Budowa i fizjologia skóry
FAKTY:
skóra dorosłego człowieka zajmuje powierzchnię około 1,5 - 2 m²
przeciętna masa wynosi razem z tkanką podskórną 18-20 kg
grubość skóry nie jest jednakowa, waha się od 0,5 do 4mm
najbardziej zmienia się grubość naskórka, który najgrubszy jest na stopach i dłoniach (do 80µm), a najcieńszy na brzuchu ( 6-36µm)
grubość tkanki podskórnej zmienia się w zależności od wieku i płci, sposobu odżywiania i warunków życia
skóra wykazuje swoisty rysunek tzw. poletkowanie, polegające na krzyżowaniu się i przeplataniu bruzd linijnych, które odpowiadają brodawkom skórnym
barwa skóry zależy od grubości naskórka, unaczynienia i zawartości barwnika skórnego
u ludzi rasy białej skóra jest zazwyczaj jaśniejsza u kobiet niż u mężczyzn, w dzieciństwie jaśniejsza niż w wieku dojrzałym, a w wieku starczym najciemniejsza
BUDOWA SKÓRY:
Skóra składa się z:
1. naskórek (epidermidis) - pochodzenie ektodermalne
2. skóra właściwa (corium) - pochodzenie mezodermalne
3. tkanka podskórna (subcutis)
4. przydatki
5. układ naczyniowy, nerwowy, chłonny
Naskórek (epidermis )
najbardziej zewnętrzną warstwą skóry
struktura dynamiczna odnowa całej grubości naskórka (czas przejścia) trwa ok. 28 dni
nie posiada naczyń krwionośnych, odżywianie następuje na drodze dyfuzji substancji odżywczych i tlenu ze skóry właściwej zgodnie z gradientem stężeń
składa się z ściśle przylegających komórek
Jest to nabłonek wielowarstwowy płaski rogowaciejący. Utworzony jest przez 6-20 warstw komórek.
Budowa /5/:
1. warstwa podstawna (stratum basale)
2. warstwa kolczysta (stratum spinosum)
3. warstwa ziarnista (stratum granulosum)
4. warstwa jasna (stratum lucidum)
5. warstwa zrogowaciała (stratum corneum)
Rodzaje połączeń pomiędzy komórkami naskórka
1 desmosomy
(silnie łączą komórki między sobą)
2 połączenia zamykające (stanowią barierę dla utraty wody)
3 połączenia komunikujące
Warstwa podstawna = regeneracyjna
1 szereg walcowatych keratynocytów ściśle przylegających do siebie ułożonych na błonie podstawnej
komórki mają duże owalne jądra komórkowe
liczne desmosomy i hemidesmosomy.
Z sąsiadującymi keratynocytami połączone są również przez E-kadheryny.
Wśród keratynocytów znajdują się komórki macierzyste naskórka - dzielą się one mitotycznie
mitoza jest asymetryczna - jedna komórka potomna wędruje ku powierzchni naskórka i różnicuje się, druga pozostaje w warstwie podstawnej.
Warstwa kolczysta
Składa sie z 5-10 warstw wielobocznych, spłaszczonych komórek. Są one połączone licznymi desmosomami (wzmocnione poprzez desmogleinę).
różnicujące sie keratynocyty tej warstwy syntetyzują białka - cytokeratyny, które tworzą w ich cytoplazmie filamenty pośrednie cytokeratynowe.
powstałe przestrzenie międzykomórkowe wypełnia płyn bogaty w mukopisacharydy i białka
Warstwa kolczysta razem z warstwą podstawną tworzą warstwę Malphigiego - powyżej tej warstwy zaczyna się proces keratynizacji.
Warstwa ziarnista
Cechy keratynocytów tej warstwy:
1. zagęszczone filamenty cytokeratynowe
2. synteza białek: profilagryna, lokryna (= lorikryna), SPR (small proline-rich proteins), inwolukryna
Profilagryna przekształca sie w filagrynę - wiąże filamenty cytokeratynowe w gęstą masę rogowa wewnątrz komórki.
Inwolukryna, SPR i lokryna sa wydzielane na zewnątrz komórki, gdzie przy pomocy transglutaminazy K tworzą sie wiązania
krzyżowe miedzy tymi białkami - powstaje rogowa otoczka komórki zastępująca jej błonę.
Białka ta powodują rogowacenie komórek i przekształcenie keratynocytów w łuseczki rogowe.
3. synteza glikolipidów
Warstwa jasna
Występuje tylko w grubych naskórkach (dłonie, podeszwy).
Keratynocyty tej warstwy nie maja jąder i są wypełnione filamentami cytokeratynowymi, mają jeszcze zachowane desmosomy.
Warstwa zrogowaciała
składa się ze ściśle upakowanych łuseczek rogowych
cecha charakterystyczna korneocytów - brak lub szczątkowe jądro komórkowe
Warstwy:
1. część ZBITA (pars compacta) - komórki dachówkowato zachodzące na siebie
2. część ZŁUSZCZAJACA (pars disjuncta) - komórki luźno ułożone
Czas wędrówki = TURN-OVER TIME (28 dni) - okres przejścia keratynocytu z warstwy podstawnej do warstwy zrogowaciałej.
Melanocyty
Są to komórki pochodzenia nerwowego. Występują głównie miedzy keratynocytami warstwy podstawnej (średnio 1 melanocyt
na 10 keratynocytów).
Markerem immunologicznym tych komórek jest antygen S-100.
Rola: synteza i magazynowanie melaniny.
Synteza melaniny: tyrozyna -[oksydoreduktaza (tyrozynaza)]- dopa -dopachinon -melanina.
Melanina syntezowania jest w pęcherzykach pochodzących z aparatu Golgiego (melanosomy).
Pęcherzyk wypełniony melaniną, bez aktywności oksydoreduktazy to ziarno melaniny.
Ziarna melaniny sa transportowane do keratynocytów na drodze cytokrynii (transport bezpośredni z komórki do komórki).
W keratynocytach melanina przechowywana jest różnie długo, po czym jest rozkładana przez enzymy.
Melanina może się też przedostać do skóry właściwej i zostać pochłonięta przez fibroblasty - fibroblast z melaniną to melanofor.
Czynność melanocytów jest regulowana przez hormon melanotropowy (MSH) przysadki.
Czynniki pobudzające melanogenezę:
1. promieniowanie UV
2. stan zapalny
3. metale i metaloidy
4. MSH
Czynniki hamujące melanogenezę:
1. hormony (gł. kory nadnerczy)
2. witaminy (gł. C)
Błona podstawna
Znajduje się pomiędzy naskórkiem i skóra właściwą. Ma falisty przebieg spowodowany wpuklaniem się skóry właściwej do naskórka.
Składa się z 3 warstw:
1. blaszka jasna - powierzchniowa, leżą na niej keratynocyty połączone z nią poprzez hemidesmosomy, głównym składnikiem jest laminina
2. blaszka gęsta - głównym składnikiem jest kolagen IV
3. blaszka siateczkowa - zbudowana z kolagenu VII
Skóra właściwa
zbudowana z tkanki łącznej właściwej
zawiera liczne naczynia krwionośne i limfatyczne, nerwy i gruczoły
zawiera liczne receptory czuciowe (ilość zależy od okolicy ciała)
wyróżniamy dwie warstwy
warstwa brodawkowata
warstwa siateczkowata
Skóra właściwa składa się z komórek, włókien i istoty międzykomórkowej.
Włókna:
1. kolagenowe - gł. typu I i III, warunkują odporność na urazy mechaniczne
2. elastynowe (sprężyste) - warunkują sprężystość skóry
3. srebrnochłonne - delikatne włókna oplatające mieszki włosowe, gruczoły, włókna nerwowe.
Komórki:
fibroblasty, histiocyty. komórki tuczne, limfocyty
Unaczynienie skóry:
naczynia krwionośne wytwarzają w skórze dwa sploty naczyniowe
głęboki - sieć tętnicza skóry właściwej
powierzchowny - sieć tętnicza podbrodawkowa
Przydatki skóry
Przydatkami skóry określamy struktury będące jej wytworem
włosy
paznokcie
gruczoły potowe
ekrynowe
apokrynowe
gruczoły łojowe
Budowa paznokcia
Obrąbek naskórkowy
nadpaznokciowy
Macierz
Obrąbek naskórkowy
podpaznokciowy
Płytka paznokciowa
Budowa gruczołów potowych
Istnieją dwa rodzaje gruczołów potowych
Ekrynowe
występują na całej skórze z wyjątkiem: warg, wewnętrznej powierzchni napletka, żołędzi prącia, łechtaczki, warg sromowych mniejszych
Najwięcej występuje na skórze dłoni i stóp
Pot ekrynowy
zawiera dużo wody, chlorku sodu, amoniak, mocznik, kwas moczowy,
Apokrynowe (wonne)
występują: pod pachami, przewodzie słuchowym zewnętrznym, w powiece, sutku, okolicy odbytu, wargach sromowych większych
Pot apokrynowy
lepki, przypomina mleko
zapach powstaje pod wpływem rozkładu potu przez bakterie obficie kolonizujące owłosienie pach
Budowa gruczołów łojowych
Gruczoły łojowe znajdują się na całej skórze z wyjątkiem dłoni i stóp
łój (sebum) wydzielany jest do ujścia mieszka włosowego.
zawiera kwasy tłuszczowe, triglicerydy i estry woskowe.
posiada właściwości bakterio i grzybobójcze.
Funkcje skóry /7/
ochrona przed czynnikami fizycznymi, chemicznymi, biologicznymi
warstwa rogowa
melanina - pochłania promieniowanie UV i chroni komórki przed jego mutagennym działaniem
funkcje immunologiczne komórek skóry (komórki Langerhansa)
termoregulacja
zmiana przepływu skórnego krwi
parowanie potu
ochrona przed utrata wody
glikolipidy zawarte w naskórku
narząd czucia
1 ciałko Vatera-Paciniego (wibracja dużej czestotliwości)
2 ciałko Meissnera (wibracja małej częstotliwości)
3 wolne zakończenia nerwowe (analiza przestrzenna intensywności dotyku)
4 ciałko Ruffiniego (rozciąganie, ucisk)
5 ciałko Krausego (wibracje i położenie przestrzenne bodźca)
metabolizm białek, weglowodanów, lipidów, witamin
wydalanie i resorbcja
wydalanie wody, elektrolitów i produktów przemiany materii z potem
resorbcja soli mineralnych i witamin
funkcje wewnatrzwydzielnicze (wit. D3)
synteza witaminy D3 z 7-dehydrocholesterolu pod wpływem promieniowania UV