglii].

Używana była wówczas na mdłości i bóle głowy.

Na wszelkie urazy i bóle głowy robiono także wino z szałwii, rozmarynu, majeranku, tymianku i lawendy, jako też i samo wino lawendowe, uważając, że „mózg zimny i żołądek osłabły rozgrzewa, a zawroty głowy oddala”.

Ocet lawendowy, który miał „serce posilać, a przed mdłościami ratować i pulsa odpędzać” służył również do zwilżania okładów.

W tych czasach lawendę stosowano też w artretyzmie, podagrze i na „łamanie członków”.

Szczególnie często leczono tzw larendogrą, produkowaną z lawendy i rozmarynu.

Lawendę uważano za środek pobudzający, żołądkowy, przeciwreumatyczny i antyseptyczny; używany nagminnie przy neurastenii, biciu serca, paraliżu, omdleniach i drgawkach.

Olejek zaś wcierano w skórę dla pozbycia się wszy.

W czasie I Wojny Światowej Francuzi olejkiem lawendowym leczyli źle gojące się rany.

W warunkach domowych lawenda bywa czasem używana do wewnątrz przy bólach brzucha i wzdęciach, gdyż hamuje rozwój flory bakteryjnej, zmniejsza fermentację oraz wzmaga wydzielanie soku żołądkowego.

Działa też uspokajająco i kojąco przy bezsenności zażywana tak do wewnątrz jak i do zewnętrznie w formie dodatku do kąpieli.

Napar lub olejek może być używany do inhalacji przy schorzeniach dróg oddechowych, a także jako środek odkażający i gojący przy schorzeniach skóry.

Napar: 1 łyżka kwiatów na 1 szkl wrzątku, parzyć pod przykryciem lub w termosie 15min, odcedzić i pić 3 razy dziennie po 1 szkl.

Z kwiatu można też zrobić nalewkę.

Zewnętrznie najlepiej stosować olejek lub spirytus lawendowy jako środek odkażający i przeciwbólowy do wcierań przy nerwobólach i gośćcu mięśniowym lub stawowym, a także przy stłuczeniach i kontuzjach.

Olejek dodawany do maści działa przeciwgrzybiczo i stosowany jest przy egzemie.

Lawenda jest dobrym zapachowym, odkażającym i bakteriobójczym dodatkiem do kąpieli.

W niektórych krajach jej napar stosowany bywa do płukania włosów.

Miód lawendowy również wykazuje działanie lecznicze.

Lawenda jest także rośliną odstraszającą m.in. mole - w tym celu przechowuje się ją w szafie.

Jest ona również niezbędnym dodatkiem do kadzideł.

Liście lawendy mają gorzkawy smak oraz silny zapach - jaki przyprawę łączy się najczęściej z hyzopem, cząbrem lub tymiankiem.

Uwaga: Lawendy nie wolno przedawkować, ponieważ może działać drażniąco na błony

śluzowe.

77f] Lawenda lekarska

Działanie: wiatropędne, przeciwskurczowe, przeciwdepresyjne, powodujące zaczerwienienie skóry, pobudzające miesiączkowanie, obniżające ciśnienie tętnicze krwi.

Lawenda uśmierza bóle głowy, zwłaszcza te spowodowane stresem.

Bywa skuteczna w łagodzeniu depresji, zwłaszcza w połączeniu z innymi lekami ziołowymi.

Jako środek łagodny, wzmacniający i tonizujący układ nerwowy może być stosowana w stanach nerwowego osłabienia i wyczerpania.

Można podawać lawendę w celu wyciszenia i przyspieszenia zasypiania.

Olejek lawendowy stosowany zewnętrznie uśmierza bóle reumatyczne. Może być również stosowany do inhalacji lub, jaki dodatek do kąpieli.

77g] Lawenda lekarska

Lawenda jest rośliną śródziemnomorską i tam dziś spotyka się ją dziko rosnącą na glebach wapiennych, ale jest tam również uprawiana na większą skalę.

W wielu krajach Europy, u nas również, uprawia się lawendę jako surowiec dla przemysłu perfumeryjnego i farmaceutycznego.

Jako krzewinkę wieloletnią rozmnaża się ją rozłogowo, ale lepiej i częściej z nasion, wysiewanych na rozsadniku pod tak zwaną grudę już w listopadzie albo też w marcu do inspektu, ale po poddaniu nasionek tzw. stratyfikacji polegającej na przetrzymywaniu ich zmieszanych z wilgotnym piaskiem przez okres 6-8 tygodni w temperaturze kilka stopni powyżej zera. Po tym okresie należy nasionka trochę oczyścić z piasku, lekko podsuszyć i wysiać bezpośrednio do inspektu, nakrywając je 5mm warstwą lekkiej ziemi lub piaskiem, trochę uklepać, aby nasionko -podobnie zresztą jak po siewie innych nasion - zasycało wodę do zakiełkowania i zadbać, aby gleba stale była umiarkowanie wilgotna. Wschody nasion w inspekcie powinny nastąpić po 2-3 tygodniach od dnia wysiewu, zaś nasionka wysiane w listopadzie na rozsadniku też powinny wzejść wiosną. Roślinki wysadza się na stałe miejsce, gdy osiągną koło 6 cm wysokości. Niby tyle zachodu, ale fatyga opłaca się, bo krzewinka lawendy jest nie tylko ozdobą ogródka, ale też wspaniale pachnie. Jest rośliną leczniczą i kosmetyczną.

Głównym składnikiem kwiatów lawendy jest złożony olejek eteryczny (4,5%) o właściwościach uspokajających i wybitnie bakteriobójczych, zwłaszcza bakterie ropotwórcze. Surowiec ten działa także moczopędnie, rozkurczowo, pobudza czynności żołądka i uaktywnia gruczoły wydzielania wewnętrznego. Zawiera także garbniki (12%), antocyjany i inne związki.

Kwiat lawendy ma duże zastosowanie w przemyśle perfumeryjnym i kosmetycznym do produkcji olejku lawendowego, wyciągu lawendy na spirytusie, ich różnych przetworów pochodnych, wód kolońskich, perfum i innych środków kosmetycznych.

77h] Lawenda Lekarska Lavandulla officinalis syn. L. angustifolia

Lawenda lekarska jest popularnym ziołem występującym w Europie Południowej.

Lawenda lekarska była i jest jednym z najbardziej kochanych ziół za jej zapach.

Napar, nalewka z lawendy lekarskiej lub wdychanie olejku lawendowego posiada cudowne właściwości relaksujące zarówno ciało jak i umysł.

Lawenda lekarska to świetny środek na nerwice, nerwowość oraz na fizyczne objawy spowodowane stresem takie jak: napięciowe bóle głowy, migrenę, palpitacje oraz bezsenność.

Olejek lawendowy jest uważany jako środek balansujący emocje, podnoszący na duchu, łagodzący depresje oraz balansujący wewnętrzną dysharmonię.

Lawenda lekarska posiada również właściwości regenerujące system nerwowy, przywracania żywotności ludziom cierpiącym na wyczerpanie nerwowe.

Właściwości relaksujące lawendy lekarskiej działają pomocnie na układ trawienny.

Wszędzie tam, gdzie skurcze lub kolka są spowodowane napięciem lub nerwicą, stosuj lawendę lekarską.

Lawenda lekarska łagodzi wzdęcia brzucha, nudności, niestrawności pokarmowe, wzmacnia apetyt. Olejek lawendowy posiada właściwości antyseptyczne oraz bakteriobójcze.

Udowodniono, że olejek lawendowy jest aktywny przeciwko bakteriom, takim jak: błonica, dur brzuszny, paciorkowiec, dwoinka zapalenia płuc.

Lawenda lekarska stosowana jako herbatka ziołowa, olejek do inhalacji, maść do nacierania jest skuteczna na przeziębienia, kaszel, astmę, zapalenie oskrzeli, zapalenie płuc, grypę, zapalenie migdałków, zapalenie krtani.

Herbatka lawendowa lub nalewka może być również stosowana na infekcje żołądka i jelit, które to powodują wymioty i rozwolnienie.

Lawenda lekarska, pita na gorąco w postaci herbatki ziołowej, powoduje pocenie się, a co za tym idzie obniża gorączkę.

Lawenda lekarska pomaga w oczyszczaniu organizmu z toksyn poprzez skórę, a dzięki swoim średnim właściwościom moczopędnym, również poprzez mocz.

Lawenda lekarska jest również pożytecznym środkiem dezynfekującym rany, skaleczenia, owrzodzenia i wrzody.

Lawenda lekarska pobudza gojenie się tkanek i minimalizuje tworzenie się blizn, kiedy olejek jest stosowany na poparzenia oraz rozcieńczony w przypadkach egzemy, trądziku czy owrzodzenia żylakowego.

System nerwowy - Lawenda lekarska jest bardzo dobrze znana ze swoich właściwości łagodzących i uspokajających

Można ją łączyć z innymi ziołami uspokajającymi w celu łagodzenia bezsenności, drażliwości, bólów głowy oraz migreny.

Lawenda lekarska również pomaga w przynoszeniu ulgi w czasie depresji.

Trawienie - Jak większość ziół ze znaczną zawartością olejków lotnych, lawenda lekarska łagodzi niestrawności i kolkę, uwalnia gazy oraz wzdęcia.

Astma - Relaksujące działanie lawendy lekarskiej powoduje, że jest ona pożyteczna w leczeniu niektórych typów astmy, zwłaszcza wtedy, gdy nadmierna nerwowość jest cechą.

Olejek lotny - olejek lawendy lekarskiej jest cennym środkiem pierwszej pomocy.

Lawenda lekarska jest ziołem silnie antyseptycznym, pomagającym w gojeniu się poparzeń, ran oraz owrzodzeń.

Smarowany na użądlenia insektów, olej z lawendy lekarskiej znosi ból i zapalenia.

Olejek z lawendy lekarskiej może być używany w leczeniu świerzbu oraz wszy głowowej. Wmasowywanie kilku kropel olejku lawendowego w skronie pomaga łagodzić bóle głowy, natomiast 5 kropel dodanych do kąpieli uśmierza napięcia mięśni, uspokaja system nerwowy i pomaga w nocnym zaśnięciu.

Inne zastosowania medyczne - problemy uzębienia, opryszczka, wrzody jamy ustnej, ból owulacyjny, zapalenie gardła, fobia, zmarszczki.

Aby sporządzić odświeżająca, aromatyczną herbatę z lawendy lekarskiej, trzeba macerować 1 łyżeczkę suszonych kwiatów lawendy lekarskiej lub 3 łyżeczki świeżych kwiatów w 1 szklance gotującej się wody.

Miód z lawendy lekarskiej jest uznawany jako przysmak smakosza.

„Herbes de Provence”, klasyczna przyprawa z suszonych ziół, zawiera kwiaty lawendy lekarskiej, jak również tymianek, cząber ogrodowy, bazylię oraz koper włoski.

Ekstrakt z olejku lawendowego jest używany na skalę przemysłową do dodawania smaku cukierkom, pieczonym wyrobom, gumie do żucia, żelatynie, budyniom oraz do różnych rodzajów napojów.

Kwiaty oraz łodygi lawendy lekarskiej można używać do robienia bukietów kwiatowych. Suszoną lawendę lekarską dodaje się do aromatycznych saszetek oraz potpuri. Suszone końce lawendy lekarskiej zachowują swój aromatyczny zapach przez kilka lat.

Ponieważ nasiona różnych gatunków lawendy potrzebują dużo czasu na kiełkowanie, młode roślinki rosną bardzo wolno, łatwiejszym sposobem na wyhodowanie dorosłej rośliny jest rozmnażanie lawendy poprzez obcinanie łodygi, co powinno się odbyć na wiosnę lub na jesieni. Rośliny powinny być oddalone od siebie na odległość 30 do 90cm.

Do roślin sadzonych w doniczki powinien być dodawany użyźniacz w płynie, aby pomóc roślinie kwitnąć.

Pomimo że lawenda angielska potrafi „żyć” 20 do 30 lat, po kilku latach staje się nieładna i wymaga obcinania starych gałązek. Robi to się wiosną i następnie wczesną jesienią.

Obrywanie końcówek gałązek zanim roślina zakwitnie podczas pierwszego roku, powoduje, że roślina staje się bardziej gęsta i obfita w kształtach

Olejek lawendowy - Badania naukowe poświęcone właściwościom leczniczym olejku lawendowego trwają od dziesiątek lat. Udowodniono, że posiada on właściwości antyseptyczne oraz przeciwbakteryjne. Lawenda lekarska redukuje ból oraz wyczerpanie nerwowe.

Kwiaty lawendy lekarskiej:

Jako całość są również znane ze swoich właściwości przeciwbakteryjnych oraz antyseptycznych. Uspokajają nerwy, obniżają napięcia mięśni, łagodzą skurcze oraz wzdęcia. Stosowane zewnętrznie, posiadają właściwości owadobójcze oraz powodujące zaczerwienienie skóry (czynnik drażniący oraz stymulujący miejscowe krążenie).

Lawenda lekarska zawiera: olejki lotne (aż do 3%) zawierające ponad 40 składników, włączając linalyl acetate (30-60%), cineole (10%), linalool, nerol, borneol. flawonoidy. taniny. kumaryny.

Na niestrawności stosować napar - brać 100ml dwa razy dziennie.

Na problemy ze spaniem - stosować nalewkę - 3-5ml na noc.

Dodać napar z lawendy lekarskiej lub olejku lawendowego do kąpieli wieczornych w celu zredukowania stresu i napięcia nerwowego, lub używać jako rozpylacza na pozbycie się problemów ze spaniem.

Na bóle głowy, dodać 2 krople olejku lawendowego do miski z zimną wodą i namoczyć szmatkę w celu sporządzenia kompresu. Kompres przykładać na czoło. 5 kropel olejku lawendowego dodanych do kąpieli stóp redukuje ich zmęczenie.

Jako maść do smarowania pomaga na bóle artretyczne - dodać po jednej kropli olejku lawendowego oraz olejku z pomocnika baldaszkowatego do 50ml oleju podstawowego.

Czysty olejek lawendowy może być używany na ugryzienia i użądlenia owadów.

Niektóre osoby mogą doświadczyć zapalenia skóry spowodowane olejkiem z lawendy lekarskiej. Olejek lawendowy jest szeroko dostępny i używany w aromaterapii.

Czasami herbata ziołowa jest sporządzana z kilku kropel olejku lawendowego. Jakkolwiek, olejek lawendowy nigdy nie powinien być brany w dużych dawkach, gdzie może powodować zatrucie narkotyczne, które prowadzi do konwulsji i śmierci.

Lawenda lekarska posiada właściwości relaksujące oraz uspokajające, które znalazły lecznicze zastosowanie na różne układy człowieka, między innymi na układ pokarmowy, nerwowy, oddechowy.

Lawenda lekarska jest pożytecznym ziołem leczącym problemy układu pokarmowego (niestrawności, wzdęcia żołądka).

Układ nerwowy - pożyteczne zioło w czasie bólów głowy, depresji, problemów ze spaniem.

Lawenda lekarska jest również stosowana na astmę, gdzie nerwowość jest jednym z powodów wywoływania jej.

Lawenda lekarska jest dodawana do kremów, maści i wykorzystywana do smarowania bolących stawów jako środek zmniejszający ból.

Kremy lub oleje z zawartością lawendy lekarskiej znalazły zastosowanie zewnętrzne w leczeniu nerwobólów.

Kwiaty - napar - Stosować na wyczerpanie nerwowe, napięciowe bóle głowy lub podczas akcji

porodowej.

Napar z lawendy lekarskiej działa również korzystnie na kolkę oraz niestrawności pokarmowe.

Słaby napar z lawendy lekarskiej (25% normalnej mocy) można podawać dzieciom na kolkę, drażliwość lub podniecenie emocjonalne.

Nalewka - Stosować nie więcej niż 5ml, dwa razy dziennie, na bóle głowy i depresje.

Krem - Dodać kilka kropel olejku lawendowego do kremu rumiankowego i smarować tym skórę w czasie egzemy.

Lotion- Dodać kilka kropel olejku lawendowego do niewielkiej ilości wody i smarować tym poparzenia słoneczne oraz oparzenia gorącą wodą lub parą.

Maść do smarowania klatki piersiowej - Dodać 1ml olejku lawendowego i 5 kropel olejku rumiankowego do 10ml oleju podstawowego. Smarować ciało w czasie astmatycznych i oskrzelowych skurczów.

Płukanka do włosów - Rozpuścić 5-10 kropli olejku lawendowego w wodzie i używać na wszy lub gnidy.

Olejek do masażu - Rozpuścić 1ml olejku lawendowego w 25ml oleju podstawowego i wmasowywać w bolące mięśnie. Rozpuścić 10 kropli olejku lawendowego w 25ml oleju podstawowego i masować skronie oraz kark szyi w czasie bólów napięciowych głowy lub przy pierwszych objawach pojawiania się migreny.

Olej - Stosować nierozcieńczony olejek lawendowy na ugryzienia i użądlenia owadów. Rozpuścić 10 kropli olejku lawendowego w 25ml oleju podstawowego i używać w czasie udaru słonecznego lub stosować w celu uniknięcia poparzenia słonecznego (uwaga: nie jest to skuteczna blokada przeciwsłoneczna).

Potpuri z lawendy * 3 szklanki suszonych pączków lawendy lekarskiej * 2 łyżki stołowe suszonych skórek cytryny * 4 łyżki stołowe sproszkowanego korzenia orysu * 4 łyżki stołowe suszonej mięty zielonej * 2 łyżki stołowe suszonej bazylii * 2 łyżki stołowe suszonego rozmarynu * 1 łyżeczka sproszkowanego kwasu benzoesowego * 6 kropel olejku lawendowego

Zmieszać wszystkie składniki z wyjątkiem olejku lawendowego. Dodawać po kropli olejku lawendowego, jednocześnie mieszając suszone zioła. Mieszaninę zamknąć i trzymać w suchym, przewiewnym, ciepłym miejscu przez około 6 tygodni, potrząsając codziennie. Mieszaninę umieścić w ozdobnym kontenerze ze szklanym korkiem.

Odstraszacz lawendowy na mole Mieszaninę lawendy oraz innych ziół umieścić w małych torebkach i powiesić w szafie z ubraniami lub w szufladach z odzieżą, aby odstraszyć mole i nadać miły zapach ubraniom.

Zioła powinny być użyte w równych proporcjach, suszone i zmiażdżone.

* Liście lawendy lekarskiej * Kwiaty lawendy lekarskiej * Liście rozmarynu i ruty

Zmieszać wszystkie składniki i stosować do wypełniania torebek z lekkiego materiału. Można je przyozdobić wstążeczkami.

Lawendowy cukier Przechować dwie lub trzy suszone główki lawendy lekarskiej w szczelnie zamkniętym słoju z mączką cukrową. Lawenda da przyjemny zapach cukrowi. Taki cukier może być używany (oczywiście w umiarze) do deserów, np. prostych ciast ponczowych, kremów z mleka i jaj lub do lodów.

77i] Lawenda lekarska - Lavandulla officinalis

Surowcem jest kwiat - Flos Lavandulae

Wartościowym i silniejszym surowcem jest kwitnące ziele - Herba Lavandulae.

Surowce suszy się w normalnej temp.

Surowce zawierają około 2-3% olejku eterycznego, którego głównym składnikiem jest octan linalylu (30-60%) i D-linalol (30-50%), w mniejszym stopniu geraniol, terpineol, borneol czy cyneol. Ponadto surowce posiadają antocyjany, kwas kumarynowy, kwas glikolowy, kwas walerianowy i jego estry, kwas ursolowy, herniarynę, kumarynę i garbniki (ok. 10-12%).

Działanie. Kwiaty, ziele i olejek eteryczny będący w sprzedaży pod nazwą Oleum Lavandulae działają odkażająco, przeciwbólowo, sedatywnie (uspokajająco), spazmolitycznie, żółciopędnie, wiatropędnie, moczopędnie, rozgrzewająco, napotnie, przeciwwymiotnie i przeciwzakrzepowo oraz przeciwobrzękowo.

Wyciąg olejowy, alkoholowy, octowy - zewnętrznie miejscowo drażnią i wywołują przekrwienie skóry, potem porażają nerwy działając przeciwbólowo.

Wskazania - zewnętrznie: nerwobóle, stawo- i mięśniobóle, do wcierań przy przeziębieniu i chorobach zakaźnych oraz po zmarznięciu i w chorobach układu oddechowego;

Wewnętrznie: skąpomocz, nieżyty górnych dróg oddechowych, zaburzenia trawienia, bóle brzucha, skurcze jelit i żołądka, bezsenność, stres, depresja, nerwice narządowe, zdenerwowanie, lęk, wewnętrzny niepokój, nudności, choroby zakaźne i przeziębieniowe, bóle głowy.

Olejek zażywa się na miodzie (3 krople) i dobrze popija naparem majerankowym.

Napar: 2-3 łyżki kwiatów lub 2 łyżki ziela zalać 2 szkl. wrzącej wody lub gorącego mleka; odstawić

na 20 minut; przecedzić. Pić 3-4 razy dz. po 150-200 ml; niemowlęta ważące 3-6kg - 2 łyżeczki lub 1 łyżkę, 3-4 razy dz.; dzieci od 1 do 3 r. ż - 40 ml, od 4 do 8 r. ż - 50-60 ml, od 9 do 12 r. ż - 70 ml, od 13 do 15 r. ż. 100-150 ml, 3-4 razy dz. Napar osłodzić miodem chyba, że leczymy schorzenia przewodu pokarmowego.

Nalewka lawendowa - Tinctura Lavandulae: pół szkl. kwiatów lub ziela zalać 400 ml wódki; wytrawiać 14 dni; przefiltrować. Zażywać 3-4 razy dz. po 5-10 ml lub stosować zewnętrznie.

Leczy łojotok, zapalenie łojotokowe skóry i trądzik. Niszczy wirusy opryszczki.

Dzieciom podawać 1 łyżeczkę nalewki w 200 ml mleka z miodem.

Olej lawendowy - Oleum Lavandulae: pół szkl. świeżych lub suchych kwiatów zalać 150 ml oleju lub lepiej oliwy o temp. 70-80o C; wytrawiać 14 dni; przefiltrować.

Olej ten stosować zewnętrznie do wyżej wymienionych celów oraz do leczenia opryszczek, ran, ropni, czyraków, odparzeń i owrzodzeń.

Używać też do przemywania skóry suchej, normalnej i łojotokowej w celu jej oczyszczenia, sprawienia lepszego jej ukrwienia oraz odkażenia.

Można go również zażywać doustnie 1-2 razy dz. po 1 łyżce dla lepszego trawienia, wyregulowania wypróżnień oraz jako środek uspokajający.

Z nalewki i alkoholatury “zimnej" przyrządzić można alkoholmiód lawendowy - Alkoholmel Lavandulae o działaniu wykrztuśnym i uspokajającym.

Ocet lawendowy -Acetum Lavandulae (pół szkl. kwiatów lub ziela suchych lub świeżych zalać 200 ml octu spożywczego; wytrawiać 14 dni; przefiltrować) stosować do przemywania skóry w celu jej odkażenia, oczyszczenia, zakwaszenia, wybielenia i pojędrnienia, do kąpieli (50 ml na pół wanny wody), do płukania jamy ustnej i gardła przy stanach zapalnych (1 łyżka na 200 ml wody), do płukania włosów w celu nadania im połysku, puszystości i zakwaszenia oraz przy łupieżu, do wcierań leczniczych oraz okładów na opuchnięte miejsca (do 100 ml octu lawendowego można dodać 1 łyżeczkę nalewki arnikowej i 1 łyżeczkę nalewki nagietkowej). Spuchnięte nogi kąpać w wodzie z dodatkiem octu lawendowego (4 łyżki na 1 l wody).

Rp. kwiat (ziele) lawendy - 1 łyżka, liść melisy - 1 łyżka, kłącze tataraku - 1 łyżka, kwiat i (lub) liść głogu - 1 łyżka, ziele ruty - 1 łyżka, ziele lebiodki lub macierzanki - 1 łyżka

Wymieszać. 2 łyżki mieszanki zalać 2 szkl. wrzącej wody; odstawić na 30 minut; przecedzić. Pić jak napar z lawendy.

Wskazania: bezsenność, lęki, psychonerwice, nadmierna pobudliwość nerwowa, dystonia neurowegetatywna, choroby alergiczne.

LAWENDA LEKARSKA

Właściwości lecznicze:

Wewnętrznie:

Kwiaty lawendy mają właściwości antyseptyczne i bakteriobójcze, działają znieczulająco i antyreumatycznie, hamują nadmierny rozwój flory bakteryjnej, działają moczopędnie, wiatropędnie i napotnie oraz żółciotwórczo, przeciwdziałają wzdęciom i bólom brzuch spowodowanym nagromadzeniem gazów, sprzyjają wydzielaniu soków trawiennych, uspokajają akcję serca i podnoszą jego odporność.

Olejek lawendowy wywiera takie samo działanie jak kwiaty, lecz znacznie silniejsze. Podany doustnie działa silnie na przewód pokarmowy, jest wydalany częściowo z moczem, częściowo przez płuca z wydychanym powietrzem.

Zewnętrznie:

Lawenda może być użyta jako środek antyseptyczny, odkażający, gojący, pasożytobójczy i owadobójczy. Reguluje nerwowy układ skórny. Użyta do okładów bądź kąpieli drażni nieco skórę, rozszerzając naczynia włosowate, działa przeciwbólowo.

Wskazania lecznicze:

Wewnętrznie: Astma, bezsenność, biegunka, blednica, choroby infekcyjne, depresja, dolegliwości dróg oddechowych, gruźlica, drgawki, dur, gorączka z osutką ( z wypryskami na twarzy), grypa, histeria, kaszel napadowy, migreny, nadciśnienie, nadmierna pobudliwość, pozostałość po paraliżu, pasożyty jelitowe, miesiączkowanie bolesne i skąpe, reumatyzm, robaki, skąpomocz, rzeżączka, skrofuły ( gruźlica węzłów chłonnych), skurcze mięśni, wątłość dziecięca, upławy białe, zapalenie oskrzeli, zawroty głowy, zwiotczenie żołądka i jelit, wzdęcia jelitowe, zapalenie pęcherza moczowego, zmniejszenie łaknienia, wegetatywne nerwice, pobudzenie nerwowe.

Olejek lawendowy stosuje się rzadko i raczej jako lek pomocniczy w zakażeniach oskrzeli, nieżycie oskrzeli z rozedmą, nieżycie u palaczy tytoniu i w początkowym okresie ropnia płuc.

Zewnętrznie: Rany różnego rodzaju, wrzody na nogach, przetoka odbytu, kroczowa, egzemy chroniczna lub okołoodbytowa, upławy białe, oparzenia, dolegliwości płucne, trądzik młodzieńczy i różowaty, ukąszenia owadów, ugryzienia zwierząt, żmij (leczenie pomocnicze), wszawica, świerzb, łysienie, jako środek przeciwko przewlekłym bólom mięśniowym i stawowym, zapaleniu korzonków nerwowych, do inhalacji lub w aerozolu w nieżycie jamy ustnej, gardła, oskrzeli i przewodów nosowych.

PRZECIWSKAZANIA:

Nie należy stosować olejku lawendowego w ostrych i podostrych zapaleniach żołądka, jelit i

wyrostka robaczkowego, chorobie wrzodowej czynnej, w krwawieniach w przewodzie pokarmowym, poważnych schorzeniach wątroby i nerek.

---