ONKOLOGIA
14.02.2006
FILM:
10 000 zachorowań na raka piersi w ciągu roku
Czynniki ryzyka:
- występowanie rodzinne
- nieródki
- aborcja
- wczesna miesiączka
- późna menopauza
- otyłość
- doustna antykoncepcja hormonalna stosowana dłużej niż 5 lat
Sposoby leczenia:
- amputacja całkowita wraz z węzłami chłonnymi
- amputacja częściowa wraz z węzłami chłonnymi
- amputacja samego guza + farmakoterapia
- brachyterapia- odwewnętrzna radioterapia
- radioterapia
- promieniowanie jonizujące
- chemioterapia
Samokontrola wpływa na wykrywalność:
- brak samokontroli- wykryty guz wielkości 4- 4,5cm
- rzadka samokontrola- wykryty guz wielkości 3cm
- regularna samokontrola- wykryty guz wielkości poniżej 2cm, co daje szanse na leczenie zachowawcze
Badania:
- USG( do 35. roku życia)
- mammografia( od 40-45. roku życia)
- biopsja histografia
Po mastektomii:
- konieczna rehabilitacja
- czasem radioterapia, chemioterapia
- psychoterapia
- zaopatrzenie ortopedyczne
Rehabilitacja:
- szpitalna
- poszpitalna
- ciągła
Onkologia( onkos- guz, logos- nauka)- zajmuje się leczeniem nowotworów.
Dlaczego potrzebna jest fizjoterapia w onkologii:
- duża liczba zachorowań
- radykalność leczenia
- agresywność leczenia
- duża częstość powikłań
- czynnościowe zaburzenia po leczeniu nowotworów złośliwych( nieunikniony koszt leczenia onkologicznego, np. obrzęk limfatyczny)
Cechy nowotworu:
stara się być tkanką ustroju( może rozwinąć się na bazie każdej tkanki)
wzór tkanek zarodkowych, regeneracyjnych lub rozrostowych
ponadnormalny wzrost
czynności charakterystyczne dla tkanki
zdolność różnicowania się i dojrzewania
szkodliwy wpływ na ustrój
stan nieodwracalny( w większości przypadków)
wzrost pozornie bezprzyczynowy
Podział kliniczny nowotworów:
łagodny:
- wzrasta miejscowo
- nie daje odległych przerzutów
- jego usunięcie jest równoznaczne z jego wyleczeniem
złośliwy:
- ma zdolności tworzenia odległych przerzutów
- jego komórki mogą przemieszczać się po ciele za pomocą:
1. układu chłonnego- transportowane są do węzłów chłonnych i dalej wraz z limfą do zatok żylnych
2. układu żylnego- może przez to umiejscowić się we wszystkich narządach
3. bezpośredniego naciekania
Najczęstsze przerzuty:
- kości
- mózg
- wątroba
- płuca
- kręgosłup
Podział histologiczny nowotworów:
- pierwotne komórki płciowe( gonioma); wczesne okresy zarodkowe( mesoblastoma)
- zawiązki regionalne lub narządowe( hepatoblastoma)
- tkanka nabłonkowa( carcinoma)- rak
- tkanka łączna( sarkoma)- mięsak
- tkanka krwiotwórcza( lymphosarcoma)
- tkanka naczyniowa( haemangiothelioma)
- tkanka mięśniowa( leyomyoma)
- tkanka nerwowa( medulloblastoma)
Klasyfikacja TNM nowotworów złośliwych:
- T- tumor (1-4)- oznacza rozmiar guza
- N- nodes (1-4)- oznacza zajęcie węzłów chłonnych
- M- metastases (0 lub 1)- oznacza obecność przerzutów
Stopnie złośliwości nowotworów:
- GX- niesprecyzowany
- G1- wysoko zróżnicowany( bardziej podobny do tkanki, z której powstał)
- G2- umiarkowanie zróżnicowany
- G3- nisko zróżnicowany
- G4- niezróżnicowany
Im bardziej zróżnicowany nowotwór, tym mniej złośliwy.
Epidemiologia:
M |
% zachorowania |
% zgonów |
płuco |
29,8 |
34,9 |
jelito grube |
17,0 |
7,6 |
prostata |
8,0 |
5,1 |
żołądek |
7,0 |
10,7 |
krtań |
5,0 |
3,5 |
pęcherz moczowy |
5,0 |
3,9 |
trzustka |
3,1 |
4,0 |
pozostałe |
35 |
30,3 |
K |
|
|
pierś |
17,0 |
13,4 |
jelito grube |
11,0 |
10,4 |
szyjka macicy |
9,2 |
6,6 |
płuco |
7,0 |
9,2 |
jajnik |
6,2 |
5,7 |
trzon macicy |
6,1 |
4,6 |
żołądek |
5,6 |
8,1 |
trzustka |
5,2 |
5,2 |
pozostałe |
36,3 |
36,8 |
Przeżycia 5- letnie
|
I |
II |
III |
IV |
łącznie |
pierś |
90 |
70 |
40 |
10 |
65 |
jajnik |
70 |
33 |
10 |
10 |
25 |
szyjka macicy |
85 |
60 |
35 |
10 |
50 |
trzon macicy |
90 |
70 |
50 |
20 |
70 |
przełyk |
50 |
30 |
15 |
0 |
5 |
jelito grube |
90 |
77 |
45 |
7 |
35 |
żołądek |
50 |
30 |
10 |
3 |
10 |
trzustka |
33 |
15 |
10 |
0 |
3 |
czerniak |
95 |
75 |
50 |
10 |
70 |
pęcherz moczowy |
75 |
50 |
20 |
5 |
60 |
prostata |
95 |
80 |
60 |
40 |
45 |
płuco |
65 |
40 |
25 |
2 |
7 |
ziarnica złośliwa |
95 |
80 |
75 |
60 |
75 |
Chłonniaki |
85 |
65 |
50 |
30 |
40 |
Metody rozpoznawania nowotworu złośliwego:
- badania podmiotowe
- badania radiologiczne
- ultrasonografia
- wziernikowanie
- badania cytologiczne \ decydujące o
- badania histopatologiczne / rozpoznaniu nowotworu
- badanie markerów
Metody leczenia nowotworów:
radykalne- dążą do wyleczenia paliatywne- łagodzą jedynie objawy choroby
chirurgiczne
radioterapia
chemioterapia
hormonoterapia
immunoterapia
Najczęściej leczenie ma charakter kompleksowy- łączy kilka metod.
Zasady chirurgicznego leczenia nowotworów:
- usunięcie guza w jednym bloku wraz z otaczającymi tkankami zdrowymi i węzłami chłonnymi
- leczenie oszczędzające
Radioterapia:
- promieniowanie x ( rentgena)- już prawie się nie stosuje, gdyż powoduje największe zniszczenie tkanek
- promieniowanie gamma
- elektrony- przyspieszacze
- napromieniowanie zewnętrzne( aparaty rentgenowskie, betatrony)
- napromieniowanie wewnątrzjamowe( rad lub promieniotwórcze izotopy)
- napromieniowanie śródtkankowe( rad lub promieniotwórcze izotopy)
- napromieniowanie metaboliczne
Chemioterapia:
- leki działające na DNA i RNA
- leki hamujące syntezę białek
- leki blokujące wytwarzanie wrzecion mitotycznych
* doustnie
* domięśniowo
* dożylnie
pojedynczo
kombinacje
Czynnościowe zaburzenia leczenia w onkologii:
układ ruchu:
ograniczenie ruchomości w stawach
osłabienie siły mięśniowej
wady postawy ciała
zmiany przeciążeniowo- zwyrodnieniowe
układ naczyniowy:
obrzęki chłonne
zakrzepy żylne
układ oddechowy:
upośledzenie wentylacji płuc
układ nerwowy:
porażenia i niedowłady
zaburzenia koordynacji i równowagi
ogólne:
obniżenie wydolności fizycznej
obniżenie ogólnej sprawności
zmęczenie
obniżenie odporności
Rehabilitacja w onkologii:
- okres szpitalny
- okres sanatoryjny
- okres ambulatoryjny
21.02.2006
Cele fizjoterapii w onkologii:
zapobieganie powikłaniom i czynnościowym następstwom leczenia przez utrzymanie:
- prawidłowej czynności układu oddechowego
- prawidłowego krążenia krwi i odpływu chłonki
- prawidłowej ruchomości w stawach i siły mięśniowej
- prawidłowej postawy ciała
usuwanie czynnościowych zaburzeń leczenia nowotworów złośliwych:
- upośledzenia wentylacji płuc
- obrzęków chłonnych
- ograniczenia ruchomości w stawach
- osłabienia siły mięśniowej
- zmniejszenia wydolności ogólnej
Trudności rehabilitacji w onkologii:
- brak rozwiązań systemowych
- brak specjalistycznych działów rehabilitacji
- brak specjalistów
- brak sprzętu
Fizjoterapia po leczeniu raka piersi( 17% zachorowań na nowotwory złośliwe):
Leczenie raka piersi:
- operacyjne( radykalna mastektomia, leczenie oszczędzające)
- radioterapia
- chemioterapia
- hormonoterapia
- leczenie skojarzone
Czynnościowe zaburzenia po leczeniu raka piersi:
- ograniczenie ruchomości w stawie ramiennym i stawach kręgosłupa
- ograniczenie siły mięśniowej kończyn górnych i tułowia
- obrzęk chłonny kończyny górnej
- zburzenia wentylacji płuc
- obniżenie wydolności
Czynnościowe zaburzenia po mastektomii:
- układ ruchu 50-90%
- układ naczyniowy 40%
- układ oddechowy 50%
Przyczyny zaburzeń czynnościowych po mastektomii:
- ból
- ograniczenie aktywności ruchowej
- usunięcie lub osłabienie mięśni
- usunięcie naczyń i węzłów chłonnych
- zwłóknienie tkanek
- rozległe blizny
Fizjoterapia po mastektomii:
- kinezyterapia- wszystkie rodzaje ćwiczeń
- fizykoterapia- większość zabiegów
- masaż- ręczny i przyrządowy
- inne- elastyczne rękawy i pozycje ułożeniowe
Zasady kinezyterapii:
wczesność
systematyczność
odpowiednia intensywność
odpowiednie pozycje wyjściowe
Wczesna fizjoterapia po mastektomii:
Metoda Downie:
do usunięcia drenu:
ćwiczenia: oddechowe, efektywnego kaszlu, czynne ręki i stawu łokciowego, izometryczne mięśnia naramiennego; wysokie ułożenie kończyny górnej z odwiedzeniem
po usunięciu drenu:
ćwiczenia czynne w odciążeniu
po zarośnięciu przestrzeni operowanej:
ćwiczenia czynne wolne i z oporem
Metoda Degensheina:
24-48 godzin po operacji:
bierne ułożenie kończyny górnej w odwiedzeniu i rotacji zewnętrznej pod kątem 90°, ćwiczenia: czynne ręki, stawu łokciowego i rotacji w stawie ramiennym
od 2. doby po operacji:
ćwiczenia w zakresie 90-120°
Metoda odroczonej fizjoterapii:
- ćwiczenia rozpoczyna się po 7. dobie od zabiegu; autorzy uważają, że wczesne ćwiczenia zwiększają wysięk z rany pooperacyjnej oraz zwiększają obrzęk( wysięk) chłonny.
Czynniki sprzyjające wystąpieniu zaburzeń czynnościowych po mastektomii:
- brak aktywności ruchowej
- nadmierny wysiłek fizyczny
- nadmierne ciepło
- urazy i stany zapalne
Zapobieganie czynnościowym zaburzeniom po mastektomii:
- wczesne rozpoznanie i leczenie
- „delikatne” leczenie
- wczesna fizjoterapia
- unikanie czynników sprzyjających zaburzeniom
Stadia sprawności kończyny górnej po mastektomii:
I : 0- 25 punktów( pełna sprawność)
II : 26- 50 punktów( wskazana fizjoterapia)
III : 51- 75 punktów( duża niesprawność)
IV : 76- 100 punktów( całkowita niesprawność)
zakres ruchu = % spadku x 0,1pkt
- odwodzenie
- rotacja zewnętrzna
- prostowanie poziome( zakres 120°)
siła mięśni
- zaciskanie ręki w pięść = % spadku x 0,2pkt
- zginacze stawu łokciowego = % spadku x 0,1pkt
- zginacze stawu ramiennego = % spadku x 0,1pkt
różnica obwodów
- 10cm nad stawem łokciowym
- 10cm pod stawem łokciowym
- przez głowy kości śródręcza
obrzęk:
- miękki- 5pkt
- twardy- 10pkt
Fizjoterapia po leczeniu nowotworów układu pokarmowego:
Rak przełyku:
- leczenie operacyjne( usunięcie przełyku i uzupełnienie ubytku np. żołądkiem lub jelitem cienkim lub grubym)
- fizjoterapia jak w torakochirurgii( oddychanie torem mniej bolesnym): inhalacje, ćwiczenia efektywnego kaszlu, oklepywanie, oddychanie torem przeponowym
Rak żołądka i rak jelita grubego:
- leczenie operacyjne( nadbrzusze sprzyja zapaleniu płuc; podbrzusze sprzyja powikłaniom zakrzepowo- zatorowym)
- fizjoterapia jak po operacjach jamy brzusznej
Fizjoterapia w leczeniu raka płuca:
- leczeni operacyjne
- fizjoterapia klatki piersiowej
- pozycje ułożeniowe
- drenaż ułożeniowy
- ćwiczenia ogólnousprawniające
- ćwiczenia ogólnokondycyjne
Fizjoterapia po leczeniu nowotworów układu ruchu:
Nowotwory kręgosłupa:
- leczenie operacyjne
- fizjoterapia klatki piersiowej
- fizjoterapia po uszkodzeniach rdzenia kręgowego
Nowotwory kości:
- leczenie operacyjne( np. amputacja kończyny, leczenie resekcyjne + przeszczep)
- fizjoterapia jak po amputacjach
Fizjoterapia po leczeniu raka krtani:
- leczenie operacyjne
- fizjoterapia klatki piersiowej
- ćwiczenia szyi i zespołu barku( obręczy barkowej)
- ćwiczenia ust i języka
- nauka mowy przełykowej
Fizjoterapia po leczeniu nowotworów głowy i szyi:
- leczenie operacyjne
- fizjoterapia klatki piersiowej
- ćwiczenia głowy, szyi i obręczy barkowej
- ćwiczenia ust i szczęki
- ćwiczenia korekcji postawy
28.02.2006
Fizjoterapia chorych z obrzękami chłonnymi.
Znaczenie układu chłonnego:
- utrzymanie środowiska chemicznego w przestrzeni międzykomórkowej
- usuwanie produktów przemiany materii komórek
- eliminowanie obumarłych i zmutowanych komórek
- usuwanie obcych antygenowo komórek( bakterii, wirusów, grzybów, pasożytów)
Czynniki przepływu chłonki:
- wpływające na tworzenie się płynu tkankowego:
efektywne ciśnienie filtracji( ECF)
ECF = (CHK + CKP) - (CHP + CKK), gdzie CH- ciśnienie hydrostatyczne( z obszaru o wyższym ciśnieniu do obszaru o niższym ciśnieniu)
CK- ciśnienie koloidoosmotyczne( z obszaru o niższym ciśnieniu do obszaru o wyższym ciśnieniu- ssące)
k- krwi; P- płynu tkankowego
efektywne ciśnienie filtracji dla tętniczego końca kapilarów
ECF = (30 + 6) - (0 + 28) = +8mmHg
efektywne ciśnienie filtracji dla żylnego końca kapilarów
ECF = (15 + 6) - (0 + 28) = -7mmHg
Warunkuje to prawidłowy przepływ chłonki.
- warunkujące przejście płynu tkankowego do naczyń chłonnych:
czynniki odpływu płynu tkankowego:
pompa tkankowa- ruchy tkanek
pompa chłonna- skurcze ściany naczynia chłonnego
fala tętna
- oddziałujące na ruch chłonki w naczyniach chłonnych:
czynniki prawidłowego przepływu chłonki:
ruchy części ciała
ruchy oddechowe klatki piersiowej
tłocznia brzuszna
czynność ssąca serca
tętnienie naczyń
czynność przepony
Czynniki wzmagające przepływ chłonki( powinno się ich unikać u chorych z obrzękami chłonnymi):
wzrost ciśnienia tętniczego
wzrost ciśnienia żylnego
zwiększona przepuszczalność naczyń
wzmożona czynność narządu
nadmierny wysiłek fizyczny
Obrzęk:
- CHK wzrasta
- CHP maleje
- CKK maleje
- CKP wzrasta
Przyczyny obrzęku chłonnego:
- strukturalne
- czynnościowe
Obrzęk chłonny:
- pierwotny
- wtórny
Patomechaniki:
brak odpływu białek z przestrzeni międzykomórkowej
|
V
wzrost CKP
|
V
zwiększona filtracja
|
V
rozciągnięcie tkanek
|
V
utrata napięcia tkanek
|
V
obniżenie CHP
|
V
niewydolność zastawek chłonnych
|
V
zwłóknienie
Następstwa obrzęku chłonnego:
- stany zapalne
- róża
- słoniowacizna kończyny
- ograniczenie ruchomości
- zmiany zwyrodnieniowe
- niedowłady lub porażenia
- naczyniakomięsak limfatyczny kończyny
Metody leczenia obrzęku chłonnego:
- farmakologiczne:
niska skuteczność
nie można stosować leków odwadniających
leki zwapniające ściany naczyń krwionośnych
leki przeciwzakrzepowe
- chirurgiczne:
trudne
operacje mikrochirurgiczne
w przypadku głównie pierwotnego obrzęku
połączenie układu chłonnego z żylnym
- fizjoterapia:
skuteczna
Zadania fizjoterapii:
- odprowadzenie nadmiaru chłonki
- zmniejszenie rozmiaru obrzęku
- pobudzenie tworzenia się krążenia obocznego
- pobudzenie regeneracji układu chłonnego
- przywrócenie równowagi odpływu chłonki
- utrzymanie prawidłowej ruchomości i siły
- zapobieganie czynnościowym następstwom obrzęku
Metody fizjoterapii:
- bierne:
drenaż chłonny: ręczny lub przyrządowy
elastyczne rękawy i pończochy
masaż wirowy
elektrostymulacja
zabiegi cieplne: mikrofale, które podnoszą temperaturę do 80- 100°C- głębokie przegrzania; na razie metodę tę stosują tylko Chińczycy. Nieznany jest jeszcze mechanizm działania tego ciepła. Ogólnie stosuje się zasadę, że ciepło zakazane jest w obrzękach.
- czynne:
ćwiczenia fizyczne
Kinezyterapia:
- ćwiczenia czynne w odciążeniu, wolne i z oporem
- ćwiczenia izometryczne( napięć izometrycznych 1:1)
- ćwiczenia rozluźniające
- ćwiczenia oddechowe
- ćwiczenia zwiększające ruchomość i siłę
Ręczny drenaż limfatyczny:
- pozycja leżąca
- kończyny odciążone
- kierunek dośrodkowy
- od części bliższych do dalszych kończyny
- delikatne chwyty głaskania i ugniatania
I- strona nieobrzęknięta:
przednia i boczna powierzchnia szyi
okolica nadobojczykowa
przednia powierzchnia klatki piersiowej
dół pachowy
II- strona obrzęknięta:
przednia i boczna powierzchnia szyi
okolica nadobojczykowa
przednia powierzchnia klatki piersiowej
dół pachowy
III- okolica łopatki po stronie nieobrzękniętej
IV- okolica łopatki po stronie obrzękniętej
V- okolica barku po stronie obrzękniętej
VI- kończyna górna o stronie obrzękniętej- ramię, przedramię, ręka
Przerywany ucisk
wskazania |
ciśnienie |
liczba zabiegów |
czas ucisku |
czas przerw |
obrzęk po mastektomii |
30-50 |
2 x 3h |
80-100s |
25-35s |
obrzęk kończyny dolnej |
30-60 |
2 x 3h |
80-100s |
25-35s |
Stały ucisk
klasa ucisku |
ciśnienie |
wskazania |
I |
30-40 |
zapobiegawczo; zagrażające żylaki lub obrzęk |
II |
30-40 |
niewydolność żylna( okres I), żylaki |
III |
40-50 |
rozległe żylaki z obrzękami; obrzęk pourazowy; odwracalny obrzęk chłonny; niewydolność żylna( okres II i III) |
IV |
50-60 |
nieodwracalny obrzęk chłonny; zespół pozakrzepowy |
Fizjoterapia
|
V
Odprowadzenie nadmiaru płynu
|
V
Zmniejszenie rozciągnięcia tkanek
|
V
Zwiększenie ciśnienia hydrostatycznego
|
V
Zmniejszenie ciśnienia koloidoosmotycznego
|
V
Przywrócenie wydolności zastawek
|
V
Uruchomienie niewykorzystanych naczyń chłonnych
|
V
Lepsze warunki odżywiania naczyń chłonnych
|
V
Tworzenie krążenia obwodowego
|
V
Regeneracja układu chłonnego
Fizjoterapia w leczeniu obrzęków chłonnych po mastektomii:
Badanie:
- spoistość obrzęku
- objętość i obwody kończyn
- ruchomość stawów kończyn i obręczy
- siła mięśni
Przerywany ucisk:
- ucisk : przerwa = 3 : 1
- ciśnienie 40-70mmHg( poniżej ciśnienia rozkurczowego)
- czas zabiegu 1h
- liczba zabiegów 25
- częstotliwość 5 x w tygodniu
Przerwana kompresja pneumatyczna w leczeniu obrzęków chłonnych:
- wysokość ciśnienia:
wrażliwość naczyń chłonnych na czynniki mechaniczne
ciśnienie > 60mmHg- odruchowy skurcz lub uszkodzenie naczyń chłonnych
zalecane ciśnienie 45-75mmHg
- „twardy” obrzęk:
krótki czas ucisku, np. 30s
niższe ciśnienie, np. 30mmHg
- zalety:
możliwość precyzyjnego doboru parametrów ucisku
większa dostępność
łatwa obsługa
- wady:
mniejsze działanie bodźcowe niż drenaż ręczny
Edukacja pacjenta:
unikać:
noszenia i podnoszenia dużych ciężarów
długotrwałego noszenia nawet lekkich rzeczy
długotrwałego wysiłku z opuszczonymi kończynami górnymi
linijnego ucisku
nadmiernego ciepła
urazów i stanów zapalnych obrzękniętej kończyny
mierzenia ciśnienia, kroplówek, iniekcji, itp.
długotrwałego kontaktu z wodą
kontaktu z detergentami
należy:
ćwiczyć( ale nie za dużo lepiej częściej ale mniej intensywnie)
stosować automasaż
stosować odpowiednie pozycje ułożeniowe
stosować przerwy podczas wysiłku fizycznego
7.03.2006
FILM:
Metoda relaksacji:
brzuch i miednica
kończyny dolne
kręgosłup
kończyny górne
szyja
głowa
całość
Opróżnianie zbiornika mleczu:
przyciąganie zgiętej kończyny dolnej do brzucha w leżeniu tyłem, zmiana kończyny( x 16), obie kończyny dolne
Opróżnianie kątów żylnych:
siad na stołku, skręt głowy w prawo, powrót, w lewo
powolne krążenia głowy w jedną i drugą stronę, na zmianę
unoszenie barków: do przodu, w dół, do tyłu po każdym rozluźnienie
obwodzenie barkami
Uruchamianie kąta dolnego łopatki:
wyprost ramienia przy zgiętej i zrotowanej do wewnątrz kończynie górnej, przywodzenie kończyny górnej do tułowia za plecami zbliżanie łopatki i łokcia do kręgosłupa
w staniu kocie grzbiety- skłon części piersiowej i szyjnej kręgosłupa w przód
Zapobieganie obrzękom chłonnym:
operacja:
- delikatne operowanie
- poprzez cięcie
- ochrona żyły pachowej i podobojczykowej
wczesny okres po operacji:
- drenaż ssąca Redona
- zapobieganie stanom zapalnym
- wczesna fizjoterapia
późny okres po operacji:
- pielęgnacja kończyny
- unikanie czynników sprzyjających obrzękom
- ćwiczenia
Fizjoterapia chorych ze stomią( stomia- połączenie światła narządu jamistego z powierzchnią ciała):
- kolostomia połączenie światła jelita grubego ze skórą
- ileostomia połączenie światła jelita cienkiego ze skórą
Wskazania do stomii:
- integralny etap operacji
- przygotowanie do ostatecznej operacji
- zabezpieczenie przed powikłaniami
Główne wskazania do ileostomii:
- nieswoiste zapalenie jelit
- niedokrwienie jelit
- uszkodzenie jelita grubego
- mechaniczna niedrożność jelita grubego
- odbarczenie obwodowej części przewodu pokarmowego
Główne wskazania do kolostomii:
- nowotwór jelita grubego
- nieswoiste zapalenie jelita grubego
- niedrożność jelita grubego
- następstwa urazów okrężnicy
- kałowe zapalenie otrzewnej
Powikłania po stomii jelitowej:
wczesne:
niedokrwienie i martwica
krwawienia
zakażenia
wciągnięcie
zwężenia
wypadnięcie
późne:
przepukliny
niedrożność
Zasady ćwiczeń chorych ze stomią:
- ocena stanu zdrowia
- ocena wskazań i przeciwwskazań
- ocena wydolności wysiłkowej
- dobór obciążeń
- indywidualizacja
- dostosowanie do aktualnych potrzeb, zainteresowań i programu rehabilitacji
Czynniki doboru form aktywności ruchowej dla osób ze stomią:
- choroba zasadnicza
- choroby współistniejące
- wydolność organizmu
- rodzaj i lokalizacja stomii
- aktywność ruchowa przed operacją
- możliwości i potrzeby
- rodzaj aktywności ruchowej-sportu
Formy aktywności ruchowej dla osób ze stomią:
- pływanie
- turystyka piesza( marsz, spacer)
- turystyka rowerowa
- turystyka narciarska
- różne formy gimnastyczne
Fizjoterapia w terminalnym okresie choroby nowotworowej:
- okresy zaawansowanego stadium choroby nowotworowej:
przedterminalny( kilka miesięcy)
terminalny( 4-6 tygodni)
umierania( kilka dni lub godzin)
Objawy terminalnego okresu choroby nowotworowej:
ból
bezpośrednio związany z nowotworem:
- trzewny
- naciekanie tkanek miękkich
- kostny
- nerwopochodny
pośrednio związany z nowotworem:
- jelitowy ból kolkowy
- kurcze mięśniowe
- zaparcia stolca
- odleżyny
związany z leczeniem nowotworu:
- fantomowy
- pooperacyjny
- popromienny
- po chemioterapii
układ oddechowy:
- kaszel
- duszność
układ naczyniowy:
- odleżyny
- obrzęki chłonne
układ pokarmowy:
- utrata łaknienia
- nudności i wymioty
- zaparcia stolca
- zespół wyniszczenia
Hospitium gościnny dom
Cele opieki paliatywnej:
- poprawa jakości życia chorych i ich rodzin
- usuwanie lub zmniejszanie fizycznych objawów choroby
- usuwanie lub zmniejszanie psychicznych objawów choroby
- łagodzenie cierpień duchowych
- pomoc społeczna rodzinom w czasie choroby
- pomoc społeczna rodzinom po śmierci chorego
Zasady opieki paliatywnej:
- podkreślanie wartości życia
- uznanie umierania za proces naturalny
- nie przyspieszanie ani nie opóźnianie zgonu
- łagodzenie bólu
- kompleksowość opieki
Standardy opieki paliatywnej:
opieka ambulatoryjna
opieka domowa
opieka stacjonarna( 5 łóżek na 100tys. mieszkańców)
opieka dzienna
zespoły wspierające
zespoły wspomagające osieroconych
Cele fizjoterapii w terminalnym okresie choroby nowotworowej:
- łagodzenie bólu
- zmniejszanie duszności
- redukcja obrzęku chłonnego
- zapobieganie odleżynom
- zmniejszanie deficytu ruchomości i siły mięśni
- utrzymanie aktywności ruchowej
Metody fizjoterapii w terminalnym okresie choroby nowotworowej:
- fizjoterapia klatki piersiowej
- drenaż chłonny
- ćwiczenia ruchowe
- zabiegi fizykalne i masaż
- zaopatrzenie ortopedyczne
Przyczyny stresu w chorobie nowotworowej:
- rozpoznanie choroby
- obawa przed okaleczeniem
- obawa przed nawrotem choroby
- obawa przed przerzutami
- obawa przed następstwami leczenia
- brak akceptacji ze strony rodziny
- poczucie niższej wartości
14.03.2006
Aktywność ruchowa w chorobie nowotworowej.
Psychofizyczne następstwa nowotworu i jego leczenia:
- zmniejszenie aktywności fizycznej o 11-50%
- zmniejszenie wydolności fizycznej- 18ml/min/kg = ( 2-4 MET)
- zmęczenie- u 40-100% chorych
- obniżenie jakości życia
- depresja, niepokój, lęk
- niska samoocena
Wpływ leczenia nowotworu na układ odpornościowy:
- zmniejszenie ogólnej liczby limfocytów
- zmniejszenie liczby i zaburzenia czynności limfocytów T i B
- zmniejszenie liczby i aktywności cytolitycznej komórek NK
- zmniejszenie liczby makrofagów
- zaburzenie fagocytozy monocytów
Czynniki ograniczające stosowanie ćwiczeń ruchowych w chorobach nowotworowych:
przeświadczenie o immunosupresyjnym działaniu wysiłku fizycznego, zwłaszcza o dużej intensywności
przeświadczenie o zwiększeniu kardiotoksyczności po wysiłku fizycznym
obawa przed złamaniami patologicznymi
niechęć chorych wynikająca z ich złego stanu psychicznego
Następstwa ograniczenia aktywności ruchowej u osób leczonych z powodu nowotworu:
oszczędzający tryb życia unikanie wysiłków fizycznych ograniczenie aktywności ruchowej ograniczenie aktywności życiowej zmniejszenie zdolności wysiłkowej nasilenie objawów zmęczenia obniżenie jakości życia
Zasady ćwiczeń ruchowych w chorobie nowotworowej:
- naturalne formy ruchu angażujące duże grupy mięśniowe( marsz, jazda na cykloergometrze w pozycji siedzącej lub leżącej)
- intensywność umiarkowana 50-75% VO2max( HRrez) lub 60-80% HRmax
- czas trwania 20-30min
- częstotliwość 3-5 x tygodniu
- trening ciągły lub interwałowy
- ćwiczenia tlenowe
Przeciwwskazania do ćwiczeń ruchowych w onkologii:
- anemia- stężenie hemoglobiny < 8g/100ml
- neutropenia- obniżenie liczby granulocytów obojętnochłonnych < 0,5 x 10 x 10/μl
- małopłytkowość- zmniejszenie liczby płytek krwi < 5 x 10 x 10/μl
- ciężkie wyniszczenie- utrata > 35% masy ciała
- stan zapalny- temperatura > 38°C
- duszność, bóle kości, silne nudności, znaczne osłabienie mięśni, skrajne zmęczenie
Wpływ ćwiczeń fizycznych na organizm ludzi chorych na nowotwory złośliwe:
- zwiększenie wydolności o 17-20% o poziomu 8MET
- zwiększenie sprawności mięśni o 32-42%
- zwiększenie siły mięśni o 38-52%
- poprawa czynności komórek NK i monocytów
- wzrost proporcji krążących granulocytów
- skrócenie czasu neuropenii i trombocytopenii
- wydłużenie o 100% maksymalnego dystansu( z 1600m do 3200m)
- zmniejszenie HR podczas wysiłku submaksymalnego( z 138 do 113/min)
- zmniejszenie stężenia mleczanów podczas wysiłku
Wpływ ćwiczeń fizycznych na psychikę ludzi chorych na nowotwory złośliwe:
- zmniejszenie zmeczenia
- poprawa jakości życia
- zmniejszenie depresji, niepokoju, lęku
- wzrost poczucia szczęścia o 17%( 1 dzień w tygodniu)
- wzrost poziomu samooceny
- lepsza kontrola uczuć i zachowań
Skutki uboczne ćwiczeń ruchowych w onkologii:
brak poważnych powikłań lub nieporządanych skutków związanych z treningiem fizycznym
brak zmian patologicznych w EKG spoczynkowym i wysiłkowym oraz w ultrasonograficznym badaniu serca
brak rozwoju objawów kardiotoksyczności
Aktywność ruchowa w prewencji pierwotnej i wtórnej choroby nowotworowej:
- rak jelita grubego- zależność pewna: zmniejszenie ryzyka o 50%
- rak piersi- zależność przypuszczalna: zmniejszenie ryzyka o 30-40%
- rak prostaty- zależność przypuszczalna: zmniejszenie ryzyka o 10-30%
- rak macicy- zależność przypuszczalna: zmniejszenie ryzyka o -90%
Hipotetyczne mechanizmy biologiczne:
wzrost mechanizmów immunologicznych, liczby i aktywności makrofagów i komórek NK
obniżenie syntezy i wyrzutu hormonów płciowych
obniżenie stężenia insuliny i czynnika insulinopodobnego -I (IGF-1)
szybszy czas pasażu jelitowego
hamowanie stężenia kwasów żółciowych
Trening interwałowy- chory otrzymujący wysokie dawki chemioterapii z guzami litymi i chłonniakami
Trening ciągły- kobiety po raku piersi
Trening siłowy- chorzy leczeni z powodu raka prostaty
Zastosowanie zewnętrznego ucisku w fizjoterapii:
ucisk stały
ucisk przerywany
Ucisk zewnętrzny:
- wspomaga pracę pompy mięśniowej
- zwiększa ciśnienie hydrostatyczne tkanek
- poprawia odpływ żylny i chłonny
- poprawia ukrwienie kończyny
Przerywany ucisk zewnętrzny:
- obniża ciśnienie żylne
- zwiększa przepływ tętniczy
- zmniejsza lepkość krwi
- powoduje rozszerzenie naczyń
- aktywuje fibrynolizę
- stymuluje wydzielanie czynników śródbłonkowych i humoralnych
Przeciwwskazania do ucisku zewnętrznego:
- ostre stany zapalne naczyń
- ostre zakrzepowe zapalenie żył
- niewydolność krążenia
- zespół nerczycowy
- niedobór białka
- duże deformacje kończyn
- ciężkie niedokrwienie kończyn
- nowotwór złośliwy w obrębie obrzękniętej kończyny
21.03.2006
FILM:
Kompleksowa Terapia Przeciwobrzękowa:
FAZA I- udrażniająca: cel- zmniejszenie obrzęku
FAZA II- cel- optymalizacja i utrwalenie uzyskanego efektu; zapobieganie nawrotom obrzeków
Opatrunek kompresyjny:
oczyszczenie i nawilżenie skóry
bawełniany rękaw
ręka: staw promieniowo- nadgarstkowy i potem palce( końce palców pozostają niezabandażowane)
materiał podkładowy na kończynę górną( bandaż watowy)- zaczynamy od ręki i przedramienia, potem ramię
warstwa kompresyjna- bandaż kompresyjny: zaczynamy od ręki; zmiana kierunku bandażowania w każdej warstwie.
Przy prawidłowo założonym opatrunku pozostaje możliwość ruchów w stawach kończyny górnej.
W kończynie dolnej analogicznie.
Bandaż watowy ma na celu wyrównanie nierówności oraz ochronę naczyń krwionośnych i nerwów.
Nie używamy zapinek z metalową końcówką, tylko plastrów do umocowania bandażu. Zwracamy uwagę, aby nie powstały żadne zagięcia ani fałdy bandażu.
Energetyczne następstwa operacji:
- utrata ciepła przez ranę
- wzrost zapotrzebowania ustroju na energię niezbędną do pracy narządów
- glikoliza i glikoneogeneza
- zużycie endogennego tłuszczu
- rozpad komórek mięśni i negatywny bilans azotowy
Po operacji:
okres katabolizmu pooperacyjnego( kilka dni):
- utrata 300-500g tłuszczu dziennie
- utrata 300g mięśni dziennie
okres anabolizmu pooperacyjnego( kilka do kilkunastu tygodni):
- przyrost mięśni 90-150g dziennie
- powrót prawidłowych wartości osocza
Następstwa unieruchomienia:
doba:
- aktywacja układu krzepnięcia
2.- 3. doba:
- zwiększenie diurezy
- zmniejszenie objętości płynów ustrojowych
4.- 7. doba
- zwiększenie stężenia fibrynogenu i aktywności fibrynolitycznej osocza
> 7. doby:
- ujemny bilans azotowy
Osobnicze czynniki ryzyka powikłań pooperacyjnych:
- wiek
- współistniejące choroby
- nadwaga
- styl życia: papierosy, stres
Operacyjne czynniki ryzyka powikłań pooperacyjnych:
- ułożenie chorego podczas operacji
- czas trwania operacji
- ból
- narkoza
- unieruchomienie chorego
- wzdęcie jelit
Okres przedoperacyjny:
- zapobieganie obniżonej aktywności fizycznej
- przygotowanie chorego do operacji instruktaż
- fizjoterapia zaburzeń czynności układu krążenia, oddechowego i ruchu
Okres pooperacyjny:
- zapobieganie powikłaniom
- przywracanie sprawności choremu
- usuwanie czynnościowych następstw operacji
Powikłania płucne:
zniesienie lub upośledzenie kaszlu zaleganie wydzieliny w oskrzelach zmniejszenie drożności oskrzeli niedodma zapalenie płuc ropień płuca
Metody pobudzania chorego do kaszlu:
-zmiana pozycji
- ćwiczenia oddechowe
- oklepywanie klatki piersiowej
- inhalacje
Pooperacyjna niedodma płuc:
- wysoka pozycja ułożeniowa
- inhalacje
- ćwiczenia oddechowe( wydech z oporem)
- pozycje drenażowe
- oklepywanie klatki piersiowej
- ćwiczenia skutecznego kaszlu
Zakrzepica żył głębokich:
- w 50% przebiega bezobjawowo
- najgroźniejsze następstwo: zator tętnicy płucnej
- 40% skrzeplin pochodzi z żył głębokich podudzia
- tylko 30% chorych z zatorem tętnicy płucnej ma objawy obwodowego zakrzepu żylnego
Metody zapobiegania zakrzepicy żył głębokich:
bierne:
- ćwiczenia bierne
- elastyczne pończochy
- unieruchomienie kończyny
- IPC
czynne:
- ćwiczenia fizyczne
- pionizacja
Profilaktyka przeciwzakrzepowa:
- chory małego ryzyka( zakrzepica żył głębokich- 10%; zator tętnicy płucnej- 0,1%): wczesne uruchamianie, ćwiczenia przeciwzakrzepowe, pończochy elastyczne, IPC
- chory średniego ryzyka( zakrzepica żył głębokich- 10-40%; zator tętnicy płucnej- 0,1-1%): metody mechaniczne i heparyny niskocząsteczkowe
- chory wysokiego ryzyka( zakrzepica żył głębokich- 40-80%; zator tętnicy płucnej- 1-10%): jak u chorych średniego ryzyka
Fizjoterapia po radioterapii:
Następstwa radioterapii:
bezpośrednie:
- niszczenie lub uszkodzenie łańcucha DNA komórki
pośrednie:
- powstanie zmian toksycznych, np. wolnych rodników
- zniesienie zdolności komórek do podziału i samonaprawy
Wrażliwość komórek na promieniowanie:
- wczesna synteza i mitoza
- położenie komórek w obrębie guza
- stopień utlenowania komórki
- frakcjonowanie dawki
Zmiany tkankowe po radioterapii:
- zmiany ostre( w trakcie leczenia i do dwóch miesięcy po jego zakończeniu)
- zmiany podostre( 2-6 miesięcy po zakończeniu leczenia)
- zmiany późne( po 6 miesiącach od zakończenia leczenia)
Skutki uboczne radioterapii:
skóra
- zwolnienie tempa gojenia się ran
- zaczerwienienie, świąd, bolesność lub łuszczenie się naskórka
- uszkodzenie warstwy komórek podstawnych
- przesączanie surowicy( wilgotne złuszczenia)
- zmiany zapalne
- zmiany włóknisto- stwardnieniowe w tkance podskórnej
- teleangiektazje
- zwiększona wrażliwość na podwyższoną temperaturę i promienie słoneczne
szpik kostny
- niszczenie pierwotnych komórek prekursorowych krwi
- ryzyko neutropenii
- zagrożenie infekcji i/lub gorączki neutropenicznej( około tydzień po naświetlaniu)
- niedokrwistość, małopłytkowość
- nieprawidłowa reakcja na ćwiczenia fizyczne
układ pokarmowy
- brak łaknienia
- zaburzenia żucia, połykania, odczuwania smaku i wydzielania śliny
- zapalenia błony śluzowej
- nudności, wymioty, biegunki, bóle
- utrata masy ciała( podwyższony metabolizm wynikający z choroby nowotworowej)
układ ruchu
- demineralizacja kości wynikająca z obumarcia osteoblastów
- podwyższone ryzyko złamań
- zahamowanie wzrostu kości
- zwłóknienie tkanek okołostawowych
- ograniczenie ruchomości w stawach
układ nerwowy
- martwica
- obrzęk mózgu
- nudności, wymioty, brak łaknienia, osłabienie, objawy neurologiczne
- znużenie, senność
- zaburzenia czucia, niedowłady, porażenia
układ krążenia i oddechowy
- uszkodzenie pęcherzyków płucnych, zapalenie płuc, zwłóknienie śródmiąższowe
- zwłóknienie naczyń wieńcowych, choroba niedokrwienna serca, zapalenie osierdzia, kardiomiopatia, niewydolność serca
- obrzęk limfatyczny
Fazy reakcji tkanki płucnej na promieniowanie jonizujące:
kilka godzin do kilku dni: przekrwienie, nadmierna produkcja śluzu
2-3 tygodni: pogłębienie zmian fazy I
1-2 miesięcy: reakcja zapalna płuc
> 2 miesięcy: zwłóknienie i rozrost nabłonka oskrzelowego
Zasady fizjoterapii p radioterapii:
- ograniczyć kontakt z innymi pacjentami
- ostrożne stosowanie elektroterapii( TENS, FES)- obszary poza obszarem niedoczulicy, nadżerek
- stosować fizjoterapię klatki piersiowej
- stosować ćwiczenia czynne
- stosować pozycje ułożeniowe
- stosować umiarkowane ćwiczenia redresyjne
- stosować pomoce w czasie chodzenia
Przeciwwskazania:
- energia cieplna i słoneczna na napromieniowany obszar
- masaż napromienianej okolicy
- mobilizacje i manipulacje w obszarze napromieniowanym
- jakiekolwiek substancje na napromieniowany obszar w czasie radioterapii( pudry, olejki, emulsje)
- redresja z dużą siłą
- ćwiczenia ruchowe w przypadku niskiej morfologii( płytki krwi < 50000/mm hemoglobina < 10g/dl leukocyty < 3000/mm)
- duży opór, zwłaszcza na długiej dźwigni
28.03.2006
FILM:
W styczniu 1987 roku powstał pierwszy klub Amazonek w Polsce( K. Mika, Jaworska, Michalska)
Warunki, jakie musi spełnić ochotniczka:
- przynajmniej 2 lata po operacji
- musi zachować naturalną chęć pomocy innym
- umiejętność słuchania, cierpliwość
- optymizm życiowy
- musi posiadać zasób wiadomości teoretycznych o raku sutka
14